Month: August 2018

Zou dat mooi zijn zeg; de ene zeventiger erin en de andere zeventiger eruit! Denk niet dat dit Amerikaanse billboard in New Jersey de toelaatbare grenzen overschrijdt, die over Obama waren een tikje erger.

Deze werd geplaatst een dag nadat de advocaat van de president van de V.S., Michael Cohen, schuld bekende en daarmee indirect ook Trump schuldig verklaarde. Trump wordt omringd door een stel criminelen, dat is al bewezen danwel hebben ze schuld bekend. De zaak is als een ui, sowieso om te huilen, maar meer nog omdat de een na de ander er wordt afgepeld totdat de grootste crimineel die overblijft ter verantwoording wordt geroepen: Trump. Meer informatie hebben jullie van mij niet nodig; geschiedenis zal over Trump en zijn handlangers, het gros van de republikeinen, oordelen. Deze Luim zal voorlopig tot 15 september de laatste zijn wegens mijn vertrek naar Californië volgende week. Uiteraard hou ik jullie op de hoogte van de gang van zaken met betrekking tot de 35 jaar onschuldig vastzittende Jaitsen Singh. Only in America!

Hopelijk brengt de paroolzitting goed nieuws en kan hij nog een aantal jaren, hoe moeilijk ook, in pais en vree doorbrengen. Overigens heb ik gisteren weer een e-mail gestuurd naar de persoonlijke assistent van Gouverneur Brown voor een een-op-een afspraak. Onderwerp: gratie. Duim mee; Nil Desperandum! En dan Sparta…..

De hondstrouwe seizoenhouders gingen gisteren wederom op pad naar Spangen. Uiteraard eerst een tussenstop bij Kade 4 (Oude Haven) waar Ivar en overgekomen Amerikaanse vriend Kyle al vol verwachting op ons wachtten. Er werd op Het Kasteel een ware ‘titanenstrijd’ geleverd tegen de wijdbroeken uit Volendam. En of we blij waren met de overwinning (2-0). Broer Rob, zoon Ivar, diens Amerikaanse vriend Kyle en ik hebben er in de onder de kasteeltribune gesitueerde Bosselaar een pintje op genomen. Na de deceptie vorige week in Enschede een lekkere opsteker. Lekker TV voetbalweekje ook met overwinningen van Ajax en PSV. Goed voor het Nederlandse clubvoetbal wanneer ze zich plaatsen voor de Champions League. Tevens weer verder geschreven aan “Uit de Amerikaanse school geklapt”, hetgeen een ‘juicy’ zakenboek wordt. Wellicht niet eerder vertoond, maar het gaat wel gebeuren. Ergens iets zakelijks van leren en tevens de menselijke invloeden blootleggen, niet alleen zakelijk maar ook in de private sfeer. En dat laatste valt niet mee wanneer alles dat in detail vaststaat narigheid bevat over mensen die je goed gekend hebt, of reeds overleden zijn. Moet ik met mezelf nog in het reine komen. Komt goed: Nil Desperandum!

Waar mee te beginnen? Okay, Michael Moore eerst dan maar. Je moet toch echt ballen hebben om een film over Trump te maken die op de poster al een voorproefje geeft waar het over gaat: Tiran. Leugenaar. Racist.

En dat hij dan ook nog met een ‘hole in one’ het witte huis nucleair uiteen doet spatten, is een bonus. De 11/9 slaat op de tussentijdse verkiezingen in november, die weleens zouden kunnen leiden tot het heroveren van het huis van afgevaardigden door de democraten. Dan zou de stap naar het dictatorschap voor Trump weleens heel wat moeilijker kunnen worden. Maar ere wie ere toekomt, oftewel Michael Moore, want reken maar dat hij heel wat, al dan niet verbaal, naar zijn hoofd gaat krijgen. Goed bericht van Keith Chandler, de advocaat van Jaitsen Singh, alsmede consultant voor Marc Eric Norton, de advocaat die Singh hopelijk winnend door het paroolproces begeleidt. Hij berichtte dat Sieta, zus van Jaitsen, hem maar liefst twee maal mag bezoeken rondom de periode van de paroolzitting.

Sieta hier als stralend middelpunt, hetgeen mokkend door Tinley aanvaard wordt! Broer en zus hebben elkaar al vele, vele jaren niet meer vis-a-vis gezien, hetgeen toch voor Jaitsen reden zal zijn om zijn vrijlatingsgezicht tevoorschijn te toveren!

Dat moet toch een hereniging worden die met geen pen te beschrijven is. Was de Vacaville Prison maar zo lek als het witte huis, dan zouden er opnamen van gemaakt kunnen worden! En ook complimenten voor BuZa, want die zorgen er immers voor dat het Singh resocialisatie programma kant en klaar voor de paroolzitting afgeleverd wordt. De Nederlandse overheid op z’n best. Het ziet er naar uit dat alle voorwaarden gecreëerd zijn voor een goede afloop, ofschoon je te allen tijde met het Amerikaanse rechtssysteem een slag om de arm moet houden. Donderdag mijn intake gesprek gehouden bij Bergman Clinics en *tromgeroffel* de rechterknie gaat 13 november van dit jaar vervangen worden door een nieuw modelletje. Uiteraard geven de “bijsluiters” nogal wat gefronste wenkbrauwen, maar a la, je moet er wat voor over hebben om weer een lekker sprintje te trekken. Oh nee, dat mag niet, wel een dubbeltje met tennis. En biljarten natuurlijk. Waarom de Luim een dag eerder? Broer Rob en ik gaan voor het eerst samen een uitwedstrijd van Sparta bijwonen:

Omdat het zo’n grote wedstrijd is, wordt de tijd Europees aangekondigd in GMT (Greenwich Mean Time). Ik bedoel maar! Gaan Rob en ik lekker vroeg op weg, drinken een pilsje op de markt om vervolgens, Sparta sjaals om, luid galmend met het “Rood Wit zijn onze kleuren” Enschede onveilig te maken. Dat zal ze leren daar in Tukkerland! Heel eerljk denk ik dat neef Peter (van de koude kant) ons met zachte hand naar de door hem gereserveerde plekken leidt. Maar leuk wordt het! Was minder voor Feyenoord gisteren, al was de bal zo groot geweest als een pompoen, ze hadden het ronde ding er niet in gekregen. Al met al; Nil Desperandum!

Ongelooflijk. Tijdens het dagelijkse fietsen op mijn home trainer voor de TV, hoor ik Trump vele malen liegen….eh…oreren en inderdaad, je wordt er immuun voor. Maar na zijn tirade over mensen die via hun Amerikaanse familieleden Amerikaans staatsburger konden worden, en hoe gevaarlijk dat is, wandelden de schoonouder van de Orange Man moeiteloos de Verenigde Staten in via dat door Trump verfoeide programma.

Wat een onwaarschijnlijk corrupt en immoreel creatuur is het toch. Moge de z.g. mid term verkiezingen in november een oorvijg van epische omvang opleveren voor deze dictator in opleiding. Ik zit elke dag op mijn home trainer als voorbereiding op het onvermijdelijk vervangen van mijn rechterknie. A.s. maandag onderhandel ik bij Bergman Clinics in Naarden over de inruilprijs. Laten we wel wezen, in 1980 gebroken tijdens een potje zaterdagmiddagvoetbal van Hertha 3 tegen NITA 2. Ik was aan het afbouwen. Na een onwaarachtig briljante schijnbeweging mijnerzijds, kreeg ik een onwaarschijnlijk harde trap op mijn knie. “Een beetje de technicus uithangen”, gromde mijn tegenstander. Laat ik even de ziekenhuisellende overslaan en volstaan met de mededeling dat de knie mij daarna nog 38 jaar gediend heeft, in voor- en tegenspoed. Dat moet toch wat waard zijn! Eigenlijk had ik donderdagavond nog met Feyenoord mee kunnen doen qua tempo. Wat een afgang! Ook in Californië hadden ze veel respect voor de scheidsrechter met de ingepakte knie.

Verband zat een beetje strak, dat kwam mijn buik niet ten goede. Enfin, allemaal onderhandelingsargumenten komende maandag. Gisteren is de jukebox dokter geweest. Mijn geliefde 1959 Seeburg kreeg wat kuurtjes. “Hij” doet het weer.

Blij als een kind draai ik weer m’n 45 toerenplaatjes met hier een daar een kras, maar ook met heerlijke bas. Enigszins melancholiek heb ik deze week afstand gedaan van mijn Kuifjes (de hele serie), en al zijn vrienden:

Maar nu het leuke deel. De gelukkige koper nam ik mee naar mijn favoriete restaurant; Het Drechthuis, nota bene op onze Mijndengrond. Genietend van een eenvoudige doch voedzame lunch (die stripboeken moet ik nog verkopen), alsmede een glaasje druivensap, kwam mij ter ore dat de hele serie die hij indertijd al in zijn bezit had, noodgedwongen in zijn jeugd verkocht was. Dit was dus een “match made in heaven”. Na deze revelatie besloten we nog een glaasje druivensap te nuttigen en gingen daarna goedgeluimd ons weegs. Tripje Hilversum (donderdag). Voor mijn Amerikaanse trip, eind van de maand, besloot ik voor de zekerheid een internationaal rijbewijs aan te schaffen bij de ANWB. Daarna, besliste Astrid, gaan we gelijk door naar Rene Froger….eh…..

eyelove voor een oogmeting voor jouw leesbril, om vervolgens bij Aldi ons favoriete doosje slobber chardonnay op te halen. Vol goede moed togen wij op pad in Astrid’s C1, langs de Loosdrechtse plassen naar Hilversum. Parkeren bij de Aldi betekende al de eerste korting. ANWB om de hoek; bingo! Buiten de waard gerekend, bij het “loketje” services stond een rijtje van vijf waar we bij aansloten. Dat stond er na een kwartier nog steeds omdat een mevrouw lidmaatschap problemen had en vervolgens tergend langzaam geholpen werd bij de aankoop van een reisverzekering. De dame achter de balie had er zin in: “weet u wel zeker dat er geen mogelijke overlijdensgevallen met u meegaan, en hoe voelt u zichzelf?”. Ze schiep zichtbaar behagen in het rijtje dat maar niet uitdunde. Gelukkig kwam een tweede dame ons na 20 minuten de verlossing brengen. Dat ging gelijk fout…ik was de pasfoto vergeten! Astrid, rookwolkje boven het hoofd, voerde me vervolgens naar Etos, waar eyelove een zogenaamde in-store heeft. Hangt er een briefje boven de brillen dat de lokale eyelove gesloten is tot maandag wegens vakantie. “Ik ging naar eyelove”, galmde Froger. Laatste stop; Aldi. Helaas, onze chardonnay is niet in het schap aanwezig. Toch nog mazzel, we waren binnen het uur weg, dus gratis parkeren met de overige boodschappen. We konden er naar huis rijdend wel om lachen. En uiteindelijk pulkte Astrid met haar posting op de eyelove website er nog een tientje korting uit. De week werd sowieso positief afgesloten met een optimistische BuZa e-mail inzake Jaitsen Singh. Het verstevigt me in de slogan die we voeren tot Jaitsen’s vrijlating: “Nil desperandum”.

Gedurende mijn 72 jaar op deze aardkloot heb ik nimmer een walgelijker figuur meegemaakt dan Donald Trump. En geloof me, ik heb er meer dan een paar mogen aanschouwen. De afgelopen week sloeg alles; de President van het machtigste land ter wereld die als een sekteleider zijn volgers toespreekt, oproept tot geweld, een partijgenoot imiteert die kanker heeft (McCain) omdat hij tegen hem gestemd heeft, en wederom de pers uitmaakt voor vijand van het volk. En dan laat het volk zich meeslepen en belaagt een reporter van CNN met de meest afgrijselijke bewoordingen, de middelvinger paraat.

Omdat Donald’s vocabulaire nogal beperkt is, moet hij qua welbespraaktheid het onderspit delven tegen een collega (Hitler), waar hij overigens wel het draaiboek uit de dertiger jaren van de vorige eeuw geleend heeft. En we weten allemaal hoe dat afgelopen is. Neem van mij aan dat geweld in de lucht hangt, het schuim om de mond van Donald Trump geeft het aan. Zoon Donald Jr. gooit er nog een schepje bovenop door het geweld in tweets te verheerlijken en verder aan te moedigen. De appel is loodrecht vanuit de boom naar beneden gevallen. Over appels en bomen gesproken…… Deze zoon poseerde onderstaand gewillig in Nederlands honkbalteam uitrusting op de step in de tuin van onze toenmalige woning in Hilversum. Dan verzucht je soms als vader, ”heeft een kind nog wel een toekomst” (Robert Long).

Een jaar of wat overslaand, kunnen we dat volmondig met “ja” beantwoorden. Afgelopen woensdag togen kleinzoon Felix en ik naar Den Haag om in het Paleis van Justitie aldaar wat rechtszaken bij te wonen. En glimmend van trots kon ik daar de 36-jarige Officier van Justitie  aan het werk zien.

Overtuigend las hij de aanklachten voor, zoals door hem opgesteld, zodat de politierechter exact wist wat er gaande was. Na de diverse pleidooien was het ook zijn taak om de straf te bepalen, hetgeen al dan niet door de rechter overgenomen werd. Tijdens onze lunch bespraken we nog het nut van aangifte van winkeldiefstallen. En dan blijkt dat het wel degelijk zin heeft omdat recidive uiteindelijk leidt tot gevangenisstraf. Nuttige en interessante morgen, vond ook kleinzoon Felix. Dat leidt naar onze firefighter/paramedic zoon Kaj die j.l. donderdag 26 werd en dat ‘vierde’ in de brandweerkazerne in South San Francisco.

Nee, zijn uitrusting zag er inderdaad iets anders uit, maar zo mogen we hem graag zien. Gezien de bosbranden in Californië draaien de brandweerlieden vele dagen en nachten achterelkaar, waardoor Astrid en ik toch altijd enigszins bezorgd in het waterrijke (!) Loosdrecht de toestand aldaar aanschouwen. In ieder geval zijn deze twee mannen niet met een gouden lepel in hun mond geboren en hebben een gezond hoofd op hun schouders. Trots! Singh: over een kleine vier weken vertrek ik naar San Francisco waar ik hem minstens twee maal zal bezoeken. Van het Ministerie van Buitenlandse Zaken wederom gunstige berichten. De code blijft ongewijzigd: Nil Desperandum!