Nou, dat laatste laat zich raden. Amerika in chaos, en daarmee grote delen van de hele wereld. Morele aso, en zo’n slecht voorbeeld voor je kinderen dat hij onmogelijk president van de Verenigde Staten zou kunnen zijn. Maar hij werd het wel! En omdat hij zijn zin niet kreeg met zijn speeltje, de muur aan de grens met Mexico, krijgen dadelijk honderdduizenden ambtenaren geen salaris. Onderstaand het (nog niet uitgebrachte) kerstalbum van de 45e president van
de Verenigde Staten:
Op de melodie van bekende kerstliedjes komt samenwerking met de Russen aan de orde (verraad), zijn sexuele uitspattingen en een ultrarechtse witte kerst (denk KKK). Vriendje Putin wordt ook zeker niet vergeten. Dit is de tijd van het jaar om aan prettige dingen te denken, vandaar dat ik in rondjes van 10 jaar terug duik in het verleden om dat een tikje melancholiek te verwoorden. En ik beloof dat wanneer we terug zijn bij 2018 de gore smaak van Don the Con weggespoeld zal zijn. Stoelriemen vast, we spoelen 70 jaar terug naar 1948, een jaar waarvan ik me niets herinner omdat ik pas twee jaar was. Wel weet ik dat Rotterdam volop in de wederopbouw was na de tweede wereldoorlog. 1958: als jeugdspeler onder Denis Neville bij Sparta aangenomen. Trots als een hond met 7………. Mijn vader, naar wie ik vernoemd ben, overlijdt op 46 jarige leeftijd. Niet onverwacht, maar toch.
Van links naar rechts Pa, broer Aad, uw schrijverd, Moeder Jo, jongste broer Rob en oudste broer Hans. Moeder Jo kon met vier kinderen amper het hoofd boven water houden en Sparta was het minst van haar zorgen. Kortom; Sparta werd verruild voor Steeds Hooger, waar boezemvriend Aat de Boon speelde. We mogen wel zeggen dat het een jaar was waarin je gevormd werd. Het seizoen 58-59 werd wel het jaar dat Sparta voor het laatst kampioen werd van Nederland.
3e van rechts keeper Andries van Dijk die schoolmaatje
Adrie Kanij en ik elke morgen tegen kwamen wanneer hij voorbij fietste op weg naar zijn bijbaantje bij de AMRO bank. Adrie verloor ik 54 jaar uit het oog totdat hij me opspoorde op LinkedIn. Hij herinnerde me aan de uittrap van Andries die ik zo perfect imiteerde. Een beetje om te janken wanneer je beseft dat koploper Sparta gisteren met 2-0 verliest van het tweede van Ajax. 1968: Voor de tweede maal vader geworden, na zoon Rick diende dochter Nicole zich aan. In ploegendienst hard werken bij het Amerikaanse leger met IBM ponskaarten apparatuur. Het begin van mijn automatisering carriere. Uit Sparta gegooid omdat ik een contract eiste. Belachelijk (van mij). Weer een lesje geleerd. Een mentor had me op het rechte pad kunnen brengen. Overschrijving naar Alexandria ’66, waar ik twee kampioenschappen mee mocht maken.
Hier hangend in de lucht, met achter mij Spartamaat Koen Bulsing, die dankzij een verhaal van Ivar in het Sparta fan magazine weer met mij in contact kwam. Heel eerlijk, zo begon mijn haaruitval; onverantwoord koppen. 1978: twee jaar na de oprichting van Multi Function Computers in Zoetermeer openen we een bijkantoor in Barneveld. Tevens verkopen we de door ons geimporteerde MF-Systime computers in Duitsland en Frankrijk.
Zonder venture capital, zonder subsidie, gewoon op eigen kracht (en lef). 1988: Olympische Spelen in Seoel, Korea. Als voorzitter van de KNBSB was het me een eer en genoegen om onze nationale honkbalploeg moreel te ondersteunen onderweg naar een eervolle 5e plaats. Aangezien we de KNBSB net uit
een diep financieel dal getild hadden, werd het een eis dat de bobo’s op eigen doft de spelen mochten bijwonen. Astrid en ik hebben het als een der hoogtepunten ervaren in ons 31-jarige huwelijk.
Jan met de pet met de kindjes van de olympische spelen. Rechts Ron Jaarsma, de grote man achter Mr. Cocker HCAW. 1998: Het grote Amerikaanse avontuur van Ex’pression College gaat beginnen na een belletje van groene goeroe Eckart Wintzen. Astrid zegt “drie jaar”, na verhuizingen van Hilversum naar Dusseldorf en vervolgens naar Lommel, is zij degene die veelal het voortouw neemt, dus heeft ze recht van spreken. Het wordt uiteindelijk ruim 17 jaar. Mag het wat meer zijn?! Bo-Peter, Kaj en Ivar groeien op in Californië, Astrid glorieert in een rol als paramedic op de 911 ambulance.
Een te gekke school is geboren! 2008: Triest, (schoon) vader Toon overlijdt na een geweldige vakantie in Californië, aldaar aan een hersenbloeding.
Toon genietend in ons zwembad. Zijn heengaan is een schok voor heel Vinkeveen. 2018: Ik beloofde een happy end, , Astrid werd gekozen tot ZZP’er van het jaar. Unaniem!
Een, twee……meer, geen bevalling of kraamzorg is haar te veel. Een terechte winnaar! En, dit is een waar gebeurd verhaal, want die jury was ik. Ter afsluiting van deze dubbeldikke wil ik iedereen al het beste en meer wensen. Ik voel me gezegend met al mijn kinderen en vier kleinkinderen, sommige verder weg dan gewenst tijdens deze mooie dagen, maar ja, dat krijg je met die zwervers van ouders. Mocht ik volgende week niet aan een Luim toekomen, dan komt dat wegens……vul zelf maar in. Gezondheid!
