Maanden uitgekeken naar onze China trip, en 16 oktober was het zover. Ook nog eens onze eerste georganiseerde groepsreis! We waren dan ook zeer benieuwd. Allereerst met Swiss naar Zürich (Kloten) om vervolgens in grofweg 10 uur naar Beijing (Peking mag ook) gevlogen te worden. En daar maakten we kennis met onze medereizigers en de reisleider.
Interessante groep en pedante reisleider. Die had klaarblijkelijk naar de leeftijden van de meeste deelnemers gekeken en vervolgens geconstateerd dat hij wel de belerende meester kon uithangen. In de bus nam hij voetstoots aan dat de meesten van ons niet echt op de hoogte waren van het reilen en zeilen van Facebook. Overigens geblokkeerd in China. De meeste mensen in deze groep waren waarschijnlijk bereisder dan de reisleider en konden derhalve een licht sarcastisch lachje niet onderdrukken. Daarna gaf hij wat informatie over zaken die we met de bus passeerden alsof dat niet in Nederland bestond (vangnetten bij nieuwbouw voor het stof en QR codes). Het is aan het eind van de rit redelijk goed gekomen, maar daar heeft hij hard aan moeten werken. Hoogmoed………. De groep bleek uiteindelijk van een samenstelling zoals je bij elke groep mag verwachten: de gulzigen die altijd haantje/kippetje de voorste zijn, en als eerste de tafel bezetten om zodoende het meeste voedsel op hun bord van het roterende tafelblad te kiepen.
Die glazen zijn overigens niet gevuld met appelsap, maar met Chinees bier van 2,5%. De groep herbergt voorts ook een aantal keurige mensen (die best af en toe goed uit de hoek konden komen) en vervolgens de mensen met wie je klikt. Die dus niet deugen, hoor ik mijn trouwe lezers al mompelen. Niets is minder waar, we noemen dat kleurrijk! China dus. Wat een vat vol tegenstrijdigheden. Modern aan de ene kant, armetierig aan de andere kant. Oftewel BMW, Audi, etc……….
Vergeleken met de gewone man die uitgeput op z’n brommer onder de waslijnen aan het slapen is.
In de verte de flats die bij honderdduizenden in het Chinese landschap neergesmeten worden. Wel makkelijk: één architect! Overigens zijn dit nog de rijkeluisversies. Het wonen kan ook anders:
Er is zoveel te vermelden dat één blog niet voldoet. Aan de andere kant moet het ook niet te langdradig worden. Opvallende zaken? Het gerochel dat links en rechts opklinkt. Het gegeven dat je overal gefotografeerd wordt door de overheid. Denk aan oversteekplaatsen, snelwegen, treinstations, etc. En, via de visumaanvraag weten ze al bijna alles over jou en je partner! Vrijwilligers die in groten getale de peuken van de straat met een pincet oprapen, of het bezoek aan de befaamde muur dat bijna tot een soort van Disney evenement is verworden:
Vervolgens zit je in een high speed trein die met ruim 300 km door het Chinese platteland snelt:
Ziet er uit als een vliegtuig, is het niet. Aangezien veel Chinezen wonen in huizen of flats zonder tuin, gaan ze in hun vrije tijd naar een park om daar lekker een kaartje te leggen:
En dan schakelen we nu met Astrid op de voorgrond naar het super moderne Shanghai:
Met zoveel prikkels in mijn geplaagde hoofdje onthoud ik me van eindcommentaar. Wel wil ik kwijt dat we a) aan het eind van deze werkvakantie zeer naar huis verlangden en b) dat de boerenkool met worst er als manna inging. Woensdag wederom een aflevering van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ (#32) en donderdag bekom ik een nieuwe knie. Sympathie en aanverwante betuigingen kunt u naar het bekende adres sturen!
