Een onvergetelijke week

Astrid belde me rond 06.30 vrijdagmorgen, net toen ik bij de Oakland kant van de Caldecott tunnel aanbeland was. “Al onze ambulances staan op stand-by voor de tsunami, kijk je een beetje uit”.

Astrid (links) aan de bak

Aangezien de radio gedurende mijn rit tot dusver alleen Japan en de mogelijke gevolgen voor de Amerikaanse westkust behandeld had, kon ik haar gerust stellen dat volgens de deskundigen de golven slechts een hoogte zouden bereiken van 1 to 1,5 meter. En, wat een mazzel, de tsunami zou gedurende eb de kust geselen.

Vanaf de 31e etage van het consulaat bewonderde ik de San Francisco baai die er sereen bij lag; het aftellen naar 8 uur, de verwachte aankomst van de tsunami, kon beginnen. De baai veranderde een weinig qua stroming, maar dat was het dan ook. Op wat gezonken boten na, en weliswaar forse schade aan wat havens, kwamen we er genadelijk af.

Het bizarre is dat, achterom kijkend, de hele week elementen bevatte van hoop en vrees.

Beginnend met de Caldecott tunnel:

Het verslag:

The Caldecott Tunnel fire killed seven people in the north tube of the Caldecott Tunnel, on State Route 24 between Oakland and Orinda in the US state of California just after midnight on 7 April 1982. It is one of the few major tunnel fires involving a cargo normally considered to be highly flammable, namely gasoline.

The Caldecott tunnel complex consists of three tunnels side-by-side, each just over a kilometer long. The north tube, where the fire occurred, is dedicated to westbound traffic, traveling from Orinda to Oakland. It has a slope of approximately 4.7%, going downhill from the entry portal to the exit portal.

Bizar.

We begonnen de week met een delegatie van 32 studenten en professoren van HOPE:

HOPE is a program at the three universities (Rotterdam, Delft and Leiden) with its own management team and board of directors. Working from the Erasmus University Rotterdam, Hendrik Halbe is the executive director of the program.

Each university also established its own internal HOPE organization referred to as Centers of Entrepreneurship. Their remit includes coordinating and executive tasks.

The center incorporates entrepreneurship training in the education programs of the three universities together and in the programs at each individual university. The unique combination of universities is the ideal basis for innovative entrepreneurship education.

Ook bedoeld voor mijn Amerikaanse vrienden die meegluren.

Een programma waar wij graag aan meewerken, zowel als “docent”, pratend over “do’s & don’ts”, cultuurverschillen en “state of the state”, of als leerling, luisterend naar wat het leergierig volkje beweegt.

Tevens faciliteren we hun trips naar prachtige bedrijven als Ex’pression College for Digital Arts (versneld bachelor’s degree in entertainment), Better Place (electrische voertuigen), Mozilla (Firefox Browser), etcetera. Het is natuurlijk fantastisch om een stukje van ‘s Neerlands toekomst te mogen begeleiden.

De andere delegatie ging ook over de toekomst, die van de TV.

C-executives van vooraanstaande Nederlandse omroepbedrijven, zowel qua inhoud, visualisatie als rechten, gaven zich aan de Oost- en Westkust over aan futuristen van Google TV, YouTube, Revision3 of individuen als John Smart:

• 4-page article, Tomorrow’s Interactive Television, The Futurist, Nov-Dec 2010
• 48-page whitepaper, How The Television Will be Revolutionized, 2010.

Fascinerende zaken.

3D en effecten werden geconsumeerd bij Kerner (voormalig ILM, the house that George Lucas built).

www.kerner.com denk Pirates of the Caribbean, Harry Potter en Indiana Jones.

Griezelig realistisch. Kijkend naar de verschrikkingen in Japan, waar huizen, auto’s zelfs hele gebouwen werden weggespoeld, ontkwam je niet aan het Kerner effect. Dat is ook het gevaar met jonge mensen die van tijd tot tijd niet meer kunnen onderscheiden wat werkelijkheid of fantasie is.

Kortom; een onvergetelijke week met alle facetten die een mensenleven tekenen.

Voor ik afsluit; een voorbeeld uit 1995, het jaar dat ik begon als opperhoofd van Arcade Duitsland.

Aangekomen bij mijn ouders in Rotterdam, uiteindelijk de zwaarst getroffen stad aan het begin van de 2e wereldoorlog, deelde ik hen mede dat we naar Dusseldorf gingen verhuizen.

Mijn moeder loeide naar hardhorende vader Jan dat Peet voor de vijand ging werken.

Nadat ik hen verzekerde dat Arcade Nederlands was en we Duitsland (commercieel) gingen veroveren was alles goed.

Een leukere ploeg aan jonge (Duitse) mensen heb ik zelden gehad; Dusseldorf werd een prachtige tijd, ondanks Wegener, de latere eigenaar van Arcade.

Dus: we zijn een taai ras, oftewel overleveraars, maar (disclaimer) een groter gevaar voor ons zelf (is Libie al weer op de achtergrond?) qua uitroeing dan de natuur.