Nou, dat was nu echt het weekje waar dit gezegd mocht worden. Nadat kort na elkaar de AmeriLaantjes Bo-Peter en Kaj voor resp. werk en vakantie binnengevlogen waren, kwam het aantal Laanen broers (van dezelfde vader) weer op 5. Laatste keer dat ze gezamenlijk op de gevoelige plaat gingen was 21 september 2017 (heuglijke gebeurtenis).
Van Ivar links, naar Rick rechts, een kleine 30 jaar verschil, maar dat mag de pret niet drukken. Immers, de heren hebben gisteren broertjesdag gevierd, en zijn misschien nog wel aan het feestvieren, dus ik ben benieuwd welke foto van de heertjes daaruit voort mag vloeien. Ik hou jullie op de hoogte. Alles begon vorige week met een tripje op het water met ons trouwe sloepje ‘California Dreamin’’. Schipper Bo-Peter had er geen moeite mee om z’n ouders mee te laten genieten van zijn afgetrainde body:
Uiteraard bleef ik bij al dit geweld bescheiden op de achtergrond! Inmiddels waren Kaj en Michelle voor een weekje ertussenuit naar Kreta vertrokken. Lekker toch, zou je zo op het oog zeggen. Klopt, tot het moment dat ik verwarrende foto’s binnenkreeg:
Deze viel nog wel mee, het kon zijn dat Michelle Kaj de les las over iets. Maar de volgende maakte me wat angstig:
Lacht ze hem nu uit en loopt ze hard weg. En, lacht Kaj stoer alsof het hem niets doet? Vervolgens lijkt het alsof ze het weer goed hebben gemaakt:
Totale verwarring aan mijn kant, wat probeerden ze mij te vertellen (of Astrid)? Ik bedoel, we hebben allemaal weleens onenigheid, maar dan laten we dat niet fotograferen. Toch?! Gelukkig kwam het antwoord niet veel later:
Een verloving op een Grieks strand, hoe romantisch is dat! Op z’n Amerikaans betekent dat ‘engaged to be married’, dus, je bent verloofd, dan ga je ook trouwen. Allemaal alvast sparen voor de trip! Astrid en ik zijn heel gelukkig voor het jonge stel. Aan de andere kant van de familie hebben we nog één tante, zus van mijn moeder, waar Spartabroer Rob me over belde omdat hij vond dat we haar weer eens op zouden moeten zoeken. Dat klopte, het was alweer een jaar geleden, en ze wordt er ook niet jonger op. Wij dus de gebruikelijke weg naar Rotterdam gevolgd, iets eerder eraf, afslag Ommoord. Hartelijk ontvangen door neef John en Tante Bep. En ja, even op de foto met de bijdehante 99-jarige (!):
Ze leest nog zonder bril, is helemaal op de hoogte van wereldzaken (Trump, bah!), en hoopt een groot feest te geven wanneer ze 100 wordt. Ze heeft er zin in, evenals haar 71 jarige zoon John:
John linksboven op deze door mij genomen selfie, hetgeen geen kwaliteitsgarantie betekent. John verzorgde de koffie (Rob), wijn (Peter, Rob ook), gebakjes (allemaal) en de lekkere hapjes daarop volgend. Omdat Rob en ik nogal gezond leven, menen wij wel in de voetsporen van tante Bep te kunnen treden. Haal ik met Astrid ook nog op mijn sloffen ons 50-jarig huwelijk! Enfin, a.s. woensdag wederom een aflevering van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’, de 13e alweer!
