Search Results for: singh

Waar mee te beginnen? Okay, Michael Moore eerst dan maar. Je moet toch echt ballen hebben om een film over Trump te maken die op de poster al een voorproefje geeft waar het over gaat: Tiran. Leugenaar. Racist.

En dat hij dan ook nog met een ‘hole in one’ het witte huis nucleair uiteen doet spatten, is een bonus. De 11/9 slaat op de tussentijdse verkiezingen in november, die weleens zouden kunnen leiden tot het heroveren van het huis van afgevaardigden door de democraten. Dan zou de stap naar het dictatorschap voor Trump weleens heel wat moeilijker kunnen worden. Maar ere wie ere toekomt, oftewel Michael Moore, want reken maar dat hij heel wat, al dan niet verbaal, naar zijn hoofd gaat krijgen. Goed bericht van Keith Chandler, de advocaat van Jaitsen Singh, alsmede consultant voor Marc Eric Norton, de advocaat die Singh hopelijk winnend door het paroolproces begeleidt. Hij berichtte dat Sieta, zus van Jaitsen, hem maar liefst twee maal mag bezoeken rondom de periode van de paroolzitting.

Sieta hier als stralend middelpunt, hetgeen mokkend door Tinley aanvaard wordt! Broer en zus hebben elkaar al vele, vele jaren niet meer vis-a-vis gezien, hetgeen toch voor Jaitsen reden zal zijn om zijn vrijlatingsgezicht tevoorschijn te toveren!

Dat moet toch een hereniging worden die met geen pen te beschrijven is. Was de Vacaville Prison maar zo lek als het witte huis, dan zouden er opnamen van gemaakt kunnen worden! En ook complimenten voor BuZa, want die zorgen er immers voor dat het Singh resocialisatie programma kant en klaar voor de paroolzitting afgeleverd wordt. De Nederlandse overheid op z’n best. Het ziet er naar uit dat alle voorwaarden gecreëerd zijn voor een goede afloop, ofschoon je te allen tijde met het Amerikaanse rechtssysteem een slag om de arm moet houden. Donderdag mijn intake gesprek gehouden bij Bergman Clinics en *tromgeroffel* de rechterknie gaat 13 november van dit jaar vervangen worden door een nieuw modelletje. Uiteraard geven de “bijsluiters” nogal wat gefronste wenkbrauwen, maar a la, je moet er wat voor over hebben om weer een lekker sprintje te trekken. Oh nee, dat mag niet, wel een dubbeltje met tennis. En biljarten natuurlijk. Waarom de Luim een dag eerder? Broer Rob en ik gaan voor het eerst samen een uitwedstrijd van Sparta bijwonen:

Omdat het zo’n grote wedstrijd is, wordt de tijd Europees aangekondigd in GMT (Greenwich Mean Time). Ik bedoel maar! Gaan Rob en ik lekker vroeg op weg, drinken een pilsje op de markt om vervolgens, Sparta sjaals om, luid galmend met het “Rood Wit zijn onze kleuren” Enschede onveilig te maken. Dat zal ze leren daar in Tukkerland! Heel eerljk denk ik dat neef Peter (van de koude kant) ons met zachte hand naar de door hem gereserveerde plekken leidt. Maar leuk wordt het! Was minder voor Feyenoord gisteren, al was de bal zo groot geweest als een pompoen, ze hadden het ronde ding er niet in gekregen. Al met al; Nil Desperandum!

Barstte een soort van mediahype uit……echter, waarom krijgen ze de feiten niet correct? De Telegraaf:

DEN HAAG – Naar verwachting valt later dit jaar een besluit over de vervroegde vrijlating van de Surinaamse Nederlander Jaitsen Singh, die al ruim dertig jaar vastzit in een Amerikaanse cel. Hij is mogelijk onterecht veroordeeld voor twee moorden.

Er was meer tekst, o.a. de steun van minister Blok op humanitaire gronden. De meeste overige media hadden dit ook zo overgenomen, zij het zonder foto. Uiteraard stuur ik een correctie naar De Telegraaf:

Als wettelijke vertegenwoordiger van Jaitsen Singh enige correcties:

*Inmiddels zit hij 35 jaar onschuldig gevangen.

*Hij is niet veroordeeld voor moord, daar is hij van vrij gesproken, doch voor huurmoord. Daar komen de omgekochte getuige en de frauderende aanklager ter sprake.

*Singh komt regulier in aanmerking voor parool in september, en daar hebben we de steun van de regering voor nodig.

*In wezen zou een verzoek om gratie van de regering vele malen beter geweest zijn. Immers, wordt het parool wederom niet gehonoreerd, dan komt Singh pas over 3 jaar weer in aanmerking en zal hij inmiddels reeds ruim de 75 gepasseerd hebben. De angst is dat hij dan de gevangenis in een kist verlaat.

Gaarne een en ander rechtzetten.

Dat laatste gebeurt natuurlijk niet! BuZa reageert als volgt, geschrokken van de media aandacht: “Wij informeren de kamer van tijd tot tijd over detentiezaken en dit is op verzoek aan de kamer openbare informatie”. Ik moet zeggen dat de NOS een en ander het beste weergaf, zij het dat PrisonLaw’s voorvrouw, advocaat Rachel Imamkhan, het volgende poneerde: “De aanvraag voor de vervroegde vrijlating is ingediend door de stichting Prisonlaw”. Eh…..drie jaar geleden, september 2015, gaf het California Department of Corrections and Rehabilitation aan dat parool voor een periode van drie jaar onthouden werd. Hoe bedoel je vervroegd? Wel worden de Amerikaanse advocaten gefinancierd door de actie die door PrisonLaw is opgezet ter ondersteuning van Singh. Hopelijk kunnen we nu wel op de onvoorwaardelijke steun rekenen van Minister Blok! Klik op onderstaande link wanneer je het NOS bericht nogmaals wilt lezen:

https://nos.nl/l/m/2236334

Nu ik gestaag vorder in mijn boek, kom ik fragmenten tegen die er toen al op duidden dat ik uiteindelijk bij Ex’pression zou eindigen als oppasser in een dierentuin, soms in een kooi. Flarden uit 1998: Zondag krijg ik een brief van Gary aan Dawn Cardi (Eckart’s New York advocaat) in handen waarin hij stelt dat iets waar hij zoveel vreugde aan beleefde, veranderd is in een verschrikkelijke nachtmerrie. “Toen ik Eckart ontmoette dacht ik dat hij een positieve kracht zou zijn, iemand die me zou helpen iets unieks en creatiefs te creëren. Jazeker, we praten over veel geld, maar hem beschouw ik nu als een donker, arrogant figuur die zichzelf niet eens kent, en ik wil geen onderdeel zijn van zijn ongelimiteerde machtswellust”.

Gary en Eckart in betere tijden (januari 1999). Het geeft me soms een gevoel van groot onbehagen wanneer ik alle faxen, e-mails en aantekeningen doorlees om het vervolgens in begrijpelijke taal en boekvorm weer te geven. Ook al omdat ik het beschouw als een leerboek voor jonge entrepreneurs, maar ook de impact die het heeft op het dagelijkse familieleven. Enfin, goed dat ik hierbij ondersteund word door gerenommeerd PR bureau Lubbers-de Jong. In ander schokkend nieuws heeft een voorstel van miljardair Tim Draper genoeg handtekeningen opgehaald om in november te stemmen op een driedeling van de staat Californië volgens onderstaande indeling:

Draper redeneert dat op deze manier lokaal betere en zinvollere beslissingen gemaakt kunnen worden over zaken die momenteel onder druk staan, zoals het schoolsysteem, te hoge belastingen, uitgeholde infrastructuur en een overheid die overbelast is. Wanneer ik eind augustus in Californië aankom, zal ik uitgebreid de thermometer er insteken en dito verslag doen. Rest mij eenieder die daarvoor kwalificeert een vaderdag toe te wensen waarbij het kwik zich van z’n beste kant laat zien.

Al schrijvend aan mijn aangekondigde boek -productie, productie- kwam ik bij een stukje aan van een dag of 10, zo’n 20 jaar geleden, waarvan ik dacht, ‘nou, nou, ik moet toen wel in goede conditie geweest zijn’. Lees even mee: 2 april 1998: In Londen aangekomen om 10.05 (vanuit San Francisco) check ik in op British Airways vlucht 940 die om 15.45 in Dusseldorf landt. Daar wacht Astrid me op in ‘mijn’ Mercedes (met dank aan Arcade), waarna ze ons in hoog tempo naar Eckart in Driebergen stuurt. Daar draag ik mijn eerste zakelijke indrukken staccato aan Eckart over. Eckart knikt vergenoegd en ter afscheid voegt hij me toe “goed gedaan jochie”. Groter compliment kun je niet van hem krijgen! Maar of ik het wel de komende week allemaal even op schrift wil zetten. Overbodige vraag. En de mededeling dat ik zaterdag 11 april weer verwacht wordt in Florida. Wat?!! Samen met Gary dien ik het voorstel te optimaliseren, zodat er bij investeringsvehikel Ex’tent een klap op kan worden gegeven. Ik spring niet in de houding, maar het scheelt niet veel. We rijden vervolgens naar Astrid’s ouders in Vinkeveen, waar we de nacht doorbrengen. 3 april: de grote man van Keulen’s productiehuis MaxiMedia, Jurgen Hohmann heeft ons na de Arcade zeperd als speciale gasten uitgenodigd voor de ARD knaller Stars 98 in Stuttgart, waarvan de baten ten gunste komen van het Aidsfonds.

 

De Mercedes draait op volle toeren over de Duitse Autobahn. In Stuttgart aangekomen wacht ons een zeer genoeglijk hotel waar we ons in ‘gala’ kunnen uitmonsteren. Naast de Kelly Family en Modern Talking, speelt daar ook een groepje dat debuteert op TV: Ace of Base met het liedje ‘Life is a flower’. Het maakt geen indruk op me. Dat is overigens ook iemand bij beoordeling van de Beatles demo’s overkomen! Opmerkelijkste feit: door de droom van Ex’pression als modernste mediaschool te verkopen, blijkt een Duitse filmstudent zo onder de indruk te zijn dat hij uiteindelijk als eerste student aller tijden bij Ex’pression ingeschreven wordt. -Tip voor jonge ondernemers: netwerken kan altijd en overal!- 4 en 5 april: terugreis, lunch met Arcade financiële collega, verjaardagfeestje schoonmoeder. 6 en 7 april: tussen 1000+1 telefoontjes vervaardigen rapport inzake Ex’pression. 8 april 12.45: bijwonen crematie van de onverwacht overleden Jacques Reuvers, de man met wie ik een zakelijk tandem vormde tijdens de 14^e Haarlemse Honkbalweek.

De man met wie ik de skyboxen introduceerde. Zo triest.

Mart Smeets foeterde in een artikel over deze ontwikkeling, maar wij stonden op het standpunt dat we alleen op deze manier betere landenploegen konden binnenhalen. Ook het gegeven dat we de entreeprijzen voor de supporters laag konden houden, speelde zeker een rol mee. 17.00 op bezoek bij mijn zieke moedertje in Rotterdam. Ze ziet er slecht uit maar houdt vol dat het best gaat. 24 juni overlijdt ze in haar geliefde woning aan de Wijnkade. 20.00: zakelijke ontmoeting in Hotel New York te Rotterdam. 9 en 10 april: het Ex’pression rapport moet af, zo ook de voorbereiding voor de nieuwe trip naar de V.S. 11 april 12.00: Martinair’s MP631 brengt me naar Florida, waar buiten het vliegveld van Orlando wederom de knalgele kever van Gary Platt, de latere president van Ex’pression, me opwacht. En toen kwam het verhaal pas echt op gang. Daar zit ik nu dus middenin, maar als ik in dit tempo doorschrijf en details verwerk, zal er nog danig in geschrapt moeten worden voordat er een boek van monsterachtige omvang gecreëerd wordt. “Hij” is binnen!

Ja, degradatie of niet, het blijft toch jouw kluppie. Ruim 60 jaar supporter; dat is geen kattenpis. Vrijdagavond Jupiler league. Dat wordt ’s middags biljarten aan de Oude Haven, 20.00 op de Kasteeltribune en 22.00 ‘n biertje (zegge een) bij de Bosselaar. Kan slechter eens in de 14 dagen! Gaat dit het jaar van Singh worden? In ieder geval heeft zijn persoonlijke assistente gereageerd op mijn verzoek om Gouverneur Brown te ontmoeten. Een en ander is formeel in werking gezet. Een stapje verder? Laten we het hopen, want hoop is het enige dat doet leven!

Gisteren hebben we met partyboot Opa de Ruyter de Loosdrechtse Plassen en de Vecht aangedaan. Ruim een dozijn Multi Function getrouwen, sommigen met aanhang, hadden behoorlijke afstanden en verkeersstremmingen getrotseerd om weer bijeen te zijn. Ruim 31 jaar geleden nam ik afscheid van het ietwat geforceerde huwelijk van fusie partners Multihouse en “ons” Multi Function, herdoopt tot Multihouse.

Ondanks de prachtige afscheidsreceptie die me aangeboden werd in het nu herbouwde ‘Le Canard Sauvage’ Vinkeveen, zag ik er in mijn afscheidsspeech toch vrij ongelukkig uit. Maar soit, het is toch nog goed met me gekomen. Daar waren ze dan, die twintigers en dertigers uit de zeventiger en tachtiger jaren. ‘Forever young’ schalt er in onze hoofden. Er is dan ook nogal wat gebeurd in de ruim 10 jaar die we samen doorbrachten. In ons beginjaar (1976) hadden we reeds een hattrick aan faillissementen kunnen scoren. Is niet gebeurd! Ik mag het graag aan jonge leergierige ondernemers vertellen; mocht je ten onder gaan, dan mag je jezelf niets kunnen verwijten. In 1976 kaapten we een computer bij een client die weigerde ons te betalen. Jaren later ruim belicht in Computable:

Omdat onze oorspronkelijke leverancier Digital plotsklaps 18 maanden levertijd op ons bordje legde, dienden we om een faillissement te voorkomen een alternatief vinden. En dat vonden we in een systeembouwer, Systime geheten. Tot onze schrik konden die echter het operating systeem niet leveren. 1977 werd dus het jaar dat wij ons dus tot de eerste hackers konden rekenen. Van de programmeertaal Dibol van Digital maakten wij Sybol voor Systime (ik gebruik de afkortingen om verdere hokus pokus te voorkomen). Illegaal? Best wel, maar in liefde en oorlog is alles geoorloofd! En daarna begint het groeiproces, je groeit zo hard dat je het lievelingetje van de bank wordt, totdat….. Totdat ons filiaal in Duitsland (Hamburg) omver viel. Lang verhaal over misbruik (niet te weinig) en niet goed opletten mijnerzijds. Wederom voer voor jeugdige ondernemers. Het lievelingetje van de bank, we schrijven 17 september 1982, veranderde plotsklaps in een onoplettende verkwister van de eerste orde. We overleefden het, en ik kon het in mijn Luim van 14 oktober 1987 in de Automatisering Gids van me afschrijven, met naam en toenaam:

1986 werd het jaar dat Pierson de mist in ging en Multi Function Computers tijdens de beursgang begeleid werd door de Amrobank. ‘There is a God!’. Overigens is er in genoemde 10 jaar nog veel gebeurd dat of lezenswaardig is of curieus, het waren immers de cowboy jaren van de automatisering. In het voorafgaande is de “we” factor groot, zonder hen was het nooit gelukt. Sommige van de afschrijvingen die ik kreeg voor de reunie waren ronduit ontroerend, en ook zijn er teveel ons ontvallen. “We” gingen dus aan boord, veelal vijftigers, zestigers en een tweetal zeventigers. Maar tijgers op het gebied van anekdotes en innemen. Opmerkelijk: van de zes mensen die eind 1976 op de loonlijst stonden, waren er drie van aanwezig! En de saamhorigheid aan boord was groot, slechts een paar (!) rimpels hier en daar vormden het verschil tussen het heden en onze glorietijd. Queen zong nogmaals onze all time favoriet “We are the champions”, en gisterenavond voelden we ons ook zo.

Nu……ik spreek niet voor de anderen, ben ik enigszins brak. Nu kan dat laatste ook komen van donderdagavond toen een overduidelijk bijziende scheidsrechter Sparta een loepzuivere penalty onthield. Het ‘was nou maar naar specsavers gegaan’ klinkt nu nog geinig, maar mocht het morgen zo zijn dat Sparta degradeert vanwege een niet gegeven penalty, dan zijn de rapen gaar! Een videoref die het aangeeft, een scheidsrechter die het aan alle kanten mag bekijken om vervolgens Emmen een doeltrap te geven. Schande! Wanneer de paroolzitting van Jaitsen Singh in september ook zo verloopt, dan zie ik het somber in. Mocht ik voor die tijd Gouverneur Brown kunnen bezoeken in Californie, dan raam ik de kans op gratie eigenlijk groter. Schreef ik net ‘There is a God’, dan hoop ik van ganser harte dat deze God zijn zegen geeft aan zijn kind Jaitsen Singh. Amen!

De golf van “Halbe was erbij” deze week was niet te stoppen, voor, tijdens, en na zijn aftreden. En ik moet zeggen, er waren een paar prachtige exemplaren bij, vanaf met de Kennedys tot met Sjinkie Knegt. Waar hij op zeker niet bij was, was bij Jaitsen Singh in Vacaville Prison, Folsom Prison of San Quentin. Ook niet als achtergrondzanger bij Johnny Cash.

Alle ongein terzijde, het kon voor Jaitsen Singh niet op een ongunstiger tijdstip komen. Zijn brief aan de voormalige Minister van Buitenlandse Zaken (BuZa), Bert Koenders, werd doorgegeven aan Halbe Zijlstra. Mijn uiterst betrouwbare bron binnen BuZa, en daar ben ik echt zelf bij, verzekerde mij dat het zeer de aandacht van Zijlstra had. Wat nu? September dit jaar betekent voor Singh leven of dood wanneer zijn lot bepaald wordt gedurende de parool zitting. Indien het wederom wordt afgewezen, betekent het dat een nieuwe datum drie jaar verder ligt, hetgeen onacceptabel is na 35 jaar onschuldig te hebben vastgezeten. En waarschijnlijker is het dan dat Jaitsen in een kist de gevangenis verlaat. Hopelijk gaat de ambassadeur in de V.S., Henne Schuwer, er zich intensiever mee bemoeien, al was het alleen maar om alle fouten uit de tachtiger en negentiger jaren ongedaan te maken. Ik neem zo spoedig mogelijk contact op met BuZa en hou jullie op de hoogte. Dan bereikt je dit droevige bericht uit Seattle, na een eerder droevig bericht uit de Bay Area, over dit beminde koppel:

John van den Heuvel heeft de afgelopen jaren heel veel betekend voor de handel- en innovatie gemeenschap in de VS en NL. Hij en zijn vrouw Alice waren naast geweldige collega’s op het consulaat voor velen vooral ook goede vrienden. Steun Alice in deze moeilijke tijd en help John terug te brengen naar Nederland:

www.youcaring.com/bringjohnhome

Ik heb het al gedeeld op de bekende sociale sites, maar heb je wat over, help Alice. John en Alice waren top collega’s op het consulaat. Inmiddels is van de $10.000 beoogde doelstelling meer dan $3.000 gestort. John was nog maar 52 toen hij geveld werd door een hartstilstand. “Only the good die young”. En dan die schietpartij in Florida. Onderstaande cartoon geeft de Amerikaanse houding van de overheid goed weer:

Uncle Sam beschermt de NRA, de National Rifle Association, de partij die de belangen van wapenleveranciers en wapenliefhebbers behartigt. De partij die aan President Trump $30 miljoen heeft gedoneerd ter ondersteuning van zijn mars naar het Witte Huis. Onderstaand de reactie van Trump na de schietpartij op twitter, alsmede de tegenreactie van een student van de High School. Na haar portret geef ik de inhoud in het Nederlands weer.

Donald J. Trump?Verified account @realDonaldTrump 14h14 hours ago

My prayers and condolences to the families of the victims of the terrible Florida shooting. No child, teacher or anyone else should ever feel unsafe in an American school.

sarah? @chaddiedabaddie · 12h12 hours ago

sarah Retweeted Donald J. Trump

I don’t want your condolences you fucking price of shit, my friends and teachers were shot. Multiple of my fellow classmates are dead. Do something instead of sending prayers. Prayers won’t fix this. But Gun control will prevent it from happening again.

Donald Trump condoleerde de familie van de slachtoffers van die verschrikkelijke schietpartij in Florida. Tevens meldde hij dat geen kind, onderwijzer, of wie dan ook zich onveilig zou moeten vinden in een Amerikaanse school. Sarah antwoordde Trump als volgt: Ik wil jou condoleances niet, jij ongelofelijke hoop stront, mijn vrienden en leraren zijn beschoten. Veel van mijn klasgenoten zijn dood. Doe iets in plaats van gebeden te sturen. Bidden lost dit niet op. Maar wapencontrole kan er voor zorgen dat het niet weer zal gebeuren. Een dag na de schietpartij in Florida heeft de staat Oregon de wet op wapenbezit aangepast. Moge er velen volgen, hoewel die angstige politici met veel geld van de NRA in hun zakken wel weer met argumenten zullen komen als “wapens doden geen mensen, maar mensen doden mensen”. We houden het in de gaten. Wat is de beste balsem voor mijn zieltje na als deze ellende tot me te hebben genomen? Muziek! En dan nog, afhankelijk van mijn echte stemming, kies ik een formaat dat de kwaliteit van het geluid bepaalt. Bijvoorbeeld:

Mijn oude pattefoon speel ik zelden (zo’n 78 toerenplaat heeft een voor- en een achterkant, dus twee liedjes), maar doet me buiten het geluid denken aan die films uit het begin van de vorige eeuw, wanneer een zich met het mes scherende filmster op de achtergrond “O Sole Mio” had spelen, krakend en al. Ben ik in de jukebox stemming, dan wordt een, of meerdere, van de tachtig 45 toerenplaatjes gedraaid. Heerlijk basgeluid.

Op mijn kantoortje heb ik een verzamelpunt van geluid:

Het Sharp torentje met, ja, ja, cassettespeler, 3-CD wisselaar en Denon platenspeler (45 en 33 1/3 toeren). Cassettes die wellicht maar 10 jaar goed waren, spelen nog prima na 50 jaar! En wat heeft daar een werk in gezeten om ze te compileren. En daarnaast de Crosley iJuke om het geluid van de minieme iPod, waarin duizenden liedjes opgeslagen zijn, weer te geven. Dat is voor wanneer ik in een luie bui ben en de iPod op shuffle zet. Na een “muziekkuur” kom ik weer als herboren tevoorschijn en bedenk me dat het leed van Sven Kramer eigenlijk minileed is. Ik beveel hem een muziekkuur aan!

Diverse malen reeds vroeg men naar mijn mening inzake het “Renate” van der Gijp verhaal. Helaas, ik heb het niet gezien omdat ik sinds een week of wat niet meer naar het programma kijk.

De laatste maal kreeg ik zo’n déjà vu gevoel, net alsof ik naar de zoveelste zouteloze herhaling van een ooit vernieuwend programma zat te kijken. Van der Gijp die z’n hand legt op die van speelbal Kraay Jr en fleemt “weet je Hansie, dat ventje kan lekker dribbelen, maar zou eens de bal af moeten geven”. Of “Johan, dat mannetje kan er geen kloten van”. Maar veelal gaat het niet over voetbal, maar meer over ranzige randzaken. Toen Hans Kraay Jr in die betreffende uitzending vertelde dat z’n dochter indertijd met een rugby speler omging, sprong Van der Gijp er bovenop: “zo, die had zo’n twee bij twee bovenop op haar, lekker zeg!”. En die Kraay Jr maar schaapachtig lachen. Terug in de tijd: Kraay Sr kwam begin 90-er jaren bij ons in Loosdrecht nog wel eens een pannenkoekje illegaal (want verbod van zijn geliefde Lya) meeprikken. Maar, zoals ik de oude Kraay heb leren kennen, wat zou die man zich geschaamd hebben over zijn zoon Hansie die z’n kleindochter zo liet bevlekken door vuilbek Gijp. Dus ja, de “Renate” uitzending was een normaal vervolg van een programma dat door 700.000 mensen bekeken wordt en dus RTL7 profitabel. Het enige dat me verwondert is dat lieden als Gijp en Derksen die Jan en alleman grijnzend afbranden, zelf geen spetter kritiek kunnen velen. Nu we toch bezig zijn, even naar het duo Vermeend/Van Rijbroek, die al lekker knippend en plakkend onderstaand boek bijeengesprokkeld hadden.

Daar is al genoeg over te doen geweest (plagiaat), net als over de onzin uitkramende Rian van Rijbroek. Wel moet me van het hart dat sommige ‘deskundigen’ die opduiken bij de gekende praatprogramma’s soms een vakblad meer gelezen hebben dan de argeloze kijker. Wanneer je maar de juiste lectuur ontvangt, dan is het mogelijk om er dapper de deskundige mee uit te hangen. U bent gewaarschuwd! Nu even naar een bijzondere gebeurtenis…..tromgeroffel….voor het eerst in –zou niet weten hoe lang- zaten er twee Spartanen in het VI-elftal van de week.

Dikke pluim voor Advocaat die de door Pastoor afgeschreven Chabot naar dit niveau getild heeft. Vanavond PSV inpakken, echt, het zou me niet verbazen! En buiten mijn trouwe compaan broer Rob, zijn ook zoon Rick en kleinzonen Rico en Felix aanwezig om dit te aanschouwen. Zie de selfie op facebook vanavond! Ondertussen gaan Bo-Peter en Klaas Kroezen (CEO WUA) dapper door in Californie met het werven van klanten.

In het kader van geheimhouding kan ik helaas niet mededelen om welk bedrijf het gaat. Libelle 8 (t/m 14 februari):

Aangrijpend verhaal met name omdat het binnen de familie ook tot een scheuring heeft geleid. Nu de paroolzitting van Jaitsen naderbij komt (september), en met de wetenschap dat dit artikel qua inhoud ook enigszins gedateerd is, doet het deugd om te vermelden dat er op dit moment zeker lichtpunten zijn. Volgende week gaan we Sieta persoonlijk op de hoogte stellen van de laatste ontwikkelingen en hopelijk een beetje blij maken. Ruurlo, here we come!

Het moment komt razendsnel nader; volgende week vrijdag vertrekt Bo-Peter voor een carriere met WUA naar Californie. Kijk even naar www.wuaglobal.com om er achter te komen wat hij gaat opzetten. Dan dienen de momenten, zoals een paar maanden geleden toen alle 5 boys bijeen waren voor een feestelijk evenement, gekoesterd te worden.

Van links naar rechts Ivar, tijdelijk verblijvend in Rotterdam (waar zal hij na z’n studie heengaan?), de ingevlogen firefighter Kaj, die samen met broer Bo-Peter een heel fijn huis in Concord gaat bewonen, onze Haagsche jurist Eric, Bo-Peter zelf en uiterst rechts nestorbroer Rick, woonachtig te Beinsdorp. Persoonlijk denk ik dat ik naast dat mooie vijftal niet misstaan zou hebben. Toch?! Maar wat een rijkdom! Even snel naar Sparta en natuurlijk die dekselse Dickie. Weliswaar werd er zondag niet gewonnen, maar de hand van de kleine generaal was zichtbaar merkbaar. Morgen dus de broedermoordwedstrijd tegen Excelsior. De selfie van broer Rob en mij kan weer tegemoet gezien worden. Binnenkort kan eveneens een ander belangrijk Laanenmoment tegemoet worden gezien:

Trots op mijn vrouw die alle pessimisten die twijfelden of ze op haar leeftijd (“Halloooooo”) nog wel aan de bak zou komen. Welnu, zij stapt dapper vanuit een vaste baan (“Halloooooooooo”) haar eigen toko in. En ik ga aan de haal met de titel CBO, oftewel Chief Baby Officer. Let op, there is no business like baby business! Zegt het voort! Dinsdag was er een housewarming party (apero) bij een van de nieuwkomers in ons prachtige Mijndengebied. En gezellig dat het was! Bijna alle vaste bewoners waren er, varieerend in leeftijd van in de dertig tot *slik* begin 70. Toen ik die begin veertigers zo hoorde, met al hun energie, dacht ik wat deden wij in die tijd. Terug naar 1988. Astrid en ik waren in 1987 getrouwd, ik in de veerig gedoken, Astrid piepjong. Welnu, nadat ik de activiteiten, reizen eigenlijk, op rij had gezet, viel alsnog een deken van vermoeidheid over me. Reis met ons mee: we begonnen het jaar in Sauerland, waarna ik eind van de maand Parijs aandeed in mijn hoedanigheid van Voorzitter KNBSB. 10 februari bezochten we Youp van ‘t Heck met een show die de oudjaarsconference 2017 deed verbleken. 27 februari week met de familie skieen in Kitzbuhel. Fantastische sneeuw. 13 april naar de NBI show in Londen. Gedurende de maand april hier en daar wat ‘eerste’ ballen gooien en aandacht voor het NOC. 5 mei naar Rodos met de schoonouders die hun luchtdoop kregen. 12 juni togen Astrid en ik naar San Francisco ter promotie van het filmprogramma ‘Book One’. En passant deden we Colorado en New York aan. Ter ontwikkeling van base- en softball in de Oostbloklanden 23 juni naar het voormalige Tsjechoslowakije. 15 juli korte trip naar Londen voor een sportshow. De Haarlemse Honkbalweek klopte in augustus luidruchtig aan de deur.

Vervolgens 19 augustus naar Rome voor de internationale congressen van de Europese- en wereldbond, waarna het WK honkbal op diverse plaatsen in Italie plaatsvond.

Leuk is natuurlijk dat Astrid er bijna altijd bij was. Geinig was om te constateren dat ik ook af en toe naar de kapper ging! 15 september voor een van de grootste evenementen in ons leven naar Seoul, waar we tijdens de Olympische Spelen ons Nederlandse team morele steun verleenden, en er uiteraard weer vergaderd werd.

*Ontvangst door de Koreaanse jeugd, met rechts Ron Jaarsma, sponsor Mr. Cocker HCAW* Het zou het begin van het einde van NOC voorzitter Vonhoff worden en Nederland behaalde een eervolle 5e plaats. We sloten ons sportieve jaar af met een trip naar Taiwan, waar het Nederlands team, met veel jonkies, deelnam aan een groot internationaal toernooi.

*De ontvangst in Taiwan was groots* Nu begrijpen we die veertigers beter! Over naar Alkmaar waar 28 januari het boek ‘Thuis’ van Margreet Bootsma gepresenteerd wordt dat zal gaan over de re-integratie van gedetineerden in de maatschappij. Het bijzondere aan Margreet is dat ze alle opbrengsten van dit boek, haar vierde alweer, ter beschikking stelt voor goede doelen.

Na het artikel over Jaitsen Singh in de Volkskrant gelezen te hebben, heeft ze besloten hem regelmatig te schrijven met opbeurende taal. Jaitsen schrijft haar regelmatig terug en dat is in een woord geweldig! We hebben ons streefbedrag van €60.000,- overschreden en er komt nog wat aan. Maar, de kosten zullen hoog zijn en het moet dit jaar gebeuren, dus……wanneer er nog wat gemist kan worden, ga dan naar https://www.geef.nl/nl/actie/maak-het-verschil-voor-jaitsen-singh/donateurs

Nou, nou, had ik vorige week nog geschreven dat (de inkt was nog niet droog zeiden we vroeger) ook met een Pastoor bidden niet helpt en hopla, weg was hij. De grootste nederlaag thuis ooit was dan ook niet aan te gluren en kostte hem zijn kop! 

Echter, als jochie van 12, en toen was Sparta nog goed, speelden ze thuis tegen DOS, het huidige FC Utrecht, en scheelde het ook niet veel. Ik stond achter het doel, jongenstribune, en gruwde nog meer dan afgelopen zondag. 13 oktober 1957: Sparta – DOS 1-7           Jayne Mansfield bezocht Nederland vanwege haar hoofdrol in ‘The Girl Can’t Help It’, die in de bioscopen draaide. Zij verrichtte de aftrap op Spangen, waarbij ze vooraf de beide aanvoerders een zoen gaf. De foto van Jayne met DOS-doelman Frans de Munck haalde de eeuwigheid, maar haar kus met Rinus Terlouw blijft bij de Sparta-fans voor altijd verbonden met de grootste thuisnederlaag in de Eredivisie. Sparta kwam nog wel met 1-0 voor, maar daarna regeerde chaos in de Rotterdamse defensie. Zoals vorige week zondag tegen Feyenoord, maar in 1957 met een begrijpelijker oorzaak!

In het midden Denis Neville, waar ook een tribune naar vernoemd is, en die het jaar daarna als trainer met Sparta landskampioen werd *snif* Vanwege mijn regelmatige bijdragen op LinkedIn vroeg men mij om mijn ‘Big Idea’ voor 2018 op LinkedIn vast te leggen. Mijn Nederlandse vertaling: “Over mijn ‘Big Idea’ voor 2018 gesproken heb ik het gevoel dat mijn geliefde Amerika, en met name Californie, me een tweezijdig zwaard heeft overhandigd. Enerzijds zou ik alle kenniswerkers (H-1B visum) die afgewezen zijn in de V.S., soms wegens triviale redenen, willen uitnodigen om zich tot Nederland te keren, waar we ook een tekort hebben aan kenniswerkers. Nederlandse regering, even bij de les blijven nu! Anderzijds zal ik de V.S. ondersteunen door financieel gezonde innovatieve Nederlandse bedrijven te begeleiden naar de V.S., die ook nog eens Amerikanen zullen aannemen. Ergo, we maken zowel Amerika als Nederland ‘great again’”.

Daarom is het ook goed om ‘They’re coming to America’ van Neil Diamond (klik hier America ) niet alleen te beluisteren op YouTube, maar ook de plaatjes te bekijken die erbij horen. Dankzij deze immigranten is Amerika groot geworden. Kerstmis, ook het feest van vergiffenis. Daarom vergeef ik publiekelijk onderstaande figuren. Het kostte me moeite, maar a la, het is kerstmis!

Een springlevend kerstkind huist onder dit dak, en ik ben de geluksvogel die haar 1e kerstdag als eerste mag feliciteren!

Astrid straalt nu al bij dit vooruitzicht! Echter, bij al deze blijdschap denk je toch, hoe zouden die makkers bij BuZa zich voelen die Jaitsen Singh zo in de steek hebben gelaten? Mijmeren ze erover bij de kerstboom, of het stalletje, lekker genietend van een kerststol en een glaasje rode wijn. Wat denk je, zouden ze deze gedachte van Singh in hun hoofd hebben?

Zij moeten toch ook dit gezicht willen zien, Singh, glunderend wanneer hij na zo’n 35 jaar onschuldig gevangen te hebben gezeten de gevangenis verlaat. Het is aan de huidige BuZa staf om dit te bewerkstelligen. Echter, met de kerstgedachte in het achterhoofd, we zijn nog steeds niet aan ons streefbedrag toe, dus…..klik en stort: https://www.geef.nl/nl/actie/maak-het-verschil-voor-jaitsen-singh/donateurs

Wat een mooi huwelijk vierden we j.l. donderdag op het strand van Scheveningen van zoon Eric en schoondochter Mody. Gezegend weer en goede stemming. Wat wil een mens nog meer? Alhoewel de officieele foto’s nog vrijgegeven dienen te worden, wil ik toch denken aan 4 november 2014 samen bij het wijnkasteeltje Viansi in Sonoma. Toen reeds zag ik er een huwelijk in! Wat me nogal beroerde was niet alleen de trots van alle ouders, maar ook de saamhorigheid die het teweegbracht tussen gescheiden ouders. Mooi! Zoon Bo-Peter kweet zich als ceremoniemeester voorbeeldig van zijn taak. Even weer terug naar 1987 toen Astrid en ik elkaar het jawoord gaven in Kasteel Sypesteyn te Loosdrecht.

En ja, die zwarte kat deed ons niks, integendeel, bracht ons geluk! Tussen de vele familieleden, vrienden en kennissen, waren ook John en Sue Arnold, goede oude vrienden sinds 1976, de geboorte van mijn computerbaby Multi Function Computers. Laten die ons nou afgelopen weekend bezocht hebben! En Sue bleek ook nog eens zondag jarig te zijn. John en ik hebben een leuke verjaardagskaart in elkaar gefreubeld op basis van de foto die van hen genomen werd in 1987:

Lief he?! Lekkere tranentrekker! De Slapjanus award bracht nogal wat vragen omtrent de 2e en 3e plaats. Uiteraard was de 1e plaats geen punt van discussie. De volgorde van zilver en brons werden bepaald door het gegeven wie van de twee de grootste vis (weekdier) was. Dat leverde uiteindelijk onderstaand plaatje op.

Duidelijkheid is uiteindelijk hetgeen de Luim voortstuwt in de vaart der volkeren! Wie deze week ook aan kwamen waaien waren Gijs en Henny Neys uit Walnut Creek, Californie

Ze kwamen sociaal een kopje koffie drinken, maar niet met lege handen.Ze doneerden $200 contant ter ondersteuning van Jaitsen Singh. Vele jaren heb ik de filantropisch ingestelde Henny “gediend” als Sinterklaas in Berkeley voor de Nederlandse gemeenschap.

Henny, uiterst rechts, zorgt ervoor dat er gezongen wordt en dat de kindertjes netjes hun kadootjes in ontvangst komen nemen. Geweldig mens! Terug naar Singh en wat de laatste maanden gebracht hebben qua reacties: *Laat Mr Singh nog genieten van zijn vrijheid !*NeverGiveUp ! Onrecht moet de wereld uit!* Ik hoop dat Jaitsen snel vrijkomt.*De aanhouder wint! *Please get Jaitsen a few nice years in freedom*Fijn dat ik een bijdrage kan leveren* Enorm veel kracht , wijsheid en steun gewenst* Beste meneer Singh, ik leef met u mee en hoop dat u snel weer in vrijheid in Nederland bent!* Sterkte en succes, Jaitsen!* Dat deze ellende snel voorbij mag gaan* De smeekbeden van de afgelopen tijd hebben tientallen donaties teweeg gebracht, hetgeen de stand brengt op €55.602 middels 1.347 donaties. We hebben inmiddels 93% bereikt van ons doel van €60.000. Wat me ook veel deugd deed was het feit dat de donaties daadwerkelijk van alle kanten kwamen. Vrienden en kennissen uit de V.S. zoals Fred van Buiten, Stan van den Burgt, Gerard Spin, Carel van Eck, Eric van Leeuwen, Eric Storteboom, Guido Keijzers, Peter den Hartog, Jan Joosten, Dirk de Kok, Erik Volkering en eerder genoemde Henny Neys stortten soms meer dan eens, of zoals Fred van Buiten zelfs drie maal. Daar krijg je natte ogen van! Dat geldt ook voor familieleden als Wendy, Danielle en Riet Gruter, Wilma van de Rotten, Rob laanen, Rob Driehuis, etc. Mensen uit de gamewereld als Tim Laning en JP van Seventer. De overheid (jawel): Stephan Raes, Ab van Ravestein en George Penders, niet de minsten! De honkbalwereld: Berry Eijgendaal en Bart Volkerijk. Entertainment: Marja Abbing (v/h boekingskantoor Lois Lane) en voormalig manager Lois Lane Gerry van der Zwaard. Goede langdurige vrienden als Maaike van Waalwijk, Freek Duveen, Dick van Engelen en Theo van der Linden. Bedrijven en instellingen als PR gigant Lubbers de Jong, Kampen and Beyond, Bar Bistro ‘t Bruggetje, etc. Wat veel deugd deed is dat ook Boris Dittrich, Nederlands mensenrechtenactivist, schrijver en oud-politicus, ruimhartig doneerde. Heel breed dus, en verdiend. Op naar het einddoel, attendeer nog eenmaal jouw relatie- en vriendengroep op het onderstaande:

https://www.geef.nl/nl/actie/maak-het-verschil-voor-jaitsen-singh/donateurs

Talloze mensen hebben me de laatste maanden gevraagd hoe dat voelt om week na week schijnbaar vruchteloos over de onschuldig veroordeelde Jaitsen Singh te schrijven. Hoe het voelde toen de Nationale Ombudsman genoegen nam met dezelfde uitgekauwde antwoorden van BuZa, en daarmee mijn klacht als voldoende beantwoord afdeed. Vandaag heeft een zeer gerespecteerde krant, de Volkskrant, na research van meer dan een jaar een stuk gepubliceerd waar de honden geen brood van lusten. Lees en huiver nog even:

https://www.volkskrant.nl/buitenland/overheid-faalde-in-bijstand-aan-nederlander-die-in-vs-vastzit~a4506421/

Onderstaand enige correcties en gezichten bij de namen. Singh is zo’n anderhalf jaar geleden wegens zijn tanende gezondheid overgebracht van San Quentin naar het pittoreske oord California Medical Facility Vacaville:

Schrijf hem daar, ondersteun hem, troost hem! Gegevens precies zo invullen: Jaitsen.J.Singh, D-37612 J-3-345-L, C.M.F., P.O. Box 2000, Vacaville, CA 95696-2000, USA Dit verhaal kent weinig helden, maar achteraf dien ik te erkennen dat deze man waarschijnlijk het meeste voor Singh gedaan heeft:

Voormalig Consul Generaal Hugo von Meijenfeldt. Dat brengt me bij de man die in het Volkskrant artikel vermeld wordt met “de verantwoordelijke consulaire medewerker ontkent…..”, hetgeen te maken had met het gegeven dat Singh waarschijnlijk al zo’n jaar of 15 in Nederland had kunnen zijn (lees het artikel):

Marco van Vemden, zeer betrokken in 2015 bij Singh toen de pers er bovenop dook, daarna niet echt meer, laat staan gedurende de periode dat hij in Los Angeles gestationeerd was. Als een soort van helaas brengt me dit toch weer bij de huidige Consul Generaal:

Gerbert Kunst, de man die het verzoek van Singh en mij afwees om Singh alleen te bezoeken om zodoende schoon schip te kunnen maken. Ook met het oog op voornoemde consulaire medewerker. En ook met het oog op wat de Volkskrant nu naar buiten brengt. Sterker nog, hij heeft mij nimmer rechtstreeks beantwoord en liet dat aan Den Haag over. Nadat ik hem in BNR’s lunchprogramma “Hemmen” een slapjanus genoemd had, kwam zijn zoete wraak toen hij mijn zoon Bo-Peter de hem toegezegde baan bij het Netherlands Foreign Investment Agency (NFIA) ontnam. Een muis die nog een behoorlijke staart krijgt! Maar, ik hou het kort, waar het nu om gaat is om Singh en diens dappere advocaat Rachel Imamkhan van Prison Law bij te staan in hun strijd naar parool danwel gratie. Ga naar:

 https://www.geef.nl/actie/maak-het-verschil-voor-jaitsen-singh

EN STORT RUIMHARTIG #FreeJaitsenSingh