Een maand of wat geleden schreef ik een kattenbelletje om mijn kleinzoon van zeven een hart onder de riem te steken. Daar voegde ik een fotootje bij van mij op die leeftijd met mijn opa, die toen 75 was. Moet ik erbij zeggen dat mijn opa’s nooit zo aanspreekbaar waren. Bij verjaardagen, of andere feestelijkheden, werden de kleinkinderen afgezonderd in een belendende kamer en konden daar spelletjes doen. Wel werd ons op het hart gedrukt rustig te zijn en vooral om de ‘grote’ mensen niet te storen. Tijdens wat opschoningactiviteiten stootte ik op mijn MF CEO badge uit 1986 en gedurende een aantal weken heb ik die onder mijn jongensfoto geplaatst.
Bijna elke dag ging door mijn hoofd wat er in die ruim 30 jaar veranderd was, en wat dat joch eigenlijk echt had willen worden. Even kijken naar het pad van ontwikkeling; assistent boekhouder, assistent inkoper, huishaardolie bezorger (Crooswijk), Senior Electric Accounting-Machine Operator (ponskaarten), programmeur (o.a. GESAL) en Divisie Manager software house, voordat ik in 1976 voor mezelf begon. Volgens mij had dat ventje van 7 niets van dit alles in gedachten toen hij daar poseerde. Nee, hij had maar één ding in z’n hoofd; hij wilde voetballer worden.
Hier met de kampioen B jeugd van Steeds Hooger (anno 1906), rechts onder, toch een beetje apart, met (witte) Real Madrid kousen. Clubs die hem (tevergeefs) onderweg naar het walhalla moesten voeren: Sparta, Steeds Hooger, Sparta, Alexandria ’66, SVDP, VV Zuilichem, Graaf Willem II-VAC en tenslotte Hertha, waar een gebroken knieschijf ‘The End’ betekende. Dat gebeurde net op het moment dat je aan het afbouwen bent. Enfin, veel plezier en kampioenschappen meegemaakt, en blij dat ik goed meekon in de maatschappij, ook met veel plezier. Dus spreek ik de hoop uit dat m’n lieve kleinzoon een vrije vogel wordt, zonder een etiket, die weet dat hij bij opa altijd aan kan kloppen voor advies dat hout snijdt. Dat is te zeggen……ik weet niet hoe zijn ouders daar over denken! Overigens, wat te denken van Zeeman, die een laboratorium diamant op de markt heeft gebracht voor €29,99! En ze vlogen als hete broodjes de magazijnen uit. Twee hete broodjes die zich natuurlijke diamanten mogen noemen, zijn m’n broer Hans en schoonzus Cintha. Dadelijk gaan we hun 60-jarige jubileum vieren. Hun uitstapje (ideaal?) uit het leven van administratie en computers was het overnemen van een dieren speciaalzaak. Ik vond dat moedig, maar de levende voorraden baarden best zorgen. Dinsdag heb ik felicitaties telefonisch doorgegeven, donderdag idem met Astrid voor Hans z’n 84e verjaardag, en vandaag komen Astrid en ik live acte de présence geven. Zoveel contact binnen een week heb ik nog nooit met familie gehad! Plaatje geluk uit 1965:
Heeft de tand des tijds ruimschoots doorstaan! Wat ook de tand des tijds heeft dorstaan: goud. Klaarblijkelijk is de dollar niet meer een geloofwaardige (Trump) commodity om je geld in tijden van stress (Gaza, Oekraïne) in vast te leggen. Afgelopen week noteerde goud $3500 voor 31 gram (troy ounce). Inmiddels heb ik m’n trouwring in de kluis liggen, voordat je het weet ben je een vinger kwijt. Afsluitend op deze mooie zaterdag; het is niet allemaal goud wat er blinkt, maar de ochtendstond heeft wel goud in de mond.