Van SXSW Austin, naar NL baseball trots in S.F.

‘Dead on time’ landdde mijn South West vlucht in Austin, Texas, alwaar collega Gerard Brikkenaar van Dijk (da’s nog eens wat anders dan Peter Laanen) mij geduldig opwachtte in zijn Subaru met de nummerplaat ‘NL’. In wezen was het ondersteuningsprojekt ‘Dutch Fellows @ SXSW’ begonnen. Eerst even inchecken bij de Days Inn alvorens ons naar het Fellows House te begeven. Days Inn staat eigenlijk voor ‘als je niets beters kunt krijgen’. En, gezien het gekkenhuis in Austin was dat ook zo! We werden niet teleurgesteld!

clip_image001[4]

Vol trots toont Gerard BvD hier de façade van het hotel; zullen er een aantal dakelementen ontbreken! We kregen echt de indruk dat mensen hier omgelegd werden! De deuren mochten er ook zijn; waarschijnlijk werd de post van boven bezorgd!

clip_image002[4]

Ook de geur was intimiderend anti insect; wij hebben het in ieder geval overleefd! De beurs was een grote blur van gasten, shows, ondersteuning van Dutch fellows, zo’n 12 bedrijven, in de Dutch Fellows stand, als onder gedemonstreerd door voornoemde Gerard BvD.

clip_image003[4]

Zelf mocht ik het genoegen smaken om weer eens met een acteur vergeleken te worden. Terwijl Gerard en ik van onze 55+ (korting) Sunrise ontbijt aan het genieten waren bij de IHOP, keek een man mij intens aan en mompelde “are you, are you….” en kwam op me af. Terwijl ik zei dat ik in Nederland wel een ster was, proestte Gerard het uit van het lachen; dag mooie act! Terry O’ Quinn bleek de acteur te heten….

clip_image005[4]

Mwa…..met een beetje goede wil en een snor er op! Starring in de serie “Lost”. Na een heerlijke vertraging van ruim 2 uur, ‘s avonds opgelucht weer in Oakland aangekomen en ‘s anderendaags begonnen met ruim 700 e-mails aan te vallen. Vrijdags met de uitgedunde familie, aangevuld met Spaanse uitwisselingstudent Jesus, het zee olifanten paradijs Ano Nuevo aangedaan. Tjonge jonge, wat een geschiedenis van deze op hun toppunt 5.000 pond wegende mannen!

clip_image007[4]

Daar waar de mannen gemiddeld 12 jaar worden, halen de vrouwen 20 jaar; wat doen we verkeerd? Let ook op de typische Laanen neus! En toen kwam onze Nederlandse honkbaltrots naar San Francisco; het werd geen 1.00, geen 1.30, maar 2.31 alvorens zij de aan de landing begonnen. Enfin, Consul Generaal Bart van Bolhuis begroette alle spelers, coaches en begeleiders met een welgemeend ‘welkom in San Francisco’. Alle correspondentie, ook met de weduwe van fantastische bondscoach Leen Volkerijk, bracht me na het zien van techisch direkteur, toen 19-jarige speler Robert Eenhoorn, naar de ondertekening van het WANG sponsor contract in 1987. Deze is voor jou Henny!

clip_image009[4]

Boven vlnr: Coach Leen Volkerijk, spelers Jacky Jacoba en Robert Eenhoorn, Manager Pat Murphy.

Onder yours truly en wijlen WANG direkteur Ton Versteeg.

Comments are closed.