Gek werd ik gisteren bij het krieken van de dag met alle Black Friday aanbiedingen. De tekstuele variatie was enorm, van kortingen tot 70% tot schreeuwende koppen als ‘nimmer zo laag geprijsd’. Zoals mijn moeder zou zeggen; ‘en gij gleuft dat’.
Opvallend ook dat met name vrouwen als trekpleister fungeren, uitgerust met ruime boodschappentassen en zakken. Zou het kunnen zijn dat dan ook mannen meer aandacht aan de advertenties besteden? Is vast voortgekomen uit Chat GPT. Na naarstig gezocht te hebben naar advertenties gericht op mannen, viel m’n oog op de onderstaande blikvanger:
Helemaal geen eau-de-toilette pour hommes, of mannelijke aftershave, nee, drones! Zo worden wij dus afgeschilderd, dom lachend met allemaal techstuff om ons heen. Nou ja, je bent dan beter af dan Arne Slot op Black Wednesday:
Engelse kranten bikkelhard voor ‘verlamde’ Arne Slot na ‘beschamende horrorshow’: ‘Genoeg is genoeg’
Van Hero naar Zero, zo snel kan dat gaan. Moet je dan, wanneer je het over winnaar Peter Bosz hebt, spreken van White Wednesday? Ten eerste begeef je jezelf dan qua kleuren op een glibberig pad, maar de enige andere dag die ik met wit ken, is Witte Donderdag, de dag van het laatste avondmaal (ken je klassiekers). Indien Van Persie als coach in Engeland dezelfde resultaten had geboekt als met Feyenoord de laatste weken, dan hadden de Engelse tabloids waarschijnlijk ook geschreven over zijn Laatste Avondmaal na de wedstrijd tegen Celtic. Tot zijn verdediging, Celtic had Rod Stewart ingezet als 12e man. En laten we eerlijk zijn, Lee Towers is met zijn ‘I wok ulone’ geen partij voor Rod’s ‘I am sailing’. Tja, en dan zijn eigen zoon coachen en ook nog eens in laten vallen, dat doe je niet, hoewel:
Echt een van de weinige keren in de voetbalgeschiedenis dat het resultaat opleverde (Ivar knielend 2e van links). En dan was het natuurlijk donderdag ook Thanksgiving Day in de V.S. Deed Trump voor het eerst dit jaar wat aardigs door twee kalkoenen de braadpan te besparen, het kostte niets, vandaar, maar ik moest meer aan hem denken toen ik las over de ‘fart walk’. Deze scheetjeswandeling is met name bedoeld om na zware maaltijden, zeker na grote porties kalkoen met in jus zwemmende ‘mashed potatoes’, ongewenst gas en buikkrampen kwijt te raken. Toen dacht ik ‘had Trumps moeder dat maar gedaan toen ze zwanger was’. Lelijke gedachte? Dan moet je Trumps uitspraken maar eens lezen die hij uitstortte over het land en nog meer haat en verdeeldheid zaaiden. Soms word je aangenaam verrast door een zin van iemand die je hoog hebt staan, en waarvan je geen idee had dat hij niet kon stoppen met het lezen van de episodes uit ‘de Amerikaanse school geklapt’. Episode 139 was de laatste die ik publiceerde voordat een kort geding er een einde aan maakte. Dat was vier jaar geleden. Hierbij nog even het begin van die episode: De reactie van Eckart. De bom barst. Eckart stelt wat ‘vaderlijke woorden’ kwijt te willen. Ons verzoek voor een management buy out beschouwt hij als een verkapte motie van wantrouwen. Hij neemt aan dat het management niet $50 miljoen uit eigen zak kan ophoesten en derhalve andere aandeelhouders moet zoeken. Dus, stelt hij, dan wil je met andere bazen verder. Dan volgt de waarschuwing; ‘je zou je baan te grabbel gooien als je onsuccesvol zou zijn met het zoeken van de financiering voor een MBO’. Na veel geharrewar is alles goed gekomen, maar vraag niet hoe, dat is advocatenwerk. Tja, iemand moet er wat aan verdienen!
