Je merkt pas wanneer je een geliefde echt mist wanneer je hem/haar in de armen sluit. Dankzij de goede kant van social media en techniek, heb je niet in de gaten hoeveel tijd er verstreken is tussen de omhelzing van gisteren en van……meer dan een jaar geleden. Het voelt zo vertrouwd aan de ene kant en zo nalatig aan de andere kant. Had je tussendoor niet even naar Californië kunnen vliegen? Heel eerlijk; Astrid was druk en ik had geen zin om naar Trumps Amerika te komen. Maar goed, genoeg gejeremieerd, gisteren kwamen Kaj en Michelle aan op Schiphol waar Astrid ze als goede (schoon) moeder stond op te wachten. En eenmaal weer thuis kwam er geen eind aan de hugs, schouderklopjes en mooie woorden. Om de reizigers (Michelles neefje Ethan was er ook bij) wakker te houden, had Astrid een tafel inclusief lunchplank (aanrader) gereserveerd bij de Viersprong in Vinkeveen.
Dat ging er met bijpassend drankje goed in. Het kon niet uitblijven dat broers Bo-Peter en Ivar een dringend verzoek deden om ook nog acte de présence te geven. Na enig gedol waren ze ook wel bereid om even te poseren:
Uiteraard waren de boys niet alleen gekomen, hun dames waren er ook bij en tijdens het nemen van een foto schoot het door me heen dat in deze roerige tijden, zachtjes uitgedrukt, de wereld er zo uit zou moeten zien:
Van links naar rechts: Ileana, geboren in Guatemala, Amerikaanse staatsburger, woont in Amsterdam/Californië. Bo-Peter, geboren in Hilversum, Nederlandse staatsburger, woont in Amsterdam/soms in Californië. Arielle, geboren in de Filippijnen, Canadese staatsburger, woont in Amsterdam. Ivar, geboren in Düsseldorf, Nederlandse staatsburger, woont in Amsterdam. Kaj, geboren in Hilversum, Nederlandse staatsburger, woont in Sacramento. Michelle, geboren in Martinez, Amerikaanse staatsburger, woont in Sacramento. ‘Wacht eens, wacht eens’, hoor ik in mijn achterhoofd (floppy disk) ‘hoor ik daar een liedje’? Inderdaad, ‘Melting Pot’ van Blue Mink. Zo mooi kan het worden, kerst is nog een goede twee maanden van ons verwijderd, hoewel je dat in sommige winkels niet kan merken, maar ‘Vrede op aarde’ is de propaganda van deze Luim. Volgende week sluiten nog twee Laanen broers met aanhang aan en, wie weet, schiet me nog een ander liedje te binnen. Om maar weer op aarde te blijven, gaan Kaj en ik vanmiddag een potje ‘pool’ doen bij Hippo in Hilversum. Rijden we nog even voorbij onze voormalige woonstee, vlakbij de Oude Haven. Morgen gaan we (verplichte kost) op de sofa naar Sparta-Groningen kijken. Ik hoop dat Sparta in ieder geval wat leuks op de grasmat legt, zeker ook omdat ik Kaj enige tijd geleden gewezen heb op het toch enigszins armetierige niveau van het Amerikaanse voetbal. Het in de tweede divisie acterende Sacramento Republic FC was onderwerp van mijn kritiek. Misschien werd ik ook beïnvloed door de prijs van het bier: $18. Dat zouden ze in de Bosselaar niet durven te rekenen! We gaan nog een paar leuke weken tegemoet, zeker weten, waarbij ik het vermoeden heb dat Astrid en ik weinig stille, heilige nachten mee zullen maken.