1963: 3 Marijkes-Eén weg, één zal altijd blijven!

Heel eerlijk, wanneer ik Peter Koelewijn ‘Oh Marijke’ hoorde zingen, dacht ik altijd aan Prinses Marijke die van naam wijzigde in 1963. Ze koos voor haar tweede naam: Christina. Datzelfde jaar was ik verliefd op Marijke van Doorn, die ik met plezier op mijn Tomos (armeluis Puch) van pretplek naar pretplek vervoerde.

Hier, gekleed in Beatle jasje, gezeten op mijn beminde Tomos in de Van der Poelstraat, waar ik geboren ben. Voor niet Rotterdammers: een zijstraat van de 2e Middellandstraat, oftewel de arme kant van de Heemraadssingel. Maar dit terzijde. Christina en ik groeiden zo’n beetje parallel op, zij met 3 zussen op Soestdijk, ik met 3 broers op de zolder van pand 5B. Ik heb altijd een beetje met haar te doen gehad, had niets met die grappen over haar. Vond haar een beetje zielig. Maar nu, bij haar heengaan, komt toch Marijke weer bovendrijven. De macht van muziek. Rust zacht Marijke Christina, misschien kom je nu echt tot rust.

Bloeddoping: Voordat we naar China gaan probeer ik mijn linkerknie, die in november uitgewisseld wordt, zodanig in vorm te krijgen dat ik gezellig met Astrid en de groep over de muur meewandelen kan. Mijn voorstel aan de chirurg: wat te denken van een cortisone injectie? Na zo’n injectie in Amerika kon ik weer bergen beklimmen, beren bevechten, etc. Nee dus. Kan infectie veroorzaken en dan opereer ik je niet, was zijn duidelijke antwoord. Maar wat te denken van een injectie met bloedplaatjes verrijkt plasma? Natuurlijk, dat is een schot waard. Woensdag gedaan. Eerst wordt het bloed uit je arm getrokken, vervolgens behandeld en daarna weer verrijkt in de knie gespoten. Afgezien van het gepiel met de ietwat lange naald tussen de gewrichten door; eitje! Nu nog bezien of het net zo goed werkt als bij die atletiekmensen. Zo ja, dan over 3 weken nog een injectie. Over infecties gesproken, nooit geweten dat er een wereld handenwasdag bestond. Daar werd ik afgelopen week mee geconfronteerd. Een onderzoek uit 2015 had namelijk uitgewezen dat Nederlanders degene zijn die het minst hun handen wassen na gebruik van het toilet. Zie het resultaat van het onderzoek op onderstaande kaart:

Je begrijpt dat mijn Amerikaanse vrienden het geweldig vinden om me erop te wijzen dat die ‘o zo’ propere Nederlanders in de praktijk door de mand vallen. Ze hebben de volgende oplossing gevonden voor restaurants e.d.:

Dat zal je leren om na het dichtritsen van je gulp de handen te wassen. Inderdaad dames, mannen zijn hier het meest schuldig aan! Vanavond weer voetbal? Inderdaad, vriend George (ADO seizoenkaarthouder) komt me full service ophalen en brengt me weer thuis. Hopelijk ook na een Sparta overwinning! Later dit seizoen uiteraard hetzelfde ritueel op het Kasteel. Gaat leuk worden met een lekkâh broodje wogst vooraf, of een balletjâh gehak. Ik hoop wel dat het een betere wedstrijd wordt dan die zouteloze partijtjes die ons door PSV en Feyenoord voorgeschoteld werden. En dan de uitsmijter: ook a.s. woensdag (alweer) aflevering 23 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ digitaal geserveerd.