Zo’n week waarop ik wat weddenschapjes had moeten afsluiten!

Laten we eerlijk zijn, wie een leuk bedrag gezet zou hebben op de weddenschap dat Sparta na 7 speelronden boven Feyenoord zou staan, had nu een vette bankrekening gehad. Maar één troost Feyenoorders: jullie staan bovenaan…….in het rechterrijtje. Ik vraag me af wanneer ze aan de stam onder Stam gaan zagen. Voor wat betreft de echte Feyenoord supporters; wij Spartanen weten als geen ander hoe ’t voelt wanneer JOUW team zo onderuit gaat. Oudste zoon Rick kreunde vanuit een kletsnatte kuip: “erger kan het niet worden”. Houdt moed Rick en medesupporters (nee, ik heb Rick niet onterfd), zorg dat je Robert Eenhoorn aan boord krijgt.

De pas 19-jarige Robert Eenhoorn scoort tijdens het gewonnen EK 1987 tegen Italië

Iemand die zo’n sliding maakt gaat door muren om succes te behalen! Waar ik ook op gewed zou hebben, is de after service van Gall en Gall, of liever gezegd het ontbreken daarvan. Nee, laat ik het zo zeggen, het tegemoetkomen van een goede klant, en dat ben ik! Wat wil het geval, sinds geruime tijd krijg je bij de slijterij een handvat aan een doos of zak van tape. Eerst was ik daar bang voor (logisch toch) en ondersteunde de doos of zak. Dat bleek niet nodig. Afijn, eerverleden week haalde ik in Hilversum een viertal flessen heilig water en, u begrijpt het, de tape begaf het. Het was al ongelooflijk dat slechts één fles bezweek, de in aanbieding zijnde fles Smirnoff. Terwijl de doos langzaam bezwangerd raakte van de wodka, die daarna wegsijpelde op straat, en mensen een soort van lacherig me aankeken, maakte ik na de meeste scherven verwijderd te hebben bij de auto een foto:

Uiteraard besloot ik Gall en Gall te informeren; niet te sommeren:

Gisteren heb ik bij Gall en Gall Kerkelanden, Hilversum, een viertal flessen gekocht.

Keurig in doos, draagtape aangebracht.

Draagtape begeeft het, zie bijgaande foto.

Gelukkig brak alleen de fles waar we het minst van drinken: Smirnoff wodka.

 

Dit is nog niet eerder gebeurd, maar wellicht verdient het aanbeveling om de klanten te waarschuwen toch maar de doos te ondersteunen?

Zie maar wat u ermee doet.

 

Na wat heen en weer gepingpong kreeg ik 10 dagen later het volgende antwoord:

Beste Peter,
Ontzettend vervelend dat dit is gebeurd, excuus hiervoor. Ik ga dit zeker intern doorgeven zodat mijn collega’s dit onder de aandacht kunnen houden. Mocht je verder nog vragen of feedback hebben dan is dit altijd welkom. Bedankt voor de melding en fijne dag!
Met vriendelijke groet,
Thierry Liems
Medewerker Gall & Gall klantenservice

Die weddenschap zou ik ook dus gewonnen hebben. Helaas deelt Gall en Gall mijn overtuiging niet dat je een goede klant wenst te behouden middels een kleine tegemoetkoming, zonder druk daartoe. Astrid kon het niet geloven, servicegevoelig als zij is. Het is nog goed dat wodka geen geur afgeeft! Wat deed het goed dat, na wat oproepen daartoe, onze oudste zoon Bo-Peter zijn sponsordoel voor de marathon van New York bereikt heeft. Iedereen die ik niet persoonlijk bedankt heb, bij deze, ik weet wie jullie zijn!

Nu nog 4 uur lang gemiddeld 10 kilometer lopen, dan komt het allemaal goed!

Over wedden gesproken, wedden dat a.s. woensdag aflevering 29 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ weer digitaal genuttigd kan worden!

Nog één keer gas geven mensen!

Omdat we nog maar één keer kunnen scoren: vanavond tijdens Sparta-RKC, voor zo’n 10.000 toeschouwers, komt deze oproep op een halve pagina in het Sparta programmablad:

De petitie dient om het Ministerie van Justitie en Veiligheid, bekend van Minister ‘Thailand’ Grapperhaus, te bewegen om Jaitsen Singh na 35 jaar gevangenschap naar Nederland terug te brengen. Niet iedereen kan erbij zijn op ons Kasteel, dus…… Klik_HIER_en_teken_de_petitie  Laten we proberen Singh uit zijn wrede omstandigheden te halen, om hem zo nog wat gelukkige jaren in Nederland te bezorgen! Inzake niet gerelateerd voetbalnieuws vraag ik me af welke zangpartijen PEC Zwolle trainer John Stegeman over zich heen gaat krijgen na zijn dronkenmansrit. Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat Ria Valk een nieuwe versie van deze carnavalskraker uit gaat brengen:   Dronken-geweest    Je moet er wel op klikken! John is in ieder geval gewaarschuwd, en kan zijn borst natmaken! Over drinken gesproken, eens in de zoveel maanden bezoek ik de besloten bijeenkomst in de privé pub van zoon Rick:

Inderdaad, de Beinse Zot. Met een tiental buren/vrienden schalt de jukebox de hele avond, waarbij de muziek uitgekozen is door degene die de catering verzorgt. Mag ook wel, want er gaat heel wat doorheen. Rick zorgt dat alle 45 toerenplaatjes, inclusief labels, keurig geordend in de jukebox staan. Het meelallen gaat door tot ruim na middernacht, moppen en anekdotes schieten heen en weer over de stamtafel, en kameraadschap viert hoogtij. Dat er ook stevig gejend wordt, mag geen naam hebben. Prachtig, tot het moment dat de morgen aanbreekt en er nog een Luim vervaardigd dient te worden. Uiteraard kan ik mijn trouwe lezers niet tekort doen, dus geen gezeur, zeurtjes zijn er al in overvloed! Vanavond de kraker Sparta-RKC dus. Bij winst vergroot Sparta de marge op de rode lantaarndrager tot 10 punten, en dat is niet misselijk. Maar, de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat in het rechterrijtje alles mogelijk is en dat de top van de linkerkant schier onmogelijk te verslaan is. Een kwestie van (kies het bijbehorende ABBA liedje), maar hier een hint: €€€€€€. Zondag breng ik Astrid naar Eindhoven vanwaar ze een Ryanair vlucht neemt naar Thessaloniki om daar met onze jongste spruit een aantal dagen door te brengen. Ivar komt maandag binnenvliegen uit Turkije, waar hij met de opa van een studentenvriend en nog wat makkers een eilandentrip per boot heeft gemaakt. Het joch lijdt wat af! Tinley en ik gaan er het beste van maken.

“Oh wat heerlijk om een paar dagen met die zwakke schakel van een baasje door te brengen,” lacht ze bovenstaand. “Daar kan nog wel een extra stukje worst vanaf.” Inderdaad, ze kent me door en door! Maar één ding is zeker, ze mag graag met me naar een potje voetbal kijken, en dat noem ik pure winst!

En natuurlijk is-ie er a.s. woensdag weer, de 28e aflevering van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’. Zegt het voort, zegt het voort!

9/11: Hoe ik het beleefde

11 september 2001: op een normale zonnige Californische morgen vertrek ik om 06.15 van huis om bij Ex’pression, ‘the best place in the world to work for’, mijn taken als CEO uit te oefenen. Nauwelijks op Highway 24 aanbeland onderbreekt mijn favoriete nieuwszender KCBS het reguliere nieuws om te melden dat in New York een tweede vliegtuig in een van de Twin Towers is geramd. Ademloos luister ik naar het verslag, waarna ik Astrid bel om haar te zeggen dat ze de TV moet aanzetten omdat er iets vreselijks aan de hand is in New York. Op de automatische piloot rij ik Berkeley in om een ‘short cut’ naar Emeryville te nemen. Tijdens mijn rit rolt de ene na de andere verschrikkelijke boodschap uit de luidsprekers van de geluidsinstallatie. Met tollend hoofd parkeer ik de auto en loop bij Ex’pression binnen. Omdat Ex’pression een 24/7 school is, dag en nacht aan de bak dus, is er nog een behoorlijk aantal studenten die half huilend, half elkaar troostend rond de TV in de kantine geschaard zijn. Iedereen heeft wel familieleden of vrienden in New York, dit is Amerika, land van de onbegrensde mogelijkheden. Terwijl de TV onheil blijft weergeven, proberen we de normale gang van zaken te hervatten. Dat valt niet mee. Onze personeelszaken dame, Andromeda geheten, weigert over de Bay Bridge te reizen, hoewel die nu net als de Golden Gate Bridge bewaakt wordt. Zo suddert de dag door en tegen zessen besluit ik de rit naar huis te maken. Terug op Highway 24 schieten de tranen in mijn ogen wanneer  vaderlandslievende Amerikanen, zoals onder weergegeven, solidariteit met hun land verklaren en medeleven met hun landgenoten in New York.

Zeer emotioneel om mee te maken, en dat deel ik ook met Astrid en de kinderen. Vanaf dat moment bewaar ik de krantenverslagen, zoals ik wel meer doe tijdens historische gebeurtenissen. Uiteraard pakken die uit:

Het ongeloof dat zoiets in eigen land kon gebeuren, valt door alle media niet in woorden te vangen. En dan natuurlijke de schuldigen. Welnu in de dagen na 9/11 wordt er één uiteraard uitgelicht:

Osama bin Laden staat op Amerika’s lijst van meest gezochte mensen: levend of dood! Een predikant in San Francisco zegt niet ten onrechte dat Amerika ‘never, ever’ ooit nog hetzelfde zal zijn. Moet ik wel kwijt dat ze het met Trump niet eenvoudiger hebben gemaakt, maar dit terzijde. De rest van de week werd gekenmerkt door routineus alles te doen wat gedaan dient te worden, maar 9/11 beheerste alles, van de zoektocht naar een nieuw personeelspersoon tot de 10e afstudeerklas op vrijdag de 14e, inclusief onze pokeravond

dezelfde vrijdag, waar vrij lusteloos met fiches gesmeten werd. De schrik was groot toen dinsdag bleek dat sterarchitect John Storyk gemist werd, die onderweg was naar Los Angeles, het eindpunt van een van de vluchten die eindigde in de Twin Towers. Woensdag kregen we het verheugende bericht dat zijn vlucht, de volgende naar Los Angeles, in alle chaos uitgeweken was naar New Orleans. Aangezien na die verschrikkelijke dinsdag al het luchtverkeer verboden werd, voor hem geen mogelijkheid om naar ons te reizen, maar ook communicatie bleek de eerste dagen moeizaam te verlopen. Kortom een week die nimmer uit het geheugen gewist zal worden, dat is zeker!

Let op, woensdag alweer de 27e aflevering van ‘Uit de

Amerikaanse school geklapt’, waar dit eigenlijk beknopt ook al een voorbode van was.

Een oorwassing gevolgd door weldadige balsem

Makkelijk zat te verklaren, Ajax op bezoek om het verschil in kwaliteit, ook vertaald in €€€, aan te geven. Maar we heersten toch mooi het eerste kwartier, zodanig dat Ziyech een bal van de lijn moest halen. Ha! Maar het mooiste deel was het gesprekje na afloop met mijn kleinzoon, die me vergezelde in plaats van broer Rob: “Opa, waarom klapt het publiek nu de wedstrijd is afgelopen, en worden de spelers toegezongen? Ze hebben toch verloren!” Opa: “Jochie dat is een gelukkie, die les wilde ik altijd kwijt, je bent in Rotterdam, dus bij verlies maar wel geleverde strijd, is er niemand die je iets verwijt”. A la Zuiderzeeballade (voor de ouderen onder ons). Welnu, die redenering viel helemaal in goede aarde. Respect, ook voor opa! Over ouderen gesproken (de balsem dus), maandag weer onder bezielende leiding van juffrouw Olinda een lekker begin gemaakt met de oefeningen van ons sportkluppie, oftewel De Gezelligste Sportclub, ook wel de Gympies genoemd volgens de voorkaft van een aan mij gepresenteerd fotoboekje:

Onder eindverantwoording van lid Dorothea, linksonder met gulle lach, boden ze me dit aan ter gelegenheid van het einde seizoenfeestje, tevens verjaardagbijeenkomst, 1 juli j.l. En hoe treffend werd mijn liefde voor Sparta na al mijn ontboezemingen (tot ze er gek van werden) op de laatste pagina weergegeven:

Er werd zelfs gecontroleerd of onder A5 in mijn jukebox wel het Spartalied is ondergebracht! Maar, men had natuurlijk in de gaten dat wat ik beloof om te organiseren, ook nog eens een keer waargemaakt dient te worden. Dat werd dan ook duidelijk vastgelegd!

Serieus bezig met een belangrijke taak, dat kan je wel aan Astrid overlaten. Terecht in het zonnetje gezet! Meerdere malen reeds verklaard: kluppies (Sparta en ‘De Gezelligste’) voor het leven! Over ‘voor het leven’ gesproken, dat kan je ook zeggen over de straf die Jaitsen Singh uitzit, daar heb ik vele Luimen aan gewijd, om maar van de vele misstanden niet te spreken. Ook privé bracht het zelfs malheur, maar dit terzijde. Nu heb ik twee weken geleden geschreven dat mijn rol uitgespeeld is, maar toch wil ik jullie aandacht vragen voor de petitie die momenteel door PrisonLaw gevoerd wordt om Singh terug naar Nederland te brengen. Klik hier op https://petities.nl/petitions/breng-de-74-jarige-singh-terug-naar-nederland?locale=nl en onderteken de petitie, niemand verdient dit lot, laat staan wanneer je onschuldig bent!

Overigens, wie heeft er naar Nederland Duitsland gekeken? Ik was echt heel benieuwd hoe onze twee miljoenenboys, te weten Frenkie de Jong en Matthijs de Ligt, het zouden doen. Met name de laatste, gezien de genadeloze kritieken op hem in Italië. Welnu, buurman Peter, die zijn voetbaluren dramatisch aan het opkrikken is, en ik gingen er eens echt voor zitten, maar konden van de eerste 45 minuten niet echt genieten. De tweede helft bracht ons de opwinding waar we zo naar verlangden, zeker op Duitse grond. Zelfs Astrid vond ons enthousiasme aanstekelijk. En Frenkie en Matthijs? Dat komt goed, neem dat maar van mij aan!

En, zoals altijd de herinnering om niet te vergeten dat a.s. woensdag alweer de 26e aflevering van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ digitaal tot jullie komt. Er valt weer heel wat te beleven!