Month: June 2021

Vannacht om 00.01 werden de meeste beperkingen overboord gegooid en konden de negatief geteste en dito volledig gevaccineerde mensen aan de rol gaan. Mooi! Gisteren mocht ik reeds van de vrijheid genieten bij het virtuele Indigo festival, georganiseerd door gereputeerde game incubator Dutch Game Garden (DGG). Virtueel en toch vrijheid? Jawel, de presentatoren en deelnemende game vertegenwoordigers mochten aanwezig zijn, hetgeen eveneens gold voor de mensen die de techniek verzorgden. Al met al dus zo’n 60 aanwezigen, hetgeen precies voldoende was voor de juiste sfeer, uiteraard na een sneltest voor iedereen die aan het evenement deelnam. Maar wat deed jij daar dan, hoor ik al iemand vragen. Welnu, sinds mijn terugkeer uit de V.S., een goede vijf jaar geleden, ben ik bestuurslid van DGG en derhalve vertegenwoordigde ik gisteren het bestuur (man in jasje). Het evenement werd ‘gestreamed’ naar 1000+ mensen in den lande en er kon ook live gechat worden. Ik was bij het betreden van het pand reeds onder de indruk van de batterij aan schermen en mensen die er voor zorgden dat alle parallelle presentaties en demonstraties in goede banen geleid werden. Dit geheel was in handen van Ziva Events, en nu komt het leuke van dit soort evenementen, de oprichter, Berry van Engelen, bleek in de radio piratenjaren ook DJ te zijn geweest bij Mi Amigo en Veronica. We hebben menig anekdote de revue laten passeren. Hetgeen ook gold voor een behoorlijk aantal presentatoren en game ontwikkelaars die ik in de loop der jaren in San Francisco op het consulaat op de 31^e etage mocht begroeten (of in Murphy’s Pub). Maar ook verfrissende ‘newbies’ die me vol trots hun vers ontwikkelde game lieten zien. Zonder ook maar iemand tekort te doen deed het me veel genoegen om de bezielende (opgeluchte) krachten achter dit spektakel vast te leggen:

 

JP van Seventer, MD, en Christel van Grinsven, Operations Manager

Wat moet de afsluitende BBQ hen gesmaakt hebben! Meer weten? Ga naar www.dutchgamegarden.nl Wat me ook goed deed is het gegeven dat menigeen ook ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ volgt. Mooi toch?! En dan de zekerheid dat a.s. woensdag aflevering 117 digitaal in de bus komt. Met deze geruststellende gedachte kan er werkelijk van een bevrijdingsweekend gesproken worden. Geniet!

Vandaar dat ik nu pas, te laat, in staat ben om slaperig mijn Luim in te kloppen. Zo kon het gebeuren dat ik afgelopen donderdag aanschoof bij de elite van Buitenzotters, de extensie van de inmiddels fameuze, door zoon Rick opgerichte, Beinse Zot. Aanleiding: Nederland-Oostenrijk. Vaccinatiegraad: hoog. Buurzot Ron verzorgde via eindeloze kabels dat deze beladen wedstrijd in de buitenlucht geconsumeerd kon worden. De opmerking dat mijn met oranje leeuw gedecoreerde stropdas (hierover meer later) nog nimmer een overwinning had opgeleverd, leverde kreten van afschuw op. Maar, beweerde ik standvastig, statistieken zijn er om verbroken te worden. Voordat de wedstrijd begon konden we €5 inzetten op de uitslag van de wedstrijd. Spannend.

Impressie van de Buitenzot bijeenkomst

Leuk is het dan om te constateren dat kluszot Klaas zich 11 minuten lang kon verheugen op de opbrengst van de gokpot. Helaas, toen Depay vanaf de stip scoorde, viel zijn financiële droom in duigen. Maar ja, 0-0 is ook wat magertjes, en Nederland moet je ook laten winnen. Datzelfde gold ook voor bromzot Marius die 1-1 had voorspeld. Inmiddels bediende frituurzot Marco ons van overheerlijk oranje bitterballen en dito krokante driehoekjes. Toen Dumfries in de 63^e minuut 2-0 op het scorebord bracht, was de vreugde groter dan het vertoonde spel. De kandidaat voor de pot werd toen zoonzot Rick, die vervolgens tot 90+4 bleef beweren dat consolideren nu aan de orde was. En zo kon het gebeuren dat middels de winst van Rick mijn vaderdag cadeau financieel gewaarborgd was. Met deze geruststellende gedachte ging deze introzot huiswaarts. Daar aangekomen kwam Astrid nog even haar mandje uit om met een klein whiskietje de avond af te sluiten. Vrijdagmorgen, slaap in de ogen, bezag ik de monumentale oranjeviering van overbuurman Peter. Mijn remedie: de stropdasleeuw, die kon na de overwinning op Oostenrijk geen kwaad meer doen.

Twee maal oranje belooft veel goeds voor de rest van het toernooi!

Met een gerust geweten gingen we met ‘oude’ buren Chris en Marianne op pad naar het museum van de 20^e eeuw in Hoorn. Geweldige dag, helaas overschaduwd door dit historische document in het museum:

Een gruwelijke gedachte maakte zich van me meester; ‘was ik een onderdeel van dit systeem?’ Ook Chris ondervond dit, maar gelukkig zorgde een goede lunch bij de haven van het pittoreske Hoorn voor opluchting. Bij Marianne en Astrid hingen gedachtenbubbels met ‘ja, ja,’ boven hun hoofd. Fijne vaderdag!

En dan bedoel ik niet het EK, dat ik elke dag via de ‘Oranje’ reclames beleef. Nee, de bevestiging van de verlenging van mijn Sparta seizoenkaart. Met Jules Deelder het hele seizoen op pad (en op zak). Ja toch, niet dan?!

Heel leuk is ook de hereniging met de vrienden die broer Rob en ik inmiddels op de Kasteeltribune gemaakt hebben. Heb er echt zin in, zeker weten! En dan komen natuurlijk onze selfies voor elke wedstrijd terug, te beginnen bij de eerste thuiswedstrijd: Sparta – Heracles, zaterdag 21 augustus. En om tegen te spreken dat broertje Rob altijd de rustigste is, plaats ik onderstaande foto toen Sparta de koppositie innam in de Jupiler League:

Ik bedoel maar, pure euforie, dat zal jullie er van weerhouden mij altijd maar als de druktemaker te bestempelen! En reken maar dat we morgenavond wanneer Nederland tegen Oekraïne aftrapt oranje gezind zijn, maar het hart blijft rood-wit (gestreept). Even weg van dat voetbal, zij het dat ik een aantal wedstrijden in september ga missen. Maar het dient een verheugend doel; de huwelijksviering van onze Kaj met Michelle in Mexico.

Het onverwachte aanzoek in Griekenland (2019): ‘shiny happy people’.

Astrid en ik beginnen onze trip in Californië, waar we zo’n twee weken verblijven, om vervolgens naar San Jose del Cabo te vliegen, waar we ons aansluiten bij reeds aanwezige familie en vrienden. Onze dubbele portie Pfizer, inclusief QR code, brengt ons dan waar we maar heen willen, wetend dat onze watervilla in goede handen achterblijft. ‘Olé, señores y señoritas, bailar!’ Het feest kan beginnen. Hoe ik ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ tegen die tijd uitbreng, weet ik niet, wel dat komende woensdag aflevering 115 nogal beladen is. Dat je ’t weet! Eén ding is zeker, het is maar goed dat we in september Astrid volledig uit de planning gehaald hebben. Met het schitterende weer komen de baby’s in grote getale op de zon af, zo lijkt het. M’n duifje moet dag in dag uit flink aan de bak. De Chinezen noemen hun nieuwjaar het jaar van de Os, dat van Astrid kan gerust het jaar van de Baby’s genoemd worden. Het mijne? Het jaar van de Bubbel. Maar daar is gelukkig een eind aan gekomen, sinds een paar weken is de naam gewijzigd in het jaar van de Terrassen. Oh, oh, wat geniet ik daarvan. Gisterenavond met nieuwe watervilla bewoner Mariska en Astrid genoten van een heerlijke maaltijd bij Het Drechthuis. Uit appreciatie door Mariska aangeboden wegens verleende hulp (met name door Astrid, ik profiteer mee). Dit geschreven hebbende, sluit ik de Luim af door eenieder het weekend toe te wensen dat ik mezelf ook wens, met uiteraard winst voor ons aller Oranje! Geniet!

Mooi lied, gezongen door Elton John in de ‘Lion King’. Daar moest ik onmiddellijk aan denken toen ‘soft’ sponsor Astrid Laanen van Geboortesupport.nl poloshirts uitreikte aan de aanwezige leden van ‘Sportivo’, divisie de ‘Gympies’. Stoere gevaccineerde senioren die gepokt en gemazeld, als bezongen in de ‘circle of life’, eindelijk weer los konden gaan.

In de buitenlucht werd ook nog een beschuit met muisjes genuttigd, daar werd immers de combinatie van het nieuwe en het oude leven gevierd. Onderstaand ook de redders van ons sportclubje, die alles op haren en snaren hebben gezet om ons draaiende te houden.

V.l.n.r. (strenge) penningmeester Mik Lefel, sponsor Astrid Laanen en voorzitter Dorothea Krijger

Ook kregen ze het voor elkaar om een opvolger te vinden voor de door omstandigheden gedwongen gestopte ‘gymjuf’ Olinda Woning. Sinds 2016 hebben we met veel plezier, al dan niet krakkemikkig, maar dat lag aan ons, onder haar leiding geoefend. We wensen haar het allerbeste en meer, en blijven zeer zeker met haar in contact. De nieuwe leider van de Gympies, Marianne Boelee, begon dus afgelopen maandag, hetgeen op prijs werd gesteld. De ‘circle of life’ werd ook bewaarheid voor de 76-jarige Mariska Henneberque. Op 18-jarige leeftijd werd ze min of meer gedwongen met haar ouders mee te emigreren naar de Verenigde Staten. “Dat ging zo in die tijd”, verzuchtte ze naderhand. Op 19-jarige leeftijd terug naar Nederland om te trouwen (“ha, ha”). Woningnood. Op 24-jarige leeftijd terug naar Californië waar wel woningaanbod was tot…….afgelopen donderdag toen ze overvloog om haar waterpaleisje te betrekken. Na een tip van Astrid kocht ze het net voor….Covid-19, dus geen kans om eerder te komen. Maar nu straalt ze vanaf haar balkon, in gezelschap van ‘gids’ Astrid die haar ondersteunt bij alle zaken die zo hetzelfde lijken, maar toch anders zijn.

Van een plaatje gekocht en nu in het plaatje gehuisvest. Met mooi weer op de koop toe. Daarnaast hebben de Gympies er weer een lid bij. Even een ander onderwerp: ‘fifty shades of orange’. Nog een maand van die reclames en ik ga op voorhand gillen. En het spel van zowel het grote als het kleine oranje was tot dusver even belabberd als sommige reclames. Bijna verliezen van het B-team van een B-land (sorry Schotland). Schande. Jong Oranje werd binnen 10 minuten opgeveegd door Jong Duitsland. Overigens hadden die Duitser een speler (Berisha) die een hattrick paal raken bereikte. Onze doelman, Bijlow, was al die keren kansloos. Laten we hopen dat het grote oranje de ‘circle of life’ bereikt van 1974. Ook toen een belabberde voorbereiding, maar wel geëindigd in de finale. Hier even de ‘circle’ doorbreken, dus niet Duitsland als tegenstander en geen nederlaag. Gelukkig ziet onze bondscoach geen problemen. Doet me denken aan een spreuk in onze kerk (indertijd): ‘zalig zijn de armen van geest, want van hen is het koninkrijk der hemelen’. Zou mooi zijn met een EK titel op zak. Over zak gesproken, woensdag geven Eckart en Gary elkaar onder uit de zak in ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ 114. Voorts……gewoon lekker genieten van het zomerse weer.