Na een ongelofelijk heerlijke 10 dagen Mexico, waarvan de laatste week met zonen Bo-Peter en Kaj, geflankeerd door vriendin Michele en vriend Tyler, begon de aanzet naar mijn farewell receptie/party. Eerst nog maar wat gelukkige plaatjes uit Cabo:
Kaj en Michele: “Ain’t they sweet?”
Tyler links en Bo-Peter rechts met wat talent (niet mijn woorden) uit hun talentpool!
Selfie van de happy four in een relatief normale ‘beach’ scene.
Voor de lekkere nog een van ons vijfjes tijdens een snorkeltrip op de Sea of Cortez. Fast forward naar de farewell recepie/party. Wat moet ik daar over schrijven; het was feestelijk, toch enigszins officieel (uiteindelijk kreeg ik een brief als zodanig) en er waren zoveel (zakelijke) vrienden en vriendinnen aanwezig dat ook de emoties van tijd tot tijd een overflow kregen. De komende tijd dien ik ook te besteden aan het schrijven van een gazillion “dank je” en “thank you” notities. Een korte samenvatting, omdat ik zeker weet dat de komende Luimen meer en meer informatie, ondersteund door foto’s zullen bevatten. Nadat Astrid en ik ons a la gala uitgedost hadden, liepen wij vanuit Hotel Donatello via Union Square naar het consulaat, waar de officieele ‘greeters’ klaar stonden om de gasten naar de 31e etage te verwijzen.
Met de eerste gasten reeds aanwezig, en een breed grijnzende Plv. Consul Generaal Ard van der Vorst in het midden, wisten we dat dit een ‘send off’ zou worden die niet bestempeld zou kunnen worden als een middenmoter. Hierover morgen meer omdat geen detail overgeslagen mag worden! Wel werd ik aangenaam verrast door een heerlijk bedankt van de Nederlandse Game organisaties en magazine ‘Control’, vergezeld van wat heerlijk Nederlandse drop en pepermunt.
Zoals gezegd; even verder verwerken en morgen het restant. Happy WK2014.
Comments are closed.