Wat doet zo’n man nou in zo’n week?! Normaliter begint mijn dag, uitgedost in ochtendjas en sloffen, tussen 07.00 en 07.30 aan mijn bureau.
Aangezien het nu te donker is voor een heldere impressie, dan maar even een indruk middels een archieffoto. Knus. Te midden van wat memorabilia, en uiteraard geflankeerd door een zwart bakkie koffie, bezie ik wat er tijdens mijn schoonheidsslaap plaats heeft gevonden in de wereld, met name in de V.S. Vervolgens beantwoord ik e-mails die voorrang hebben en stap daarna op de hometrainer om aan mijn verplichte half uurtje fysio te voldoen (knie). Zelden maak ik een afspraak voor 10.00 en zodoende gaat de ochtend verkeersstress de laatste tijd volledig aan me voorbij. Wel wens ik Astrid, op weg naar een nieuwe wereldburger, goede reis toe alvorens ik haar in de zwarte ochtend zie verdwijnen. Maandagochtend kwam daar een abrupt eind aan. Dat kwam door mijn aanstelling als adviseur van een crypto algoritme startup. Zie www.revenyou.io Gewetensvol als ik ben, noopte het me tot het accepteren van een afspraak met een potentiële investeerder om 09.00 in Haarlem. Om 07.50 toog ik op pad om vooral maar niet te laat te zijn. Altijd al een tic van me geweest. Wat donker was het, en fris. En ik moest ook nog wat ijskrabben van de voorruit (met een CD hoes). Maar ik vermande me en reed stoer met alle nachtwerkers naar Haarlem om aldaar ondergedompeld te worden in de wereld van crypto, Google algoritmes, en wat van dies meer zij. Fascinerend. Het lijkt wel of het leren niet ophoudt! Gelukkig blijft mijn Amerika kennis onaantastbaar, want uiteindelijk ben ik daarvoor primair ingehuurd. Om maar bij jonge industrieën te blijven, heb ik de eer om boardmember te zijn bij Dutch Game Garden, Neerlands meest vooraanstaande game incubator. Elke eerste woensdag van de maand (dit keer de tweede) wordt er een netwerklunch gehouden: https://www.dutchgamegarden.nl/project/network-lunch/ en dit keer was er een afvaardiging van de Christen Unie te gast. Immers, een organisatie als Dutch Game Garden kan niet bestaan zonder subsidie. Gezien de resultaten die geboekt worden op het gebied van bijvoorbeeld nieuwe ondernemingen (150+) en daarmee gepaard gaande banen, welbesteed. Heerlijk om te zien hoe de ogen oplichten dankzij bijvoorbeeld een demonstratie aan de tovertafel, een zogenaamde serious game. Hun credo: “Volgens ons heeft iedereen het recht om te spelen. Helaas is dit niet voor iedereen vanzelfsprekend. Daarom willen wij spelen toegankelijk maken voor mensen met een cognitieve uitdaging: van ouderen met dementie tot volwassenen met een verstandelijke beperking.
Kijk eens naar www.tovertafel.nl om een indruk te krijgen. Indrukwekkend! Tevreden huiswaarts gekeerd. Oh ja, eerst nog even bij Gall & Gall gewinkeld. De derde in de serie ‘vader gaat op stap’ speelde zich af in Den Haag, waar ik als VIP (ja, ja) uitgenodigd was bij de Vereniging China Nederland, waar de nieuwjaarsborrel voorafgegaan werd door een discussie over ‘Hoe kunnen we voorkomen we dat de handelsoorlog tussen de VS en China overslaat naar andere landen?’ Twee heren die we kennen van Radio en TV hielden een inleiding en beantwoordden de vragen uit de zaal
Links Sjoerd den Daas, China deskundige, journalist “Het Financieel Dagblad”, daarnaast Willem Post, Amerika watcher. Pittige discussie, waarbij twee andere heren, te weten XI en Trump, ook natuurlijk acte de presence gaven, en goede vragen uit de zaal. Daarna de borrel (en de snacks) en wederom goede amicabele discussies. Om de spirit te verluchtigen, het ging om het matige Engels van Nederlanders, hoewel goed in restaurants en bars, kon ik ook nog mijn Prins Charles mop ter berde brengen. Komt een Nederlandse paardenfokker bij Prins Charles. Vraagt Prins Charles “what business are you in?” Zegt de paardenfokker “I fok horses.” “Pardon”, komt het antwoord van Prins Charles, waarna de paardenfokker enthousiast zegt “Yes, paarden.” Op dat moment is het hoog tijd om iedereen een goed jaar te wensen en de weg naar Loosdrecht in te slaan. Wel had ik even voor de VCN bijeenkomst de gelegenheid te baat genomen om mijn 9 maanden oude kleinzoon in Den Haag te bezoeken.
Aren was druk met Nijntje bezig toen opa binnenkwam, hij keek dus nog enigszins serieus. In de tussentijd, het is inmiddels nacht in NL, waren Oom Bo-Peter en Oom Kaj zich in Californië aan het vermaken bij een van Nederlands’ top DJ’s, Ferry Corsten, die eigenlijk weer een neefje van mij is.
En dat terwijl Astrid en ik woensdagavond in Rotterdam een vorkje met diens ouders prikten. Het spreekwoord is nu dus ‘Zoals de ouden zongen, is dance gemaakt voor de jongen’!
