die naar Las Vegas zouden gaan? Ze gingen niet! Rond 19.00 donderdagavond de 9e namen we een toast op de voorgenomen trip naar Las Vegas. Koffertje pakken, tickets klaar leggen en hatsjekiedee, vrijdagmorgen even over 8 in de morgen zou de strip aan onze voeten liggen.
Rillinkje….even een vest aantrekken. Wel gek, het is een graadje of 22. Klappertanden, koortsaanval, oncontroleerbare schokken beheersen m’n lichaam. Even naar bed om te kalmeren. Alras vindt Astrid me daar, maakt een koele observatie (uiteindelijk is ze nu officieel Paramedic) en besluit haar collega’s te vragen om rap een ambulance te sturen. Die observeren me ook, leggen me op een brancard, schuiven me in de ambulance en prikken gezellig een infuus in m’n linker arm. Aangekomen bij John Muir Hospital wordt het echt een drukte van belang.
Voorzichtig word ik op een andere brancard geplaatst, waarna rap, rap ook m’n rechter arm voorzien wordt van een infuus. Inmiddels fluistert men dat er sprake is van het “s” woord, oftewel sepsis. Astrid verbleekt, Ik kijk slechts naar boven, waar naast het vocht infuus ook antibiotica zakken aangebracht worden; een hele kerstboom dus. Nu ik zo wikipedia er op na sla, begrijp ik Astrid’s wegtrekken: Bloedvergiftiging (wetenschappelijke benaming sepsis) is een ernstig, soms dodelijk verlopend ziektebeeld, dat wordt veroorzaakt door een infectie, meestal door bacteriën of hun producten (toxinen). Mijn koorts blijft echter maar aanhouden terwijl m’n bloeddruk terugzakt naar minder dan 100. Nog nooit meegemaakt! In no-time heb ik 3 liter tot me genomen en m’n blaas begint te protesteren. Ruim 4 uur later word ik naar intensive care overgebracht, oxygeen buisje in m’n neus (ruimte zat), en begint men te zoeken naar de oorzaak. Dankzij het snelle optreden van Astrid werden ’slechts’ de nieren bereikt, hetgeen men afgevangen heeft door ruimschoots met antibiotica te werken. Brandii, assistent verpleegster, stelt zich voor en schrijft haar naam op het bord in mijn 2-persoonskamer, waarbij ze geen puntjes op de i zet, maar hartjes. Cute. Natuurlijk kent ze het liedje Brandy, hetgeen haar regelmatig toegezongen wordt door een oudere ziekenhuis collega. Toch voor haar en Dokter Leonard, die me 6 jaar geleden ook al bij ‘Emergency’ behandelde, de band Looking Glass, waarbij ik tevens al die andere fantastische John Muir verpleegsters, doktoren, roentgenologen, ultrasound specialisten, etc. bedank, alsmede die professionals van AMR.
Slapen valt me moeilijk met al die buisjes in m’n lichaam en op het moment dat ik wegsoes komt de vrolijke mededeling dat men weer wat bloed nodig heeft voor de volgende test; 2 uur ‘s nachts. Gewillig strek ik m’n handen uit, de enige plek waar ze nog bloed kunnen tappen. Om 4 uur blijkt dat ik een tekort aan potassium heb, dus wordt de kerstboom ook daarmee opgeleukt. Om 5 uur wordt de nieuwe hoofdverpleegster voorgesteld; ook goedemorgen, en worden wederom m’n vitale organen gecontroleerd. In de loop van de dag wordt een tierende oude vetklep binnengebracht, die zichzelf totaal verwaarloosd heeft. De verpleger wordt tot totale waanzin gebracht met z’n onmogelijke verzoeken en gedrag, en Astrid heeft ons onmiddellijk omringd met gordijnen. Aangezien mijn plan om zaterdag naar Las Vegas te gaan weinig kans van slagen heeft, is het wel zaak om die ongelofelijke hufter van de kamer te krijgen. Men ziet het zelf ook in, en nadat hij nog getierd heeft dat we z’n stoel gestolen hebben, verdwijnt hij van het toneel. In de loop van de avond worden allerlei beelden van m’n (onder) buik en maag genomen op de roentgen- en de ultrasound afdeling en word ik het halve ziekenhuis rondgekard. Middernacht word ik overgebracht naar een luxe eenpersoonskamer; bye, bye intensive care. Duidelijk is dat men mij niet laat gaan voordat de oorzaak gevonden is, wel voel ik me gezegend dat ik deze escapades weer (practisch) ongeschonden overleefd heb, hetgeen me deed denken aan onderstaande cartoon van de kat met 9 levens bij de hemelpoort:
Petrus deed me overigens denken aan onze verzekeringsagent Breukhoven, die kwam elke week de verzekeringspenningen ophalen en dan kreeg je ook zo’n knipje! De vriendelijk dokter van Indische afkomst, Ansoo Batsha, meld me dat ze de oorzaak gevonden hebben en nu het een en ander op kweek hebben gezet. Heel misschien mag ik zaterdag naar huis. Niet dus. Zondagmorgen begint met scrambled eggs, koffie en een fruitassortiment. Niet slecht. Het goede nieuws komt met dokter Batsha om 08.15; ik mag naar huis, alle waarden zijn weer in ere hersteld. Ik probeer er op m’n paasbest en energiek bij te zitten (voordat ze zich bezint):
Een uurtje of drie later is het exit process voltooid. Handtekening hier, handtekening daar, nee, als ik dadelijk buiten dood val zal ik jullie niet aanklagen, etc. Amerika op z’n best. Astrid, geduldig als ze is (…..) ziet het met oplopende ergernis aan. Maar, hoe het ook zij, super daar die John Muir mensen! Tegendraads als ik ben, moet ik me er toch bij neerleggen dat ik in een rolstoel naar de uitgang vervoerd wordt. En dan, frisse lucht! Maar, dan loop ik toch tegen een Applebee’s bekende aan (aan de bar) die vriendelijk vraagt hoe het met m’n kleinkind gaat (Ivar). Astrid snipt dat het m’n zoon is en trekt me mee. Wat heerlijk dan zo’n ritje; voelt aan als een uitje! Thuis voelt aan als een warme douche en gewillig laat ik me fotograferen met onze exchange student, Jesus, en m’n persoonlijke held, Astrid. Voor het Spaanse thuisfront, en ook om aan te geven wat een verschil een paar uur kunnen betekenen van (zieken) huis tot huis (en andere kleren)!
Dank ook voor alle oprecht opbeurende berichten en mooie dingen die men mij toedicht, een bloemlezing:
Via LinkedIn:
Guido Smeets, MD, MBA uit Palo Alto: Hoort toe: Man van Staal belandt in Hospitaal
Jerome Mol uit NL: "Get well fast Peter, we all and the Dutch Kingdom needs you in good shape :-)"
John van den Heuvel uit Berkeley: "Beat the Bugs Peter. Don’t let them hold you down!!"
Drake Geramoni, graduate Ex’pression: "God bless you my friend! Perfect day to go home"
Jacqueline Gilmore Estrella uit Florida: Yes! Go home for Astrid’s Mother’s Day!"
Marja Abbing uit Portugal: "Geweldige verhalen voor je laanenluim, je moet er wel wat voor doen, kan je ook een beetje minder, niet altijd tot over het gaatje."
Theo van der Linden uit Den Haag: "Even schrikken, Peet, snel Laanen’s luim weer online!"
Chris Coan uit Oakland: "I’m sending over a "special" nurse."
Ruud Zegwaart uit Curacao: "Hi Peter, thnx for the update. Stay strong, you’ll beat the bugs and be home soon."
David King uit Concord: "Good to here. Hope you’re at full strength very soon. Your countries need you."
JP van Seventer uit Utrecht: "Sterkte man! Heb je genoeg spelletjes op je iPad?"
Hans Fortuin uit Taiwan: "Moet Peter rustig aan doen? Niks voor hem…"
Feiko Drost uit NL: Peter Laanen en rustig aan doen! Gaat dat wel samen?"
Eric Eversdijk uit Zeeland: "Wij luimen… ehh… duimen voor je Peter!"
Jeanette Schoonman uit Half Moon Bay: "Goed zo, met volle kracht vooruit, Sint!"
Ward van Beek uit NL: "Goed nieuws Peter!! Je moet nog een tijdje hoor!"
Ton van den Hoven uit NL: Ton wrote: "Ha ha Peter, jij bent toch onverslaanbaar
Diny van Dord uit NL: Zo zeg, heb jij even geluk met zo’n vrouw!
Guido Keijzers uit L.A.: "Voedselvergiftiging komt van verkeerd voedsel eten. Bloedvergiftiging van het nuttigen van verkeerd bloed…? Astrid, Wens hem veel sterkte!"
David Ghilardi uit L.A.: "what a slacker! (Feel better big guy!)"
Peter Wijsman uit NL: "Take good care Kojak !!"
Mark Reinhoudt uit Nieuw Zeeland: "Great to hear from yourself that you are on the mend. The makers of Chardonnay can and will go back to sleep relaxed now knowing they have their biggest fan still on the right side."
Wendy Gruter uit Vinkeveen: "Heel veel beterschap jonge voogd !! Dikke kus van je voogdekind ?"
Joop van Dort uit Naarden: Net nu je een Luim zou kunnen gebruiken komt hij vast te laat."
Ton Bunnik uit Zoetermeer: "Oef ! Beterschap en Den Goede Petrus laat weer eens een Houdini Act zien !"
Tom van der Loo uit Frankrijk: je blijft wel even gezond he ? Geen grapjes hoor. !!
Bart van Bolhuis, Consul Generaal: it will happen! Happy homecoming. You are our true hero
Sebastien Willems uit NL: get well soon General! I salute you.
Job Nijs uit Zuid Afrika: sterkte Peter vanuit Zuid Afrika, NWU, waar ze vol lof over je praten
Verder commentaar overbodig, ik ben echt zo onder de indruk dat ik m’n toetsenbord niet het werk laat doen maar er een dankliedje aan ga wijden! Voor alle hulpverleners, maar met name voor Astrid!