Gedurende mijn 72 jaar op deze aardkloot heb ik nimmer een walgelijker figuur meegemaakt dan Donald Trump. En geloof me, ik heb er meer dan een paar mogen aanschouwen. De afgelopen week sloeg alles; de President van het machtigste land ter wereld die als een sekteleider zijn volgers toespreekt, oproept tot geweld, een partijgenoot imiteert die kanker heeft (McCain) omdat hij tegen hem gestemd heeft, en wederom de pers uitmaakt voor vijand van het volk. En dan laat het volk zich meeslepen en belaagt een reporter van CNN met de meest afgrijselijke bewoordingen, de middelvinger paraat.
Omdat Donald’s vocabulaire nogal beperkt is, moet hij qua welbespraaktheid het onderspit delven tegen een collega (Hitler), waar hij overigens wel het draaiboek uit de dertiger jaren van de vorige eeuw geleend heeft. En we weten allemaal hoe dat afgelopen is. Neem van mij aan dat geweld in de lucht hangt, het schuim om de mond van Donald Trump geeft het aan. Zoon Donald Jr. gooit er nog een schepje bovenop door het geweld in tweets te verheerlijken en verder aan te moedigen. De appel is loodrecht vanuit de boom naar beneden gevallen. Over appels en bomen gesproken…… Deze zoon poseerde onderstaand gewillig in Nederlands honkbalteam uitrusting op de step in de tuin van onze toenmalige woning in Hilversum. Dan verzucht je soms als vader, ”heeft een kind nog wel een toekomst” (Robert Long).
Een jaar of wat overslaand, kunnen we dat volmondig met “ja” beantwoorden. Afgelopen woensdag togen kleinzoon Felix en ik naar Den Haag om in het Paleis van Justitie aldaar wat rechtszaken bij te wonen. En glimmend van trots kon ik daar de 36-jarige Officier van Justitie aan het werk zien.
Overtuigend las hij de aanklachten voor, zoals door hem opgesteld, zodat de politierechter exact wist wat er gaande was. Na de diverse pleidooien was het ook zijn taak om de straf te bepalen, hetgeen al dan niet door de rechter overgenomen werd. Tijdens onze lunch bespraken we nog het nut van aangifte van winkeldiefstallen. En dan blijkt dat het wel degelijk zin heeft omdat recidive uiteindelijk leidt tot gevangenisstraf. Nuttige en interessante morgen, vond ook kleinzoon Felix. Dat leidt naar onze firefighter/paramedic zoon Kaj die j.l. donderdag 26 werd en dat ‘vierde’ in de brandweerkazerne in South San Francisco.
Nee, zijn uitrusting zag er inderdaad iets anders uit, maar zo mogen we hem graag zien. Gezien de bosbranden in Californië draaien de brandweerlieden vele dagen en nachten achterelkaar, waardoor Astrid en ik toch altijd enigszins bezorgd in het waterrijke (!) Loosdrecht de toestand aldaar aanschouwen. In ieder geval zijn deze twee mannen niet met een gouden lepel in hun mond geboren en hebben een gezond hoofd op hun schouders. Trots! Singh: over een kleine vier weken vertrek ik naar San Francisco waar ik hem minstens twee maal zal bezoeken. Van het Ministerie van Buitenlandse Zaken wederom gunstige berichten. De code blijft ongewijzigd: Nil Desperandum!