Zo kan het gebeuren dat een Trump (de lafaard) die wegloopt van twee lastige vrouwelijke journalisten je niet meer deert. Zelfs de meer dan 20 cruiseschepen die met 5300 vastzittende bemanningsleden voor anker liggen in Manilla Bay registreer je en laat het vervolgens weer van je afglijden. Nee, dan de voormalige deelnemers van het Eurovisie songfestival donderdagavond. Die mochten allemaal een liedje van een andere deelnemer kiezen en vervolgens in een eigen versie brengen. Artiesten als René Froger, Lenny Kuhr en Franklin kwamen best goed voor de dag. Maar het bracht me ook terug bij een der leukere gebeurtenissen gedurende mijn Arcade Duitsland periode. April 1997 verzorgden we een release party voor het album van onze artist John Taylor, bekend van Duran Duran. Kort daarna besloot de ZDF een TV music special te maken in Orlando, en wel bij Disney World. Ik werd gevraagd om daar John Taylor te begeleiden. Licht tegenstribbelend stemde ik in. Wat ik niet wist is dat John redelijk mensenschuw was en uitsluitend door mij opgehaald wilde worden. Maar, en hier komt het, dat ik ook de vragen aan hem moest stellen middels een kleine orang-oetang. Later zou mijn stem dan nagesynchroniseerd worden in het Duits. En zo geschiedde:
Is ook iets moois voor de quiz ‘wie van de drie?’. In ieder geval een belevenis om in te plakken. Even iets heel anders. Omdat mijn oude gymbarrels volgens Astrid echt niet meer konden, heeft ze voor mij, en dit keer had ik zelfs inspraak, prachtige nieuwe hagelwitte Skechers gekocht, zodat ik goed bij mijn favoriete ‘ouwe’ gymmaatjes voor de dag zou komen:
Zoals gezegd, daar kan ik mee voor de dag komen……maar wanneer? Overigens, voor het eerst in mijn leven maakte ik mee dat er een gebruiksaanwijzing bijkwam. Ik dacht eerst iets van de veters niet inslikken dan wel om je nek binden, of de hiel er als laatste instoppen. Dat is volgens goed Amerikaans gebruik. In eerste instantie moest ik er ook om lachen toe we in Amerika een kinder wandelwagen kochten waarbij op de bijsluiter stond dat die niet opgevouwen mocht worden met het kind erin. Ja mensen, advocaten vinden overal wel een gaatje om te procederen! Maar Skechers maakt er ook een serieuze zaak van:
Wat een weerstandselementen, ik had zulke voetbalschoenen moeten hebben! De enige angst die ik heb is dat ze vuil worden. Daar maak ik me dus druk om terwijl die arme Astrid weer een dubbele babytoer heeft. Ja, laten we wel wezen, daar kan ik niet tegenaan plannen, de één komt te vroeg, de ander te laat en dan, bingo, gelijktijdig dus. Gelukkig heeft ze voor hetere vuren gestaan en pakt ze het vrouwmoedig op. Ben ik deze Luim begonnen met iets dat lijkt op onverschilligheid, dan is dat schijn. Mensen, blijf voorzichtig, ik heb zulke enge plaatjes gezien van wat Covid-19 binnen je lichaam aanricht, dat ik blijf drammen dat je afstand moet blijven houden. Zo, dat is eruit! En voor de mensen die niet kunnen wachten: aflevering 59 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ glijdt woensdag weer in de digitale brievenbus, corona vrij!
