Loosdrecht, 28 augustus 1987, het begin. Loosdrecht, 28 augustus 2025, #38 en de 10e keer na terugkeer in Loosdrecht. Eigenlijk een jubileum in een jubileum. Tussendoor gevierd in drie andere landen, waaronder Californië. Gezien de politieke situatie in de V.S., beschouw ik Californië als een zelfstandig land. Dat betekende dus een achttal verhuizingen die meestal qua organisatie op de schouders van één persoon terecht kwamen. Astrid dus. En dan de symboliek bij het begin in Vinkeveen:
Bridge over troubled water? Over de brug komen? Een brug te ver? Gelukkig hebben we dit plaatje nog, want deze brug naar Astrids ouderlijk huis is niet meer. En, helaas voor de pessimisten onder de aanwezigen op die gedenkwaardige dag in 1987; ‘dat huwelijk houdt geen stand met dát leeftijdsverschil’, het hield wel stand, en hoe! Wel zodanig dat we ons 12 ½ jarig jubileum in 2000 aangegrepen hebben om in Las Vegas nogmaals in het huwelijk te treden.
Lust je nog peultjes? Over peultjes gesproken; uit ons huwelijk kwamen ook nog eens drie mooie jongens voort, inmiddels 34, 33 en 28. Als het even kan maken we een gezinsplaatje hoewel dat niet even eenvoudig is. Op enig moment vertoefde Kaj in Sacramento, zwierf Bo-Peter door Azië, en was Ivar met een documentaire bezig in Columbia. We konden ons met z’n vijven eindelijk vast laten leggen tijdens het spectaculaire huwelijk van mijn oudste zoon Rick met zijn Liesbeth. We schrijven 29 december 2023. Deze staatsfoto kwam toen tot stand:
We hopen de volgende in scene te krijgen wanneer Kaj en Michelle ons bezoeken in oktober, en we de rest van de boys vast kunnen houden. De partners vergeten we zeker niet. Al met al knijpen we in onze handen dat we in harmonie dit bereikt hebben, met uiteraard hier en daar een rimpel. Middels deze Luim mag ik mijn levenspartner Astrid bedanken voor al wat zij gedaan heeft de afgelopen 38 jaar, vol liefde, en zichzelf bij tijd en wijle wegcijferend. De liefde is uiteraard wederzijds, de inspanningen kwamen soms op het bordje van één persoon, die desondanks terug in NL een succesvolle ZZP’er werd in de kraamzorg. Ode aan Astrid dus? Volmondig JA! Beetje zoet? ‘Sweets for my sweets’, neurie ik tevreden, het is uiteindelijk mijn Luim, mag ik? Tevens een ode aan mijn vijf zonen die ook in harmonie met elkaar omgaan, waar ter wereld ze ook zijn. En dat met een leeftijdsverschil tussen #1 en #5 van 30 jaar. Het Laanenbloed klotst waar het niet gaan kan! In overig nieuws, dit gaat niet over Sparta, dient treurig vastgesteld te worden dat de naar PSV vertrokken oranje klant Olij op de reservebank vastgekleefd zit en ook niet meer geselecteerd is voor oranje. Kortom; goed voor de portemonnee, niet voor de carrière. Belangrijker; Mila is nu 18 weken in onze ‘BenB Vol Liefde’ en heeft alle kandidaten weggeblazen:
Lekker het weekend in. Kan Sparta zondag verrassen tegen Feyenoord? Ivar haalt me op, waarna we naar De Meern rijden en (oom) Rob ophalen. De Bosselaar wacht ons met een pilsje en een broodje kroket. ‘Rood-wit is onze glorie’, hoe mooi is dat?!