Ja, de harde Sparta kern begreep er niets van; ‘hoe kan je nou een wedstrijd van Sparta verkwanselen voor een Bluesband?!’ Dat is zo’n moment dat je wartaal uit gaat slaan…..eh….dat-ie nog niet vaststond aan het begin van het seizoen met het oog op Qatar, en dat er verkeerde Jumbo bouwvakkers in het spel waren, maar niet te vergeten de 50 oranje supporters die positief gratis naar het WK mogen, zolang ze maar niet over enge dingen schrijven. Ik geef het toe, bijeengeraapte argumenten. Lang verhaal kort; vanuit Corfu zijn we in Heiloo terecht gekomen via Rolina Boekel, bestuurslid van de Cultuurkoepel. Zij, met haar man Lex, genoten evenals Astrid en ik van dit Griekse eiland, hoewel we daar in een spannend verhaal belandden. Deze zinsnede uit mijn Luim van 8 juli geeft wel aan dat we in eerste instantie hen nogal verdacht vonden: ‘Tijdens het afrekenen kwamen we er tot onze verbazing achter dat we gade werden geslagen door cyberexpert Lex B. en diens vrouw Rolina. Reden zij in de auto die ons steeds hinderlijk volgde?’ Dat bleek dus behoorlijk mee te vallen en uiteindelijk boekten we een concert van CCC Inc. op een zaterdagavond die in mijn elektronische agenda vrijstond. NIET DUS! Maar, zoals mijn moeder altijd stelde, de eerste afspraak geldt. En we hebben er geen spijt van gehad. Daar stonden 6 ras muzikanten op het toneel in een prachtig verbouwde kerk die de pannen van het dak speelden. Met een gemiddelde leeftijd van 75 jaar stonden ze maar liefs ruim twee uur de zaal van een flinke portie blues te voorzien.
Het plezier spatte eraf. Helemaal links op het wasbord Ernst Jansz, voormalig Doe Maar lieveling, die ooit voor duizenden gillende meisjes speelde, nu voor een zaal van 450 op z’n best. Ook Joost Belinfante, met petje en wit t-shirt, begeesterde de zaal, niet alleen met z’n vioolspel, maar ook met z’n geestige woordspelingen. Stiekempjes keek ik tussen het foto’s maken door naar Teletekst 818: ‘yes, Sparta heeft met 3-1 gewonnen’. De vreugde op mijn gezicht werd gezien als overgave aan de muziek. Astrid wist wel beter. Dank Rolina en Lex voor de warme ontvangst, nimmer zal ik nog een slecht woord over jullie schrijven (denk ik). Omdat dit weer een Luim dient te zijn van normale omvang, raas ik even door de week heen. Deze week twee heugelijke verjaardagen in de familie, Tinley 10 en Ivar 26. Astrid nam in bruine kroeg ’t Sluisje in Amsterdam Noord (gestoord), waar we van een verjaardag borrel en bitterballen genoten, een foto van Ivar en mij.
‘Spitting image’, noemen de Engelsen dat. Persoonlijk denk ik dat we een tweeling zijn, waarvan één eitje 50 jaar later is uitgekomen. Volgens Astrid heb ik wel meer rare ideeën, hoewel zij per ongeluk Ivars haar gemillimeterd had. Dat kwam de foto natuurlijk wel ten goede! Om de balans in evenwicht te brengen, onderstaand moeder en zoon:
Lief toch?! Uit San Francisco kwamen gisteren Bo-Peter en partner Tiphanie aan, die wat dagen bij ons doorbrengen en bij familie in Frankrijk (foto’s volgen). Dit weekend gaan ze o.a. per fiets Amsterdam doorkruisen om te bezien waar ze zich april 2024 willen vestigen. Uiteraard biedt Ivar de helpende hand. Goed gevoel, nu Kaj nog. Hey, dromen mag! In ieder geval hoop ik dat we met 4 van de 5 zonen (plus aanhang) 21 november een klein oranje feestje kunnen beleggen wanneer Nederland tegen Senegal het WK opent. ‘One Love’ zal het thema zijn van deze internationale multiraciale groep geliefden, en trots worden gedragen door de tienjarige Tinley: