Militaire dienstplicht? Laat ik het even tot mezelf beperken, tot mijn nazaten dus. Momenteel hebben we een beroepsleger en wordt er geen gebruik gemaakt van dienstplichtigen (opschorting dienstplicht). Echter, in tijden van nood kan de dienstplicht weer opgetuigd worden. Mijn Laanen tak heeft 6 mannelijke kandidaten tussen de 17 en 45, vier zonen en twee kleinzonen. Je mist nummer zeven (eigenlijk nummer een)? Dat klopt, dat is een vijftiger, een oude hospik die niet meetelt. Goed, zoon 1: veertiger, reservist, officier marine, jurist. Zoon 2: dertiger, burger, digital marketeer. Zoon 3: dertiger, reservist U.S. Navy, firefighter/paramedic. Zoon 4: twintiger, burger, creative strategist/researcher/writer. Met als noot dat zonen 2, 3 en 4 zowel in Nederland als in de Verenigde Staten opgeroepen kunnen worden. Kleinzoon 1: twintiger, burger, topbusiness graduate program. Kleinzoon 2: twintiger, luitenant luchtmacht, in opleiding voor piloot. Een rijtje om als (groot) vader trots op te zijn, maar het liefst in de huidige status, en niet als oorlogs……. Als boegbeeld zoon 3, Kaj, omdat hij zo ver weg woont en dat Navy uniform (bij afstuderen met Michelle) hem zo goed staat:
Hopen dat het niet zo ver komt dat ze allemaal in uniform verschijnen, want dan zijn de poppen (madruska’s) aan het dansen! En ja hoor, die vraag kon niet uitblijven: ‘en jij dan’. Wel, wat wil het geval, ik was de derde zoon en onder de dienstplichtwet hoefde die niet op te komen. Denk aan ‘Saving Private Ryan’. Helaas werd broer Aad afgekeurd en was ik alsnog aan de beurt. Wegens het verstrijken van de tijd en mijn afwezigheid bij een paar keuringen, was ik inmiddels getrouwd en vader van twee kinderen toen men mij opriep voor de LOKS in Breda. Toen werd ik te duur en verbande men mij naar de Bescherming Bevolking, waar ik tot m’n 29e met onverholen tegenzin maandelijks verscheen. Mijn opleiding aldaar, verzin het maar, brandwacht:
Wegens mijn onhandige omgang met koperen verlengstukken, werd ik als koerier weggepromoveerd. Even een overstapje naar B&B vol liefde. Ook in mijn ‘kringen’ is het nu bon ton om erbij te horen. Met name in Het Gooi, vanwege Bart. Ook in mijn lunchgroepje ‘Free Lunch’ is het een dankbaar onderwerp van gesprek, die details bespaar ik jullie liever. Echter, wil je echt weten of iemand lid van de B&B club is, vraag dan of ze een hug willen bij begroeting of een ‘koesje’. Succes verzekerd. Liefde en oorlog; er zijn zoveel boeken over geschreven dat het onderwerp niet nader geanalyseerd hoeft te worden. Afgelopen zondag, bij redelijk ruw weer, besloten we toch de plassen op te gaan om onze overleden lieveling Tinley de laatste eer te bewijzen en haar as uit te strooien op haar meest favoriete plek. Stuurvrouw Astrid, begeleid door scheepshond in opleiding Mila, begonnen met strakke koppies aan de vaartocht:
Uiteindelijk werd een plekje gevonden waar het water ietwat rustiger was en het as van Tinley uitgestrooid kon worden:
Het was een wonderlijk moment, het leek wel of Tinley’s koppie ons een laatste groet toe blies. Mooie gedachten ook aan de jaren met deze fantastische en liefdevolle huisvriendin. Mila, die inmiddels 20 weken bij ons bivakkeert, is hard op weg om dezelfde hartenbreker te worden, en de schade valt ook mee (volgens mij). We tellen onze zegeningen en hopen met heel ons hart dat de gevechtsuniformen van onze kinderen en kleinkinderen in de kast mogen blijven, en niet alleen voor ons, maar dit geldt voor alle vaders en moeders in dit universum.
