Uit de LP ‘Draaikonten’ van Van Kooten en de Bie uit 1984. Nou, dacht ik, mooi niet, ouwe lullen zijn niet weg te branden. Kijk maar naar de twee overgebleven kandidaten bij de Democraten, waarvan de winnaar het op gaat nemen tegen ‘oranje harses’ Trump, ook niet de jongste.
Biden 77, opponent Sanders 78. Voor mij persoonlijk een opkikker, ik voel me vergeleken met deze twee een jonkie. Maar, eerlijk is eerlijk, wanneer ik deze twee kandidaten bezig zie, dan kan niet ontkend worden dat er nog genoeg ‘leven’ in zit. Trump ziet er na wat kunstgrepen beter uit, maar wat eruit dat bekkie komt is niveau rioolput. Je bent al blij wanneer hij ‘Corona’ naar behoren uitspreekt. Wat hij ermee doet is weer een ander verhaal, wel is duidelijk dat de beurzen niet meer gevoelig zijn voor zijn opbeurende, onnozele praat. Over Corona gesproken; in landen rondom ons gaan voetbalwedstrijden zonder publiek gespeeld worden. Je vraagt je af of Feyenoord zonder publiek (47.500 toeschouwers) donderdag ook met 7-1 van NAC gewonnen zou hebben. Hoewel, Ajax ging voor een thuispubliek mooi tegen AZ de bietenbrug op. Voor de één schijnt het dus meer uit te maken dan voor de ander. Even van de hak op de tak springend; nadat we donderdag onze jongste mannelijke spruit Ivar een geweldige trip wensten voor de komende drie maanden, waarvan ongeveer de helft in Californië en de helft in Costa Rica (bofkont), raak je natuurlijk in paniek wanneer je de allerjongste, mademoiselle Tinley, niet kunt vinden. In huis nota bene. Na haar eindeloos geroepen te hebben, kwam plotsklaps in onze slaapkamer, tussen twee opgemaakte kussens, haar slaperige koppie tevoorschijn.
“Zoeken jullie mij,” schijnt ze te zeggen. Zucht van opluchting, hoe je aan zo’n beessie gehecht raakt! Ook mijn trip naar Californië komt dichterbij. Aangezien zowel Bo-Peter als Kaj verhuist zijn naar resp. San Francisco en Sacramento, en ik hun gezamenlijke huis niet meer als basis kan gebruiken, is het plannen wat gecompliceerder geworden. En dan kom je op een ander liedje: “that’s what friends are for”. Omdat ik niet iedereen een-op-een kan spreken, organiseerden we bij de boys altijd een borrelmiddag. Gaat dus niet meer. Welnu, daar zijn goede vrienden Paul en Lenore die hun huis en achtertuin ter beschikking stellen:
Paul en Lenore bij ons te gast in Loosdrecht.
Geweldig toch?! Ook heb ik hier en daar tussen San Francisco en Sacramento, mede met het oog op de onregelmatige diensten van ‘firefighter’ Kaj, een overnachting nodig. ‘Oude’ buren Brian en Marilyn stelden spontaan hun huis ter beschikking, inclusief sleutel.
Brian meldde nog dat hij na hun laatste trip naar Nederland nog genoeg ‘Genever’ had overgehouden om ons dagen zoet te houden. Nu weet ik dat zijn whisky voorraad er beter uitziet, dus, eh…. Maar wat een super aardige lui! Tot slot, niet vergeten, a.s. woensdag verschijnt aflevering 49 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’. Het gaat er warm aan toe, dat kan ik wel verklappen.
