Doctor P. haalt Obama uit de dalles

Zo kon het gebeuren dat de US of A zijn staatsschuldplafond moest verhogen om aan alle verplichtingen te kunnen voldoen. De Chinezen stonden al met de deurwaarder op de achtergrond aan de achterdeur van het Witte Huis te kloppen.

Daar werd Obama zelfs een beetje zenuwachtig van. Zenuwachtig frommelde hij in zijn binnenzak waar nog steeds het visitekaartje van Doctor P. hem een geruststellend gevoel gaf van de ultieme redder. Weliswaar hadden zij indertijd een amicaal gesprek gevoerd op het Witte Huis, maar toen had Doctor P. reeds de waarschuwing geuit dat deze dag zou komen.

De Tea Party kreeg te veel macht, de standpunten liepen te ver uiteen, en ‘in the end of the day’ gaat het de heren congresleden en senatoren er om dat zij herkozen worden; niet wat goed is voor het land. De oude baas was vriendelijk doch beslist toen hij Obama het kaartje in zijn handen drukte; “bewaar dit goed jonge vriend, je zult het nodig hebben”.

Obama talmde, ijsbeerde, keek peinzend naar de grauwe lucht van Washington en nam een besluit: Doctor P. moest een eind maken aan dit tragische hoofdstuk van de Amerikaanse geschiedenis. Airforce One werd gereed gemaakt om de President naar Californie te brengen waar Doctor P. zijn domicilie had. Ondanks de ballen in zijn buik en de storm van protesten die hij kon verwachten van de linkse vleugel van de democraten en de rechtse vleugel van de republikeinen, besloot hij door te zetten.

Nadat hij plaats genomen had in de tuin van Doctor P. waar de tomaten weelderig tierden en kolibri’s hun wonderlijk gezoem lieten horen, viel er als het ware een deken van rust over hem heen; hij was thuis. Een korte kuch kondigde aan dat Doctor P. de tuin betreden had. Obama vond plotsklaps dat de vriendelijke oude baas van Washington er nu wat strenger uitzag; een soort van teleurgesteld vaderfiguur die zijn lievelingszoon uit de stront moest trekken.

“Barach, Barach”, begon Doctor P. “hoe kan het gebeuren dat in dit land 40 miljoen mensen onder de armoegrens leven, dat mensen hun boeltje pakken en de zuurverdiende woning gewoon achterlaten, en dat minkukels als Palin zo’n grote aanhang hebben?”

Kijkend naar het gebogen hoofd van Obama, verzachtte Doctor P. zijn toon. “Okay, aan de bak nu, geen haarlemmerdijkjes meer en denken aan herverkiezing, denk aan het Amerikaanse volk”. ”Aangezien de republikeinen je de macht willen geven over de ‘debt ceiling’ zodat zij geen verantwoordelijkheid hebben, zou ik zeggen, om met Nike te spreken; just do it”. Een lichte glimlach verscheen op Obama’s gezicht. “Maar….”. Doctor P. viel hem abrupt in de rede; “geen gemaar, geen gedachte aan herverkiezing, gewoon doen wat er gedaan moet worden. De geschiedenis zal je gelijk geven en al die makketakkers die aan hun stoel gekleefd zitten en de rijken en de oliemaatschappijen bevoordelen krijgen hun portie nog toegediend”. En hoewel Doctor P. absoluut niet gelovig is, voegde hij er theatraal aan toe dat Hij daarboven persoonlijk die druiloren tot de orde zou roepen. Opgelucht verliet Obama de ‘garden of Doctor P.’ hij wist wat hem te doen stond. Wat er ook van zou komen, hij zou de juiste beslissing gaan nemen, ook ethisch, en zich niets van al die ego maniakken aantrekken. De US of A verhoogde het plafond van de staatsschuld, de Chinezen dropen af met miljarden dollars, de werkeloosheid werd teruggedrongen en Doctor P. kon zich weer bezig houden met zijn tomaten. Een sprookje werd werkelijkheid!

In ongerelateerd nieuws heeft de Laanen compound in Concord, Californie de ‘65’ party overleefd, zijn de gasten naar alle hoeken van de wereld vertrokken en heeft de oude heer Laanen weer een ‘clean bill of health’ gekregen. Zoon Ivar, met Oma naar Nederland vertrokken, merkt voor het eerst het verschil tussen Californie en Nederland mee; regen, regen en nog eens regen! “Misschien is het volgende week donderdag droog, pap”, klonk het mistroostig door de telefoon vanmorgen. Daarom sluiten we af met een toepasselijk liedje:

3:00Add toAdded to queue

 Bobby Vinton – Rain Rain Go Away