Binnen twee weken na de hoorzitting antwoord van BuZa; dat moet een record zijn. Is natuurlijk maar op een manier mogelijk, alle WORD gebruikers kennen het, knippen en plakken. Van de 3,5 pagina’s zijn er 2 zo ontstaan. En, zoals te verwachten, geen direkte antwoorden op mijn duidelijke vragen. Daar waar in dit schrijven BuZa zinsneden voorkomen als ‘vigerend beleid’, heb ik mijn vragen zo gesteld dat iedere Nederlander het begrijpen kan. In dat laatste schuilt waarschijnlijk de waarheid, zo simpel kan die vraag niet zijn, zo denkt men bij BuZ, wat schuilt daar achter? Dit trieste verhaal inzake Singh sleept zich voort, nu dus weer terug naar de Nationale Ombudsman. Zoals je leest bij veroordelingen; tot de dood er op volgt, en in Singh’s geval lijkt dat het gevangenis eindstation te worden in Vacaville, Californie. Laten we die papieren tijger nog maar eens tonen:
Koenders steunt gratieverzoek Jaitsen Singh
Het ministerie van Buitenlandse Zaken zal een gratieverzoek van de 71-jarige Jaitsen Singh ondersteunen. Deze Nederlander van Surinaamse afkomst zit mogelijk al 31 jaar onschuldig vast in de Verenigde Staten, nadat zijn vrouw en stiefdochter werden vermoord.
Koenders besteedde dat weer uit aan zijn mannetje in San Francisco, die schreef een brief, en daarna werd er niets meer van vernomen. En bij BuZa vindt men dat normaal! Singh verwoordde dat als volgt na dit en vele andere gebroken beloftes:
Ken je die mop van Koenders, Schultz en Rutte die voor Singh gingen? Ze gingen niet! Laat ik afsluiten met een vrolijk relaas over ons kortste boottochtje, hetgeen me moeilijk valt na het voorafgaande, maar toch! Kleinzoon Felix was op bezoek maandag en dinsdag, hetgeen leidde tot een boottochtje met de California Dreamin’ op de Vecht waarbij de Mijndense Sluis de eerste hindernis vormt.
Felix en Tinley aan het relaxen tijdens de wachtbeurt bij de Mijndense Sluis. Schipper Astrid loodste ons er feilloos doorheen en na wat bruggetjes tuften we lekker de Vecht op. Totdat……de waterpolitie verscheen! We gingen 4 kilometer te hard! Maar erger, niemand aan boord had een vaarbewijs (Astrid bijna) en die van Tinley stamde uit Californie. Goede mannen echter die ons de les lazen en vertelden dat bij een boot die harder dan 20 kilometer kan een vaarbewijs hoort. En zo niet, dan wacht er een boete van €550. Ik verbleekte onder mijn gebruinde huid en liet alles aan Astrid over, mijn reddingsboei in donkere dagen. Vermanende vinger, waarschuwing en de opdracht om onmiddellijk terug naar huis te varen.
Achter de schipper, die van de zenuwen een saffie had opgestoken, het razendsnelle bootje van de waterpolitie. We zijn nog nooit zo snel twee keer door de sluis geweest. Maar, sloepje gaat begrensd worden zodat we er zonder vaarbewijs mee kunnen varen. En eigenlijk is dat meer voor de gasten bedoeld die af en toe willen varen, hetgeen nu mogelijk is. De moraal van het verhaal: je kunt je doel toch wel bereiken (waterpolitie dus) zonder met man en macht je aan regeltjes en andere ‘vigerende’ zaken vast te klemmen!
