Het hologram mysterie

Ik hou van Kuifje striptitels, vandaar. We schrijven zaterdag 6 september 1986, het personeel van Multi Function Computers viert uitbundig het 10-jarig bestaan van de onderneming in het volledig afgehuurde vakantieoord Les Gottales, plezierig genesteld in de Ardennen. Een heel weekend nog wel, met optredens van o.a. Tavares en Mai Tai, alsmede kanovaren en diverse uitstapjes. De regie voor dit geheel was in handen van jeugdige automatiseerders Ton Bunnik en Rob laanen (leden ook van het huidige gehaktballen) lunchkwartet), die daadwerkelijk alles uit de kast hadden getrokken. Echter, presentatie van het geschenk van de medewerkers voor mij, hadden ze overgelaten aan wijlen Cees Bevelander, één van de eerste personeelsleden in 1976. Met een gloedvolle speech overhandigde hij me stralend een voor die tijd uniek geschenk; een hologram.

Helaas zag ik in eerste instantie niets omdat het belicht diende te worden, maar toen dat eenmaal plaatsvond, bleek het een prachtig stukje geschiedschrijving te zijn:

Een moederbord van Digital Equipment (onze hardware leverancier) en een handheldterminal van het Zweeds Micronic, waar bedrijven als Miele hun verkopers mee uitrustten. Aan de onderkant ‘multi function’, mijn naam in het schermpje van de handheldterminal en tevens een vergrootglas om details nader te bekijken. Prachtig. Het kreeg dan ook een ereplaats in onze woning. Tot de dag kwam dat de spot slechts een donkere ruimte belichtte. Volgens de producent het gevolg van een te vochtige (?) ruimte. Gelukkig had hij een reserve exemplaar, dat we voor ‘weinig’ over konden nemen. Dat hologram verhuisde via Duitsland en België mee naar Californië. En zo kwam alles toch nog goed, dachten we. Helaas, toen de container met onze verhuisspullen mei 2016 in Loosdrecht aankwam, bleek het hologram zwaar beschadigd te zijn. Droefheid alom, niets aan te doen. Tot het volgende gebeurde; Anne, een vriendin van Astrid, meldde een maand of tien geleden dat haar man René, een fervent verzamelaar van hologrammen, in Eindhoven, op zoek naar aparte exemplaren, een hologram had ‘gespot’ met mijn naam erin. Er bleek een derde exemplaar te zijn. Astrid en Ivar waren onmiddellijk enthousiast, ik wat minder omdat de vraagprijs behoorlijk wat duizendjes bedroeg. Ivar bezwoer alles in het werk te stellen om het Laanen exemplaar in de familie te krijgen. Heel eerlijk, ik liet het lopen, ook al omdat de eigenaar geen krimp gaf qua prijsstelling. Het klapstuk van kerstavond (net voor Astrids verjaardag) bleek een cadeau voor mij te zijn. Een familieportret, dacht ik, wellicht in schilderijvorm. Uiteraard was de verrassing groot toen het hologram tevoorschijn kwam:

Tranen prikten in mijn ogen toen ik Astrid bedankte, de gulle gever. Hoe het tot stand kwam: Ivar heeft de verkoper maandelijks lastig gevallen om de prijs te verlagen, maar die gaf geen krimp. Tot de kerst naderde, Ivar speelde zijn laatste troeven uit; ‘m’n oude vader’ en de kerstgedachte. Het kwam goed, dus, ik heb niet naar de korting gevraagd! Ergo; ouderdom komt niet alleen met gebreken, maar ook met voordelen. Het hologram straalt momenteel boven mijn bureau, maar Astrids verjaardag, daags erna, was er ook een om niet snel te vergeten. Al met al was deze week er een met nauwe familiebanden en een verrassing die er zijn mocht. Om met René Froger mee te zingen: ‘Alles kan een mens gelukkig maken, een hologram dat verlicht wordt, een vers bakkie……(vul zelf in)’.