The long and winding road; een farewell tour? Deel 1.

Aangezien ik gelaten de vele ‘onacceptabel’ commentaren heb geaccepteerd wegens de ’Luim’ leegte van de laatste twee weken, doet het me deugd dat middels deze’ Luim’ meer dan goed te maken. Veiligheidsgordels aan? Mooi, we gaan in vogelvlucht de laatste drie weken behandelen. 5 november bracht de DL9381 (operated by KLM) me naar Amsterdam, alwaar ik dinsdag de 6e keurig om 10.20 afgeleverd werd en gelijk in de kerstsfeer gedompeld werd:

clip_image001

Wat?! Kerstmis voor Sinterklaas?! Kan die Zwarte Piet bij de Schiphol direktie worden neergelegd? Enfin, vervolgens bij AVIS de huurauto opgehaald, hetgeen later op mijn trip nog ter sprake komt, om vervolgens het Sheraton aan te doen waar ik een drietal afspraken gepland had. Ja, ja, die ambtenaren krijgen er geen genoeg van! Vervolgens mijn eerste slaapplaats aangedaan bij oudste zoon Rick in Beinsdorp, niet alleen vanwege de familiebanden, maar ook om de overheidskas te sparen! Nou wil het geval dat partner Liesbeth nogal wat te snacken had ingeslagen (denk HEMA worst), hetgeen de eerste groeipond van deze trip betekende. Nog een saillant detail, het oude tuinhuis was omgebouwd tot een ware bruine kroeg; de ‘Beinse Zot’, waar een tweetal flipperkasten, een eenarmige bandiet en een jukebox de sfeer van de zestiger jaren goed uitwasemden.

clip_image003

Een probaat middel om niet in een jetlag te geraken, hoewel kleinzoon Rico me qua flipperen een aantal malen behoorlijk versloeg. De keren dat ik won hadden meer te maken met mijn gebabbel om hem van slag te brengen. Tja, je moet wat! Even die twee kleinkinderen in beeld brengen:

clip_image004

Links Felix, die me op de laatste dag van mijn trip zijn gitaarkunsten vertoonde en rechts Rico, die de saxophoon met veel bravour bespeelt. Donderdag 7 november een vijftal afspraken in het Amsterdamse Conservatorium Hotel; prachtig gerestaureerd en toch in z’n ware glorie gelaten. Mag wat kosten; kopje koffie vijf euro en over de lunch zullen we het maar niet hebben. Parkeren: 40 Euro! Maar goed, zeer vruchtbare dag. Bij het uitrijden stond de voltallige pers op me te wachten, alsmede een lading jeugd. Helaas bracht mijn gewuif vanuit de Seat Ibiza geen golf van enthousiasme teweeg. Bleek dat de MTV Awards in het hotel uitgereikt zouden worden. Op naar Hilversum, niet alleen mijn volgende slaapplaats, maar ook onze laatste standplaats in Nederland en ‘home’ van mijn zakelijke postbus. Diner met ome Henk en tante Laura (jonger dan ik), die trouwhartig reeds 15 jaar onze post beheren. Samen met oude vriend Bart een eenvoudige doch voedzame maaltijd genoten bij ‘Eetcafe de Eend’ in Loosdrecht. Vrijdagochtend mijn laatste zakelijke afspraak die week bij Hotel Lapershoek in Hilversum, alwaar initiatief Dutch Basecamp werd besproken. Zonder al teveel details prijs te willen geven, kan ik gerust melden dat dit een geweldige basis gaat vormen voor de wat meer gevorderde start-ups. Op naar Rotterdam, stad van mijn geboorte. Heb ik reeds gemeld dat het nogal regende gedurende mijn escapades? Nee? Bij deze dan! Bestemming: ‘Tuin met de Vier Windstreken’ aan de Kralingsche Plas. Lunch met ex cabaret partners en vrienden voor meer dan 50 jaar; Yvon en Martin Corsten. Ja, ja, ouders van beroemde DJ Ferry. Tevens uitgevonden hoe het chipknip parkeerprobleem te omzeilen. Heerlijke lunch (een jaarlijkse traditie) met veel prachtige anecdotes. Wederom de grote motoren gestart en de weg naar Helmond aanvaard, waar de regen me niet spaarde. Ga de ‘Luimen’ terug om te ervaren hoe het mijn alleroudste vriend Aat verging (23 dagen na mij geboren in dezelfde Rotterdamse straat), dit keer een reunie met zijn kinderen, kleinkinderen en ex vrouw Jeanny en haar man Stiep. Allerhartelijks op z’n Brabants ontvangen, oude (Indianen) verhalen opgehaald uit onze camping tijd, die overigens voor mij maar twee jaar duurde, en ‘s avonds een heerlijke Brabants maal met de nazaten:

clip_image005[1]

Geweldig, en het mooiste was dat dochter Monique allemaal dia’s had van foto’s die na mijn scheiding in lucht waren opgegaan (so to speak). Die heeft die schat op een DVD laten zetten, waarvan onderstaand een impressie:

clip_image007

Links uw scribent met oudste zoon Rick op de schouders, rechts weilen makker Aat, met oudste zoon Marco op de schouders. Beide jongens inmiddels mid veertigers! Na een ontroerend afscheid vervolgde ik m’n weg naar Wilnis, waar broer Aad en gade Nel de tradionele broertjesdag dag lunch voor hun rekening hadden genomen. Broers en echtgenoten wel te verstaan. Vijf zestigers en twee mild zeventigers. Na een uurtje medicijnen, zo gaat dat met oudere mensen, brak de stemming pas echt los. Wederom zeer plezant en goed voor de bloedband:

clip_image009

Van links naar rechts: Hans, Aad, moi en Benjaminbroer(tje) Rob. Hugs en kisses, waarna een kort maar innig bezoek werd gebracht aan oude vrienden die met een faillissement kampen. Volgende slaapplek: Vinkeveen bij schoonmoeder Riet, alwaar mijn schoonzusjes Danielle en Wendy (mijn voormalige voogdekind), aangevuld met partners Aldert en Jacco mij reeds in de juiste stemming verwelkomden! Zo later op de dag worden thee en koffie veelal ingewisseld voor wat meer exotische liquide zaken. Neefje Sky was in ieder geval dolblij met de door mij meegebrachte, en door Astrid zorgvuldig uitgezochte speeltjes en kledij. De koffer werd zondags volgeladen met Sinterklaas lekkernijen die ze allemaal bijeen hadden gebracht (marsepijn, joepie!). Op naar Sneek, een geplande afspraak met Eva de Wilde-Langhorst en oude makker Joop, die helaas heel anders liep dan gepland. Maar toch weer geweldig om de eensgezindheid mee te maken van het gezin en de verbroedering tussen de twee families die Joop verbonden in Sneek. Als gepland werd de lunchpauze doorgebracht met het hele stel bij de ‘Walrus’ in Sneek, alwaar ook de aloude, steeds beter wordende, verhalen opgang deden.

clip_image010

Ik zweer het je, we hadden net zo goed in Brabant of Limburg kunnen zitten; die Friezen zijn helemaal niet stijf! Eva, links achterin, liet me ook nog de geneugte van Friese Whisky na:

clip_image011

Geweldig; nu op weg naar Den Haag, waar zo’n afsluitdijk in de striemende regen een heel andere blik op de zaken werpt. Reunie met voormalige medewerkers en stagieres bij oude CG Bart van Bolhuis en gade Thessy. Heerlijk om al die frisse mensen weer mee te maken en vooral om aan te horen hoe het al die stagieres is vergaan. Prima door Bart en Thessy georganiseerd; echt een topavond. Nu inchecken bij Hotel Ibis, auto voltanken en afleveren bij AVIS. Eitje. Toch? “Not so fast”, zeggen ze bij ons in Californie. Nadat ik de auto volgepompt had met loodvrij 95, zag ik tot mijn ontsteltenis dat er ‘diesel’ op de tankdop stond. Geen paniek, ik had immers de motor niet gestart. AVIS gebeld, waar de vriendelijke dame beloofde dat hulp onderweg was. Waarschijnlijk had ze ook geconstateerd dat ik een benzine auto besteld had. Enfin, twee uur later kwam de wegenwacht opdagen die de tank leegslurpte:

clip_image012

Weer getankt en auto ingeleverd. Vervolgens een half uur bibberend op de taxi gewacht die me naar de ‘Eeuwige Jachtvelden’ op het Plein bracht, waar goede collega’s trouw (en half kachel) op me gewacht hadden. Mooi moment om af te sluiten. Morgen deel 2!

Comments are closed.