Het is zover, vandaag gaat de Luim goedgeluimd aan twee zorgeloze vakantieweken beginnen. Je weet dat je dan nog enige taken moet voltooien om mensen niet teleur te stellen. En hoe je het ook wendt of keert, de actualiteit is nooit ver weg. Met de enorme kinderellende in Gaza en Oekraïne op mijn netvlies, reikte Astrid me gisteren een formulier aan met het verzoek om dat in de planning spreadsheet te verwerken. In mijn takenpakket als CBO (Chief Baby Officer) is dat mijn voornaamste verantwoordelijkheid. Vol trots presenteer ik dan ook mijn visitekaartje aan mensen die een kind verwachten:
Wanneer ik de verwachte geboortedatum zie, weet ik wat mij te doen staat: spreadsheet 2025 aanmaken. En daar zit ik dan, 7 juni 2024, aan mijn computer om de naam van een zwangere moeder in te toetsen die volgend jaar januari een kind verwacht. Optimist als ik ben, betekent dat echte hoop, ik kan het niet helpen. Misschien gaat dit kindje de anti Trump/Wilders worden, wie weet? Voor nu kunnen we alleen maar hopen dat er een STOP komt aan al dat nutteloze uitroeien, hoewel we weten dat ook deze hoop een flinke portie uitgestelde teleurstelling met zich meebrengt. Maar goed, welgemoed vertrekken Astrid en ik vanmiddag richting Noorwegen vanuit Rotterdam. Aangezien zoon Bo-Peter thuis samen met Tinley de scepter gaat zwaaien, heeft Astrid hem alle fijne kneepjes van onze nieuwe aanwinst bijgebracht:
Begeleid door loods Zwaan, onder toeziend oog van bodyguard Tinley, zet de ………. koers naar de Loosdrechtse Plassen. Juist; ……… betekent dat we nog over de naam van ons nieuwe bezit twijfelen. ‘Afternoon Delight’ heeft momenteel de voorkeur. Hebben jullie suggesties? We vernemen het graag voordat we 22 juni weer voet aan wal zetten. Twee weken geen Luim dus, maar wellicht wel wat updates wanneer mijn dikke duimen zinnige woorden uit mijn iPhone kunnen persen. Anders maar wat oude koeien uit de sloot halen. Famous last words: hopelijk hoeven we aan boord niet de EK wedstrijden van Nederland te missen. Nou ja ‘we’, ik bedoel ‘ik’. Indien niet, dan blijft het toch vrede tussen Astrid en mij, het resultaat van (bijna) 37 jaar huwelijk. Het kan dus wel!
