Nou heb ik in mijn leven toch heel wat lezingen en speeches mogen geven, maar tot dusver nimmer een cruciaal onderdeel achterwege gelaten. Bij de 80e verjaardagparty van vriend Martin Corsten in ‘De Gouden Snor’, de buik van Rotterdam, dus wel.
Dat is deels te wijten aan mijn koppigheid om alles uit mijn hoofd te doen, en deels de platte hand over haar strot van mijn manager (Astrid) ten teken om er een slot aan te breien. Dat was het moment om uit te leggen dat drie weken voor de party Martin en ik 1-op-1 van de lunch genoten hebben bij Grandcafé ‘In den Boekenkast’ in Capelle aan den IJssel. Daar vond ik het slot voor mijn speech. Toen we daar zo aan de tafel zaten en we het station gepasseerd waren van lichamelijk ongemak en bluf, je weet wel, gescoorde goals worden mooier, gevangen vissen van de haak na hevige strijd (en ik hou niet eens van vissen). Wat tussen ons bleef was een hoop wijsheid en ervaring over een periode van maar liefst 63 jaar. Martin en ik zaten daar als twee boekensteunen, met een hoop moois tussen ons in. Boekensteunen, ‘Bookends’ op z’n Engels, en dat bracht me naar het album van Simon and Garfunkel met de song ‘Old Friends’. ‘Old friends, sitting together like bookends’. Prachtig. Mooi einde, zo leek het, maar ik was ervan overtuigd iets vergeten te hebben. Als een bliksemslag drong het tot me door; met veel pathos had ik willen roepen ‘Gemeen’, waarna een kleine stilte zou volgen. Ontzetting op een aantal gezichten. En losjes wilde ik vervolgen met wat Martin en ik gemeen hebben. Allereerst de dermatoloog die om de zes maanden meent een stukje vlees uit ons te verwijderen, maar belangrijker, een echtgenote die ons door dik en dun steunt. Daar had ik Yvon een pluim voor in haar achterste willen steken. Martins donkere momenten worden door haar teniet gedaan met onverwoestbaar optimisme en vrolijkheid. Hulde alsnog in deze Luim. En ze kan nog zingen ook! Haar door Johnny Hoes opgenomen ‘Quand le soleil’ heeft menig bedrijfsfeest opgevrolijkt. Ook het onze:
Bij Multi Function Computers, kerst 1984. Over MF gesproken, de afgelopen week ontvingen we het droevige bericht dat ons voormalige branchmanager Barneveld, Wim Ham, op 76-jarige leeftijd van ons is heengegaan. Veel voor ons betekend, ook voor wat betreft onze cliënten in Parijs. Tevens gezegend met een groot gevoel voor humor.
V.l.n.r. Christy Bains, Peter Wijsman, Wim Ham, PL en Mariette de Haas. Rust in vrede Wim. December is echt zo’n maand van afscheid, lijkt het wel. We zijn er nog niet klaar mee, ben ik bang. Gisteren een historische ‘Google meet’ bijeenkomst met de laatste der Mohikanen bij Dutch Game Garden. Officieel betekende dat het formele einde van de Stichting Dutch Game Garden. Keurig ten einde gebracht na het stoppen van de subsidie.
JP van Seventer en Christel van Grinsven tot het laatst (en nog een beetje) erbij betrokken stafleden. Bestuursleden Tim Laning en ik blijven bescheiden in de schaduw. Het laatste hoogtepunt is het overdragen van alle relevante media aan Beeld en Geluid in Hilversum. Dat vindt 13 januari plaats, en daar verheug ik me op. Ik had nog wat over Ajax en Feyenoord willen schrijven, maar dat lijkt met het oog op het voorafgaande irrelevant. Leef!