Wat wil het geval, 1 december ontving ik een schrijven van de RDW met de mededeling ‘uw rijbewijs verloopt’. Hoe attent, dacht ik, voordat ik al doorlezend koude rillingen kreeg. ‘….dan moet u eerst gekeurd worden door een arts. Soms moet u zelfs naar meer artsen. Begin op tijd, de afspraken bij de artsen kosten tijd. Soms een paar maanden’. Handen uit de mouwen dus. Waar te beginnen? Aha, eerst een gezondheidsverklaring bij het CBR invullen. Zo gezegd, zo gedaan. Daar begint het eerste ‘ka-ching’ moment of zoals benoemd door Van Kooten en De Bie; ‘trek je poeplap’. 2 december, reactie van het CBR: ‘Om te kunnen besluiten of u geestelijk en lichamelijk in staat bent om te rijden, hebben we in uw geval (wat weten zij wat ik niet weet?) een keuringsverslag nodig van een arts’. Daar heb je een verwijsbrief voor nodig die online aanwezig is. Printen en meenemen naar de keurende arts. Keurende arts gevonden, hetgeen ka-ching betekent zodra ik de praktijk binnenstap. Maar, zo meldde de assistente, eerst dient u een test van een opticien te overleggen. Afspraak bij de opticien gemaakt, je begrijpt het…..ka-ching. Binnen vier weken na de keuring kan de reactie van het CBR verwacht worden. Mocht dat positief zijn, dan komt het verlengde rijbewijs eraan, gepaard gaand met de laatste ka-ching. Het kan ook zijn dat er meer informatie nodig is, bijvoorbeeld van een andere arts. Of, dat er nog een rijtest (neeeeeeeeeeeeeee!) gedaan moet worden. In ieder geval dient de poeplap dan wederom getrokken te worden. Zoals ik al zei; ‘stelt niets voor om een bijna verlopen rijbewijs weer leven in te blazen’.
Over ka-ching gesproken, dan was dit de week wel, en dat zonder Sint- of kerstcadeaus. Maandag werd Mila gesteriliseerd, een kleine week voor haar geboortedag (7-12-2024). Goed voor haar, goed voor ons, minder goed voor de portemonnee. Tijdens de ingreep bleek dat ze op haar baarmoeder cysten had, dus die werd ook maar verwijderd. Ka-ching+. Toen Astrid meldde dat ze eraan kwam, nam ik me voor om met haar zo voorzichtig mogelijk Mila naar binnen te dragen. Tot mijn grote verbazing kwam Mila voor Astrid uitlopend naar de voordeur. Onwaarschijnlijk. Naderhand was ze best een beetje zielig:
Ongelooflijk hoe zo’n beestje herstelt. Gisteren liet ik haar uit en toen sleepte ze mij, zoals te doen gebruikelijk, voort. De orde is weer hersteld. Morgen gaan we haar 1e verjaardag vieren, maar ook de 80e van oudste vriend in dienstjaren Martin Corsten:
Hier afgebeeld als Asterix tijdens een stripfiguren feest naast “Wilma”, echtgenote Yvon. Dit is een quizvraag voor morgen, dus gelieve niet door te geven. Martin en ik hebben onlangs tijdens een 1 op 1 lunch onze vriendschap van 63 jaar doorgenomen, beginnend bij onze eerste kennismaking bij dansschool Wuijster. Dat was toen bijna verplichte kost op je 16e, maar ook de kans om meisjes te ontmoeten (vette knipoog). Veel kan ik van onze lunchpraat niet met jullie delen omdat a) het onderdeel is van mijn voordracht door en voor één ‘heer’ en b) jeugdige lezers verward zouden kunnen raken. Wel kwamen Martin en ik tot de slotsom dat in deze fase van ons leven we onze zegeningen mogen tellen en per saldo niet mogen mopperen over het positieve resultaat. De laatste ka-ching gebeurtenis deel ik met mijn vrouw, die op dezelfde dag als het kindeke Jezus geboren is:
Dat noemen ze nu ‘eind goed, al goed’!