Het nest is leeg en een staart BuZa/Singh

M’n Hazes tekst: “Ik zit hier heel alleen m’n blog te schrijven….”. Niet helemaal natuurlijk, beneden liggen Astrid en Tinley nog vredig te slapen. De laatste belhamel is vertrokken naar het verre Rotterdam en nam gisteren ontroerend ‘afscheid’ van de mama.

clip_image002

Terwijl ik Ivar met de bulk van z’n spullen donderdag voor een eerste doorweekte trip naar zijn kubuswoning bracht, vervoerde Astrid Bo-Peter naar Eindhoven waar z’n trip naar Bologna, en dus een internationale carriere, begon.

clip_image003

Inmiddels berichtte Kaj dat hij z’n huurcontract voor een nieuw onderkomen in Martinez, Californie getekend had, en met een gelukzalig gevoel aan z’n firefighter academy kon beginnen. En dan overvalt je een gevoel van melancholie en tevredenheid; we hebben ze goed afgeleverd.

clip_image004

Mijn oudere zonen Eric (boven) en Rick (wie drukt hem naar beneden?) hebben zich al sinds jaar en dag een goede plaats in de maatschappij verworven, m’n liefje wat wil je nog meer? Singh Ja, hem vrij krijgen staat bovenaan mijn wensenlijstje. Hiertoe werd ik ook nog gesterkt door het volgende artikel van woensdag j.l.:

De tot levenslang veroordeelde Edwin S. heeft recht om aan zijn resocialisatie te beginnen. Dat heeft de rechter in Den Haag woensdag bepaald. S. wil de kans krijgen om terug te keren in de samenleving. Na 23 jaar en zeven maanden te hebben vastgezeten, vindt de man daarom dat hij recht heeft op resocialisatie. Hij eiste dat in een tegen de Nederlandse staat aangespannen kort geding. S. werd in 1994 veroordeeld voor de moord op een man en het levensgevaarlijk verwonden van een vrouw uit Badhoevedorp bij een overval. Hij voelt zich gesterkt door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Dat oordeelde eerder dat een levenslange straf, zonder uitzicht op enige vorm van verlof, onmenselijk is.

Jaitsen Singh heeft niemand vermoord en zit al 32 jaar vast! Aanstaande dinsdag trek ik naar Den Haag voor een hoorzitting bij BuZa naar aanleiding van de klacht die ik ingediend heb bij de Nationale Ombudsman namens Singh, en aangevuld met mijn klacht dat men nooit echt mijn vragen als contactpersoon van Singh beantwoord heeft. In wezen word je gewoon niet serieus genomen. Ik herhaal ze nog even met het soort van antwoorden waarmee men trachtte mij zoet te houden (uit mijn Luim van 26 maart j.l.):

*Heeft MP Rutte daadwerkelijk voor Singh gepleit (bij Gov. Brown)?

-Daar wordt geen rechtstreeks antwoord op gegeven, wel kan je uit Koenders z’n antwoord afleiden dat hij dat niet gedaan heeft tijdens zijn onderhoud met Gov. Brown, maar achteraf in zijn dankbrief. Gemiste kans!

*Heeft MP Rutte inderdaad de smeekbrief van Singh’s zoon Surender overhandigd (aan Gov. Brown)?

-Geen antwoord

*Wie lobby’t er nu namens Singh bij Gov. Brown of diens Kabinet?

-Geen antwoord, slechts vage indicaties over activiteiten van de ambassadeur (die overigens tijdens het bezoek van Rutte met de assistant van de naaste medewerker van Brown heeft gesproken en er toen achter kwam dat een brief van BuZa, bedoeld voor Brown, reeds 5 weken ongeopend lag), en dan de dankbrief van Rutte. Wie lobby….dat is niet BuZa, dat is een persoon of personen! Zo houden ze elkaar de hand boven het hoofd. Koenders heeft ook niet rechtstreeks naar Brown geschreven maar via de toenmalige CG Hugo von Meijenfeldt. Een brief waar ook geen acht op werd geslagen. Koenders gaat pas aan de slag wanneer tweede kamerleden aan de bel trekken en komt dan op de proppen met brieven die geschreven zouden zijn.

Hebben ze uberhaupt ooit een antwoord van Gov. Brown of diens mensen gekregen? En laten ze in Godesnaam niet aankomen met het gegeven dat de consulaire medewerker met zijn gezin Singh in San Quentin heeft bezocht, want dan ga ik echt over m’n nek:

clip_image005

Deze foto schijnt in het dossier Singh te zitten maar is meer een vorm van rampentoerisme….”we zijn in het San Quentin van Johnny Cash geweest”. Waar was de consulaire medewerker dit jaar nu de publiciteit geweken is? Het hele consulaat heeft onder aanvoering van de voormalige CG Hugo von Meijenfeldt ook nog een uitstapje gemaakt naar San Quentin. Gezellig toch?! Onlangs kreeg ik het verwijt dat ik wel wat hard optrad. Weet je wat hard is?! Wanneer je 32 jaar onschuldig vastzit en jouw eigen land heeft slechts minimale pogingen gedaan om je te ondersteunen. Nil desperandum! Want wanneer de hoop is verdwenen, is alles verdwenen!