Month: October 2018

Denk niet dat ik zit te kniezen, maar de aanloop naar verwijdering van de natuurlijk verkregen knie, inclusief vervanging door een bionisch modelletje, komt nu akelig dichtbij. Wanneer begon de aftakeling? Mijn gedachten dwalen naar het jaar 1980, en afbouw van mijn voetbalcarriere bij Hertha in Vinkeveen. Zaterdag 22 maart spelen we met Hertha 3 de immer moeilijke streekderby tegen NITA 2. Na een weergaloze schijnbeweging volgde een ongelooflijke schop tegen mijn knie. De schijnbeweging werkte, het resultaat pakte wat minder uit. De elftalleider trachtte me nog over te halen om het tot de rust vol te houden, maar dat leek me wat te pijnlijk. Toch nog het veld afgestrompeld, na afloop biertje gedronken om vervolgens door mijn been te zakken. Op de rug van medespeler Cees Zaal (die naam vergeet ik nooit) naar de auto, en vervolgens naar huis gebracht. Arts in opleiding nam me onderhanden bij het streekziekenhuis in Woerden, en dat plaatje staat nog steeds op mijn netvlies:

Eerst constateerde hij een meniscusbreuk met daaronder nog wat schade, om uiteindelijk na heel wat gepiel tot de conclusie te komen dat de knieschijf enigszins verbrokkeld was. Enfin, uiteindelijk 1 april geopereerd (ik maakte nog een grap die niet op prijs werd gesteld), waarbij zo’n 15% knieschijf verwijderd werd, de rest was nog intact. Revalidatie enz. enz. Uiteindelijk heeft de knie dus nog 38 jaar service verleend, zij het de laatste twee jaar onder protest. Onder aanvoering van vrouw Astrid “dadelijk zit je in een rolstoel”, en alleroudste zoon Rick “je investeert in jezelf en je bent het vergeten voordat je het weet”, is het besluit tot stand gekomen. Met name ook het “vergeten voordat je het weet”, deed me nadenken over mijn blessurevrije voetbaltijd. Op m’n 11^e brak ik m’n rechterpols tijdens een partijtje     

straatvoetbal in de Van der Poelstraat. Haakte Jantje Rotteveel (naam ook nooit vergeten) me opzettelijk of niet? Doet er niet toe. Met oude (wijlen) jeugdvriend Aat de Boon naar het ziekenhuis gelopen om me te laten behandelen. Buiten de gebruikelijke ongemakken en pijntjes nog een paar voor de gein:

Broer Rob, die me naar het ziekenhuis bracht heeft daar, terwijl ik gehecht werd, nog een mooie anekdote opgepikt van een geblesseerde biljartspeler. Den Haa

Lichte hersenschudding, week daarna gewoon aan de bak. Mocht ik soms wat verward praten, dan weet u waarom. Dit was ook een lekkere tijdens een erewedstrijd voor oude coryfeeën van Graaf Willem II VAC:

Gemangeld door twee oud coryfeeën; enkelbandblessure. Maar, bekijk je het op de 23 jaar dat ik georganiseerd voetbal heb gespeeld bij Sparta, Steeds Hooger, Alexandria ‘66, SVDP, VIOS Zuilichem, Graaf Willem II VAC en Hertha, dan valt het mee. Kortom; voordat ik het weet ben ik het vergeten. Mede ook door de goede voorzieningen die door het thuisfront zijn gearrangeerd. Niets beter dan een echtgenote te hebben die ook paramedic is. Maandag begin ik met drie dagen anti infectiekuur (dettol) en donderdag is het zover. Mocht u over een half jaartje gepasseerd worden door een ongeduldige 65plusser, dan weet u wie dat is!

Tijdens onze heerlijke vakantie in Rhodos, werd mijn aandacht zeer getrokken door de kop van onderstaand artikel in de Volkskrant. Vooral ook omdat het uitstel van parool voor Jaitsen Singh, tot maar liefst 2023, geen enkel medium had bewogen om daar een schrijnend artikel aan te wijden. In het voorspel ging het van dik hout zaagt men planken in alle papieren media, de Volkskrant voorop, en vurige betogen van advocaat Rachel Imamkhan en zus Sieta Singh. Onder andere bij Jinek, RTL Boulevard en BNR werd er ruim aandacht aan besteed. Nu geen piep na de onthutsende uitspraak van het parole board, 5 september j.l. En dan lees ik onderstaand artikel van gerenommeerd journalist Wil Thijssen. En dan denk ik, heeft ze dit laten dicteren door goede kennis Rachel Imamkhan? Weer die oude koe ‘Romano van der Dussen’ uit de sloot gehaald als succesnummer van Imamkhan? Inmiddels ruim 2,5 jaar geleden vrijgelaten. Net zoiets als het prachtige doelpunt laten zien van een niet scorende spits van drie seizoenen geleden.

Klik hier op dit artikel in de Volkskrant, dan begrijp je wellicht beter mijn kritiek, hoewel ik het quote. Nogal begaan met de zaak Singh had Wil Thijssen ook bij mij informatie kunnen inwinnen. Nimmer gedaan, en het is niet zo dat ze me niet kent! Voor wat betreft advocaat Rachel Imamkhan kan ik melden dat ik sinds begin dit jaar geen contact meer met haar heb nadat ze opbiechtte dat ze in 2016 een e-mail had gestuurd naar de consulaire medewerker in San Francisco, waarin ik hen allebei zwart gemaakt zou hebben. Die e-mail bleek nadien vervalst te zijn en was helaas door Imamkhan uitgewist zodat de afzender niet na te gaan was. Oh ja, de harde schijf was ook gecrashed. Daar was ik nogal ontstemd over (mild uitgedrukt) en ik maakte haar duidelijk dat zelfs als ik dat geschreven zou hebben aan haar (advocaat!), zij niet het recht had om het door te sturen zonder mijn toestemming. Het artikel was eenzijdig maar onthield de lezer ook van relevante informatie. Bijvoorbeeld over Romano van der Dussen werd vermeld dat hij 12 jaar onterecht vastgezeten had. Hoewel hij vrijgesproken werd van verkrachting, bleef het vonnis van de twee aanrandingen gehandhaafd, dus voor de wet niet geheel onterecht vastgezeten. Niet onbelangrijk om te vermelden, dunkt me. Dan de klacht van Singh inzake ‘verduisterd’ geld: “Singh heeft bij het ministerie een klacht ingediend over een geldschenking van zijn zus, zo’n 450 dollar, die door een medewerker van het consulaat ten onrechte zou zijn achtergehouden.” Allereerst gaat het hier om twee bedragen van €150,00. Echter (!), die bedragen zijn door zus Sieta aan advocaat Imamkhan overhandigd. Toevallige omissie? Tevens is een bedrag door Imamkhan overgeboekt naar de rekening van de medewerker in San Francisco, waar Imamkhan overigens een merkwaardige relatie mee onderhield. Enfin, 2 oktober ontvangt Jaitsen Singh $168,44 van de medewerker en dat komt overeen met de wisselkoers van dat moment voor €150,00. Het ligt dus allemaal wat genuanceerder dan Wil Thijssen en Rachel Imakhan ons doen geloven, zonder nog heel wat andere e-mails op de tafel te gooien. Dan deze uitzending van EenVandaag:

Aandacht voor PrisonLaw in de uitzending EenVandaag op 8 oktober 2018

1Vandaag besteedde in haar uitzending van 8 oktober aandacht aan waarom PrisonLAW de subsidierelatie met het ministerie van Buitenlandse Zaken beëindigt.

Bekijk de uitzending

Naast de glorie over Romano van der Dussen, de gedateerde uitleg van Imamkhan, tevens een drie jaar oude opname van zus Sieta waarin ze het ministerie aanvalt, niet geheel ten onrechte. Niets over het uitstel van parool voor een periode van maar liefst 5 jaar. Niets over het gegeven dat Sieta en ik 4 mei van dit jaar het ministerie bezocht hebben voor een verhelderend gesprek. Uiteraard hebben ze (redactie EenVandaag) haar niet gesproken, want dan hadden ze van haar kunnen vernemen dat ze zaterdag 8 september haar broer bezocht had in de gevangenis. Dan hadden ze uit de eerste hand kunnen horen hoe het met Jaitsen Singh gaat na het vernietigende paroolbesluit. Slechts de uitlatingen van Rachel Imamkhan waren van belang. Geen kwestie van ‘fake news’, maar meer van weglaat nieuws. Daarnaast blijft het grote WAAROM het gebrek aan aandacht van de media voor de praktisch ter dood veroordeelde Jaitsen Singh. Alleen gratie of herziening van het vonnis kan hem nog redden, voor zover je hiervan kunt spreken. Opgeven? Voordat ik me aan mijn bureau zette om deze Luim in te toetsen, werd ik getroffen door de pracht van het ochtendgloren:

Dat geeft je weer kracht om door te gaan. Overigens was het een heerlijke vakantie!