Op voorhand wist ik dat de afgelopen week er een zou worden van ‘memories are made of this’. Maar dat verleden en toekomst zo verweven zouden zijn in één ingenieus geprogrammeerde summit, daar had ik geen benul van. Net zo min als van het gegeven dat ik tijdens de opening van de summit in het zonnetje gezet zou worden door de grote man achter dit spektakel; Alex Broekman:
Aangezien de stap naar boven wat groot was voor m’n klutsknieën, ben ik er maar bij gaan zitten. Hoe ik Alex in 2013 op het consulaat in San Francisco heb leren kennen, laat ik hem in z’n eigen woorden vertellen: https://misterawesome.nl/life-after-startup-the-value-of-slow-connections/ Even tussendoor, toen Astrid deze foto zag zei ze, ‘waarom heb je die rare pet niet afgedaan’? Ik: ‘je weet wat de dermatoloog zei, wanneer er sprake is van een zonnetje, pet op’. Daar nam ze geen genoegen mee, en waar is waar, ik stond gewoon argeloos tussen de menigte (van fijne mensen). Afijn, ik zit dus daar, en omdat Alex Sparta ook bij mijn introductie had genoemd, begon ik spontaan ‘Rood Wit is onze glorie’ te zingen, waarna ik in het kort vertelde hoe ik Alex had leren kennen en uiteraard hoe trots ik was op wat er die dag te gebeuren stond. Nu ben ik nooit te weten gekomen of Alex de microfoon uit m’n hand wilde grissen of dat hij in de lach schoot. Maar goed, de verfrissende formule waarbij Superconnectors tegen elkaar opbieden wie het beste een (jong) bedrijf voort kan helpen in de vaart der volken, werkt. Superconnectors willen daadwerkelijk op z’n Amerikaans ‘teruggeven’. Dat er veel aanwezigen zouden zijn die ik eerder in Californië had ontmoet, wist ik, maar het respect en de warmte waar over en weer sprake van was, was in één woord hartverwarmend. Te veel namen om op te noemen, dus noem ik behalve Alex niemand uit angst er een te vergeten. Waarom Alex? Enerzijds omdat hij het meest het spotlight verdient, en anderzijds omdat hij sinds Groningen vorig jaar beschouwd mag worden als mijn evenementen mantelzorger. Nog iets; ook het grote aantal vrouwen mag genoemd worden, alsmede hun van belang zijnde inbreng.
In het segment dat ik bijwoonde ‘access to market’, werden twee van de drie ereplaatsen door energieke vrouwen ingenomen. Nr. 1, Mathys van Abbe, vertelde in het interview niet dat hij zowel in 2011 als 2013 ons bezocht had in San Francisco. Werd daar de basis gelegd voor zijn afgetekende overwinning? Overigens, over afgetekend gesproken, geheel rechts de energieke, taalsoepele moderator Maarten Reijgersberg. Kortom; een geweldig evenement en wil je er op een of andere manier onderdeel van uitmaken; bezoek www.superconnectors.io Heel eerlijk wat was er deze week veel om over te schrijven; de paus en homo’s, Schoof, Olij, rellen bij FC Utrecht, en ga zo maar door. Omwille van de lengte van de Luim beperk ik me tot een ander evenement waarbij twee ‘power women’ de show gestolen hebben. Het evenement werd georganiseerd door de ROM, de ontwikkelingsmaatschappij van Utrecht, geleid door de dynamische leidsman, directeur Arjan van den Born.
Eva de Mol benoemde al de belangrijke topics waar een startup/scale-up mee te maken heeft, inclusief de risico’s. Haar studie bij UC Berkeley gaf haar ook veel inzicht in de Amerikaanse VC wereld, alsmede de risico’s die men daar durft te nemen, hetgeen in ons kikkerlandje niet bepaald ‘bon ton’ is. Heel verfrissend, vooral met het oog op de soms nogal gladde praat dat volgde. Geen gladde praat van Annemarie Jorritsma, die met haar interactieve reflectie op het geheel de zaal nogal eens aan het lachen kreeg. Na afloop sprak ik haar over haar bezoek aan Ex’pression College en onze investeerder Eckart Wintzen. Zij was indertijd burgemeester van Almere en werd vergezeld door Job Cohen, op dat moment burgemeester van Amsterdam, die de stellige wens had om een school als Ex’pression in Amsterdam te starten.
Zowel Annemarie als Job hebben deze foto op de schoorsteenmantel staan. Aan één herinnering uit die tijd barstte Annemarie wederom in schaterlachen uit. ’s Avonds, we schrijven 18 mei 2005, vond de officiële opening plaats van de Supperclub in San Francisco, het restaurant waar je o.a. in een bed dineren kon, oorspronkelijk gestart in Amsterdam. Cohen had als verrassing een Amsterdammertje meegebracht en wegens zijn onhandige manier van uitpakken (gebruik je verbeelding) en de triple X, dacht men dat het een fallus was. Hilariteit alom. Grappig genoeg kwam er als afsluiting van de week nog een element bij toen Jos Kuijer bij ons een hapje kwam eten. Annemarie is deelnemer geweest van Sterrenslag, het TV programma dat door Jos gepresenteerd werd, ook daar liet ze van zich spreken! Kortom; wat een week. Echter, zondagmorgen sloeg alles toen zoon Bo-Peter na vier pogingen vanuit Guatemala via Houston en New York alsnog op Schiphol aankwam. Een gelukkiger moeder kon die dag niet gevonden worden. Eind goed al goed!