De week van ‘Herinnert u zich deze nog’!

Vanavond geven Astrid en ik acte de présence bij een receptie ter gelegenheid van het 90-jarige bestaan van de lokale Vinkeveense voetbalclub.

Eén van de gebeurtenissen deze week die vele herinneringen met zich meebrengen. Allereerst omdat ik daar wijlen mijn schoonvader Toon Gruter leerde kennen, ver voordat ik kennis maakte met Astrid. Toon was dé concierge van Vinkeveen, maar ook dé grensrechter van Hertha. Immers, hij werd een legende door zijn perfectionering van het roemruchte ‘club in nood, vlag omhoog’. Daarnaast stond hij lijnrecht tegenover mij toen indertijd Hertha moest kiezen welk vlaggenschip van de vereniging prioriteit zou moeten krijgen: zondag 1 of zaterdag 1, dat een klasse hoger speelde. Ik hoor het ‘m nog zeggen: “gaat die hufter de zaterdagafdeling steunen”. Zondag won het, en ik ging met mijn onderneming zaterdag 1 sponsoren:

Naast mij rechts de legendarische voorzitter Harry van Genderen, aan mijn hand een zeer jeugdige zoon Eric

Wrok? Totaal niet, tot het laatste moment vrienden gebleven, wel kan ik me voorstellen dat hij veel verdriet gehad zou hebben nu de prioriteit van Hertha bij zaterdag 1 ligt. Tja, zaterdagavond wil de jeugd uitgaan, onthouding, zoals in mijn tijd (sprak opa), is er niet meer bij! Hertha, de club waar ik afbouwde en in 1980, in de altijd lastige uitwedstrijd tegen NITA 2, mijn knieschijf brak. Ook hier een uitlating van elftalleider Willem Spijker om in te lijsten. Terwijl ik met brokstukken zwervend in mijn rechterknie opkrabbelde, sprak hij de gedenkwaardige woorden “laten we het tot de rust aanzien, wellicht kan je nog door”. Niet dus. Uiteindelijk heeft ploeggenoot Cees Zaal me na de wedstrijd op z’n rug genomen en naar huis getransporteerd in zijn auto. Hertha, nog vele herinneringen, niet alleen van een meter bier of een broodje bal, maar ook van hechte kameraadschap. Hopelijk rijdt Astrid vanavond terug! Dan mijn oudste vriend en vriendin in dienstjaren, sinds dansles 1962/1963, Yvon en Martin Corsten, ouders van wereldberoemde DJ Ferry en getalenteerde Robbert. Een uitnodiging:

Dan is geen kattenpis; het kan dus wel! En niet alleen dansles, maar ook gezamenlijk cabaret, eetpartijtjes, en diepe vriendschap. Maar ook feesten met een thema:

Martin als Asterix en Yvon als Wilma (uit de Flintstones)

Vriendschap voor het leven! En dan hebben we donderdagavond nog:

Lubbers De Jong-grachtentocht

Aanvang donderdag 29 augustus om 17:00 uur bij Café ’t Smalle, Egelantiersgracht 12, 1015RL Amsterdam

Grote man Peter Keijzer van dit prachtige Tech PR bureau had een mooie verscheidenheid aan mensen uitgenodigd, o.a. de grondlegger Bert Lubbers, niet alleen briljant ICT journalist indertijd, maar ook de man die in 1988 mijn Luimenboek introduceerde, met tekeningen van de groten uit die periode van mijn broer Rob, die niet veel goeds met mij voor hadden.

En zo genoten Astrid en ik al rondvarend van menig anekdote en mooie mensen. En van het verzorgen van de inwendige mens had voornoemde heer Keijzer ook kaas gegeten. Vele schalen met lekkernijen werden door ons van ‘klandizie’ voorzien. Voor velen ook een quasi reünie om van te smullen. En nu willen twee van die oud journalisten met me mee naar een Sparta wedstrijd, hoe mooi is dat?! Gaat zondag niet lukken: UITVERKOCHT! Oude tijden herleven ook hier, nr. 3 tegen nr. 4 van de competitie, zij het dat Sparta nr. 3 is, en Ajax nr. 4! Nou ja, na zondag weten we meer over de nieuwe stand. Woensdag is het weer zover: aflevering 25 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’. De spanning hangt in de lucht, ik kan er zelf niet van slapen! Fijn weekend.

Klassejustitie? Het heeft er veel van weg.

Waarom wil Minister Grapperhaus van Justitie wel naar Thailand vliegen om te trachten de heer en mevrouw Van Laarhoven naar Nederland over te brengen, en wordt Singh schriftelijk afgeschreven? Toegegeven, bij Van Laarhoven zijn nog ernstiger fouten gemaakt dan bij Singh, maar streep dat weg tegen de 35 jaar dat Singh al vast zit, vul dat aan met de misstanden rondom zijn zaak + zijn leeftijd, en je denkt toch op z’n minst…..merkwaardig. Miljonair versus pauper? Iets stinkt er. Helaas, Jaitsen Singh, ik ben nu buiten spel gezet, en met mij Ivar en Astrid, en Kaj (in volgorde):

Zoals de Amerikanen zeggen: “God bless”. Nu het tijdstip van onze China trip dichter en dichter bijkomt, en we verzekerd zijn van goede huis- en Tinleyhoeders in de personen van broer Rob ( u weet wel, die van Sparta) en diens gade Mariette (ruim 45 jaar schoonzus), leek het ons goed om de expertise in te roepen van iemand die al de route Beijing – Sjanghai gemaakt heeft. Tante Wilma (van Astrids kant) lichtte ons vol passie in over alles wat ons maar enigszins interesseerde, van maaltijden (geen vissenogen alstublieft) tot kleding, van contant geld tot het in je bezit hebben van de handige National Geographic reisgids voor China, die ze me plechtig overhandigde:

En natuurlijk nog wat pilletjes tegen nare maag- en darmaandoeningen. Je weet maar nooit! Voor de zekerheid namen we daarna nog maar een chardonneetje en een chippie, je moet immers voorbereid zijn! Waar kan je nu echt blij van worden zonder over geld of luxe zaken te praten? In mijn geval van een afgestudeerde student (2000), die een mooie baan bij Netflix verworven heeft, en die ik aanschreef naar aanleiding van een Netflix verzoek van een goede relatie. Zelfde dag nog een enthousiast antwoord terug, waarin hij schreef: “Peter!!! Such a welcomed blast from the past”. Hoe kun je nog een beter compliment krijgen na 20 jaar! Maar dat niet alleen, hij stuurde ook nog een restaurantfoto mee na een show waar we in 1999 een stand hadden, en waarbij goede studenten aan mee mochten werken op onze kosten:

Helemaal achteraan mede-aanstichter Gary Platt, links van mij Sound Director Duke Zafferey, die net een balletje wasabi doorgeslikt had, en derde van links industrie geluidsveteraan Dave Bell.

Daar werd ik zomaar helemaal blij van! De week werd gisteren goed afgesloten met een toertje langs de HKU (Hogeschool voor de Kunsten Utrecht) en de Dutch Game Garden (DGG). DGG direkteur JP van Seventer retourneerde de dienst die Professor Dr. Güven Çatak mij eerder dit jaar bewees in Istanboel, onder regie van het Nederlandse consulaat aldaar. Digital Game Design en educatie, daar draaide het allemaal om. In ieder geval maakt de goede professor een ‘selfie’ voordat we bij de HKU naar binnen gingen.

V.l.n.r. moi, JP van Seventer en professor Güven Çatak

Met het oog op het weer sluit ik vroeg af. Één verzoek: smeer je goed in! Uiteraard ook komende woensdag weer een editie van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’: nummertje 24. Ben je de draad kwijt, even terug ‘bladeren’. Begrijp je het niet; stuur een e-mail. En nee, er kan niet vooruit gebladerd worden!

1963: 3 Marijkes-Eén weg, één zal altijd blijven!

Heel eerlijk, wanneer ik Peter Koelewijn ‘Oh Marijke’ hoorde zingen, dacht ik altijd aan Prinses Marijke die van naam wijzigde in 1963. Ze koos voor haar tweede naam: Christina. Datzelfde jaar was ik verliefd op Marijke van Doorn, die ik met plezier op mijn Tomos (armeluis Puch) van pretplek naar pretplek vervoerde.

Hier, gekleed in Beatle jasje, gezeten op mijn beminde Tomos in de Van der Poelstraat, waar ik geboren ben. Voor niet Rotterdammers: een zijstraat van de 2e Middellandstraat, oftewel de arme kant van de Heemraadssingel. Maar dit terzijde. Christina en ik groeiden zo’n beetje parallel op, zij met 3 zussen op Soestdijk, ik met 3 broers op de zolder van pand 5B. Ik heb altijd een beetje met haar te doen gehad, had niets met die grappen over haar. Vond haar een beetje zielig. Maar nu, bij haar heengaan, komt toch Marijke weer bovendrijven. De macht van muziek. Rust zacht Marijke Christina, misschien kom je nu echt tot rust.

Bloeddoping: Voordat we naar China gaan probeer ik mijn linkerknie, die in november uitgewisseld wordt, zodanig in vorm te krijgen dat ik gezellig met Astrid en de groep over de muur meewandelen kan. Mijn voorstel aan de chirurg: wat te denken van een cortisone injectie? Na zo’n injectie in Amerika kon ik weer bergen beklimmen, beren bevechten, etc. Nee dus. Kan infectie veroorzaken en dan opereer ik je niet, was zijn duidelijke antwoord. Maar wat te denken van een injectie met bloedplaatjes verrijkt plasma? Natuurlijk, dat is een schot waard. Woensdag gedaan. Eerst wordt het bloed uit je arm getrokken, vervolgens behandeld en daarna weer verrijkt in de knie gespoten. Afgezien van het gepiel met de ietwat lange naald tussen de gewrichten door; eitje! Nu nog bezien of het net zo goed werkt als bij die atletiekmensen. Zo ja, dan over 3 weken nog een injectie. Over infecties gesproken, nooit geweten dat er een wereld handenwasdag bestond. Daar werd ik afgelopen week mee geconfronteerd. Een onderzoek uit 2015 had namelijk uitgewezen dat Nederlanders degene zijn die het minst hun handen wassen na gebruik van het toilet. Zie het resultaat van het onderzoek op onderstaande kaart:

Je begrijpt dat mijn Amerikaanse vrienden het geweldig vinden om me erop te wijzen dat die ‘o zo’ propere Nederlanders in de praktijk door de mand vallen. Ze hebben de volgende oplossing gevonden voor restaurants e.d.:

Dat zal je leren om na het dichtritsen van je gulp de handen te wassen. Inderdaad dames, mannen zijn hier het meest schuldig aan! Vanavond weer voetbal? Inderdaad, vriend George (ADO seizoenkaarthouder) komt me full service ophalen en brengt me weer thuis. Hopelijk ook na een Sparta overwinning! Later dit seizoen uiteraard hetzelfde ritueel op het Kasteel. Gaat leuk worden met een lekkâh broodje wogst vooraf, of een balletjâh gehak. Ik hoop wel dat het een betere wedstrijd wordt dan die zouteloze partijtjes die ons door PSV en Feyenoord voorgeschoteld werden. En dan de uitsmijter: ook a.s. woensdag (alweer) aflevering 23 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ digitaal geserveerd.

Blast from the past – nostalgie op z’n best

Menigmaal krijg ik de vraag of mijn standpunten/meningen mensen van me doen afkeren. Dat zal vast wel, maar stel dat iemand Trump als mens te vuur en te zwaard verdedigt, dan kan dit personage beter niet tot mijn vrienden-/kennissenkring behoren. Daar kom ik op omdat dit zo’n week was dat uit verschillende stadia van mijn leven mensen terugkeerden in mijn bestaan. Eerder gebeurde dit al, dankzij sociale media, maar deze waren in die zin bijzonder omdat ze verschillende werkmomenten in mijn leven behelsden. De oudste in jaren (1990) kwam van de week binnen op LinkedIn:

Marcell Ham  9:52 PM

· Hi Peter, inmiddels 30!! Jaar geleden (Top Sports Group) hoop dat alles goed gaat met je. Ik zag je naam voorbij komen bij Improved.

Marcell heb ik leren kennen bij de Top Sports Group, waar Inter Football onderdeel van uitmaakte. Maarten de Vos, gereputeerd journalist en oprichter van de Top Sports Group, die op enig moment o.a. de bordreclame- en TV rechten van het Nederlands elftal had, huurde mij in om orde op zaken te stellen, hetgeen uiteraard nogal wat in de pers teweeg bracht.

En ja, ik heb in Wassenaar bij Hans Breukhoven aan tafel gezeten, waar Vanessa koffie met stroopwafels serveerde, om dit te bespreken. Hoe het verder allemaal afliep is een Luim Special waard, maar nu niet aan de orde. Wel is zeker dat ik binnenkort met Marcell van een versnapering ga genieten, waar onder andere op zeker het celebrity WK1990 op de Orient Express ter sprake zal komen!

Altijd verfrissend wanneer je een verzoek krijgt om contacten tot stand te brengen in Californië van iemand waarmee je in het verleden contact hebt gehad. Via LinkedIn:

Vincent Laban  9:41 PM

Beste Peter, we hebben contact gehad tijdens mijn IA stage op de ambassade in DC in 2012 (onder Martijn en John in SF).

Ja, dat was indertijd ook mijn taak bij het Netherlands Business Support Office in San Francisco:

En tips en tricks, natuurlijk, hetgeen me brengt bij een presentatie in Groningen, vastgelegd door advocaat Henk Bethlehem:

· 22 mei 2017

Blog 2 over editie: Learn from Silicon Valley

Sprekers: Peter Laanen en Jarno Duursma

Een bijdrage namens Henk Bethlehem; advocaat op het gebied van ICT/IE bij Bout Advocaten.

Peter heeft 18 jaar in Silicon Valley gezeten en daar alles gezien wat er te zien valt. Zijn motto is: ‘wat we kunnen leren, nemen we mee’.

Henk benaderde me j.l. woensdag of ik interesse had in een zaak waar zij bij betrokken zijn, en waar ze wellicht mijn expertise bij kunnen gebruiken. Uiteraard onder geheimhouding. Wat ik eigenlijk met het voorafgaande wil zeggen is dat wat je ook doet, doe het professioneel en met égards, dan hou je de juiste mensen betrokken, hoe lang dat ook mag duren! Nu even terug naar de actualiteit van alledag: gisterenavond met broer Rob op een (bijna) uitverkocht Kasteel Sparta’s eerste thuiswedstrijd bijgewoond. Na een slappe eerste helft (1-0 achter in de rust), werd VVV op maar liefst vier doelpunten getrakteerd in de 2e helft. Zogezegd een vlaaitje van eigen deeg. Omdat het er zo lekker uitziet, het kind in mij, de stand in de eredivisie:

 Niet vergeten, a.s. woensdag wederom een digitale inkopper: aflevering 22 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’. Vergeet vooral niet vooraf een midazolam tablet in te nemen!

‘Only the good die young’ en medische perikelen

Waar ik afgelopen week van schrok was het overlijden van een van Nederlands beste pitchers: Loek van Mil, 34 jaar slechts. We leerden hem kennen bij de World Baseball Classic in 2013, tijdens een receptie in de residentie van de toenmalige Consul Generaal in San Francisco, Bart van Bolhuis. Prettig en enthousiasme uitstralend jong mens. Astrid en ik hebben dikwijls uit de grap de foto laten zien van hem tussen ons in, waarbij het lijkt of wij zitten en hij staat:

Maar, met zijn 2 meter en 16 centimeter torende hij daadwerkelijk boven ons uit. Ik zag hem nog even in 2016 bij het EK honkbal in Haarlem, en daarna niet meer tot we ons rot schrokken over het bizarre ongeval vorig jaar in Australië, waar hij hersenletsel opliep. En nu plotseling overleden, hetgeen het gevolg geweest moet zijn van de eerdere val met zijn hoofd op een rotsblok, waar men hem pas 24 uur later bewusteloos aantrof. Hoe het ook zij, een mooi jong mens is onfortuinlijk aan z’n einde gekomen en we kunnen zijn nabestaanden niet meer dan onmenselijke sterkte toewensen, en de hoop dat de mooie herinneringen troost bieden. De Luim moest hier even bij stilstaan. Het nieuws komt geregeld over als ‘fake’ nieuws, omdat men menigmaal de feiten verhaspelt. Zou het zo kunnen zijn dat er in Hoek van Holland een schietpartij plaatsvindt en in Amerika zou dat weergegeven worden als gebeurd in Rotterdam, dan zou er gesproken worden over die ‘domme’ Amerikanen. Welnu, de fatale schietpartij in het Californische Gilroy werd door het ANP geplaatst in San Jose, dat 51 kilometer ten noordwesten ligt. Dat klinkt zeker beter (‘Do you know the way to San Jose’). De pest is dat veel partijen dit overnemen. Daarnaast heeft men het over een voedselfestival, niet geheel bezijden de waarheid, maar het heet ‘Gilroy Garlic Festival’. Belangrijker is dan om te vermelden dat Gilroy beroemd is vanwege de garlic, knoflook dus, waaruit dit festival ontstaan is. Gilroy is dan ook de zelfbenoemde knoflook hoofdstad van de wereld!

Ere wie ere toekomt, en een beetje troost voor de zo getroffen mensen van Gilroy. Neem dan de televisie wanneer Trump en Kim Jong-un ten tonele verschijnen, daar hebben ze het over de twee wereldleiders.

Schei toch even uit, hoe kun je dat moordzuchtige opperhoofd van een onderdrukt landje een wereldleider noemen? En Trump dan, die dictator in spé, hoor ik u zeggen. Daar laten ze het maar even bij, anders krijgen ze van Baudet via de tweede kamer te horen dat de NPO een linkse partij is. Weet je wat een leuke manier is om met mensen in aanraking te komen? Laat je uitnodigen door je wederhelft om de zomermarkt van Spakenburg te bezoeken. Na een honderdtal kraampjes besluiten de dames om zoon Rick en mij te stallen op een terrasje. “Nemen jullie maar de tijd,” roepen Rick en ik in koor. Bij elke bui, tussen de zonnestralen door, komen mensen bij ons aan het tafeltje asiel vragen. En iedereen praat, niemand staart op z’n schermpje. Sociaal ideaal! Laat ik nou uitvinden wat er na de overname van Super de Boer door Jumbo met al die centjes is gedaan. Mijn rikketik moest nog door Bergman Clinics onderzocht worden alvorens men tweede helft november ook de linkerknie gaat vervangen. Kom ik in Bilthoven onderstaande bewijzering tegen:

Ik durfde niet naar binnen te gaan, uit angst dat mijn hartje op hol zou slaan, hetgeen slecht voor mijn bloeddruk is. Oh, ter geruststelling, ik mag mee met Astrid maar China, en de operatie is ook goedgekeurd. Met dit hart kan je wel honderd worden, sprak de cardioloog monter. Kortom, jullie zitten nog even met me opgescheept! Maar daardoor ook de zekerheid dat a.s. woensdag aflevering 21 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ in de digitale brievenbus gekieperd wordt. Lekker toch? Niet dan?