Month: July 2011

Vanwege het bereiken van mijn achtenswaardige leeftijd, werden er heel wat verhalen opgerakeld die mij in digitale- dan wel boekvorm aangereikt werden. Onderstaand verhaal kreeg een plaats op de CD-Rom die mijn broer Rob vervaardigd had over mijn leven, maar vond ik ook op de web. Het verhaal klopt; wel is het grappig om te bezien hoe in de loop van 28 jaar het geheugen ook deze schrijver voor wat betreft de details in de steek laat. Zeker voor wat betreft het uiterlijk van uw scribent. Ruud Vermeer, een van de aanvoerders van de redactie van de ADO honkbal periodieken, heeft in ieder geval dit waar gebeurde verhaal smakelijk weergegeven.

Peter Lanes sponsor uit de jaren 80

zondag, 03 juli 2011 06:23

Vandaag 3 juli is Peter Lanes jarig en krijgt hij een boek uitgereikt met allerlei verhalen uit zijn verleden. Hij was eind 80 met zijn bedrijf Multi Function hoofdsponsor van ADO. Onderstaand zijn ADO-verhaal.

PETER LANES (PETER LAANEN IN EXCELSIS)

HET WAREN DE JAREN TACHTIG EN DE HONKBALCLUB ADO MOEST NOG MULTI FUNCTION ADO GAAN HETEN. ER WAS BIJ ADO EEN BONT VERENIGINGSLEVEN EN AAD BOSSY EN IK, RUUD VERMEER, VOERDEN HET BEWIND OVER DE VERENINGINGSPERIODIEKEN. WE MAAKTEN WEEKBERICHTEN, WEDSTRIJDBERICHTEN (OVER DE THUISPLAAT), MAANDBLADEN (DE SCHIJNWERPER) EN WE HADDEN DE BESCHIKKING OVER EEN DRUK EN -VOUWPLOEG VAN MAAR LIEFST NEGEN MAN EN EEN TOTALE REDAKTIE VAN ZEVEN MAN/VROUW. KOM DAAR MAAR EENS OM IN DEZE TIJD.

DE AKTIVITEITENCOMMISSIE BESLOOT IN DE AANLOOP NAAR WEER EEN HONKBALSEIZOEN EEN BONTE AVOND TE ORGANISEREN; MET ALS HOOGTEPUNT EEN HEUSE TALENTENJACHT. DE AVOND ZOU WORDEN GELARDEERD MET ACTS IN ZANG, DANS EN KLEDERDRACHT.

MARTIN VOLKERIJK ORGANISEERDE HET GEHEEL EN TOEN AAD EN IK DE BESTUURSKAMER BETRADEN OP DE ONDERHAVIGE VRIJDAGAVOND VONDEN WE DAAR ALLERHANDE JONGE VROUWEN EN MANNEN DIE AAN DE VOLTOOING VAN HUN ACT BEZIG WAREN. DE LAATSTE HAND WERD GELEGD AAN KLEDING ,SCHMINK EN ANDERE OPSMUK.

IN DE HOEK STOND EEN WAT SJOFELE FIGUUR MET EEN ZONNEBRIL OP. TEVENS DROEG HIJ EEN OUDE SPIJKERBROEK, EEN COWBOYHOED EN EEN OUDE JAS VAN WAT OOIT EEN SCHAAP MOEST ZIJN GEWEEST.

2 juni 1984: Een echte honkbal announcer draagt natuurlijk geen cowboy hoed!

MARTIN ZEI ONS DAT DIT DE PRESENTATOR VAN DE AVOND ZOU WORDEN EN DAT HIJ PETER LANES GENOEMD MOEST WORDEN. HIJ STELDE ONS AAN HEM VOOR ONDER STRIKTE GEHEIMHOUDING. “DIT IS EIGENLIJK PETER LAANEN EN IS VERMOEDELIJK ONZE NIEUWE SPONSOR MAAR DAAR MOET VANAVOND NOG OVER WORDEN ONDERHANDELD. NIEMAND WEET HIERVAN BEHALVE MIJN VADER (LEEN VOLKERIJK) EN WAT FAMILIELEDEN VAN PETER IN DE KANTINE”.

DE SHOW GING BEGINNEN EN MARTIN GREEP DE MICROFOON EN SCHALDE DOOR DE KANTINE: “AND TO PRESENT TODAY’S SHOW WE HAVE, ALL THE WAY FROM AMERICA, THE SPEAKER OF YANKEE STADIUM, THE VOICE OF THE NEW YORK YANKEES: PETER LANES”. GEJUICH EN APPLAUS VOLGDE.

DE AVOND DOLDE VOORT EN DE SHOW OOK ONDER SCHITTEREND COMMENTAAR IN ONVERVALST AMERIKAANS EAST COAST ACCENT VAN PETER LANES. HET PUBLIEK LAG IN DE ENE LACHSTUIP NA DE ANDERE OVER ONZE SUPER-YANK.

AAN DE BAR ZAT HET EMINENTE ADO-BESTUURSLID GÉ GOEDSCHALK AAN ZIJN DAGELIJKSE PORTIE FRICANDELLEN. LINKS NAAST HEM ZAT CLUBLEGENDE LEEN VOLKERIJK. IK KWAM NAAST GOEDSCHALK TE STAAN EN AL KAUWENDE VOEGDE HIJ MIJ TOE: “IK MOET LATER OP DE AVOND NOG ONDERHANDELEN MET EEN MOGELIJKE NIEUWE SPONSOR VOOR ADO. WAT ZOU HET TOCH FIJN ZIJN WANNEER ZO’N MAN EENS ZOU ZIEN HOE HET IN DEZE CLUB AAN TOE GAAT. MAAR JA, ZAKENMAN EN DUS DRUK, DRUK DRUK. HIJ KON ECHT PAS OM HALF TWAALF EN DAN IS DIT NATUURLIJK AL WEER AFGELOPEN. IK HAALDE MIJN SCHOUDERS OP EN ANTWOORDDE: ACH ZO’N MAN HEEFT TOCH AL GAUW DOOR WAT HIER LEEFT. GÉ LEEFDE OP EN ZEI HOOPVOL: “JIJ BENT DAAR WAAREMPEL ECHT POSITIEF OVER” IK LIET HET BIJ EEN KNIKJE.

DE BONTE AVOND LIEP OP ZIJN EINDE. MARTIN BEDANKTE DE DEELNEMERS VOOR HUN ACT EN VOORAL PETER LANES VOOR ZIJN HILARISCHE BIJDRAGE EN BEGELEIDE HEM VIA DE BESTUURSKAMER NAAR BUITEN. HIER KREEG PETER EEN KLEEDKAMERSLEUTEL EN ZIJN AKTENKOFFER. TWINTIG MINUTEN LATER KWAM EEN KEURIG VERZORGDE HEER BINNEN, MET KALEND HOOFD, AKTENKOFFER EN STROPDAS DIE EEN ERNSTIG GEZICHT ZETTE TOEN HIJ ENIGSZINS BEDREMMELD EN ZOEKEND AAN ONS BEKENDE PETER LAANEN TE ZIJN EN OP ZOEK TE ZIJN NAAR HET BESTUUR.

LEEN VOLKERIJK SNELDE TOE EN GOEDSCHALK OREERDE: “JAMMER DAT U NU PAS HIER BENT. EEN UUR GELEDEN STOND DE HELE TENT HIER OP ZIJN KOP. WE HADDEN IEMAND VANUIT DE HONKBAL IN AMERIKA OP BEZOEK EN DIE HEEFT DE HELE BOEL BEHOORLIJK WETEN TE VERMAKEN”

“JA, JA” BEAAMDE PETER LAANEN:” IK VOND HET AL BIJZONDER DRUK OP ZO’N DOORDEWEEKSE VRIJDAGAVOND

WIJ KONDEN ONS LACHEN BIJNA NIET MEER HOUDEN EN LEEN VOLKERIJK MOEST ONS TOT KALMTE MANEN.

TWEE WEKEN NADIEN WERD ADO DUS EEN SPONSOR RIJKER EN GOEDSCHALK ZAT, U RAADT HET AL, WEER AAN DE BAR EN AAN DE FRICANDELLEN.

TROTS VERHAALDE HIJ HOE ZE DE HEER LAANEN HADDEN KUNNEN OVERTUIGEN DAT ADO DE JUISTE CLUB WAS OM JE NAAM AAN TE VERBINDEN EN DAT ADO – PARDON: MULTI FUNCTION ADO, MEER WAS DAN WAT HONK- EN SOFTBAL; MAAR TOCH WAS HET JAMMER DAT DE MAN NIET DE BONTE AVOND HAD KUNNEN MEEBELEVEN.

WIJ HEBBEN TOEN DE GOEDHEID GEHAD OM OOK AAN HEER GOEDSCHALK TE VERTELLEN OVER HET HOE EN WAAROM VAN PETER LANES. GOEDSCHALK WEIGERDE HET VERHAAL TE GELOVEN EN DEED ALLES OM HET TE ONTKRACHTEN. HIJ WAS ER DAN OOK, MET AL ZIJN VERONDERSTELDE MENSENKENNIS, HET DIKSTE INGEVLOGEN.

EN PETER LAANEN DEED HET ALLEMAAL AF MET EEN PAAR BLIKKEN VAN VERSTANDHOUDING EN EEN DIKKE GLIMLACH. LATER, TOEN HIJ BONDSVOORZITTER BIJ DE HONKBALBOND WAS, KWAM IK HEM BIJ EEN BIJEENKOMST VAN HONKBALSCHEIDSRECHTERS NOG EENS TEGEN. HIJ KNIPOOGDE EN ZEI” MY NAME IS PETER LANES EN IK WEET DE WEG HIER NIET ZO GOED”. WEER EN EIGENLIJK NOG STEEDS MOEST IK LACHEN.

RUUD VERMEER

(VOORMALIG REDAKTEUR ADO HONK –EN SOFTBALPERIODIEKEN) (c) Copyright RV –publicatie-embargo tot 1 juli 2011.

Omdat iedereen altijd een eerste bal gooit, wilde ik graag slaan (enige eigenwijsheid is mij niet vreemd!).

Onder toeziend oog van latere bondscoach Berry Eijgendaal neem ik enige check swings.

En wat er toen gebeurde, zoals een Hagenees het letterlijk uitdrukte: “Die gek slaat ‘n lendref”.

Het mooie was dat ze me nooit gevraagd hebben wat ik als DJ deed bij het radiostation KWMC.

KWMC? Yeah; Kale Witte Mannen Club! Dus toch nog een primeur na 27 jaar.

Vooruit dan maar, wat honkbal om af te sluiten (uit m’n jeugd ;-):

2:11Add toAdded to queue

Baseball "Take Me Out to The Ball Game" (1908)

Helaas; ik kan er niet toe komen om iets verfrissends, guitigs, pittigs of doodgewoon (naar woord) wat leuke zaken te vermelden die de afgelopen week de revue passeerden. Die Noorse aanslagen hebben hun eigen plek in m’n hoofd gevonden en met name natuurlijk alle gedode jongeren op het eiland Utoya. Wanneer je zelf 3 kinderen hebt die 20 jaar of jonger zijn, dan kan je alleen maar ongelofelijk met de ouders meevoelen; hun pijn voel je ‘all the way from Norway’.

En dan Noorwegen ‘of all places’! En de dader is een rechts Christelijke fundamentalist van 32 jaar. Hoewel hij het bijna niet in z’n eentje gedaan kan hebben, is het een schrikbeeld dat je eeuwen teruggooit. Een extremistische groep, Ansar al-Jihad al-Alami, oftewel de “Helpers of the Global Jihad” was er ook als de kippen bij om de verantwoordelijkheid op te eisen. Sickos of the world unite!

Een ding is zeker, indien Islamitische extremisten de lokale bevolking infiltreren, dan kan profilering op basis van uiterlijke kenmerken wel vergeten worden.

Hoewel, als je dit verachtelijke mens bekijkt die meer dan 80 jongeren omgebracht heeft, je ook natuurlijk aan Hitler’s Arische Nazi’s niet voorbij kan gaan.

Ik stop er mee; plotsklaps moet ik aan Robert Long denken. Klik er op, zet de luidsprekers op 11, en luister naar wat deze van ons heengegane rasartist/schrijver decennia geleden te melden had met zijn ‘”Heeft een kind een toekomst”:

4:22Add toAdded to queue

Robert Long – Heeft een kind een toekomst

Zo kon het gebeuren dat de US of A zijn staatsschuldplafond moest verhogen om aan alle verplichtingen te kunnen voldoen. De Chinezen stonden al met de deurwaarder op de achtergrond aan de achterdeur van het Witte Huis te kloppen.

Daar werd Obama zelfs een beetje zenuwachtig van. Zenuwachtig frommelde hij in zijn binnenzak waar nog steeds het visitekaartje van Doctor P. hem een geruststellend gevoel gaf van de ultieme redder. Weliswaar hadden zij indertijd een amicaal gesprek gevoerd op het Witte Huis, maar toen had Doctor P. reeds de waarschuwing geuit dat deze dag zou komen.

De Tea Party kreeg te veel macht, de standpunten liepen te ver uiteen, en ‘in the end of the day’ gaat het de heren congresleden en senatoren er om dat zij herkozen worden; niet wat goed is voor het land. De oude baas was vriendelijk doch beslist toen hij Obama het kaartje in zijn handen drukte; “bewaar dit goed jonge vriend, je zult het nodig hebben”.

Obama talmde, ijsbeerde, keek peinzend naar de grauwe lucht van Washington en nam een besluit: Doctor P. moest een eind maken aan dit tragische hoofdstuk van de Amerikaanse geschiedenis. Airforce One werd gereed gemaakt om de President naar Californie te brengen waar Doctor P. zijn domicilie had. Ondanks de ballen in zijn buik en de storm van protesten die hij kon verwachten van de linkse vleugel van de democraten en de rechtse vleugel van de republikeinen, besloot hij door te zetten.

Nadat hij plaats genomen had in de tuin van Doctor P. waar de tomaten weelderig tierden en kolibri’s hun wonderlijk gezoem lieten horen, viel er als het ware een deken van rust over hem heen; hij was thuis. Een korte kuch kondigde aan dat Doctor P. de tuin betreden had. Obama vond plotsklaps dat de vriendelijke oude baas van Washington er nu wat strenger uitzag; een soort van teleurgesteld vaderfiguur die zijn lievelingszoon uit de stront moest trekken.

“Barach, Barach”, begon Doctor P. “hoe kan het gebeuren dat in dit land 40 miljoen mensen onder de armoegrens leven, dat mensen hun boeltje pakken en de zuurverdiende woning gewoon achterlaten, en dat minkukels als Palin zo’n grote aanhang hebben?”

Kijkend naar het gebogen hoofd van Obama, verzachtte Doctor P. zijn toon. “Okay, aan de bak nu, geen haarlemmerdijkjes meer en denken aan herverkiezing, denk aan het Amerikaanse volk”. ”Aangezien de republikeinen je de macht willen geven over de ‘debt ceiling’ zodat zij geen verantwoordelijkheid hebben, zou ik zeggen, om met Nike te spreken; just do it”. Een lichte glimlach verscheen op Obama’s gezicht. “Maar….”. Doctor P. viel hem abrupt in de rede; “geen gemaar, geen gedachte aan herverkiezing, gewoon doen wat er gedaan moet worden. De geschiedenis zal je gelijk geven en al die makketakkers die aan hun stoel gekleefd zitten en de rijken en de oliemaatschappijen bevoordelen krijgen hun portie nog toegediend”. En hoewel Doctor P. absoluut niet gelovig is, voegde hij er theatraal aan toe dat Hij daarboven persoonlijk die druiloren tot de orde zou roepen. Opgelucht verliet Obama de ‘garden of Doctor P.’ hij wist wat hem te doen stond. Wat er ook van zou komen, hij zou de juiste beslissing gaan nemen, ook ethisch, en zich niets van al die ego maniakken aantrekken. De US of A verhoogde het plafond van de staatsschuld, de Chinezen dropen af met miljarden dollars, de werkeloosheid werd teruggedrongen en Doctor P. kon zich weer bezig houden met zijn tomaten. Een sprookje werd werkelijkheid!

In ongerelateerd nieuws heeft de Laanen compound in Concord, Californie de ‘65’ party overleefd, zijn de gasten naar alle hoeken van de wereld vertrokken en heeft de oude heer Laanen weer een ‘clean bill of health’ gekregen. Zoon Ivar, met Oma naar Nederland vertrokken, merkt voor het eerst het verschil tussen Californie en Nederland mee; regen, regen en nog eens regen! “Misschien is het volgende week donderdag droog, pap”, klonk het mistroostig door de telefoon vanmorgen. Daarom sluiten we af met een toepasselijk liedje:

3:00Add toAdded to queue

 Bobby Vinton – Rain Rain Go Away

En zo werd het na de eerste schermutselingen –A’s game, manicure/pedicure en Limo wijntrip – toch nog 3 juli, de dag dat ik officieel bejaard zou worden. En, hoewel ik natuurlijk december a.s. zelf Sint Nicolaas ben, klopte mijn hartje vol verwachting. Wat zou de dag brengen? De jaarlijkse ochtend serenade door Astrid en de boys werd enigszins gekenmerkt door ‘the night before’ maar de verrassingen zorgden voor de upswing. Buiten de prachtige woorden die de boys voor me in petto hadden, kwamen ze met een prachtige verrassing:

Wow! Twee weken geleden vastgelegd in Mexico en nu vereeuwigd op canvas; emotioneel. En tevens het thema van de dag: Party Mexicana.

Schuchter kwam Astrid uit de hoek dat ze ook nog een extraatje voor me had, buiten de giga tv die ik als een combi vaderdag/verjaardag geschenk had gekregen (baseball alsof je in het stadion zit). Een prachtig koffieboek (hard cover) met al mijn hersenspinsels als geuit in Laanen’s Luim vanaf December 2008. Waanzinnig! Een ongelofelijk tijdverslindend karwei, uitgemond in een prachtwerk. Wat een kei die vrouw van mij.

Talloze mensen hebben hier een bijdrage aan geleverd w.o. Paul Claessen die ik als Facebook vriend heb en verantwoordelijk is voor de lay-out van Laanen’s Luim. Hem heb ik al tientallen jaren niet gezien, maar onder mijn hoede zo’n 36 jaar geleden bij Holland International Computer Services werkte. Daar maakte hij en ene Ton Bunnik (over hem hebben we het nog) een kamergenote het leven zuur door Olympisch speerwerpen te vervangen door dildowerpen! Maar ja, ze waren ook nog maar net 20.

Paul Claessen

Principal Software Engineer at Raytheon. Studied at Google University. Lives in Palm Bay, Florida. Married to Dawnell Kirk Claessen. Born on February 9, 1953

De beauty van social websites; van Nieuw Zeeland via de States tot Nederland en waar dan ook; we hebben contact!

De rest van de dag werd uiteraard doorgebracht in de schaduw van het komende spectakel. Wel kwamen de finalisten in de HEMAworst competitie in aktie en na lang delibereren werd de jonge Ivar tot unanieme winnaar uitgeroepen.

De HEMA worst, geschonken door alleroudste zoon Rick, die tot zijn groot verdriet niet kon komen (nieuwe baan), komt ook in het hete Californie tot zijn recht.

Alhoewel een HEMA worst het best tot z’n recht komt na lang wellen, vond de jury dat zwager Jacco te passief was en derhalve de worst geen recht deed. Wel was men bereid hem de worst-in-worst prijs toe te kennen.

Om 16.30 sharp barstte het geweld los; en wat een vreugde dat ik al m’n oude Herb Alpert muziek bewaard had!

2:32Add toAdded to queue

Herb Alpert & the Tijuana Brass The Lonely Bull Video 1962

Heerlijk! En om het geen eindeloos verhaal te maken, wil ik er een paar toppertjes uitlichten, ook al omdat ook daar weer een tijdspanne van zo’n 36 jaar overbrugd werd en ik ongelofelijk vereerd was (humbled and honored) dat ze binnen waren komen vliegen. Laat me beginnen met voornoemde Ton Bunnik, onder links op de foto, naast de ‘man in white’, duidelijk op weg naar z’n huidige haardracht. Overigens, naast hem Peter Wijsman, die helaas verhinderd was omdat hij weer een of andere berg aan het opfietsen was. “Ja, ja. ja, jongens met rooie haren”.

Niet alleen werkte hij bij me bij Holland International Computer Services en Multi Function Computers, wij voetbalden ook samen bij Graaf Willem II-VAC als resp. laatste man (de wat langzamer wordende vedette) en rechtsback (de jonge bok), waar wij veelal met de rug tegen de muur stonden en waar niet-degradatie als een kampioenschapswedstrijd gevierd werd. Onderstaand een verslag (goede kopieen op verzoek beschikbaar) van de legendarische Beb Bakhuys (een kopbal a la Bakhuys):

Volgens het “Binnenhof” waren er 250 toeschouwers. Ton is daarna z’n eigen bedrijf begonnen en een man in bonus geworden met een prachtig gezin. Ton, Ingrid, Guus en Tom waren allen bijeengekomen om mijn bejaarding te vieren.

Ik licht er nog een uit alvorens wat plaatjes met hoogtepunten van het feest te laten zien; mijn broer Rob (de schrijverd) en grootste fan (wederzijds). Rob had een CD-Rom geproduceerd van m’n hele leven, verdeeld in de vele (snif) tientallen jaren met onderliggende muziek uit die tijd. Een documentaire waar ik totaal onder de indruk van was.

Ik hou van dat joch (en van Mariette, natuurlijk).

Bartender Jody (eerst onze stagiere, nu jaar na jaar terugkerend om deze taak uit te voeren) verwende de gasten vloeibaar. De door Astrid uitgekozen Mexicaanse cateraars verzorgden live de gasten op een uitstekende maaltijd en vervolgens kwamen er 3 Mexicaanse heren een partijtje Latino zingen. Op verzoek kwamen ook nog ‘Guantanamera’ en ‘Corazon de Melon’ voorbij; ja, we kennen onze klassiekers.

In de categorie beste latino/latina wonnen Marion van den Biggelaar en Marco van Vemden.

De heer en mevrouw Laanen (buiten mededinging) mochten er ook zijn!

Mega hoogtepunt het optreden van onze jongens, aangevuld met Tom Bunnik, met het lichtelijk aangepaste ‘Octopussy’s Garden’, oftewel; “I’d like to be, under the sea, in Peter Laanen’s garden in the Bay”.

Het optreden kan daar beluisterd worden; zie de clip met de tijd: 2:00. Met veel dank aan Yee-Ju Riddell, een van m’n eerste ‘hires’ bij Ex’pression en een grote vriendin.

Ga anders als ‘vriend’ naar mijn facebook en ga naar pictures.

Het was hot, hot, hot, maar de meeste mensen zagen er heel ‘cool’ uit

De love in alle felicitaties die ik ontving was groot en als ik er zo een krijg van een van m’n eerste studenten in 1999, ben ik vereerd:

Roy Miles posted on your Wall.

“Happy birthday!you cool ass mofo”

Dat vond m’n schoonmoeder ook!

Dank, dank, dank voor alle lieve groeten en veel excuses als ik U/jullie vergeten ben (de CG en Plv CG moesten incognito blijven)! Maar elke omissie wordt onderstaand verklaard!

Wasn’t that a party!

3:43Add toAdded to queue

Wasn’t That A Party

Linda Ronstadt – Bill Clinton – Cher -  Dolly Parton -  Donald Trump George Best – George W Bush – Sylvester Stallone – Jimmy Buffett -  Uri Geller om maar een paar te noemen, en……………………………

Peter Laanen.

Behalve Trump en Bush mag ik ze allemaal. Bij Linda (“You’re no good”) denk ik nog steeds aan (weer) goeverneur Jerry Brown. Bill; ach Bill en het sigaar incident, moet hij nu zijn hele leven aan Lewinski gekoppeld worden?

Cher (“I got you babe”) en Sonny; wat een koppel en hoe tragisch kwam Sonny aan z’n einde. Dolly (“Joline”) met haar kleine voetjes. George (“Nou, nog eentje dan”); een van ‘s werelds beste voetballers, maar ja, die fles……………………..

Sylvester bokste heel wat af maar kreeg zelf een knock out met Planet Hollywood. Jimmy (“Margaritaville”) blijft maar doorgaan deze kraker te zingen en is ook eigenaar van de gelijknamige restaurantketen.

4:23Add toAdded to queue

MARGARITAVILLE

En ik? Ik word wekelijks bestookt door de

American Association of Retired Persons, is a United States-based non-governmental organization and interest group. According to its mission statement,[1] it is "a nonprofit, nonpartisan membership organization for people age 50 and over … dedicated to enhancing quality of life for all as we age," which "provides a wide range of unique benefits, special products, and services for our members."

Vanaf morgen trek ik van “Drees”. Gek toch? Ik blijf maar vasthouden aan dat facebook “volg me” thema van:

“I am this young person in an old body; WTF happened?”

Nou het goede nieuws; ik heb nog jaren aan werk tegoed, oftewel, zoals de Amerikanen zeggen: “he still got a lot of mileage in the tank”.

En, heel prettig, die verjaardag wordt ook daverend gevierd! Zo’n 20 Nederlanders vliegen in om er verzekerd van te zijn dat ik niet zit te verpieteren bij ons zwembad. Astrid is als een soort van super promotor een feest aan het organiseren voor de ca. 70 gasten. Menigmaal ben ik reeds verbannen van plekken waar klaarblijkelijk verrassingen werden voorbereid. Ben benieuwd; het feest heeft een Mexicaans karakter (cactus whiskey?).

2 oz Jack Daniel’s® Tennessee whiskey
6 oz Cactus Cooler® orange-pineapple soda
4 oz pineapple juice

Maar, zoals elk jaar, beginnen we een dag of wat van tevoren al te vieren, uiteindelijk leef je maar 1 keer! Donderdagavond met zwager Jacco, neefje Sky, barman Jody en zonen Kaj en Ivar naar de A’s Marlins baseball game. Genoegelijke avond met het gebruikelijke verlies voor de A’s. Gelukkig kregen de eerste 10.000 bezoekers een gratis hot dog. Vrijdagmorgen met Jacco en broer Rob naar de pedicure. Alle aanwezige vrouwen keken verschrikt op toen die 3 Chippendales plotsklaps hun rust kwamen verstoren. Broer Rob genoot van die Vietnamese handjes en heeft nog nooit zulke mooie teen- en vingernagels gehad. Vandaag de limo Napa wijntoer met 10 opgetogen Hollanders.

Morgen wordt ‘da bomb’ met Mexicaanse temperaturen. Ben natuurlijk reuze benieuwd wat die kwajongens van me nu weer gecomponeerd hebben; hun parodie op “When I’m sixty-four” vorig jaar was om te huilen van het lachen.

En het mooie is dat iedereen altijd de dag na mijn verjaardag vrij is.

·

Da’s nog eens plannen!

Daarom neem ik alvast maar een voorschotje op mijn leeftijd!

2:12Add toAdded to queue

Paul de Leeuw "Bejaarde"