Month: December 2018

Het is zover, we gaan afscheid nemen van een woelig jaar, zeker voor wat betreft het leiderschap van de baas van de Verenigde Staten. Even terugkomend op de jaartallen die ik vorige week in mooie intervallen van 10 jaar vermeldde, moet me van het hart dat de Luim zeker ook een ereplaats verdiend had. Immers, in 1988 verscheen een soort van ‘Best of’ in een handzaam boekwerkje:

Niet iedereen begreep de anagram, wel werd duidelijk dat de crême van de toenmalige software elite mijn Luimen niet op prijs stelde. Broer Rob zorgde ervoor dat ze prominent herkenbaar op de voorkaft aanwezig waren. Het boekwerkje bevatte de 50 beste Luimen (plus 1) als eerder gepubliceerd in de Automatisering Gids. Precies 10 jaar geleden leek het me een goed idee om de Luim in ere te herstellen om zodoende familie en vrienden kond te doen van ons reilen en zeilen in Californië. Dat het bij tijd en wijle een politiek tintje zou krijgen kon ik toen in de verste verte niet vermoeden. Zeker ook niet dat het in de loop der jaren door vele duizenden gelezen zou worden, hetgeen positieve kanten had (geld ophalen voor Singh) en negatieve (onze oudste zoon werd een toegezegde baan onthouden. “Dank Pa”). Maar, stoppen is geen optie, tenzij mijn trouwe lezers dat via een referendum (na het opzeggen van mijn D66 lidmaatschap weer in ere hersteld) vriendelijk doch dringend wensen. Waar denken jullie aan bij deze foto?

Juist, kerstkaarten, kerstmis, warmte, gezelligheid. Heel eerlijk gezegd, ik ben gek op die echte kerstkaarten, vooral wanneer er ook nog een persoonlijke boodschap aan toegevoegd is. Het geeft zo goed de sfeer van het jaar weer. Met de juiste muziek erbij heb je niet veel meer nodig om je helemaal in de sfeer te wanen die je nog zo aan je jeugd doet denken. Moet die natuurlijk wel gelukkig geweest zijn! Enfin, niks tegen e-kaarten (milieu, etc.), maar wanneer je het beeldscherm aanraakt geeft het toch niet dat warme gevoel van ‘toen was geluk heel gewoon’. Kent u deze man nog?

Hij wordt overmorgen 74 jaar en zit daadwerkelijk heel alleen in zijn cel z’n verjaardag te vieren. Hij lijkt een beetje in de vergetelheid beland te zijn, maar wel hoorde ik via de wandelgangen dat minister Blok een brief heeft gestuurd naar de aftredende (februari 2019) gouverneur van Californië, Jerry Brown. Om gratie te bepleiten. Laatste kans, anders is het ‘game over’. Gelovigen verzoek ik te bidden, de overige om in ieder geval een kaarsje aan te steken (vuurwerk mag ook). Wanneer 2019 een spel wordt, dan spreek ik de innige wens uit dat ik de samensteller mag zijn van de vier woorden die uit Trump gedistilleerd kunnen worden en hem uiteindelijk naar op zeker ‘game over’ zullen leiden. Als volgt: Rum -> Prut -> Rut -> Put (U kunt niet bevrijd worden). Jazeker, de wens is hier de vader van de gedachten, maar hoop doet leven. Inmiddels heeft de ABN-AMRO Astrid gefeliciteerd met haar eenjarig ZZP’er bestaan (klikken). GEFELICITEERD Ik viel bijna van mijn stoel! Zo modern voor een bank. Maar voor wat betreft Astrid, welverdiend! Oh, oh, mijn belofte achterhaalt me:

Tja, na zo’n goed jaar krijg je tot eind 2018 thee op bed, heb ik toegezegd, rennen dus om een vers bakkie thee te maken. In ieder geval voor iedereen:

Nou, dat laatste laat zich raden. Amerika in chaos, en daarmee grote delen van de hele wereld. Morele aso, en zo’n slecht voorbeeld voor je kinderen dat hij onmogelijk president van de Verenigde Staten zou kunnen zijn. Maar hij werd het wel! En omdat hij zijn zin niet kreeg met zijn speeltje, de muur aan de grens met Mexico, krijgen dadelijk honderdduizenden ambtenaren geen salaris. Onderstaand het (nog niet uitgebrachte) kerstalbum van de 45^e president van

de Verenigde Staten:

Op de melodie van bekende kerstliedjes komt samenwerking met de Russen aan de orde (verraad), zijn sexuele uitspattingen en een ultrarechtse witte kerst (denk KKK). Vriendje Putin wordt ook zeker niet vergeten. Dit is de tijd van het jaar om aan prettige dingen te denken, vandaar dat ik in rondjes van 10 jaar terug duik in het verleden om dat een tikje melancholiek te verwoorden. En ik beloof dat wanneer we terug zijn bij 2018 de gore smaak van Don the Con weggespoeld zal zijn. Stoelriemen vast, we spoelen 70 jaar terug naar 1948, een jaar waarvan ik me niets herinner omdat ik pas twee jaar was. Wel weet ik dat Rotterdam volop in de wederopbouw was na de tweede wereldoorlog. 1958: als jeugdspeler onder Denis Neville bij Sparta aangenomen. Trots als een hond met 7………. Mijn vader, naar wie ik vernoemd ben, overlijdt op 46 jarige leeftijd. Niet onverwacht, maar toch.

Van links naar rechts Pa, broer Aad, uw schrijverd, Moeder Jo, jongste broer Rob en oudste broer Hans. Moeder Jo kon met vier kinderen amper het hoofd boven water houden en Sparta was het minst van haar zorgen. Kortom; Sparta werd verruild voor Steeds Hooger, waar boezemvriend Aat de Boon speelde. We mogen wel zeggen dat het een jaar was waarin je gevormd werd. Het seizoen 58-59 werd wel het jaar dat Sparta voor het laatst kampioen werd van Nederland.

3^e van rechts keeper Andries van Dijk die schoolmaatje

Adrie Kanij en ik elke morgen tegen kwamen wanneer hij voorbij fietste op weg naar zijn bijbaantje bij de AMRO bank. Adrie verloor ik 54 jaar uit het oog totdat hij me opspoorde op LinkedIn. Hij herinnerde me aan de uittrap van Andries die ik zo perfect imiteerde. Een beetje om te janken wanneer je beseft dat koploper Sparta gisteren met 2-0 verliest van het tweede van Ajax. 1968: Voor de tweede maal vader geworden, na zoon Rick diende dochter Nicole zich aan. In ploegendienst hard werken bij het Amerikaanse leger met IBM ponskaarten apparatuur. Het begin van mijn automatisering carriere. Uit Sparta gegooid omdat ik een contract eiste. Belachelijk (van mij). Weer een lesje geleerd. Een mentor had me op het rechte pad kunnen brengen. Overschrijving naar Alexandria ’66, waar ik twee kampioenschappen mee mocht maken.

Hier hangend in de lucht, met achter mij Spartamaat Koen Bulsing, die dankzij een verhaal van Ivar in het Sparta fan magazine weer met mij in contact kwam. Heel eerlijk, zo begon mijn haaruitval; onverantwoord koppen. 1978: twee jaar na de oprichting van Multi Function Computers in Zoetermeer openen we een bijkantoor in Barneveld. Tevens verkopen we de door ons geimporteerde MF-Systime computers in Duitsland en Frankrijk.

Zonder venture capital, zonder subsidie, gewoon op eigen kracht (en lef). 1988: Olympische Spelen in Seoel, Korea. Als voorzitter van de KNBSB was het me een eer en genoegen om onze nationale honkbalploeg moreel te ondersteunen onderweg naar een eervolle 5^e plaats. Aangezien we de KNBSB net uit

een diep financieel dal getild hadden, werd het een eis dat de bobo’s op eigen doft de spelen mochten bijwonen. Astrid en ik hebben het als een der hoogtepunten ervaren in ons 31-jarige huwelijk.

Jan met de pet met de kindjes van de olympische spelen. Rechts Ron Jaarsma, de grote man achter Mr. Cocker HCAW. 1998: Het grote Amerikaanse avontuur van Ex’pression College gaat beginnen na een belletje van groene goeroe Eckart Wintzen. Astrid zegt “drie jaar”, na verhuizingen van Hilversum naar Dusseldorf en vervolgens naar Lommel, is zij degene die veelal het voortouw neemt, dus heeft ze recht van spreken. Het wordt uiteindelijk ruim 17 jaar. Mag het wat meer zijn?! Bo-Peter, Kaj en Ivar groeien op in Californië, Astrid glorieert in een rol als paramedic op de 911 ambulance.

Een te gekke school is geboren! 2008: Triest, (schoon) vader Toon overlijdt na een geweldige vakantie in Californië, aldaar aan een hersenbloeding.

Toon genietend in ons zwembad. Zijn heengaan is een schok voor heel Vinkeveen. 2018: Ik beloofde een happy end, , Astrid werd gekozen tot ZZP’er van het jaar. Unaniem!

Een, twee……meer, geen bevalling of kraamzorg is haar te veel. Een terechte winnaar! En, dit is een waar gebeurd verhaal, want die jury was ik. Ter afsluiting van deze dubbeldikke wil ik iedereen al het beste en meer wensen. Ik voel me gezegend met al mijn kinderen en vier kleinkinderen, sommige verder weg dan gewenst tijdens deze mooie dagen, maar ja, dat krijg je met die zwervers van ouders. Mocht ik volgende week niet aan een Luim toekomen, dan komt dat wegens……vul zelf maar in. Gezondheid!

1. Erik Mouthaan?Verified account@erikmouthaanRTL Dec 11

‘Als journalist vind ik dit erg goed aan Trump. Die begint gewoon lekker met de democraten te onderhandelen over de muur terwijl de camera’s nog niet weg zijn. Lekker in het openbaar. De fractievoorzitters van de democraten willen dat liever achter gesloten deuren!’

Tweet van journalist Erik Mouthaan waar ik niet mee had willen beginnen! Iets goed vinden van crimineel Trump waarvan het merendeel van de Amerikanen vindt dat het grote onzin is. Immers, zouden de Mexicanen niet voor die muur betalen? En was het niet gewoon een van de vele verkiezingsbeloften van Trump aan zijn uiterst rechtse aanhang die ook in rook opging? Het was ook geen onderhandelen, maar meer een vadsige crimineel die met zijn revolver op de tafel beloftes wilde afdwingen na een vernietigende nederlaag in het huis van afgevaardigden. Kortom; kort door de bocht tweet van gelouterde journalist Mouthaan, waardoor mensen op het verkeerde been gezet worden.

Hier had ik mee willen beginnen! Liefde, vreugde, hoop, en voor de verandering eens optimistische plaatjes van een ‘happy family’, ondanks het gegeven dat we tijdens de kerst gescheiden worden door een grote plas. Dat kan omdat de fundering goed is. En, tussen twee haakjes, de kaart is ook bedoeld voor de mensen wiens adressen we kwijtgeraakt zijn, dan wel vergeten hebben alle goeds te wensen. Uiteraard is er wel een naar Jaitsen Singh verzonden, waarbij het moeite kostte om wederom opbeurende woorden aan het papier toe te vertrouwen die hem door de kerstdagen en zijn trieste 74^e

verjaardag op 31 december heen helpt. Momenteel hebben we onze goede Engelse vrienden John en Sue over met wie we gerust over de Brexit kunnen spreken, hetgeen met de Amerikaanse Trumpeteers over de muur ten ene male onmogelijk is.

Okay, hier keek John wat zurig (had niets met het koken van Astrid van doen) toen het over Prime Minister Theresa May ging, maar het is echt een toffe peer (good bloke). Ook fijn is (zeker voor mij) dat ze het leuk vonden om Sparta met 5-0 van Jong AZ te zien winnen, waarmee Sparta tevens plaats een in de Keuken Kampioen Divisie in kon nemen. De eredivisie is nog een eind weg, maar toch. Wanneer vrijheid voor Jaitsen Singh na 34 jaar onschuldig vastgezeten te hebben dezelfde kans zou hebben, dan zou ik er voor tekenen! Op voorhand wens ik iedereen het allerbeste, en meer dan dat, voor de komende feestdagen, kerstmis dus, en een waanzinnig vervolg daarvan in 2019.

Zo kon het gebeuren dat een Nederlandse band, Swinging Soul Machine, de grootste hit in haar bestaan vierde toen lead zanger Ivan ‘Spooky’ Groeneveld van een snipperdag genoot. ‘Spooky’s Day Off’ werd een top 40 kraker in 1969 die maar liefst 14 weken in de hitparade stond.

Ik heb niet nagetrokken hoe zanger Spooky zich voelde over het feit dat een instrumentaal nummer nooit meer overtroffen werd door zijn zang. Hoe kom ik daar nu zo op, lijkt een gerede vraag. Welnu, de gebroeders Laanen waren gisteren niet aanwezig tijdens de eclatante 6-1overwinning die Sparta op Almere City FC boekte, ergo, hier kan wel een parallel getrokken worden. Wel een goede reden. Robs echtgenote Mariëtte vierde haar 66^e verjaardag met broers en zussen,

alsmede de koude kant, in het pittoreske restaurant Andermaal in Culemborg. Het diner was voortreffelijk, kiezend uit diverse (lichte) gerechten bestelde ik tonijn en een pasteitje van wild zwijn. Het laatste bleek met ‘rechtstreeks van de Oostvaarder Plassen’ een politiek incorrecte grap. Wel stiekem teletekst raadplegend om de stand bij Sparta in de gaten te houden.

Nu wil het geval dat ik aan tafel zat tussen broer Rob en oudste broer Hans (zeg Almere). Vanwege het diner was, god zij dank, de hele familie uit Almere niet naar Rotterdam getogen om van Almere City FC te ‘genieten’. Broer Hans kon de vele plaagstootjes goed hebben, maar meende nog wel aan te moeten tekenen dat het niet de eerste keer was dat ik hem plaagde. In 1961, sprak hij op ernstige toon, was ik er met zijn militaire baret vandoor gegaan terwijl hij op de tram stond te wachten. Olifanten geheugen, die man! Eerder op vrijdag kreeg ik bezoek van mijn fysio Monique. Spannend omdat het vonnis geveld zou worden of ik weer plaats mocht nemen achter het stuur. Daarvoor schijn je 52 kilo remkracht op te moeten brengen. Een soort van hinkelend op mijn geopereerde been kon geconstateerd worden dat het een kleine 90 kilo kon hebben. Geslaagd. Wel liet ze me nog even de trap oplopen, been voor been. Mijn garantie dat ik dat de volgende keer wel zou demonstreren, viel klaarblijkelijk niet in goede aarde. Mag nu een weekje overslaan om daarna aan een beetje krachttraining te gaan beginnen. Happy! Nog iemand die happy is? Vrouw Astrid, haar chauffeursrol is voorbij. Hoewel… Het goed gevoel verhaal zet zich vanavond voort wanneer we in goed gezelschap onze plaatsen innemen bij de ‘It’s Wunderbar’ show van Sven Ratzke.

Plaats van handeling: Stadsschouwburg te Utrecht. Dat gaat weer smullen worden. Wij zijn inmiddels echte Sven Ratzke fans geworden! Uiteraard past bij al dat goede nieuws ook een serieus woord: deze maand, tussen al het feestgedruis door, wordt Jaitsen Singh 74, komt er ooit een eind aan dit droevige verhaal? De enige partij die dit momenteel kan bewerkstelligen is het Ministerie van Buitenlandse Zaken, lees minister Blok. Ik laat hem wederom onderstaand plaatje zien ter vermurwing. Go Blok!

In het kader van redelijke tijdverdeling tussen voetbal en meer vrouw gerelateerde programma’s, hebben Astrid en ik een redelijk evenwicht gevonden tussen wie er op de sofa mag kijken en wie in de slaapkamer. Met dien verstande dat ik nogal eens aanschuif op de sofa bij haar programma’s. Zo kon gisteren het drama plaatsvinden dat zowel haar wereld als de mijne tezamen kwamen.

Boer Marnix hier nog in z’n element. Overeenkomsten tussen Boer Marnix en Sparta lagen voor de hand, beiden niet doelgericht, krachteloos, en in een omgeving waar de zachte G hoogtij vierde. Drama bij Boer Marnix bij de mislukte minivakantie met de dame die deze knorrepot de hare wilde maken, en in Helmond een scheidsrechter die Sparta voor de zoveelste keer een penalty aannaaide. Mislukte daardoor alles? Nee hoor, dat was verder volledig te wijten aan hoofdrolspelers Sparta en Boer Marnix: “toppers”, zo lijkt het, tegen kansarmen (Helmond had sinds maart niet meer gewonnen). Wel griezelig hoor dat je naar voetbal zit te kijken en Boer zoekt Vrouw dringt zich aan je op. Overigens deed die Marnix me wel aan Johan Derksen denken, ook zo’n hork. Nee mensen, dan kon vader Gerrie Knetemann beter demarreren! M’n oproep van vorige week inzake input over volledige openheid -lees nare details- in mijn uit te geven boek, werd overigens positief beantwoord. In het kort: “doe de waarheid geen geweld aan, daar krijg je spijt van, ook voor het nageslacht”. Daar kan ik wat mee! De knie: gaat opmerkelijk goed, stiekempjes al enigszins zonder krukken gelopen en ik krijg de pedalen van mijn hometrainer rond. Ik ben een bofkont. En dan ook nog een huisarts die je aan huis bezoekt, waarbij ik plotseling aan ‘zeg eens Aaa’ moest denken.

Moet de tijd van het jaar zijn (melancholie). Dutch Game Garden: ik prijs me gelukkig donderdag door Managing Director JP van Seventer opgehaald te worden om de bestuursvergadering van deze game incubator (en meer dan dat) bij te wonen. Met zoveel internationale uitstraling, en zoveel invloed op jonge game bedrijven mag DGG (afgekort) met recht de parel van Utrecht genoemd worden, zo niet van Nederland. Met m’n medebestuursleden en de geestdriftige directie trachten we DGG nog verder te loodsen in de vaart der volkeren. Kijk maar eens op www.dutchgamegarden.nl om een inzicht te krijgen hoe deze bruistablet werkt.

Relaties onderhouden: tussen de revalidatie door introduceer ik nog steeds bedrijven in de V.S., dat is goed te doen vanaf een bureaustoel, mits……je ze goed onderhoudt. Zeer recent had ik een 100% Silicon Valley score qua afspraken voor een Nederlandse ondernemer! Moet wel gezegd worden dat het een zeer inspirerende entrepreneur was, die echt wat te melden had. En, blijf in contact met je relaties, ook op afstand! Singh: hopelijk hoor ik volgende week wat van BuZa over de acties die ze genomen hebben. Jaitsen Singh wordt 73 deze maand, laat het z’n laatste verjaardag in de gevangenis zijn. Mijn laatste optreden in Californië als Sint Nicolaas was met deze kerstman; het commentaar hieromtrent laat ik aan mijn trouwe lezers.

Geniet van pakjesdag!