Month: January 2019

Symboliek is ons (Astrid en ik) niet vreemd en soms gaat het samen met romantiek. Onze eerste echte uiting was in het jaar 2000 toen we 12 ½ jaar getrouwd waren en we besloten in een dolle bui om te hertrouwen in Las Vegas. Heerlijk moment:

Je had die dominee moeten zien kijken toen we hem mededeelden dat het vanwege ons 12 ½ jarig huwelijk was. Dat kennen ze niet. Wel een shotgun wedding:

Juist ja, daar zijn zelfs liedjes van gemaakt. Of jongelui die weggelopen zijn. Enfin, lang verhaal kort, na een intensief 2018 was de tijd aangebroken om weer een stukje symboliek aan ons mooie bestaan toe te voegen. En, laat dat maar aan Astrid over. Immers, met handen kun je zoveel doen. Honderden liedjes over gemaakt, van de Beatles “I wanna hold your hand”, naar Neil Diamond “Hands holding hands” in ‘Sweet Caroline”, naar een voetbalclub wiens naam we niet zullen noemen, maar die ook iets met hand in hand te maken had. En hoe dat te symboliseren? Welnu, Astrid had een dame in Utrecht gevonden die onze handen kon vereeuwigen, dus wij op pad. Koppie koffie, babbeltje en de vraag “heeft u een speciale reden hiervoor?”. Het schijnt dat mensen vlak voordat ze dood gaan dit ook doen. Ze nam onmiddellijk van me aan dat de investering in mijn knie geen kortlopende was en ging aan de slag. Ze prepareerde een slijmerig emmertje pap waar onze handen een aantal minuten, zonder een vinger te bewegen, in moesten. Het voelde alsof je in een emmer snot zat te poeren. Maar, tromgeroffel, het resultaat mag er zijn:

Net op tijd op display om de shutdown van Trump teniet te doen. Pelosi-Trump: 1-0. Helaas, konden we er ook maar de vrijlating van Jaitsen Singh mee afdwingen. We vernamen via via dat hij zich behoorlijk eenzaam voelt, depressief is en dat zijn gezonheid te wensen overlaat. Met die gegevens toog ik gisteren op pad naar het Ministerie van Buitenlandse zaken. Checklist: heeft Minister Blok inderdaad een brief naar de aftredende Gouverneur Brown gestuurd? Ja. Antwoord? Nee. Dat kan dus afgestreept worden omdat Brown inmiddels het stokje heeft overgedragen. Follow up? Rappel naar Gavin Newsom, de nieuwe gouverneur van Californië. Volgende week is Consul Generaal Gerbert Kunst in NL, die ook nog geïnstrueerd gaat worden. Verwacht ik daar wat van? Nee. Alhoewel de sfeer met BuZa de laatste tijd niet anders als goed gekenschetst kan worden, ontbreekt de power (de ballen) om een een-op-een gesprek te forceren met bijvoorbeeld de gouverneur. Heb ik nog hoop? Altijd, maar ook de angst dat de kans zeer groot is dat Jaitsen Singh niet meer levend de gevangenis zal verlaten. Deze beeltenis zal me lang bijblijven:

Wellicht kan Prison Law nog wat doen. Ofschoon er geen piep meer van hen vernomen is, lijkt het voor de hand liggen dat ze opening van zaken geven. Uiteraard ben ik benieuwd hoe ze de resterende gelden gaan besteden. Het beste zou zijn aan herziening van het vonnis. Het zou goed zijn wanneer de toch niet zo publiekschuwe leidster en advocaat Rachel Imamkhan opening van zaken geeft, ook over besteding van de tot dusver uitgegeven gelden. Ik ben benieuwd. Nu heb ik behoefte aan een romantisch slot (ik ben ook maar een mens):

In onze tuin “walking in a winter wonderland”. Sneeuw alweer gesmolten, maar de handjes staan fier overeind, net als onze wilskracht!

Na een kleine twee-en-een-half jaar is het eerste lid van ons hechte gymcluppie ons ontvallen. Han Warners, samen met echtgenote Barbara sporters van het eerste uur, verloor uitgeput de strijd tegen de longkanker die hem teisterde. In mijn Luim van 30 december 2017 plaatste ik onderstaande foto en schreef er het volgende over:

“Over cluppies gesproken, de onze heeft als benaming ‘de gezelligste sportclub’ op WhatsApp, en ondanks dat er geen druppel alcohol gedronken wordt, is het een hecht geheel geworden dat intensief met elkaar meeleeft. Dan mag je toch intens gelukkig zijn toen deze week bekend werd dat bij een van de onzen de chemokuur ter bestrijding van zijn longkanker aangeslagen was. Toestand stabiel.“ Niet dus! Een fijn mens is heengegaan. En ja, gisteren hebben we bij tijd en wijle hard gelachen bij de tot voor kort onbekende nieuwe comedy ster Patrick Laurei, een echte Rotterdammerd.

Maar nu ril je even wanneer in zijn stand up comedy conference luchtigjes gesproken wordt over ‘’kankermongool”. Gelukkig verzachtte hij dat ook enigszins, maar toch. Het is ook gewoon stadionbraaksel geworden dat naar spelers, scheidsrechter of supporters van de tegenpartij gespogen wordt. Teken van de tijd, tot ze er zelf mee geconfronteerd worden. Optimistisch type als ik ben, en na al die jaren toch wel in staat om te weten hoe het leven in elkaar steekt, modder ik dapper door. En dat gaat een stuk beter met die nieuwe knie. Zo heb ik een bromance met mijn grote vriend Fred van Buiten in Californië, met wie ik wekelijks een e-mail uitwisseling heb, al dan niet gelardeerd met foto’s en YouTube filmpjes. Alles gaat over de tong, familie, vrienden, restaurantbezoeken, de ‘shut down’ in de V.S. (kut Trump) en alles wat die week de revue passeert. Gaat t.z.t. een mooi boekwerkje worden. Uiteraard bewaar ik hilarische foto’s van Fred, zoals die ene keer dat ik hem liet winnen tijdens een partijtje pool table:

Zelf beweert Fred uiteraard dat hij mij altijd laat winnen, zodat ik niet voor niets naar Californië kom. Zoals wijlen mij moeder altijd al zei; “mannen worden nooit ouder dan 12”. Wijze vrouw, ze zou deze maand 106 geworden zijn. Gek idee, toch?! Opzienbarend was het gegeven dat de Luim van vorige week op LinkedIn alleen al ruim 4.500 lezers scoorde, waarvan maar liefst 628 uit Amsterdam! Inclusief twitter, facebook en directe lezers van de Luim, zo’n 10.000. Was het de lokfoto? Toegegeven, het was een van de betere foto’s van mezelf, een ‘pensionado’ waardig. Ik hou het maar op de inhoud, daar doe ik het uiteindelijk voor. Vanavond begint de voetbalcompetitie weer, maar Sparta sla ik nog een keer over wegens verplichtingen elders. Beetje koud ook. Rest me jullie allemaal een heerlijk weekend toe te wensen en, gezien het voorafgaande, geniet ervan alsof het je laatste dag is (kan een kater opleveren).

Zoals hier, in Rotterdam, met jongste zoon Ivar en oudste kleinzoon Rico, die binnenkort gewapend met zijn saxofoon in Straatsburg gaat spelen voor een afvaardiging van de Europese Unie. Hoe mooi kan het zijn om met een saxofoon een droevige Brexit deun te spelen; de May Day hymne!

Wat doet zo’n man nou in zo’n week?! Normaliter begint mijn dag, uitgedost in ochtendjas en sloffen, tussen 07.00 en 07.30 aan mijn bureau.

Aangezien het nu te donker is voor een heldere impressie, dan maar even een indruk middels een archieffoto. Knus. Te midden van wat memorabilia, en uiteraard geflankeerd door een zwart bakkie koffie, bezie ik wat er tijdens mijn schoonheidsslaap plaats heeft gevonden in de wereld, met name in de V.S. Vervolgens beantwoord ik e-mails die voorrang hebben en stap daarna op de hometrainer om aan mijn verplichte half uurtje fysio te voldoen (knie). Zelden maak ik een afspraak voor 10.00 en zodoende gaat de ochtend verkeersstress de laatste tijd volledig aan me voorbij. Wel wens ik Astrid, op weg naar een nieuwe wereldburger, goede reis toe alvorens ik haar in de zwarte ochtend zie verdwijnen. Maandagochtend kwam daar een abrupt eind aan. Dat kwam door mijn aanstelling als adviseur van een crypto algoritme startup. Zie www.revenyou.io Gewetensvol als ik ben, noopte het me tot het accepteren van een afspraak met een potentiële investeerder om 09.00 in Haarlem. Om 07.50 toog ik op pad om vooral maar niet te laat te zijn. Altijd al een tic van me geweest. Wat donker was het, en fris. En ik moest ook nog wat ijskrabben van de voorruit (met een CD hoes). Maar ik vermande me en reed stoer met alle nachtwerkers naar Haarlem om aldaar ondergedompeld te worden in de wereld van crypto, Google algoritmes, en wat van dies meer zij. Fascinerend. Het lijkt wel of het leren niet ophoudt! Gelukkig blijft mijn Amerika kennis onaantastbaar, want uiteindelijk ben ik daarvoor primair ingehuurd. Om maar bij jonge industrieën te blijven, heb ik de eer om boardmember te zijn bij Dutch Game Garden, Neerlands meest vooraanstaande game incubator. Elke eerste woensdag van de maand (dit keer de tweede) wordt er een netwerklunch gehouden: https://www.dutchgamegarden.nl/project/network-lunch/ en dit keer was er een afvaardiging van de Christen Unie te gast. Immers, een organisatie als Dutch Game Garden kan niet bestaan zonder subsidie. Gezien de resultaten die geboekt worden op het gebied van bijvoorbeeld nieuwe ondernemingen (150+) en daarmee gepaard gaande banen, welbesteed. Heerlijk om te zien hoe de ogen oplichten dankzij bijvoorbeeld een demonstratie aan de tovertafel, een zogenaamde serious game. Hun credo: “Volgens ons heeft iedereen het recht om te spelen. Helaas is dit niet voor iedereen vanzelfsprekend. Daarom willen wij spelen toegankelijk maken voor mensen met een cognitieve uitdaging: van ouderen met dementie tot volwassenen met een verstandelijke beperking.

Kijk eens naar www.tovertafel.nl om een indruk te krijgen. Indrukwekkend! Tevreden huiswaarts gekeerd. Oh ja, eerst nog even bij Gall & Gall gewinkeld. De derde in de serie ‘vader gaat op stap’ speelde zich af in Den Haag, waar ik als VIP (ja, ja) uitgenodigd was bij de Vereniging China Nederland, waar de nieuwjaarsborrel voorafgegaan werd door een discussie over ‘Hoe kunnen we voorkomen we dat de handelsoorlog tussen de VS en China overslaat naar andere landen?’ Twee heren die we kennen van Radio en TV hielden een inleiding en beantwoordden de vragen uit de zaal

Links Sjoerd den Daas, China deskundige, journalist “Het Financieel Dagblad”, daarnaast Willem Post, Amerika watcher. Pittige discussie, waarbij twee andere heren, te weten XI en Trump, ook natuurlijk acte de presence gaven, en goede vragen uit de zaal. Daarna de borrel (en de snacks) en wederom goede amicabele discussies. Om de spirit te verluchtigen, het ging om het matige Engels van Nederlanders, hoewel goed in restaurants en bars, kon ik ook nog mijn Prins Charles mop ter berde brengen. Komt een Nederlandse paardenfokker bij Prins Charles. Vraagt Prins Charles “what business are you in?” Zegt de paardenfokker “I fok horses.” “Pardon”, komt het antwoord van Prins Charles, waarna de paardenfokker enthousiast zegt “Yes, paarden.” Op dat moment is het hoog tijd om iedereen een goed jaar te wensen en de weg naar Loosdrecht in te slaan. Wel had ik even voor de VCN bijeenkomst de gelegenheid te baat genomen om mijn 9 maanden oude kleinzoon in Den Haag te bezoeken.

Aren was druk met Nijntje bezig toen opa binnenkwam, hij keek dus nog enigszins serieus. In de tussentijd, het is inmiddels nacht in NL, waren Oom Bo-Peter en Oom Kaj zich in Californië aan het vermaken bij een van Nederlands’ top DJ’s, Ferry Corsten, die eigenlijk weer een neefje van mij is.

En dat terwijl Astrid en ik woensdagavond in Rotterdam een vorkje met diens ouders prikten. Het spreekwoord is nu dus ‘Zoals de ouden zongen, is dance gemaakt voor de jongen’!

In ruim een half uur heb ik vrijdagmorgen vroeg de speaker van het huis van afgevaardigden, de 78 jarige Nancy Pelosi, meer zinnige taal horen uitbrengen dan potentaat Trump in de twee jaar dat hij de Verenigde Staten ‘regeert’. Aan haar zal hij een formidabele tegenstander krijgen nu de macht tussen democraten en republikeinen in balans is gekomen. Te beginnen met de muur die door Mexico betaald zou worden.

Hopelijk komen de mensen van het machtigste land ter wereld weer tot elkaar nu er diplomaten zijn die niet zwichten voor de chantage die kindmens Trump dagelijks uitspuwt. De toekomst zal leren of hij daadwerkelijk zodanig onder de invloed van Rusland staat dat hij deze week zich verplicht voelde om zijn maatje Poetin na te apen inzake Afghanistan en communisme. Maar beste mensen, snel nu in deze eerste Luim van het jaar terug naar de ‘bright side of life’. Hoeveel mensen doen nu even dat fluitje na van Monty Python? Zomaar een tussengedachte. Wat hebben we tijdens de jaarwisseling met wat buren genoten van het uitbundige vuurwerk dat afgeschoten werd in Loenen, Breukelen en Loosdrecht! Zonder een cent te investeren, zonder rommel en zonder gevaar. Kan ik iedereen aanbevelen. Astrid heeft als ZZPer werk dat altijd doorgaat, de zorg voor moeder en baby. 2 januari kon ze alweer aan de bak met een nieuwjaarsbaby. In de baby business wordt je ordermandje continu gevuld met nieuwe baby’s. Geweldig toch?!

2 januari ook de eerste nieuwjaarsreceptie bijgewoond bij de Provincie Utrecht, als afgevaardigde (bestuurslid) van ’s Neerlands machtigste game incubator; Dutch Game Garden. Direkteur JP van Seventer haalde me op en bracht me thuis, wat een verwenning! Twee zaken, buiten de hapjes en snapjes: Commissaris van de Koning Willibrord van Beek nam afscheid wegens het bereiken van de 70 jarige leeftijd (zie Pelosi….) met een mooie afscheid speech en de Provincie Utrecht bleek een soort van volkslied te hebben:

Het werd vertolkt door een sopraan, maar eerlijk gezegd noodde het niet tot meezingen. Ook voelde ik langzamerhand m’n turbo knie verstijven na een kleine anderhalf uur op de hoeven gestaan te hebben. Mooie avond, goed om weer thuisgebracht te worden. Donderdag, oh welk een genoegen, drie kwartier kracht- en balanstraining bij de fysiotherapeut om vervolgens met brandblusexpert Fred Bok bij te praten in De Toerist. Lunch, inderdaad! Vrijdagmiddag nieuwjaarsreceptie met m’n gymcluppie bij een rustieke boerderij in Hilversum, eigendom van een onzer adspirantleden. Nu definitief door de ballotage gekomen (vette knipoog). Op een enkeling na (noodzaak) was eenieder present, hetgeen nogmaals de saamhorigheid onderstreepte van een groepje mensen dat voor anderhalf jaar elkaar niet kende. Bravo is op z’n plaats, met een aparte onderscheiding voor de dame die toch maar elke week deze koppige jonge ouderen dient te ‘temmen’! Maak kennis met juffrouw Olinda:

Links haar sportdrankje, rechts verdwaald glaasje chardonnay. Geniet van het eerste weekend van 2019!