Category: Uncategorized

De jongste zus van mijn moeder (helft tweeling) gaat dat begin januari vieren. En ze is nog zo scherp als een scheermes, en leest nog zonder bril. Even terug in de tijd: maart 1959, Tante Bep en Oom Adrie vieren hun 12 ½ jarig huwelijk. In de voorste rij zitten v.l.n.r. ik zei de gek (mocht o.a. met sigaren rondgaan, zou je nu eens mee moeten aankomen), twee plekken naar rechts neef John (zoon van) en daarnaast broer Rob. Achter broer Rob zit Tante Bep, met links naast haar wijlen Oom Adrie.

Wat is nu zo bijzonder aan bovenstaande prent, behalve veel andere beminde en veel helaas niet meer onder ons zijnde familieleden? Welnu, goed 60 jaar later bezoeken broer Rob en ik juni j.l. de dan 99-jarige Tante Bep, waarbij neef John de serverende taken voor z’n rekening neemt (u weet wel) en Tante Bep fier verkondigt uit te zien naar haar 100 jaar feessie. Dat creëert onderstaand weer zo’n memorabel plaatje:

V.l.n.r. neef John, Tante Bep, broer Rob en de selfie man.

60 jaar later ‘and still going strong’! Gaat een prima partijtje worden in Rotterdam! Brengt me naar een ander partijtje, het 75-jarig bestaan van de NAVO. Lijkt ook net een familie met al dat gekibbel, waarbij ze ook roddelen over dat achterlijke neefje uit Amerika wiens naam we niet zullen noemen (Trump).

Macron: “Donald, het antwoord staat al op het bord”.

Wereldleiders waar je naar op zou moeten kijken. Helaas! Nu de Sint plaats heeft gemaakt voor de kerstman, kan ik met trots de overbrugging laten zien die beide zijden van het Eendengat met elkaar verbindt. Onderstaand ‘the making of’, waarbij men niet de gedachte mag krijgen dat buurman Peter K. zich een toeziende taak had toebedeeld, hij is namelijk een keiharde werker!

Maar, eerlijk is eerlijk, het avondresultaat mocht er wezen:

Vanwege mijn ietwat verminderde mobiliteit, heb ik toch een manier gevonden om thee met een cracker naar mijn beminde Astrid te brengen alvorens ze weer een baby rijker gezin te hulp schiet. De z.g. Samoerai methode (kinderen, probeer dit niet thuis):

De kruk zit stevig in de ceintuur, de linkerhand bevat kop thee met daarop de cracker, de rechterhand zorgt ervoor de leuning vooral niet los te laten. De eerste keer dat ik dit deed bezorgde Astrid bijna een beroerte, maar de lust naar heerlijk ochtend gepeuzel heeft de slag gewonnen. Helaas laat deze selfie geen verdere details toe wegens verzekeringstechnische risico’s. Het weer is niet om over naar huis te schrijven maar bezorgt toch dat knusse, tenminste, wanneer je niet buiten hoeft te zijn, van ‘buiten waait de wind rond het huis’, oftewel: ‘toen was geluk heel gewoon’. Althans bij mij. Heerlijk muziekje aan, beetje revalidatie, tussen de buien door Tinley uitlaten en wanneer Astrid van Baywatch eh…. Babywatch terugkomt een lekker glaasje wijn. M’n liefje wat wil je nog meer? Vanwege het gegeven dat we spaarzaam om moeten gaan met materialen, had ik mijn gymkluppie gevraagd om het been dat mij vorig jaar geschonken werd naar aanleiding van de vervanging van mijn rechterknie, wederom te gebruiken en alleen te laten tekenen door nieuwe leden of door hen die indertijd afwezig waren. Voila, zo geschiedde:

Het werd mij trots door gymmaatje Chris G. overhandigd tijdens onze evaluatie ronde. Dit was echt zo’n duizend + 1 dingen week, maar woensdag is er weer een serieuze aflevering van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’, #37: ‘When the shit hits the fan’. Zo, gooi die maar eens door het vertaalprogramma van Google!

Ik: “twee knieën verder en twee familieleden.” Iemand: “jammer van die knieën, maar hoe ben je die familieleden verloren? Overigens, gecondoleerd.” Ik: “eh, ze zijn uit m’n leven verdwenen, niet dood.” Stilte. Het lijkt wel of deze week alles in twee komt (paar, stel, koppel, duo?). Die knieën, duidelijke zaak en uit vrije wil. Die familieleden (1^e bloedlijn), geen idee. De ene (mijn kant) schreef over irritaties, maar bleef doodstil na vriendelijk om nadere toelichting te hebben gevraagd. De ander (van de koude kant) weigert een gesprek om nader tot elkaar te komen, zonder aan te geven waar het over gaat. Overigens zijn er heel wat boeken en verhandelingen over giftige familieleden, google maar even. Je kunt alleen maar je hoofd schudden en met mensen omgaan met wie je wel op één golflengte zit. Het leven is te kort! Deze week werd ik opgeschrikt door de arrestatie cq veroordeling van twee mensen waarmee ik zakelijk mee te maken heb gehad, maar geen zaken (gut feeling) mee gedaan heb. Lang leve de onderbuik! Zaak 1:

App-makers verduisteren miljoenen

De politie in Friesland heeft drie mannen aangehouden die met het verkopen van obligaties aan particuliere investeerders 3 miljoen euro ophaalden voor een mobiele app, maar het beloofde rendement nooit uitkeerden. Fiscale recherchedienst FIOD ontdekte dat de hoofdverdachte 2,3 miljoen van de 3 miljoen euro aan zichzelf uitbetaalde en spendeerde aan dure auto’s en vakanties. De inleg van investeerders werd direct contant opgenomen. De app Xpose beloofde gebruikers een ‘paniekknop’ om te live-streamen in noodsituaties. Misdaadjournalist Peter R. de Vries en actrice Fajah Lourens werkten in 2016 mee aan de lancering. Zeer interessante app, maar (domme) inhaligheid werd hen te machtig! Zaak 2:

Vijf maanden cel voor internetondernemer Michiel Frackers

Internetondernemer Michiel Frackers is veroordeeld tot tien maanden gevangenisstraf, waarvan vijf voorwaardelijk, wegens oplichting en witwassen.

Frackers maakte gebruik van een overheidsregeling voor startende technologiebedrijven, maar zou 2,3 miljoen euro hebben gebruikt voor eigen gewin.

Ik ken Frackers al geruime tijd, ook een tweetal (weer die 2!) keren met hem in opdracht van EZ samengewerkt in Austin, Texas op het beroemde evenement SXSW. Mooie boef, dat kon je zonder meer constateren, maar dit……. Het zijn sterke benen die de weelde kunnen dragen. En nu de mooie twee. Allereerst de man bij wie ik informatie aandraag voor de documentaire die vervaardigd wordt over de in Californië onschuldig vastzittende Jaitsen Singh: Hans Pool. Niet alleen een prijswinnende regisseur en filmmaker, maar ook, zo vond ik proefondervindelijk uit, zowel hier als in Californië, een prettig en integer mens. Deze week won hij tot mijn grote enthousiasme de belangrijkste prijs op TV gebied voor de documentaire die hij maakte over het neerhalen van de MH17. Heerlijk om dit mens te mogen kennen.

Hans Pool, geflankeerd door producer Femke Wolting (foto ANP).

Die andere ligt Astrid en mij zeer aan het hart, en soms houden we ons hart vast vanwege zijn activiteiten in Californië als firefighter/paramedic. Maar kom je dan in het nieuws onderstaande foto tegen, dan weet je waar Kaj LAANEN mee bezig is; mensen in veiligheid te brengen en eigendommen te beschermen.

Trotse ouders, dat zeker. Dat was ‘m weer, op zeker gemengd nieuws, maar dat is het leven, soms kaviaar, soms een frikandel. En wederom a.s. woensdag een digitale aflevering van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’, aflevering 36 (tjonge, jonge).

Vorig jaar had ik daar de primeur van, na operatie en vervanging van de rechterknie, toen de huisartsenpraktijk een afspraak wilde maken. Jolig antwoordde ik: “dan moet de dokter wel naar me toekomen, want rijden mag ik niet, ha, ha”. “Inderdaad”, kwam het koele antwoord, “daar bellen we ook voor”. En zo geschiedde vorig jaar, en zo ontrolde zich hetzelfde scenario afgelopen week. Wat een weelde! De laatste keer dat ik me kan herinneren een dokter aan huis gezien te hebben was in 1958. De halve Van der Poelstaart (Rotterdam) kwam uitlopen wanneer “HIJ” voor kwam rijden in zijn Citroën DS.

Er werd nog net niet gebogen wanneer meneer de dokter binnen kwam schrijden. Rijzig met grijs golvend haar nam hij als een artiest de stethoscoop ter hand, verrichtte wat magische handelingen, bekeek de bedlegerige met samengeknepen ogen, kwam vervolgens tot een oordeel, schreef een onleesbaar recept uit en verdween weer rap op zijn veel verzoolde gaatjesschoenen.

Nee, dan Dr. S. uit Loenen aan de Vecht! Jeugdige laat dertiger, die gelooft in huisbezoeken om zijn patiënten beter te leren kennen. Komt aan in een auto die goed is voor het milieu:

Spreekt taal die ook aardse stervelingen begrijpen en goed doen. Wanneer hij vertrekt laat hij een gevoel van warmte achter en ook zijn schoenen laten een spoor achter van ‘hij is één van de onzen’.

Heerlijk om in een dorp te wonen en een in Amsterdam opgeleide dokter te hebben die in de mens tot mens aanpak gelooft. Overigens, zelf ben ik ooit ook uitgedost als dokter een werkbezoek ingegaan:

Meer een Dr. Bibber, nu ik er op terugkijk. Voor wat betreft het genezingsproces wil ik graag kwijt dat ik nog slechts 1/3 van de pijnstillers gebruik en de rest voor een mooi prijsje van de hand heb kunnen doen. Handel is handel! Nadat ik bij Astrid een milde klacht had ingediend over de anti trombose injecties (nog 2 weken), benadert ze me nu onverwachts. Tijdens het tandenpoetsen valt er een schaduw over me, voel ik een prik en hoor een vergenoegd “zo, weer een kerfje op de kerfstok”. Ik heb me er bij neergelegd, wetend wie uiteindelijk de sterkste is in deze geweldloze strijd. Inmiddels, weer een hoogtepuntje, is de kniebuiging de 90 graden gepasseerd! Fysiotherapeute Monique gaf me vanmorgen een stempeltje op m’n knie! Wat me ook goed deed, in vergelijk met de gebeurtenissen in Hong Kong, dat er in de V.S. onder Mister #1 corruption Trump normaal gedemonstreerd kan worden. Voor Het Witte Huis nog wel!

Mede met het oog op de afzettingsprocedure toch bijzonder. Trouwens, wat een bagger krijgen die Amerikanen geserveerd. Niet geheel onverdiend, wanneer je zo’n karikatuur van een president kiest, alhoewel niet de meerderheid.

Niet vergeten! A.s. woensdag wederom een aflevering van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’. Alweer #35 en na de oprichtingsperikelen gaat het echt in de categorie van dik hout zaagt men planken komen.

Een jaar na de rechterknie moest de linker er ook aan geloven, en inderdaad goed weergegeven door Knudde voor wat betreft mijn voetbaltoekomst:

Mijn behandeling bij Bergman Clinics te Naarden was super, net als vorig jaar. In de opstelling van medisch team Laanen was dan ook geen enkele wijziging: never change a winning medical team. Na onze trip naar China, waar nog zo’n 100 kilometer aan de teller toegevoegd werd, is de linkerknie na de operatie opgenomen in de Knee Hall of Fame als ‘meest uitgewoonde knie’. Ofschoon ik stijf rechts ben, schoot ik er ook weleens links mee:

Wie deze foto genomen heeft verdient ook een onderscheiding. Mij links te ziens schieten is even zeldzaam als Van Hanegem met zijn rechter pantoffel. Doet me denken aan een oud liedje: “Jochie dat is een gelukkie, ik was dat prentje jaren kwijt……” Inzenders met de juiste titel van het origineel krijgen bovenstaande foto gesigneerd in hun brievenbus. En voor mensen die denken dat een knie nooit in een liedje voorkomt, heb ik een verrassing: troubadour Jaap Fischer! Op z’n Utregs: “Kijk want Luïgi het z’n knietji In ‘t verbànd. Ja, Luïgi het z’n knietji in ‘t Verband. En ook al zie je dat bedeen Daarom hindert ‘t geen een, Want Luïgi schiet fantastisch met z’n andere been” Waarom dwaal ik zo af? Eigenlijk wil ik iedereen bedanken die me net na de operatie en de afgelopen week met frisse teksten opgebeurd heeft. Uiteraard ook de buren die onze geliefde Tinley uitlaten. En Astrid natuurlijk, die alle pillen bijhoudt die ik in moet nemen ter voorkoming van infectie en pijnbestrijding. Als kers op de taart dient ze me ook (met plezier) 4 weken lang een injectie in mijn buik toe (plek zat) ter voorkoming van trombose. En dan moet ik 4 maal daags oefeningen doen die de spieren weer terugbrengen naar hun originele positie. Daar kan niet mee gesmokkeld worden omdat fysiotherapeute Monique dat nauwlettend opmeet. Gisteren 85 graden buiging van de knie, dat moet volgende week 90 zijn. Strekking van het been: kan beter. Pijn? Stel je niet aan. Zo, ook weer gehad. Als het goed is, ziet het er achter de pleister als volgt uit:

Mooi toch?! Met een beetje geluk kan ik over 4 weken weer autorijden, dus tot die tijd moet ik bezocht of gehaald worden. Bij dat laatste denk ik aan lunch (hint). Ik moet zeggen dat wederom gebleken is hoe creatief je om kunt gaan met het aantrekken van spullen ondanks dat één ledemaat niet echt medewerking verleent. Dat geldt voor sokken, je in bed manoeuvreren, maar vooral douchen, waarbij je het betreffend onderdeel ter bescherming omwikkelt met folie. Ik denk erover een cursusboek te schrijven, hoewel het moeilijk is om aantekeningen te maken wanneer je aan het worstelen bent met een broekspijp. Kan ook zijn dat ik puur onhandig ben. In ieder geval gaan we dapper door en a.s. woensdag komt aflevering 34 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ weer in de digitale brievenbus. Lekker met dat koude weer!

Maanden uitgekeken naar onze China trip, en 16 oktober was het zover. Ook nog eens onze eerste georganiseerde groepsreis! We waren dan ook zeer benieuwd. Allereerst met Swiss naar Zürich (Kloten) om vervolgens in grofweg 10 uur naar Beijing (Peking mag ook) gevlogen te worden. En daar maakten we kennis met onze medereizigers en de reisleider.

Interessante groep en pedante reisleider. Die had klaarblijkelijk naar de leeftijden van de meeste deelnemers gekeken en vervolgens geconstateerd dat hij wel de belerende meester kon uithangen. In de bus nam hij voetstoots aan dat de meesten van ons niet echt op de hoogte waren van het reilen en zeilen van Facebook. Overigens geblokkeerd in China. De meeste mensen in deze groep waren waarschijnlijk bereisder dan de reisleider en konden derhalve een licht sarcastisch lachje niet onderdrukken. Daarna gaf hij wat informatie over zaken die we met de bus passeerden alsof dat niet in Nederland bestond (vangnetten bij nieuwbouw voor het stof en QR codes). Het is aan het eind van de rit redelijk goed gekomen, maar daar heeft hij hard aan moeten werken. Hoogmoed………. De groep bleek uiteindelijk van een samenstelling zoals je bij elke groep mag verwachten: de gulzigen die altijd haantje/kippetje de voorste zijn, en als eerste de tafel bezetten om zodoende het meeste voedsel op hun bord van het roterende tafelblad te kiepen.

Die glazen zijn overigens niet gevuld met appelsap, maar met Chinees bier van 2,5%. De groep herbergt voorts ook een aantal keurige mensen (die best af en toe goed uit de hoek konden komen) en vervolgens de mensen met wie je klikt. Die dus niet deugen, hoor ik mijn trouwe lezers al mompelen. Niets is minder waar, we noemen dat kleurrijk! China dus. Wat een vat vol tegenstrijdigheden. Modern aan de ene kant, armetierig aan de andere kant. Oftewel BMW, Audi, etc……….

 

Vergeleken met de gewone man die uitgeput op z’n brommer onder de waslijnen aan het slapen is.

In de verte de flats die bij honderdduizenden in het Chinese landschap neergesmeten worden. Wel makkelijk: één architect! Overigens zijn dit nog de rijkeluisversies. Het wonen kan ook anders:

Er is zoveel te vermelden dat één blog niet voldoet. Aan de andere kant moet het ook niet te langdradig worden. Opvallende zaken? Het gerochel dat links en rechts opklinkt. Het gegeven dat je overal gefotografeerd wordt door de overheid. Denk aan oversteekplaatsen, snelwegen, treinstations, etc. En, via de visumaanvraag weten ze al bijna alles over jou en je partner! Vrijwilligers die in groten getale de peuken van de straat met een pincet oprapen, of het bezoek aan de befaamde muur dat bijna tot een soort van Disney evenement is verworden:

Vervolgens zit je in een high speed trein die met ruim 300 km door het Chinese platteland snelt:

Ziet er uit als een vliegtuig, is het niet. Aangezien veel Chinezen wonen in huizen of flats zonder tuin, gaan ze in hun vrije tijd naar een park om daar lekker een kaartje te leggen:

En dan schakelen we nu met Astrid op de voorgrond naar het super moderne Shanghai:

Met zoveel prikkels in mijn geplaagde hoofdje onthoud ik me van eindcommentaar. Wel wil ik kwijt dat we a) aan het eind van deze werkvakantie zeer naar huis verlangden en b) dat de boerenkool met worst er als manna inging. Woensdag wederom een aflevering van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ (#32) en donderdag bekom ik een nieuwe knie. Sympathie en aanverwante betuigingen kunt u naar het bekende adres sturen!

Goed om na te kijken en de draad weer op te pakken! Aflevering 1 begint bij het archief in maart 2019.

1: “Een school opstarten in Amerika was wel het laatste waar Peter Laanen aan dacht op het hoogtepunt van zijn carriere”

2: De andere kant van de medaille is uiteraard de potentie die aan deze uitnodiging kleeft; een zakelijke uitdaging in mijn droomstad San Francisco.

3: Hubbelrath perikelen

4: Het einde bij Arcade, een mini drama

5: Peter wordt ruw uit z’n gedachten getrokken en spanning bij Eckart’s discipelen

6: Alle ballen op Peter, en wat gebeurt er in Rotterdam?

7: Het bijzondere diner bij Eckart en spreadsheet reparatie in een gewelf van Kasteel Moersbergen.

8: Een faalscenario, de Full Sail ervaring als ‘undercover’ en San Francisco, here we come!

9: Levert een muziekgala in Stuttgart ons de eerste (Duitse) Ex’pression student op, en gaat Gary het bijltje erbij neergooien na zijn aanvaring met Eckart?

10: Houden we Gary in huis en nare persoonlijke gebeurtenissen.

11: Heeft Gary een megaband gemist? Gaan Gary en Peter voor een onderhoud van 15 minuten 6 uur vliegen?

12: Hoe gaat in godsnaam dit onderhoud bij het bureau aflopen, Eckarts 59^e verjaardag, en de ziekenhuisbezoeken

stapelen zich op.

13: Sybase speelt om de knikkers, zeker niet om het spel, en komt Craig Deonik aan boord?

14: Gaat de deal met Sybase wel of niet door, en Gary en Peter werken koortsachtig aan de applicatie voor het bureau.

15: Gaat The Martin Group dwarsliggen, en loopt het bezoek aan het bureau in Sacramento wel goed af?

16: Gary en Peter arriveren bij ‘The Bureau’ in Sacramento – Peter moet vervroegd terug naar Nederland.

17: De eerste fase voor PR wordt aangepakt: ‘Rolling Thunder’ gaat kamerbreed in Californië uitgerold worden. Wat brengt de discussie met de bouwer van Pixar?

18: Wellicht gaan we een betere deal met Sybase maken, en een verdrietige periode in het verschiet.

19: Ma’s einde nadert tijdens het WK voetbal 1998. Torpedeert Dawn Cardi het contract met Sybase?

20: De begrafenis gevolgd door de Martinair vlucht naar Californië. De eerste verjaardag van Peter zonder familie. Mega deal voor verhuur deel Sybase gebouw.

21: Wat?! Laat Ex’tent ons zonder geld zitten? Belangrijke onderhandelingen met SoftImage. Gaan we aandelen nemen in een gerenommeerde studio?

22: De kas is leeg! Arne Frager licht zijn aanbod toe. Voorlopig kunnen we nog niets aan het gebouw doen. Tijdnood! Parkeerplaatsen tekort volgens de City of Emeryville.

23: Money, money, money…..komt Ex’tent eindelijk over de brug? Nog even doorpersen. Martinair: ik ga van ze houden.

24: Einde vakantie in zicht. Martinair wacht op me. Spanning en route naar de hoorzitting van de Planning Commission inzake onze gebruiksvergunning: de dood of de gladiolen! Lijkt wat ‘over the top’, maar niet geheel bezijden de waarheid.

25: The Martin Group probeert ons een loer te draaien. De hearing van de Planning Commission donderdag 27 augustus overschaduwt de hele week.

26: Oorlog met Dawn Cardi. Eckart als vredestichter. De methode om de Planning Commission te overtuigen.

27: De e-mail van Eckart. De weg naar de nieuwe vergadering van de Planning Commission is geplaveid met hindernissen. Een korte week in België.

28: België. De trip van Eckart. De olifant in de kamer: de vergadering van de Planning Commission donderdag 24 september.

29: De filmster en Ex’pression. Familie op bezoek. Als klap op de vuurpijl de bijeenkomst van de Planning Commission in wiens handen de toekomst van Ex’pression ligt.

30: Het besluit van de Planning Commission. De Audio Engineering Society (AES) verwacht een grootse receptie bij ons in een zo goed als leeg gebouw. De loco burgemeester van Emeryville komt op bezoek.

31: De spanning voor de presentatie leidt tot een uitwisseling van onaangename woorden. Onze Ex’pression stand wordt bestormd tijdens de AES exhibition. We charmeren vice mayor Nora Davis.

 

Eckart Wintzen, volgens eigen zeggen een zakenman die er als een hippie uitziet, maar ook het groene geweten van Nederland en apostel van de breedband. Zijn vermogen, vele honderden miljoenen volgens insiders, heeft hij vergaard door zijn geesteskind BSO (Bureau voor Systeem Ontwikkeling) te laten fuseren met Philips, oktober 1995. Niet vies van een goede joint en bij tijd en wijle wat knorrig.

Gary Platt is buiten zijn educatie background (co-founder Full Sail) een ‘somebody’ in zijn wereld. Hij heeft gewerkt met Chicago, Prince, Bon Jovi en vele anderen. Zelfs slaagde hij erin de beroemde basketballer Shaquille O’Neal tot (een soort van rap) zingen te brengen en naar platina status te stuwen. Niet vies van een goede joint en bij tijd en wijle nogal ‘hyper’.

Dawn Cardi, Eckarts ‘fucking New York lawyer’, zoals hij haar introduceert. Is niet vies om een extra uurtje te schrijven. Bewaakt Eckart als een bull terriër.

Craig Deonik begint als sales- en marketing manager. Een ietwat gezette marketing veteraan. De man weet absoluut waar hij over praat, ofschoon het onderbuikgevoel niet positief reageert. Komt hij de kerstdagen door?

Jane Metcalfe, beroemde mede-oprichter van Wired Magazine. Eckart probeert haar als boardmember bij Ex’pression aan boord te krijgen.

Woody Harrelson, groot geworden als bartender Woody in de soap ‘Cheers’ en talloze films, waaronder ‘Natural Born Killers’ en ‘White men can’t jump’. Eckart en Woody staan bekend als ‘groene’ mannen en hennepliefhebbers.

Duke Zaffery is met Gary meegekomen van Full Sail en is een geluidsbeest. Hij gaat als Director van het Sound Program aan de slag. Duke ziet eruit als een rocker en geniet van knalharde solo’s van snerpende gitaren.

Sterarchitect John Storyk garandeert ons dat welk scenario we ook kiezen, een januaristart geen probleem zal zijn. Storyk werd op slag een ‘naam’ na zijn eerste opdracht in 1969, toen hij gevraagd werd om voor Jimi Hendrix een studio te bouwen.

Hope Spadora, Vice President Real Estate, Design, Construction and Facilities van Sybase. Ze wordt afgeschilderd als een ‘tough cookie’, een harde onderhandelaar. Ontpopt zich tot een van onze grootste fans tot….

Arne Frager mag er ook zijn. Zijn studio, ‘The Plant’ in Sausalito, is beroemd geworden vanwege de beroemdheden die daar opgenomen hebben. Wat te denken van Prince, Mariah Carey en Whitney Houston? Meer? Fleetwood Mac, Aretha Franklin, Metallica en Santana.

City Manager van Emeryville John Flores. John is een creatieve en charismatische man die al heel wat goeds voor Emeryville heeft bewerkstelligd. Ook een steunpilaar voor Ex’pression.

Wacht, we hebben er een vergeten! 

T

Trump die na een telefoontje met de volgende letter Amerikaanse troepen terugtrekt uit Syrië en de facto de Koerden op een serveerblaadje aanbiedt aan Turkije. In dit geval heeft de Koerd z’n werk gedaan, dus de Koerd kan gaan. Vervolgens biedt hij aan om, na de eerste slachtpartij, om voor mediator te spelen. Zoiets als de dief die vrede wil stichten in de vete tussen de heler en diens slachtoffer. Vandaar onderstaand de waarde van hoe tegenwoordig het Amerikaanse “m’n hand erop” beoordeeld wordt.

E

Erdogan, die de hele wereld voor het blok zet en van plan is de Koerden voor eens en voor altijd van de aardbol te vegen. Hij gebruikte T als zwakste schakel van de wereldorde om dit te bewerkstelligen. Trumptower Istanboel is een blijvertje. Dat was een ‘high five’ met Trump waard:

R

Rusland, de lachende derde. Leveren afweergeschut aan Turkije, dadelijk gas aan het Westen (tegen de wil van Trump), hebben natuurlijk compromitterend materiaal over Trump en steunen Iran. Hoe heet die winnaar ook alweer?

I

Internationale verontwaardiging. Een heleboel gepraat terwijl meer dan honderdduizend mensen op de vlucht zijn en er al minstens honderd gesneuveld zijn. Vele duizenden zullen volgen. Valt onder de noemer ‘veel geschreeuw maar weinig wol’, ook al klinken de (Turkse) geluiden anders.

N

NAVO. Een organisatie van elkaar steunende landen die opgericht is op 4 april 1949. Na al schade te hebben opgelopen door Tr…. ach laat maar, lijkt de organisatie momenteel op een vergaderende machteloze organisatie waar bescherming ver te zoeken is, en waar bureaucratie hoogtij viert.

G

Genocide. Geen mooi woord om TERING mee te eindigen, maar helaas wel gepast. Wanneer dit zo doorgaat eindigt het net als de doem van het Derde Rijk. De kunstvoorstelling die Astrid en ik woensdag in Den Bosch bezocht hebben in het Design Museum sprak wat dat betreft boekdelen. Huiveringwekkend hoe de Nazis met behulp van kunst alles tot in detail in werking hadden gezet. De volgende cartoon is daarom zo treffend omdat de wereldgemeenschap altijd om een ‘STOP’ vraagt (of eist) wanneer het kwaad reeds geschied is.

Droevige Luim, maar mooier kan ik het niet maken. Ja, je zou van TERING Sering kunnen maken wanneer je Sparta erbij betrekt en die vervelende T vervangt:

Maar dat is eigenlijk te flauw voor woorden, Feyenoord is al genoeg gepest. Maar Sering is een plant die bekend is om zijn aantrekkelijke, zoetgeurende bloemen. Toch nog iets om ‘leuk’ het weekend in te gaan. De komende zaterdagen doet De Luim verslag uit China, kijken wat daar speelt! Broer Rob en gade Mariette bewaken het fort (en Tinley). In goede handen dus! En woensdag……..’Uit de Amerikaanse school geklapt’ 31 natuurlijk. Toch nog iets om naar uit te kijken!

Toen dit Fake Time Magazine cover Trump als clown op de voorpagina plaatste, juli 2017, was dat ‘alleen’ maar met de vraag wat gevaarlijker is; zijn onwetendheid of zijn incompetentie. Ook de wijze waarop hij de Trump familie schaamteloos verrijkte werd aangestipt. Daar voegden ze nog als vraag aan toe of Amerika’s 25e amendement toegepast zou moeten worden. In het geval van Trump betekent het dat hij afgezet zou moeten worden wegens geestelijke tekortkomingen.

En hoewel deze cover inderdaad fake bleek te zijn, heeft de tijd geleerd dat men er niet veel naast zat. Ik heb al eerder gezegd dat wanneer een van onze boys zou vragen om een voorbeeld te geven van een man die absoluut het slechtste vertegenwoordigt als mens, mijn antwoord ‘TRUMP’ zou zijn. Nu komt de volgende ‘JOKER’ aan bod, de gelijknamige film:

Daar is heel wat over te doen. De film moedigt geweld aan, zal in de V.S. nog meer massale schietpartijen tot gevolg hebben, aldus menig criticaster. Alhoewel voor zowel games als films bewezen is dat dit niet het geval is, blijft het een heet hangijzer. Vraag het mij! Er is er maar één die geweld aanmoedigt: hij zit in het Witte Huis, 1600 Pennsylvania Ave NW, Washington, DC 20500. Schrijf maar dat hij professionele hulp nodig heeft. Of ga even langs, hij heeft altijd nieuw vlees nodig om tegen te schreeuwen. Overigens, gisteren onderweg in de auto beluisterde ik op NPO1 zo’n Amerika expert die het geniaal vond van Trump om Joe Biden aan te vallen. Ik heb even de auto aan de kant gezet om hier van te bekomen. Om de arme ziel te helpen geef ik hem onderstaand het handboek dat Trump hiervoor gebruikt:

Graag gedaan NPO1! VOETBAL: het moet mij als Spartaan van het hart dat Feyenoord het verdraaid goed heeft gedaan tegen Porto. Eigenlijk hebben alle deelnemende Nederlandse clubs deze week hun visitekaartje afgegeven in Europa. Vanavond ben ik weer op Het Kasteel te ‘bewonderen’ wanneer Sparta aantreedt tegen FC Twente. Broer Rob neemt familie mee uit die contreien. Dat kan bij Sparta. Niemand van de tegenpartij wordt van de tweede ring gegooid zoals bij sommige clubs. Komt nog bij dat wij geen tweede ring hebben. HET WEER: er zijn veel moppen over het weer: “wanneer doen we ’t weer” is er een van. Hier moet je het voorstuk bij bedenken, dat wel. Mij doet het weer niets, ik zit lekker aan m’n bureautje te werken, muziekje erbij, de regen klettert tegen de ruiten, gezellig toch?! Moet natuurlijk niet al te lang duren, want nu reeds is de afstap van de ark naar de steiger 10 cm. toegenomen. Niet genoeg voor een extra treetje, maar toch. HORECA: woensdag bij De Toerist in Spaarndam genoten van een heerlijke lunch met paling en gefrituurde mosselen. Zakenvriend Fred de Bok, bekend van de chemievrije brandblusmiddelen, en even over uit Californië, had me gastvrij als altijd uitgenodigd.

Echt zo’n café/restaurant naar m’n hart, waar nog de nostalgische geur hangt van “toen was geluk heel gewoon”. In die stemming ben ik ook naar huis gereden! Gisteren met Astrid en buren Yvette en Leendert van een heerlijke dis genoten bij Taveerne de Danne in Breukelen:

Wederom een authentieke eetgelegenheid, en een avond om bijna een strik omheen te doen. Dat is te zeggen, het personeel had het zo druk dat je ze fysiek moest stoppen om iets gedaan te krijgen. Jammer, dat haalde de jeu er toch een beetje af. Maar, wat er in zo’n dikke twee uur al niet te bespreken valt. Jeminee. En ook nog eens lekker heen en weer met de Tesla van Leendert. Niet te vergelijken met mijn Nissan Note, maar dat heb ik Leendert wel heel duidelijk gemaakt.

Woensdag weer suspense bij alweer de 30^e aflevering van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’.

Laten we eerlijk zijn, wie een leuk bedrag gezet zou hebben op de weddenschap dat Sparta na 7 speelronden boven Feyenoord zou staan, had nu een vette bankrekening gehad. Maar één troost Feyenoorders: jullie staan bovenaan…….in het rechterrijtje. Ik vraag me af wanneer ze aan de stam onder Stam gaan zagen. Voor wat betreft de echte Feyenoord supporters; wij Spartanen weten als geen ander hoe ’t voelt wanneer JOUW team zo onderuit gaat. Oudste zoon Rick kreunde vanuit een kletsnatte kuip: “erger kan het niet worden”. Houdt moed Rick en medesupporters (nee, ik heb Rick niet onterfd), zorg dat je Robert Eenhoorn aan boord krijgt.

De pas 19-jarige Robert Eenhoorn scoort tijdens het gewonnen EK 1987 tegen Italië

Iemand die zo’n sliding maakt gaat door muren om succes te behalen! Waar ik ook op gewed zou hebben, is de after service van Gall en Gall, of liever gezegd het ontbreken daarvan. Nee, laat ik het zo zeggen, het tegemoetkomen van een goede klant, en dat ben ik! Wat wil het geval, sinds geruime tijd krijg je bij de slijterij een handvat aan een doos of zak van tape. Eerst was ik daar bang voor (logisch toch) en ondersteunde de doos of zak. Dat bleek niet nodig. Afijn, eerverleden week haalde ik in Hilversum een viertal flessen heilig water en, u begrijpt het, de tape begaf het. Het was al ongelooflijk dat slechts één fles bezweek, de in aanbieding zijnde fles Smirnoff. Terwijl de doos langzaam bezwangerd raakte van de wodka, die daarna wegsijpelde op straat, en mensen een soort van lacherig me aankeken, maakte ik na de meeste scherven verwijderd te hebben bij de auto een foto:

Uiteraard besloot ik Gall en Gall te informeren; niet te sommeren:

Gisteren heb ik bij Gall en Gall Kerkelanden, Hilversum, een viertal flessen gekocht.

Keurig in doos, draagtape aangebracht.

Draagtape begeeft het, zie bijgaande foto.

Gelukkig brak alleen de fles waar we het minst van drinken: Smirnoff wodka.

 

Dit is nog niet eerder gebeurd, maar wellicht verdient het aanbeveling om de klanten te waarschuwen toch maar de doos te ondersteunen?

Zie maar wat u ermee doet.

 

Na wat heen en weer gepingpong kreeg ik 10 dagen later het volgende antwoord:

Beste Peter, Ontzettend vervelend dat dit is gebeurd, excuus hiervoor. Ik ga dit zeker intern doorgeven zodat mijn collega’s dit onder de aandacht kunnen houden. Mocht je verder nog vragen of feedback hebben dan is dit altijd welkom. Bedankt voor de melding en fijne dag! Met vriendelijke groet, Thierry Liems Medewerker Gall & Gall klantenservice

Die weddenschap zou ik ook dus gewonnen hebben. Helaas deelt Gall en Gall mijn overtuiging niet dat je een goede klant wenst te behouden middels een kleine tegemoetkoming, zonder druk daartoe. Astrid kon het niet geloven, servicegevoelig als zij is. Het is nog goed dat wodka geen geur afgeeft! Wat deed het goed dat, na wat oproepen daartoe, onze oudste zoon Bo-Peter zijn sponsordoel voor de marathon van New York bereikt heeft. Iedereen die ik niet persoonlijk bedankt heb, bij deze, ik weet wie jullie zijn!

Nu nog 4 uur lang gemiddeld 10 kilometer lopen, dan komt het allemaal goed!

Over wedden gesproken, wedden dat a.s. woensdag aflevering 29 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ weer digitaal genuttigd kan worden!