Al schrijvend (intoetsen dus) kom ik tot de slotsom dat ik net als elk jaar melancholiek naar buiten staar en evenals alle voorgaande jaren zeer regenachtig weer aantref. Neerlands bloed stroomt, zij het dat de omringende heuvels en aanplant dat ontkennen.
Ons personeelsuitje van afgelopen donderdag versterkte het gevoel van “Herinnert U zich deze nog, nog, nog….”. ‘Back to ’67’ in San Francisco in een psychedelische bus met rolschermen, waar afhankelijk van de wijk waarin we reden muziek en tijdsfragmenten afgespeeld werden.
3D brillen voor zowel de brochure als de LSD beelden op de schermen verhoogden het hippie gevoel.
Kostelijk! De chauffeur had naast zich een onuitputtelijke voorraad wierookstaafjes ter verhoging van de feestvreugde. En natuurlijk sloten we de bustrip af bij Haight/Ashbury, het episch centrum van de ‘Summer of Love’. De slotakkoorden, en niet zo zacht, werden aangebracht in de gastvrije woning (De Residentie) van Consul Generaal Bart van Bolhuis. ‘s Ochtends hadden Bart en ik de platenspeler aangesloten en binnen no time schalde er vynil muziek uit de vele luidsprekers die de residentie telt.
Wederom ‘good old times’, lekker de DJ spelen met een hoopje LP’s terwijl mijn collega’s sushi aan het bereiden waren. En, eerlijk is eerlijk, ze smaken nog lekkerder als ze door anderen bereid zijn! Heerlijke avond en je leert de collega’s weer eens van een andere kant kennen. Om het geluk af te maken kwam gisteren ons marine kind thuis vanuit San Antonio, opgewacht door Astrid die wat balonnen aangelijnd had:
En dan kan er wel een lachje af!
Eind goed, al goed. En zo aan het einde van deze bijna kerst story, opgeleukt met wat koffie een een zompige stroopwafel, heb ik nog steeds niet het gevoel dat ik tot 2 januari vrij ben. Enfin, alle trouwe lezers wens ik een waanzinnige kerst toe, alsmede een bruisend 2013. Enne….niet vergeten Astrid te feliciteren op 1e kerstdag!
