Month: September 2018

Je gelooft je eigen ogen toch niet wanneer je dat spektakel aanschouwt in Amerika over de potentiële benoeming van opperrechter Kavanaugh tot het hoogste gerechtshof in de Verenigde Staten. Voorgedragen door Trump, dus bij voorbaat verdacht. De man kwam tijdens de verhoren over als een bittere, nijdige, opstandige, bozige man. Niet bepaald het evenwichtige type voor zo’n belangrijke functie. Omdat er al zoveel over geschreven is, laat ik het hierbij. Wel laat ik twee plaatjes zien, de bewerkte, die onder republikeinen verspreid wordt om Trump als held te bewieroken tijdens de orkaan Florence (zie onder), en daaronder het origineel.

Deze foto is dus genomen tijdens een overstroming in Texas uit 2015. Kortom; ‘what you see is not always what you get’. Echter, voor wat betreft Judge Kavanaugh geloof ik wel wat ik zie: ongeschikt voor de job. Nu mag de FBI een weekje onderzoek doen van Trump om te bezien of de seks en drank activiteiten van deze man niet echt grensoverschrijdend waren zoals beweerd door zijn aanklaagster (en twee anderen). De Trump standaard heeft hij niet overschreden, dat is zeker! Echter, net zoals bij de onrechtvaardige behandeling van Jaitsen Singh, in Amerika is voor een groot deel ‘law and order’ ver te zoeken. Sport: Sparta deed dapper mee om het verhaal te onderschrijven dat David Goliath kan verslaan: in de eerste ronde van de KNVB beker werden ze uitgeschakeld door 3^e divisieclub (amateurs)

Noordwijk. Afgang. Boosheid op de Sparta website alom. Sparta reageerde adequaat door een gratis kaartje toe te zeggen:

Weliswaar tegen Jong PSV, maar toch. Dus gisteren weer vol goede moed naar Het Kasteel getogen voor de streekderby tegen FC Dordrecht. We zaten nog even te keuvelen met elkaar toen Dordrecht binnen een minuut Sparta op achterstand zette. Nee toch?! Binnen 20 minuten stonden we met 2-0 achter en vertwijfeling sloeg toe. Echter, wanneer Sparta dit seizoen vrouwe Fortuna zo nadrukkelijk aan haar zijde heeft, dan komt het wel goed. Laatste seconde voor rust scoorde Sparta de aansluitingstreffer, even na rust de gelijkmaker, en uitblinker Royston Drenthe de winnende goal via een Dordt hoofd. Na nog wat ongemakkelijke momenten konden wij de overwinning vieren en het feit dat we op een gedeelde eerste plaats staan. Het biertje in De Bosselaar, onder de Kasteel tribune, smaakte weer voortreffelijk. Opgetogen brachten broer Rob en ik zoon Ivar naar zijn kubus en al zingend namen we afscheid op onze verzamelplek bij De Meern. In ieder geval hebben we een week om ervan te genieten! Tenslotte de mededeling dat de Luim volgende week op vakantie is. Rhodos wordt de bestemming, tevens eindpunt voor de rechterknie (geniet nog maar even trouwe onderdaan). Boeven opgelet: broer Rob, jonger en sterker dan ik, en echtgenote Mariette, jonger en sterker dan ik, bewaken het fort! Die worden bijgestaan door onderstaand monster, hier in bedwang gehouden door zoon Bo-Peter (ook bij tijd en wijle aanwezig).

Jullie zijn gewaarschuwd!

Catch 22 is een paradoxale situatie waarbij de regels elkaar tegenspreken, oftewel, je kunt er niet aan ontsnappen, Dat is nu precies waar Jaitsen Singh zich in bevindt.

Waar ik vorig week me nog in voorzichtige bewoordingen heb uitgelaten over het “waarom” van het niet toewijzen van de parool aanvraag (te weinig berouw), blijkt nu, zoals ik vermoedde, dat hij niet op vrijheid hoeft te rekenen zolang hij geen schuld bekent. Jaitsen kennende, zal hij dat niet doen. Keer op keer heeft hij me gemeld dat hij liever in een kist de gevangenis verlaat dan dat hij een bekentenis aflegt voor iets dat hij niet gedaan heeft. Ook met het oog op zijn zoon en de kleinkinderen. Ook daaruit weer blijkt de wreedheid van het Amerikaanse gevangeniswezen, waar de gevangene voor de bewaker een goed betaalde baan betekent. De Verenigde Staten is niet voor niets koploper in de wereld waar het om het aantal gevangenen per 100.000 inwoners gaat: 751. Alleen Rusland komt in de buurt met 627. Aanklagers en rechters die gekozen worden, zijn daar debet aan. Breek me de bek niet los, die lieden moeten kost wat kost scoren. Het enige dat soelaas kan bieden is aantonen dat Singh onschuldig is, iets waar PrisonLaw al mee begonnen is, maar ook dat kan nog jaren duren. Om wanhopig van te worden, doch niet om op te geven. Ik ben ervan overtuigd dat ook onze overheid hier steun aan zal verlenen. Volgende maand zal ik me bij het ministerie in Den Haag daarover laten informeren. Nu even iets dat mijn positieve blik op de mensheid in het algemeen versterkt. En heeft te maken met………….

Terugkerend naar Nederland met de KL606, was mijn oog gevallen op een Infinity ring, iets waar ik ‘mijn’ Astrid mee wilde verblijden. Vooral ook vanwege de symboliek: nimmer eindigende liefde (sentimentele zak die ik ben). Enfin, de goedlachse Purser Tunzi kwam met het kleinood aan, evenals de creditcardlezer. Welnu, geen van mijn debit- of creditcards wilde het eigenzinnige apparaat tot zich nemen. Contant kwam ik €20 tekort, waarna de welwillende purser monter meldde dat het ook op de website besteld kon worden. Uit mijn teleurgestelde antwoord dat ik niet met een bladzijde thuis wilde komen, merkte hij mijn teleurstelling op. “Okay, op basis van vertrouwen schiet ik dat twintigje wel voor”, opperde hij. Een toch al goede reis, met geweldig personeel en vliegburen, kleurde nu helemaal roze. Thuisgekomen als de sodemieter dat geld overgemaakt. Dat voelt nog eens goed aan. Ook de ring werd met alle symboliek erom heen in vreugde ontvangen. Toch nog een fijn einde tot…..ik weer aan het lot van Jaitsen Singh herinnerd werd. Hem vrijpleiten is het enige dat rest. Waarom niet eigenlijk? Nil Desperandum! PS: de voorlichtingsavond bij de Bergman Clinics was informatief, maar er werden geen doekjes om gewonden; nachtelijke pijn zal de eerste weken na de operatie (niet oog om oog, maar knie om knie) routine worden. M’n krukken zijn in ieder geval al aangemeten (mooie glimmende blauwe!).

Het nieuws kwam als een stoot onder de gordel! Het paroolverzoek van Jaitsen Singh is afgewezen, oftewel een doodvonnis wanneer je ervan uitgaat dat Singh over 5 jaar (de nieuwe parool periode) bijna 79 is. Daar zijn films over gemaakt, zoals “Dead Man Walking”. Je kunt ook stellen dat Singh zich in een gedoemde situatie bevindt die praktisch niet te overleven is.

Singh betoonde te weinig berouw over de situatie, hetgeen de voornaamste reden van de afwijzing was. Singh heeft mij herhaaldelijk bevestigd dat hij nog liever in een kist de gevangenis verlaat dan iets te bekennen dat hij niet gedaan heeft. Nobel maar desastreus in een onverbiddelijk systeem als dat van de USA. Kom Minister Blok, pak de telefoon en bel Gouverneur Brown. Vraag om gratie, het is de enige mogelijkheid om Singh nog enige jaren van vrijheid te laten genieten, en zelfs dat zal niet eenvoudig zijn wanneer je aanpassingsproblemen in acht neemt. Maar, het mag echt niet gebeuren dat Jaitsen Singh in een kist de gevangenis verlaat! Doe het Minister Blok, wees een mensen Mensch! In vogelvlucht een overzicht van USA weken. Mijn trip begon zo ontzettend leuk toen ik bij aankomst begroet werd door mijn twee zonen ter plekke:

Kaj, rechts, onze firefighter/paramedic in South San Francisco, links Bo-Peter die geacht wordt het Amsterdamse WUA in de V.S. op de kaart te zetten. Resp. pinguïn en mosterdpot, verzin het maar! Je moeheid is op slag verdwenen, zeker weten. Zo rond 13.30 reden we richting San Francisco en konden alleen maar constateren dat de wegen er niet beter op waren geworden, wel veel drukker. Alles stond op groen de volgende dagen, een achttal vrienden dat bijeen kwam bij het huis van Kaj en Bo-Peter op vrijdagavond om onze vriendschap te vieren, de zaterdag die ik met Bo-Peter doorbracht bij de football wedstrijd tussen de Cal Bears (UC Berkeley) en de Tar Heels van de Universiteit van North Michigan (zie onder) en ga zo maar door.

Vrienden en zakenrelaties trokken in een bonte rij voorbij, en ook de traditionele pool biljart overwinning op grote vriend Fred van Buiten zou veel meer aandacht gekregen hebben ware het niet dat de afwijzing van Singh’s parool als een continue grauwsluier over me heen hangt. Toch wil ik deze Luim gebruiken om een groot aantal mensen te bedanken die Singh bezochten of schreven (zoals de schrijver Margreet Bootsma). Zonder ook maar iemand tekort te willen doen die niet genoemd wordt, onderschrijf ik dat met de volgende foto’s:

San Quentin, 31 mei 2015, waar het allemaal zo’n beetje voor ons begon. Egaa Astrid met zowaar een glimlachende Singh.

Singh tussen vrouw Astrid en jongste zoon Ivar, Vacaville, 8 april 2016

Vacaville, 8 mei 2016. Singh tussen zoon Surender et moi (we blijven lachen).

Paul Nijssen torent boven Singh uit. Vacaville, 12 februari 2017. Paul is een extra dankwoord waard, hij heeft Singh waarschijnlijk het meest bezocht en diende als een soort van secretariaat tussen mij en Singh. Ter vlotte afhandeling stuurde Singh hem een brief, waarna Paul die vervolgens inscande en naar mij als aanhangsel bij een e-mail stuurde. Werkte perfect.

Singh en zoon Kaj, Vacaville 23 juli 2017

Laat ik de fotoserie besluiten met zus Sieta (met dank aan Libelle), die langdurig gepleit heeft om haar broer vrij te krijgen en met wie we langdurig over de hele affaire de vorige week in Concord, Californië gesproken hebben. Dank gaat ook uit naar het Ministerie van Buitenlandse Zaken (althans het goede deel in Den Haag van de laatste tijd), Prison Law, de stichting Epafras (ook voor de bezoeken) en de talloze geldgevers die het mogelijk maakten om de Amerikaanse advocaten te bekostigen. Wie ik uitzonderlijk zou willen bedanken is Minister Blok, de derde minister in rij sinds ik me met Singh bemoeid heb, en die slechts de telefoon hoeft te pakken om voor Singh gratie te bepleiten bij Gouverneur Brown. Driemaal scheepsrecht? Just do it Minister Blok, wanneer Kim Kardashian gratie voor elkaar krijgt bij President Trump voor “haar” gevangene, dan zou het u ook zeker moeten lukken. Nil Desperandum!