Laanen's Luim

Het moment komt razendsnel nader; volgende week vrijdag vertrekt Bo-Peter voor een carriere met WUA naar Californie. Kijk even naar www.wuaglobal.com om er achter te komen wat hij gaat opzetten. Dan dienen de momenten, zoals een paar maanden geleden toen alle 5 boys bijeen waren voor een feestelijk evenement, gekoesterd te worden.

Van links naar rechts Ivar, tijdelijk verblijvend in Rotterdam (waar zal hij na z’n studie heengaan?), de ingevlogen firefighter Kaj, die samen met broer Bo-Peter een heel fijn huis in Concord gaat bewonen, onze Haagsche jurist Eric, Bo-Peter zelf en uiterst rechts nestorbroer Rick, woonachtig te Beinsdorp. Persoonlijk denk ik dat ik naast dat mooie vijftal niet misstaan zou hebben. Toch?! Maar wat een rijkdom! Even snel naar Sparta en natuurlijk die dekselse Dickie. Weliswaar werd er zondag niet gewonnen, maar de hand van de kleine generaal was zichtbaar merkbaar. Morgen dus de broedermoordwedstrijd tegen Excelsior. De selfie van broer Rob en mij kan weer tegemoet gezien worden. Binnenkort kan eveneens een ander belangrijk Laanenmoment tegemoet worden gezien:

Trots op mijn vrouw die alle pessimisten die twijfelden of ze op haar leeftijd (“Halloooooo”) nog wel aan de bak zou komen. Welnu, zij stapt dapper vanuit een vaste baan (“Halloooooooooo”) haar eigen toko in. En ik ga aan de haal met de titel CBO, oftewel Chief Baby Officer. Let op, there is no business like baby business! Zegt het voort! Dinsdag was er een housewarming party (apero) bij een van de nieuwkomers in ons prachtige Mijndengebied. En gezellig dat het was! Bijna alle vaste bewoners waren er, varieerend in leeftijd van in de dertig tot *slik* begin 70. Toen ik die begin veertigers zo hoorde, met al hun energie, dacht ik wat deden wij in die tijd. Terug naar 1988. Astrid en ik waren in 1987 getrouwd, ik in de veerig gedoken, Astrid piepjong. Welnu, nadat ik de activiteiten, reizen eigenlijk, op rij had gezet, viel alsnog een deken van vermoeidheid over me. Reis met ons mee: we begonnen het jaar in Sauerland, waarna ik eind van de maand Parijs aandeed in mijn hoedanigheid van Voorzitter KNBSB. 10 februari bezochten we Youp van ‘t Heck met een show die de oudjaarsconference 2017 deed verbleken. 27 februari week met de familie skieen in Kitzbuhel. Fantastische sneeuw. 13 april naar de NBI show in Londen. Gedurende de maand april hier en daar wat ‘eerste’ ballen gooien en aandacht voor het NOC. 5 mei naar Rodos met de schoonouders die hun luchtdoop kregen. 12 juni togen Astrid en ik naar San Francisco ter promotie van het filmprogramma ‘Book One’. En passant deden we Colorado en New York aan. Ter ontwikkeling van base- en softball in de Oostbloklanden 23 juni naar het voormalige Tsjechoslowakije. 15 juli korte trip naar Londen voor een sportshow. De Haarlemse Honkbalweek klopte in augustus luidruchtig aan de deur.

Vervolgens 19 augustus naar Rome voor de internationale congressen van de Europese- en wereldbond, waarna het WK honkbal op diverse plaatsen in Italie plaatsvond.

Leuk is natuurlijk dat Astrid er bijna altijd bij was. Geinig was om te constateren dat ik ook af en toe naar de kapper ging! 15 september voor een van de grootste evenementen in ons leven naar Seoul, waar we tijdens de Olympische Spelen ons Nederlandse team morele steun verleenden, en er uiteraard weer vergaderd werd.

*Ontvangst door de Koreaanse jeugd, met rechts Ron Jaarsma, sponsor Mr. Cocker HCAW* Het zou het begin van het einde van NOC voorzitter Vonhoff worden en Nederland behaalde een eervolle 5e plaats. We sloten ons sportieve jaar af met een trip naar Taiwan, waar het Nederlands team, met veel jonkies, deelnam aan een groot internationaal toernooi.

*De ontvangst in Taiwan was groots* Nu begrijpen we die veertigers beter! Over naar Alkmaar waar 28 januari het boek ‘Thuis’ van Margreet Bootsma gepresenteerd wordt dat zal gaan over de re-integratie van gedetineerden in de maatschappij. Het bijzondere aan Margreet is dat ze alle opbrengsten van dit boek, haar vierde alweer, ter beschikking stelt voor goede doelen.

Na het artikel over Jaitsen Singh in de Volkskrant gelezen te hebben, heeft ze besloten hem regelmatig te schrijven met opbeurende taal. Jaitsen schrijft haar regelmatig terug en dat is in een woord geweldig! We hebben ons streefbedrag van €60.000,- overschreden en er komt nog wat aan. Maar, de kosten zullen hoog zijn en het moet dit jaar gebeuren, dus……wanneer er nog wat gemist kan worden, ga dan naar https://www.geef.nl/nl/actie/maak-het-verschil-voor-jaitsen-singh/donateurs

De zeurkalender 2018 van wijlen Peter van Straaten bewijst maar weer eens dat hij zijn tijd ver vooruit was!

Hij wist alleen nog niet dat het #MeToo genoemd zou worden! Aan de andere kant van het spectrum de 98e verjaardag van Tante Bep. En gezellig dat ‘t was! Neven die je 30 jaar niet gezien hebt en waarmee je in een stil hoekje, met een glas in de hand, kwajongensstreken uitwisselt. ‘Die goeie ouwe tijd’. Voor Tante Bep, nog zo scherp als een mes, hopen we dat haar zienerschap beperkt blijft. Immers, ze had eigenlijk het feest op haar 100e willen vieren maar bedacht zich dat het beter zo was, nu ze nog zo bij de pinken is. Slim. En dan, zo lekker vroeg in het jaar, het 10-jarig jubileum van Dutch Game Garden, waar ik een trots boardmember van ben. Dutch Game Garden (DGG) is een game incubator en business centrum met meerdere locaties in Nederland, waar zo’n 40 game studio’s een onderkomen hebben.

Overweldigd door alle VIP belangstelling brengt DGG Directeur JP van Seventer een toast uit in de Sky Bar, gevestigd op de 6e etage van van het Utrechtse Jaarbeursgebouw. Het was een mooie bonte mengeling van (gelukkig) vooral gamers, magistraten, belangrijke burgers en andere hotemetoten. In ieder geval heeft de Dutch Game Garden bewezen dat het een zegen is (geweest) voor veel game ondernemingen, van vroeg tot rijp. En zo ijlde de week zich voort naar vrijdagmiddag, WUA, Herengracht 252 te Amsterdam. En dan besef je pas wat geluk betekent, wanneer je je voorbereidt op toch wel een half uurtje cirkelen om een parkeerplaats te vinden. Ik draai vanaf de Keizersgracht rechts rechts de Herengracht op, hoor mijn Tom Tom zeggen “bestemming bereikt” en zie plotsklaps twee witte lichtjes. Mijn hart slaat een tel over, een auto draait uit een parkeerplek pal voor WUA en Gerard Cox zingt luidkeels “Toen was geluk, heel gewoon!”. Wezenloos keek ik voor me uit, voordat ik me realiseerde dat ik nog wel even €25 parkeergeld moest doneren aan de Gemeente Amsterdam. Aan de bak nu!

WUA gaat 26 januari a.s. in de personen van oprichter Klaas Kroezen en zoon Bo-Peter hun tenten opslaan in de San Francisco Bay Area. Ter gelegenheid daarvan vroegen ze mij mijn welbekende ‘Do’s and don’ts’ te presenteren en daarnaast doneerden ze €250 ter ondersteuning van de onschuldig veroordeelde Jaitsen Singh, waarbij ze tevens toezegden de donaties van de aanwezigen te verdubbelen! U begrijpt het, dan wil je wel de blaren op je tong kletsen! Moet gezegd worden dat de nababbel in het mooie grachtenpand ook uiterst onderhoudend was. Meer over Singh de komende weken en wanneer we de datum van het parool naderen, september dit jaar, dient alles in kannen en kruiken te zijn. Volgende week in ieder geval een korte introductie van momenteel een van Singh’s trouwste schrijsters die ook nog binnenkort haar vierde boek uitbrengt. En laten we die jongens van Rotterdam Zuid feliciteren met Van Persie; oude liefde roest niet. Laten we met het laatste het weekend ingaan.

Eurlings, Bitcoin, Trump’s krankzinnige Witte Huis en ga zo maar door, beheersen de media. Om te beginnen met Eurlings; wat bezielt zo’n man, handjes wapperende plucheplakker, zoals hij genoemd werd, om tegen beter weten in toch stand te willen houden? Het zit in hun DNA! Wijlen Piet de Bruin, voormalig voorzitter van de NeVoBo (Nederlandse Volleybal Bond) en ik (als KNBSB voorzitter) hebben zo’n 29 jaar geleden Henk Vonhoff, o.a. de voormalige Commissaris van de Koningin in Groningen, ook uit het pluche gewerkt. Onderstaand krantenbericht spreekt wat dat betreft boekdelen:

Vonhoff is ook als politicus blijven zitten in het pluche van de voorzittersstoel van het Nederlands Olympisch Comite, tot hij uiteindelijk ten onder ging aan de lawine van kritiek die over hem heen rolde. Het Parool over Vonhoff: “Dit soort verbale uitglijders, gevoegd bij zijn geringe kennis van de sport, bevestigde het beeld van de bestuurder, die slechts ter meerdere eer en glorie van zichzelf voor het voetlicht treedt”. Exact als bij Eurlings, en Vonhoff had niet eens klappen uitgedeeld! Wat te denken van het boek ‘Fire and Fury: Inside the Trump White House’ van Michael Wolff?!

Omdat Trump trachtte het boek te verbieden, kwam het gisteren reeds uit, en bovenstaand plaatje verraadt reeds veel over de inhoud. Het is een gedetailleerd overzicht van de verkiezing van de 45e president en zijn eerste jaar in het Witte Huis. Het is gebaseerd op de ongebreidelde toegang van Wolff tot het Witte Huis en meer dan 200 interviews met Trump en zijn naaste staf over een periode van 18 maanden. Het boek gaf aanleiding tot krantenkoppen in Europa waarbij de geestelijke gezondheid van President Trump ter sprake werd gesteld. Lezenswaardig, dat is zeker, want dit verzin je niet!

Tja, de bitcoin beheerst het beeld van de geboren investeerder en de grote mannen met de diepe zakken jagen de koers op. Wie gaat dadelijk tijdens het barsten van de bubbel de bietenbrug op? Juist, de kleine man die instapt wanneer de grote jongens gaan incasseren. Wat is het dan warm en knus om te bedenken dat we komende zondag de 98e verjaardag van Tante Bep gaan vieren, de langst levende zus van mijn moeder. In Rotterdam, natuurlijk, waar ze geboren en getogen is.

Alle nog levende neven en nichten zullen er zijn, hoe mooi is dat?! En dan het doel waar we dit jaar naar streven en moet lukken; in vrijheidstelling van Jaitsen Singh!

In september (parool) moet het gebeuren want anders ben ik bang dat hij de gevangenis in een kist zal verlaten. Het Ministerie van Buitenlandse Zaken (BuZa), Prisonlaw, jullie, de trouwe fans en donateurs, en ondergetekende zullen gezamenlijk alles uit de kast moeten trekken om dit te bewerkstelligen. Opgeven is geen optie! Voor het overige, mocht ik het nog niet gedaanhebben, wens ik iedereen een gezond en succesvol jaar, dat al jullie dromen uit mogen komen!

Wat een geweldig nieuws om te vernemen dat we ons streefbedrag van €60.000,- ter ondersteuning van Jaitsen Singh bereikt hebben. Enerzijds juridisch voor zijn paroolaanvraag (september 2018) en anderzijds voor betaling van een prive detective om verdere details boven water te brengen om zijn onschuld aan te tonen. We zijn de anonieme donor eeuwig dankbaar, maar ook mensen als bankier Erik Storteboom (Rabobank, New York) die recentelijk voor de derde keer een mooi bedrag stortte. Wat zou het mooi zijn om alle lieve mensen die gestort hebben aan het eind van volgend jaar een drankje aan te bieden ter viering van de vrijlating van Jaitsen Singh. En dat Minister van Buitenlandse Zaken Halbe Zijlstra dan een toespraak houdt en daarin en passant mededeelt hoe hij door direkt te bellen met Gouverneur Jerry Brown Jaitsen onmiddellijk vrij kreeg. Nog beter; de party wordt gesponsord door het ministerie!

En hoewel nog geen hieperdepiep op Jaitsen’s verjaardag morgen, hij wordt 73, toch reden voor vreugde. De bitterheid zal er zeker zijn nu hij zijn 35e jaar van onschuldig gevangenschap doorbrengt, maar hij is een bikkel en zal zeker nog een aantal jaren van zijn vrijheid kunnen genieten. Rondje Sparta, hoe bestaat het, Dick Advocaat gaat ze in veiligheid brengen. En ik geloof, en met mij zelfs veel van Sparta’s bitterste criticasters.

Zo deed hij dat bij Feyenoord, u weet wel, dat cluppie dat ons onlangs met 7-0 op onze ballen gaf. Jaar daarna kampioen. Ik bedoel maar! Over cluppies gesproken, de onze heeft als benaming ‘de gezelligste sportclub’ op WhatsApp, en ondanks dat er geen druppel alcohol gedronken wordt, is het een hecht geheel geworden dat intensief met elkaar meeleeft. Dan mag je toch intens gelukkig zijn toen deze week bekend werd dat bij een van de onzen de chemokuur ter bestrijding van zijn longkanker aangeslagen was. Toestand stabiel. Even daarvoor was bij een ander lid, na een zware operatie, geconstateerd dat er geen uitzaaingen waren. Kippenvel! Zo’n cluppie dat wanneer de krant een artikeltje komt maken over de verrichtingen, mijn foto hoog houdt uit kameraadschap, omdat ik verhinderd was.

Kippenvel II. Gisteren kwam een envelop van de Kamer van Koophandel binnen, gericht aan ‘Geboortesupport’, Astrid’s nieuwe zakelijk baby. Ingeschreven! Gaat ze volgend jaar mee beginnen. Kijk maar eens op www.geboortesupport.nl Hier alvast een voorproefje:

En ik word CBO, Chief Baby Officer, geweldig toch?! De website is overigens gebouwd door oudste zoon Bo-Peter die zijn vleugels gaat uitslaan in Californie, waar hij samen met WUA oprichter Klaas Kroezen de Amerikaanse tak gaat opbouwen. www.wuaglobal.com

Bo-Peter, linksboven, zeer enthousiast nadat WUA is uitgeroepen tot de meest vitale onderneming van Noord Holland. Bitter/zoet, dat wel. Pleister op de wonde, hij gaat met zoon Kaj in Californie in een mooi huis samen wonen. Met z’n tween kunnen ze zich dat veroorloven. Plus extra logeerkamer voor de papa en mama, dat wel. Nederland werd opgeschrikt door het aantal moorden dat het afgelopen jaar plaatsvond: 159. Even vergelijking maken? Richmond en Oakland, waar we vlakbij woonden en werkten, ‘scoorden’ het afgelopen jaar practisch het gelijke aantal moorden. Echter, gezamenlijk hebben ze nog geen 550.000 inwoners, vergelijk dat eens even met onze 17 miljoen! Tel je zegeningen. Het deed me veel deugd dat de mededeling gisteren over het behalen van het streefbedrag binnen 24 uur zo’n 2.000 lezers telde, waarvan een behoorlijk deel uit de San Francisco Bay Area. Kippenvel III. Afsluitend kan ik iedereen alleen maar het allerbeste wensen voor 2018, waarbij gezondheid voorop staat! Heb een fantastische jaarwisseling:

Nou, nou, had ik vorige week nog geschreven dat (de inkt was nog niet droog zeiden we vroeger) ook met een Pastoor bidden niet helpt en hopla, weg was hij. De grootste nederlaag thuis ooit was dan ook niet aan te gluren en kostte hem zijn kop! 

Echter, als jochie van 12, en toen was Sparta nog goed, speelden ze thuis tegen DOS, het huidige FC Utrecht, en scheelde het ook niet veel. Ik stond achter het doel, jongenstribune, en gruwde nog meer dan afgelopen zondag. 13 oktober 1957: Sparta – DOS 1-7           Jayne Mansfield bezocht Nederland vanwege haar hoofdrol in ‘The Girl Can’t Help It’, die in de bioscopen draaide. Zij verrichtte de aftrap op Spangen, waarbij ze vooraf de beide aanvoerders een zoen gaf. De foto van Jayne met DOS-doelman Frans de Munck haalde de eeuwigheid, maar haar kus met Rinus Terlouw blijft bij de Sparta-fans voor altijd verbonden met de grootste thuisnederlaag in de Eredivisie. Sparta kwam nog wel met 1-0 voor, maar daarna regeerde chaos in de Rotterdamse defensie. Zoals vorige week zondag tegen Feyenoord, maar in 1957 met een begrijpelijker oorzaak!

In het midden Denis Neville, waar ook een tribune naar vernoemd is, en die het jaar daarna als trainer met Sparta landskampioen werd *snif* Vanwege mijn regelmatige bijdragen op LinkedIn vroeg men mij om mijn ‘Big Idea’ voor 2018 op LinkedIn vast te leggen. Mijn Nederlandse vertaling: “Over mijn ‘Big Idea’ voor 2018 gesproken heb ik het gevoel dat mijn geliefde Amerika, en met name Californie, me een tweezijdig zwaard heeft overhandigd. Enerzijds zou ik alle kenniswerkers (H-1B visum) die afgewezen zijn in de V.S., soms wegens triviale redenen, willen uitnodigen om zich tot Nederland te keren, waar we ook een tekort hebben aan kenniswerkers. Nederlandse regering, even bij de les blijven nu! Anderzijds zal ik de V.S. ondersteunen door financieel gezonde innovatieve Nederlandse bedrijven te begeleiden naar de V.S., die ook nog eens Amerikanen zullen aannemen. Ergo, we maken zowel Amerika als Nederland ‘great again’”.

Daarom is het ook goed om ‘They’re coming to America’ van Neil Diamond (klik hier America ) niet alleen te beluisteren op YouTube, maar ook de plaatjes te bekijken die erbij horen. Dankzij deze immigranten is Amerika groot geworden. Kerstmis, ook het feest van vergiffenis. Daarom vergeef ik publiekelijk onderstaande figuren. Het kostte me moeite, maar a la, het is kerstmis!

Een springlevend kerstkind huist onder dit dak, en ik ben de geluksvogel die haar 1e kerstdag als eerste mag feliciteren!

Astrid straalt nu al bij dit vooruitzicht! Echter, bij al deze blijdschap denk je toch, hoe zouden die makkers bij BuZa zich voelen die Jaitsen Singh zo in de steek hebben gelaten? Mijmeren ze erover bij de kerstboom, of het stalletje, lekker genietend van een kerststol en een glaasje rode wijn. Wat denk je, zouden ze deze gedachte van Singh in hun hoofd hebben?

Zij moeten toch ook dit gezicht willen zien, Singh, glunderend wanneer hij na zo’n 35 jaar onschuldig gevangen te hebben gezeten de gevangenis verlaat. Het is aan de huidige BuZa staf om dit te bewerkstelligen. Echter, met de kerstgedachte in het achterhoofd, we zijn nog steeds niet aan ons streefbedrag toe, dus…..klik en stort: https://www.geef.nl/nl/actie/maak-het-verschil-voor-jaitsen-singh/donateurs

De redaktie van de Luim voelde zich niet competent genoeg om dit trio aan leed te behandelen en schakelde derhalve een ingewijde in op het gebied van leed met de hoofdletter L: Professor Dr. Ir. Jacobus “Koos” Bibber.

Archieffoto

Dr. Koos maakte ons opmerkzaam op een foto waaruit zou blijken dat het tweetal zonen waar het om gaat op het eerste gezicht al “trubbel” voorspellen:

“Het moge duidelijk zijn dat de ultieme probleemschoppers, links Kaj en rechts Bo-Peter, niet het beste voor hebben met jongste broer Ivar”, zo oreerde hij. Het verbaasde hem dan ook niets dat ‘firefighter’ Kaj per 15 februari zijn huurhuis in Pleasant Hill moet verlaten wegens zijn lievelingshond Charlie, die in de huurovereenkomst uitgesloten wordt van verblijf aldaar. Dat hij ook nog een kostganger van onderdak voorzag wuifde Dr. Koos als geneuzel af. Bo-Peter verraste zijn ouders deze week met de mededeling dat hij 24 januari 2018 naar de V.S. vertrekt en voor de voorzienbare toekomst daar namens zijn werkgever WUA in San Francisco bij de op te zetten dochteronderneming werkzaam zal zijn. Troostend legde Dr. Bibber zijn hand op de knie van moeder Astrid, die zij haastig wegtrok. #MeToo lag op de loer. “Bezie het nou eens zo vrouwtje, de twee oudste zonen zijn weer bijeen en kunnen nu in een betere wonig gezamenlijk hun intrek nemen. Een win-win situatie”. “En”, vervolgde hij “in plaats van als onderknuppel bij het NFIA te acteren, heeft hij een echte baan”. “Tja”, zo verzuchtten Pa en Ma Laanen, “daar kunnen we niet tegenop redeneren”. Dr. Koos, die inmiddels een lotushouding had aangenomen, voerde tot slot nog aan dat jongste zoon Ivar nog zo’n anderhalf jaar tegoed had in Rotterdam en ze daarvan nog volop konden genieten. “En laten we nou eerlijk zijn, bekijk die Laanen mannen nou eens; het is gewoon genetisch”.

“Sportleed”, keerde Dr. Koos zich tot de heer des huizes, “ik neem aan dat je Sparta bedoelt”. Na diens instemmende gemompel bracht Dr. Koos een abrupt einde aan dit leed en toverde een plaatje van de afgelaste wedstrijd van afgelopen zondag tevoorschijn.

“Dit is de enige manier voor het huidige Sparta om niet te verliezen, en met ene Pastoor als trainer helpt bidden ook niet meer”. De afgeblufte heer des huizes mompelde nog “en Don Leo dan?”. Dr. Koos begon nu zijn geduld te verliezen en beeindigde de conversatie met een kortaf “Leo Beenhakker heeft inmiddels een rol aanvaard in het geheime dagboek van Hendrik Groen”. Voor de jongeren onder ons; deze Hendrik Groen houdt een dagboek bij over voorvallen die plaatsvinden in een verzorgingstehuis. “Last but not least”, sprak Dr. Koos “ga ik ter plekke kijken wat die Peter Laanen nu weer aangericht heeft met die kerstmuziek in zijn jukebox”.

“Nou, nou, A1 mag er zijn van Bing Crosby, daar zijn er al gauw ruim 100 miljoen van over de toonbank gegaan”. “Oh, en Lonely this Christmas, wat een tranentrekker. U1, geweldig, Last Christmas, Wham, met die geweldige George Michael, de ultieme kerstkraker”. Nu keerde hij zich tot de vrouw des huizes en sloot zijn bezoek, en derhalve het leed, af met de ultieme oplossing; “gewoon een beetje zachter zetten”. Zo zie je maar, drie maal leed is geluk, althans voorzover het voorafgaande als leed beschouwd kan worden. In ieder geval met een knipoog. Dit kwam ik na het doorpluizen van de Singh file van de week tegen:

Daar mag je in de gevangenis, in dit geval San Quentin, een galafoto met de gevangene nemen tegen een fleurige achtergrond die omgekeerd evenredig is aan de situatie ter plekke. Een soort Judaspenning dus. Sommige mensen houden die achter. Hierover later meer. In ieder geval heeft WUA, het bedrijf dat zoon Bo-Peter ontvoert naar Californie, als transfersom een optreden van mijn “do’s and don’ts” show georganiseerd, inclusief netwerkborrel, waarvan de baten ten gunste komen van het ondersteuningsfonds van Jaitsen Singh. https://www.facebook.com/events/2047751228777400 Maximaal 35 plekken dus haast is geboden, zeker ook omdat het plaatsvindt op hun mooie kantoor aan de Herengracht. Neemt niet weg dat er ook rechtstreeks gestort kan worden: https://www.geef.nl/nl/actie/maak-het-verschil-voor-jaitsen-singh/donateurs “And so this is Christmas….”.

En nog steeds geen *piep* van onze wakkere pers! 9 oktober gebruikte ik mijn lunchafspraak in Silicon Valley met een jonge Nederlandse kenniswerker (mensen met een H-1B visum) voor een update van de stand van zaken. Toen kwam mij ter ore dat het regende aan opzeggingen van mensen die hun visum wilden verlengen en vervolgens schriftelijk de mededeling kregen dat zulks geweigerd werd en dat ze binnen 60 dagen de V.S. moesten verlaten.

De aangescherpte regels voor dergelijke visa hebben er voor gezorgd dat onder de radar vele duizenden, zeker voor Silicon Valley benodigde werkers, het land worden uitgejaagd. Het inreisverbod en dit soort visa maatregelen zorgen er voor dat de Verenigde Staten zich langzaam aan het isoleren zijn van kennis die ze zo broodnodig hebben. En; hoe zijn de Verenigde Staten ook alweer opgebouwd? Juist, door immigranten! Je vraagt je wel af hoe immigranten als Trump (Drumpf oorspronkelijk) hun kapitaal vergaard hebben. Ik neem aan dat deze apfel niet ver van de boom valt.

Neemt niet weg dat, om met Cruyff te spreken, elk nadeel z’n voordeel heeft. Want, toen ik dat bekend maakte tijdens mijn lezing van 29 november j.l. in Eindhoven, verklaarde men zich spontaan bereid, wegens hun eigen tekort aan techneuten, deze arme zielen op te vangen! Het weer niet meegerekend een goede propositie. Tijdens mijn lezingen haal ik altijd het onderstaande boekje aan, zij het met een praktijkvoorbeeld.

Met name de woorden die wij Nederlanders verzinnen wanneer we de vertaling niet kennen. Het bovenstaande mag duidelijk zijn. Met onze Amerikaanse vrienden bezochten we vorige week een echte degelijke molen in Loenen aan de Vecht, waar mijn sportmakker Christiaan vrijwilliger is. De rondleiding liet hij over aan de meest geschikte man in “dienstjaren” die zich verontschuldigde voor zijn Engels, doch wiens enthousiasme alle goed maakte. Onze vrienden waren onder de indruk van de ingenieuze constructie maar raakten duidelijk in verwarring toen onze gids monter vertelde dat na het sorteren van “the grain” (=graan), “the meelman” voorbij kwam. Zij verstonden zoiets van dat na sortering van het graan de postbode er bij betrokken werd. Lacherig konden wij melden dat de molenaar bedoeld werd. Geweldige middag, dat wel. Ook Gouda aangedaan. Wel 20 jaar niet geweest en echt genoten van het stadshart. Jammer dat mijn haar, eigenlijk het ontbreken daarvan, geen aanleiding gaf tot het bezoeken van wat zeker mijn favoriete kapper zou zijn:

Amsterdam was eivol en eigenlijk niet leuk meer, behalve dan de lichttoer op het water, altijd een betoverend schouwspel. Inmiddels waren onze Californische vrienden dermate koud geworden dat een ingelaste pitsstop (lees bar) noodzakelijk werd. En die zijn dan weer plenty te vinden! En dan nu het volgende:

Kandidaten Wijdemeren (incl. Loosdrecht):

Peter Laanen

Geen angst, ik ben slechts lijstduwer, maar vond wel dat ik kleur moest bekennen. Zoals te doen gebruikelijk een staartje Singh, omdat het niet aan de aandacht mag  ontsnappen.

Aan deze kant van Vacaville Prison wil ik Singh volgend jaar zien! Glimlachend, met de hand van de goegemeente op zijn schouder ter ondersteuning. Daarom ook blijf ik de roep om geld herhalen omdat het venijn altijd in de staart zit, waar wellicht geld dan de ontbrekende factor is. Laat je hart spreken wanneer je bedenkt waar Jaitsen Singh in zijn 34e jaar van gevangenschap de kerst doorbrengt: https://www.geef.nl/nl/actie/maak-het-verschil-voor-jaitsen-singh/donateurs 

Weer een week om in te plakken, zij het dat we op maandag beginnen om het verlies van Sparta thuis tegen FC Utrecht even uit het geheugen te bannen. Maandag als eerste ‘hoogtepunt’ de wekelijkse gymles met een 11-tal leeftijdsgenoten, waarbij aangetekend mag worden dat het is uitgegroeid tot een vriendenclubje. Maar ook dient aangetekend te worden dat in ons midden, sinds ons aantreden iets meer dan een jaar geleden, reeds twee mensen serieus getroffen zijn door potentieel dodelijke ziektes. Gelukkig is de medische wereld heden ten dage in staat om een en ander adekwaat te behandelen, maar het plaatst je weer in de realiteit van alledag. Het mooie is dat toen is gebleken hoe hecht ons clubje qua ondersteuning in elkaar steekt. Het geheime dagboek van Hendrik Groen is er niets bij! Thuisgekomen snel opgefrist om in Theater Gooiland de volgende boekpresentatie bij te wonen:

Fascinerende presentatie over onze toekomst met robots, kunstmatige intelligentie, virtuele werkelijkheid en wat van dies meer zij. Een onderdeel kreeg mijn speciale aandacht; de intelligente verwarmingsketel die je een boodschap geeft wanneer er iets kapot dreigt te gaan:

Laten we nou met Grip!Network, waar ik twee weken geleden over schreef, exact daarmee aan de slag zijn bij Energie Service Friesland. Zijn we toekomst gericht bezig of wat?! De presentatie in Eindhoven bij Digital Wednesday begon al toen de grote man bij organisator Lubbers De Jong, Peter Keijzer, me ophaalde in Vinkeveen. Dikke pret en intellectuele prietpraat gedurende ruim een uur.

De avond zelf beleefde ik persoonlijk als een groot succes gezien de commentaren achteraf tijdens de netwerkborrel. De line-up mocht er dan ook zijn, startend met moderator Peter Keijzer traden er daadwerkelijk rocksterren op in hun domein (spreker twee even niet meetellen!):

– Hoe deal je met wereldwijde groei als startup? (Chris Hall – CEO Bynder)

– Do’s en don’ts over ondernemen in de VS (Peter Laanen – International Trade Director in San Francisco)

– De kersverse beste Nederlandse startup van het jaar (Ruben van Vreeland – CEO BitSensor

– Vallen en opstaan (Sabi Tolou – CCO SendCloud)

Ook de sociale media lieten ons dat weten:

Jennifer VogelsPrick? @jennifervogelsp 14h14 hours ago

Ga door met falen totdat je het gehaald hebt en als je geen concurrentie denkt te hebben, verzin je er maar een. Alle do’s en don’ts voor startups zet @TheTrueDutchman tijdens #digitalwednesday op een rijtje

@JacklienQ 13h13 hours ago

Eerste keer aanwezig bij @DigitalWednesD en ik moet zeggen, echt leuke sprekers! Energiek, inspirerend & grappig.

En dan weet je weer waarvoor je het gedaan hebt! Alle sprekers bleven aanwezig om vragen te beantwoorden en tevens te genieten van een biertje en de volop aanwezige snacks, met name de bitterballen vonden gretig aftrek. De weg terug naar Vinkeveen was gelardeerd met quizmuziek, gedirigeerd door Peter Keijzer op de achterbank. En donderdag kon ook weer gebombardeerd worden tot pretdag aangezien onze Amerikaanse vrienden Brian en Marilyn een ommetje maakten via Munchen naar Amsterdam om een paar dagen met ons door te brengen. Gisteren werd bestempeld als “Rotterdam” dag waarbij we ook Gouda in het programma hadden opgenomen en we hen losjes mededeelden dat ze de naam Gouda voor hun kaas van ons gejat hadden. Zo die zat! Voor straf moest Brian plaats nemen in klompen naast een Gouda kaas.

Gerechtigheid. Astrid was de “Bob” en voerde ons naar de Markthal en vervolgens naar Ivar’s kubuswoning. Uiteraard weet Ivar wat er volgt; een drankje en een bittergarnituur bij Plan C in de Oude Haven. De dag werd afgesloten met een heerlijke maaltijd bij Het Drechthuis, bij ons om de hoek. Vandaag staat “Amsterdam” dag op het programma. Verheugend is het om te constateren dat Jaitsen Singh trouwe schrijvers heeft. Bijna wekelijks schrijft Margreet Bootsma opbeurende brieven naar hem die ze aanvult met leuke plaatjes.

Een vrouw naar m’n hart. Dat is iets anders dan die makkers van CGLA in de 90-er jaren! Daarom; blijf geven, of inspireer anderen te geven: https://www.geef.nl/nl/actie/maak-het-verschil-voor-jaitsen-singh/donateurs

Onderstaand plaatje is momenteel hoe veel Amsterdammers tegen AirBnB aankijken: mensen die met hun rolkoffertje de straat instruinen om voor een paar dagen het huis van hun buurman/-vrouw te bezetten.

In nieuwbouwstraten of flatgebouwen zal het wellicht veel mensen worst zijn omdat ze elkaar sowieso niet kennen. Echter, in onze kleine arkengemeenschap, waarvan er 20 aangewezen zijn voor permanente bewoning, kennen we elkaar allemaal! Van haver tot gort is misschien wat teveel gezegd, maar wel zodanig dat ramen en deuren gerust opengelaten kunnen worden. Dat gaat natuurlijk drastisch veranderen wanneer mensen voor een dag of wat naast je komen wonen voor een lekker weekend uit. Laat staan wanneer 5 of 6 jongelui besluiten dat het party time is en met heavy metal of rap onze rust verstoren! De goeden niet te na gesproken hoor, maar zeker is dat niemand ze kent, ook de verhuurder niet. Oorzaak: de nieuwkomers die een ark hebben aangekocht als recreatie woning en de vaste bewoners niet kennen, laat staan waarom we hier wonen. Laten we hopen dat de rede zegeviert en we ons onbekommerde bestaan kunnen voortzetten. Voor het lekkere nog een AirBnB plaatje:

Gisteren heb ik bij de Hogeschool Rotterdam de boekpresentatie bijgewoond van Peter Ester:

Peter Ester is een Nederlands socioloog en politicus voor de ChristenUnie. Sinds 7 juni 2011 is hij lid van de Eerste Kamer der Staten-Generaal. In de Kamer houdt hij zich bezig met economische zaken, landbouw, sociale zaken en werkgelegenheid, financiën, infrastructuur, milieu en Koninkrijksrelaties. En buiten zijn professorale taak in Rotterdam ook zeer geinteresseerd in Silicon Valley, getuige dit tweede boek. Maar ook hoe we bepaalde onderdelen kunnen toepassen in Nederland zonder onze identiteit te verliezen. Van beide boeken heb ik het genoegen gesmaakt om voor bepaalde onderdelen aangever te mogen zijn. Daarnaast ook weer leuke interessante mensen ontmoet. Dan, bij thuiskomst, tref je buren Yvette en Leendert aan en onder het genot van een wijntje, toastje, pizzaatje en een balletje gehakt (dank Astrid) brengen we de wereldproblemen terug tot hun ware proportie. Woensdag mag ik zelf aantreden in Eindhoven voor het maandelijkse evenement Digital Wednesday:

Tussen een paar echte ICT rocksterren presenteer ik de “Do’s and don’ts” van zakendoen in Amerika. Niet zo’n sexy onderwerp in vergelijking met mijn college sprekers, maar wel zo noodzakelijk en ach, je vindt er altijd wel een aardig plaatje bij:

Uiteraard mag Jaitsen Singh niet ontbreken in de Luim. Al was het alleen maar omdat de sores begon in de negentiger jaren toen de mensen bij het consulaat generaal in Los Angeles zich geen bal van hem aantrokken getuige deze fax waarin aangekondigd wordt dat een voormalige werknemer van het consulaat niet benaderd zal worden:

“Expedient”: dit betekent ergens een eind aan maken voor het eigen gemak, alhoewel dat als immoreel aangemerkt kan worden. De advocaat deed in zijn radeloosheid een beroep op Vice Consul Rovekamp om een man (Singh) die volgens hem onschuldig was te helpen als landgenoot. Het gaat hier potentieel om leven of dood schreef hij. Iedere keer wanneer ik zoiets (weer) lees lopen de rillingen over m’n rug. Daarom moet dit ook levend worden gehouden ondanks de positieve houding van het huidige BuZa bewind. Dus we gooien de link er nog een keertje in omdat geld, net als pokon, de goede zaak deugd doet: https://www.geef.nl/nl/actie/maak-het-verschil-voor-jaitsen-singh/donateurs

Terwijl op de achtergrond het bij tijd en wijle snerpende geboor van de installateur van de nieuwe keukendeurtjes me continu doet denken aan de tandarts, weet ik eigenlijk niet of zijn gefluit op de zeventiger jaren deuntjes van Spotify nog meer pijn aan m’n oren doet. Wel een vakmannetje hoor, en het wordt mooi (na de rotzooi natuurlijk)!

Nu het jaar zo naar het einde loopt, tijd om de laatste eindjes aaneen te knopen. Nu Singh volgende maand 73 wordt en z’n 34e jaar in gevangenis ook bijna ten einde loopt, hoogste tijd om nog een keer vol gas te geven. Dat geldt voor de overheid (met name), maar ook voor de laatste zet die gegeven dient te worden om die financieele ondersteuning te verlenen die nodig is voor juridische ondersteuning onderweg naar parool (september 2018) en revisie van deze stinkende affaire. Gezegd moet worden dat BuZa nu vanuit Den Haag echt meewerkt, maar toch wil ik nog even illustreren hoe het bij de mogelijke herziening van het vonnis, toen het er op aankwam, verknald is:

Zie de kilheid en ongeinteresseerdheid die hier uit spreekt; men vond het niet juist om een mogelijke getuige, voormalig medewerker van het consulaat, te benaderen omdat hij niet meer bij de zaak betrokken was. De jurist van Singh, Mr. Polakovic, had eerder geschreven dat dit een zaak van leven of dood was, en hij de mening was toegedaan dat Singh onschuldig was. Paarlen voor de zwijnen werpen is het enige dat dan in je opkomt. Soit; ga nog even naar https://www.geef.nl/nl/actie/maak-het-verschil-voor-jaitsen-singh/donateurs en deel het met mensen die hun hart op de goede plaats hebben. Van het “Astrid” front het goede nieuws dat ze zich tevens volgend jaar volop gaat bewegen op het Doula vlak. En wat dit betekent kun je opmaken uit de volgende lofrede van een tevreden klant (moeder en vader):

Ik was eerst wat sceptisch over een Doula en ik ging ervan uit dat ik genoeg zou hebben aan mijn partner naast me, net zoals we ons er samen doorheen hebben gepuft bij de eerste. Astrid kwam pas op het laatste moment van de zwangerschap op mijn pad en ik bedacht dat het misschien toch prettig en ondersteunend zou kunnen zijn als Astrid mijn partner af en toe even kon aflossen. Bij de vorige bevalling mocht hij namelijk niet van mijn zijde wijken. Astrid was vanaf het begin een reddende engel. Ze wist precies wat ik nodig had en begon bij binnenkomst gelijk mijn rug te masseren, omdat ze zag dat ik rugweeën had. Ze was adequaat, vroeg het noodzakelijke, bracht rust, schakelde mijn partner in en ondersteunde hem óók. Ze was de stem die ik op sommige momenten zelf niet kon zijn en wel nodig had, zonder dat we dit vooraf besproken hadden. Ik ben Astrid ontzettend dankbaar dat zij bij mijn bevalling aanwezig wilde zijn, omdat het een enorm zware bevalling was die uitmondde in een keizersnee. Ook mijn partner was ontzettend blij dat er iemand naast hem stond, toen hij te horen kreeg dat het geen natuurlijke bevalling zou kunnen worden. Behalve dat Astrid er was tijdens de bevalling was het heel prettig dat er iemand was met wie ik naderhand alles kon nabespreken. Nogmaals.. grote dank? Alsof het zo moest zijn denk ik wel eens

Mag ik toch wel trots op zijn….toch?! Met de bekende journalist Jaap Stalenburg, reporter, analist en columnist voor Helden en SportNext, BNR, Radio 1 en Omrop Fryslan, werk ik momenteel een nieuw Silicon Valley idee uit, meer gebaseerd op de (Nederlandse) mens daar dan de techniek. Gaat heel boeiend worden.

Jaap in z’n element. Trots ben ik ook op het IoT (Internet of Things) bedrijf Grip!Network waar ik als adviseur en kleine aandeelhouder bij betrokken ben. Als een echte Silicon Valley entrepreneur heeft oprichter Willem Rinsma zich niet alleen staande gehouden, maar bedient hij ook springplankklant Energie Service Friesland, die 35.000 huishoudens bedient. Grip! verbindt alles wat los en vast zit qua apparatuur en zorgt ervoor dat de klant overzicht en dus….ja, ja, grip houdt. Kijk maar eens op www.grip.network Maar het feit dat Willem zich bijna on-Nederlands heeft geweerd tegen alle negatieve invloeden, en daarnaast nog een team heeft opgebouwd om U tegen te zeggen, verdient grote bewondering. Maar vanavond schud ik dat allemaal vanaf wanneer ik m’n laatste bezoek (dit jaar althans) breng aan de Beinse Zot, waar de gulle part-time waard, mijn oudste zoon Rick, de scepter zwaait en waar soms de zon weer opkomt wanneer we naar bed gaan. Afhankelijk van degene die de hapjes en snapjes verzorgt zal de jukebox 80 deuntjes bevatten die normaal gesproken tot meezingen verleiden, afhankelijk natuurlijk van het tijdstip en inname van geestrijk vocht. Maar gezellig wordt het!

Dit houdt natuurlijk in dat deze Luim reeds vrijdagmiddag vervaardigd is. Bij mijn volle verstand. Waarschuwing: dat laatste wordt niet door iedereen als zodanig aangenomen!