Corona ledigde mijn agenda en Trump deed er nog een schepje bovenop. Minimaal uit de agenda geschrapt de komende dagen: verjaardagparty oudste zoon Rick, Sparta-Feyenoord, sportles en optreden Sven Ratzke. Maar voor mij persoonlijk kwam deze het hardste aan:

Wanneer je je er zo op verheugd hebt zonen Bo-Peter en Kaj na meer dan een half jaar weer te kunnen omhelzen, is dit een stomp in je maag. Puur uit politieke overwegingen, het kwaad is immers al geschied en dat heeft de oranje malloot over zichzelf afgeroepen. Ivar, inmiddels ook in Californië, heeft ons gemeld de hysterie die daar heerst zo indringend te vinden, dat hij zo snel mogelijk zijn reis wil voortzetten naar Costa Rica. Bo-Peter werkt inmiddels gedwongen thuis en over Kaj moeten we ons het meeste zorgen maken. Zeker nadat het volgende nieuws vanmorgen tot ons kwam:

By Chris Nguyen and Kris Reyes

SAN JOSE, Calif. (KGO) — Four San Jose firefighters have tested positive for COVID-19 and at least 52 others are currently on leave for possible exposure.

Vier brandweermannen besmet en minstens 52 thuis die mogelijk aangestoken zijn. En, niet te vergeten, San Jose ligt om de hoek bij Kaj. Als firefighter/paramedic beweegt hij zich zo dicht bij de mensen, dat een besmetting continu op de loer ligt. Gelukkig weet hij als nuchtere import Hollander z’n kalmte te bewaren, met behoud van zijn gevoel voor humor. Maar, allemaal niets vergeleken bij de mensen die serieus aangestoken zijn. Nog wat leuks te melden, Laanen? Dat is te zeggen, Tinley is van haar wintervacht ontdaan en ik overweeg de komende tijd incognito te gaan.

Jullie, trouwe lezers, weten dan in ieder geval hoe mijn pruik ontstaan is. Donderdag met Astrid Amersfoort aangedaan om daar wat vermaak op te doen, maar dat pakte ook niet goed uit. Vrijwel lege straten en een hagelbui vielen ons ten deel. Woensdag verschijnt alweer de 50^e aflevering van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ en sommige reacties die ik van oud collega’s en studenten kreeg, zijn hartverwarmend. Aangezien ik ‘pas’ in 1999 ben, praten we over een tijdsoverbrugging van 21 jaar. Fantastisch om te vernemen hoe ze dit als een verrijking van hun leven ervaren hebben. En dat je dan ook nog eens aan je oudste kleinzoon Rico in 2014 kunt laten zien wat opa mee heeft helpen bouwen in Emeryville:

Mag opa ook eens opscheppen?! Vandaar dat ik er met zoveel bombarie over schrijven kan, zonder de waarheid geweld aan te doen. Wel vraag ik me af wanneer ik mijn uitgestelde reis kan inhalen. De tijd waarin we nu zitten, brengt elke dag een nieuwe verrassing. Moeten er extra boodschappen ingeslagen worden? Komen er maatregelen die onze vrijheden inperken? Brengt mijn snotneus me in de gevarenzone? Maar, laten we ons niet zo gek maken als de Amerikanen:

C

Daar gelooft maar liefst 38% dat Corona bier iets te maken heeft met het virus! Tot slot, ga met je vrije tijd goed om; lees een boek, slaap lekker uit, hou van elkaar!

Uit de LP ‘Draaikonten’ van Van Kooten en de Bie uit 1984. Nou, dacht ik, mooi niet, ouwe lullen zijn niet weg te branden. Kijk maar naar de twee overgebleven kandidaten bij de Democraten, waarvan de winnaar het op gaat nemen tegen ‘oranje harses’ Trump, ook niet de jongste.

Biden 77, opponent Sanders 78. Voor mij persoonlijk een opkikker, ik voel me vergeleken met deze twee een jonkie. Maar, eerlijk is eerlijk, wanneer ik deze twee kandidaten bezig zie, dan kan niet ontkend worden dat er nog genoeg ‘leven’ in zit. Trump ziet er na wat kunstgrepen beter uit, maar wat eruit dat bekkie komt is niveau rioolput. Je bent al blij wanneer hij ‘Corona’ naar behoren uitspreekt. Wat hij ermee doet is weer een ander verhaal, wel is duidelijk dat de beurzen niet meer gevoelig zijn voor zijn opbeurende, onnozele praat. Over Corona gesproken; in landen rondom ons gaan voetbalwedstrijden zonder publiek gespeeld worden. Je vraagt je af of Feyenoord zonder publiek (47.500 toeschouwers) donderdag ook met 7-1 van NAC gewonnen zou hebben. Hoewel, Ajax ging voor een thuispubliek mooi tegen AZ de bietenbrug op. Voor de één schijnt het dus meer uit te maken dan voor de ander. Even van de hak op de tak springend; nadat we donderdag onze jongste mannelijke spruit Ivar een geweldige trip wensten voor de komende drie maanden, waarvan ongeveer de helft in Californië en de helft in Costa Rica (bofkont), raak je natuurlijk in paniek wanneer je de allerjongste, mademoiselle Tinley, niet kunt vinden. In huis nota bene. Na haar eindeloos geroepen te hebben, kwam plotsklaps in onze slaapkamer, tussen twee opgemaakte kussens, haar slaperige koppie tevoorschijn.

“Zoeken jullie mij,” schijnt ze te zeggen. Zucht van opluchting, hoe je aan zo’n beessie gehecht raakt! Ook mijn trip naar Californië komt dichterbij. Aangezien zowel Bo-Peter als Kaj verhuist zijn naar resp. San Francisco en Sacramento, en ik hun gezamenlijke huis niet meer als basis kan gebruiken, is het plannen wat gecompliceerder geworden. En dan kom je op een ander liedje: “that’s what friends are for”. Omdat ik niet iedereen een-op-een kan spreken, organiseerden we bij de boys altijd een borrelmiddag. Gaat dus niet meer. Welnu, daar zijn goede vrienden Paul en Lenore die hun huis en achtertuin ter beschikking stellen:

Paul en Lenore bij ons te gast in Loosdrecht.

Geweldig toch?! Ook heb ik hier en daar tussen San Francisco en Sacramento, mede met het oog op de onregelmatige diensten van ‘firefighter’ Kaj, een overnachting nodig. ‘Oude’ buren Brian en Marilyn stelden spontaan hun huis ter beschikking, inclusief sleutel.

Brian meldde nog dat hij na hun laatste trip naar Nederland nog genoeg ‘Genever’ had overgehouden om ons dagen zoet te houden. Nu weet ik dat zijn whisky voorraad er beter uitziet, dus, eh…. Maar wat een super aardige lui! Tot slot, niet vergeten, a.s. woensdag verschijnt aflevering 49 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’. Het gaat er warm aan toe, dat kan ik wel verklappen.

Astrid vroeg me vorige week of ik zin had met haar naar de bioscoop te gaan. “Zeker weten,” was mijn in een nanoseconde gegeven response. “Welke film?” Haar antwoord bracht me in verwarring: ”De beentjes van Sint Hildegard”. Ja, leuk hoor, daar tuin ik niet in. Dat klinkt zoiets als het antwoord op een vraag van vroeger: “wat wil je eten?” Korte stilte: “hachemekut met zure appeltjes.” De film, Twents met ondertiteling, bleek echt zo te heten, en de hoofdrol wordt gespeeld door Herman Finkers. Toen was ik om, Finkers is een held die ik 33 jaar geleden persoonlijk hebben leren kennen. Hierover onder later. Voordeel van de twijfel dus. Wij op stap naar Pathé Arena, en wat hebben we ons geamuseerd! De hele film geen moment verveling. Zonder iets te verklappen, verwijs ik jullie naar de trailer: https://youtu.be/ezuLrgUoTTM Nu over hoe ik Finkers heb leren kennen.33 jaar geleden werd ik gekozen tot voorzitter van de KNBSB en nu ik er over nadenk moet dat de voorbode geweest zijn: Koninklijke Nederlandse Beentjes van Sint-Hildegard Bond. Kan geen toeval zijn! Vanwege dat heugelijke feit, aangevuld met een sensationeel software programma, Book1 geheten, werd ik als gast uitgenodigd bij RUR, het uiterst populaire programma van Jan Lenferink. De datum: 18 maart 1987. De gasten: Carrie Tefsen (48), Peter Laanen (40) en Herman Finkers (32). Zie het eerbiedwaardige trio onder, gefotografeerd op de televisie:

Het programma is tegen een kleine prijs te bekijken bij ons thuis. Maar wat wil het geval, een vriend uit het oosten van het land schonk mij een LP van een veelbelovende Tukker, waar ik nog nooit van gehoord had, ene Herman Finkers. Leuk! Vooraf aan RUR maakten we kennis met elkaar en merkte Herman op dat van de genoemde LP uit 1983 nog geen 1000 exemplaren verkocht waren. In de uitzending merkt hij op dat “m’neer naast hem,” een van de weinigen was die bezitter was van die LP. Zie onderstaand:

In RUR kwam ook trouwen ter sprake, waar Carrie Tefsen geen brood in zag. Welnu, dat was voor mij een schot voor open doel: “in plaats van kaarten,” sprak ik tot de camera “we gaan 28 augustus trouwen.” Mooie oudste vriend in dienstjaren, Martin Corsten, later ook getuige, werd boos omdat hij dat niet wist. Hallo, of ik elke dag op ‘live’ TV zit! Vervolgens mijn advocaat en nu goede vriend Joop van Dort, die schreef onderstaande brief:

Goede analyse. Toch?! En al het voorafgaande wegens ‘De beentjes van Sint Hildegard’ en een superrol van Herman Finkers, hoewel de hele rolbezetting er mag zijn. Kejje nagaan hoe leuk we het vonden. De frisse nieuwe blik van De Luim is te danken aan zoon Bo-Peter, die vanuit San Francisco een wakend oogje in het zeil houdt. Dank Bopper! Ja, ja, komende woensdag rolt aflevering 48 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ van de persen. Jullie zijn gewaarschuwd!

Weledele heren, jaar na jaar heb ik getracht daadwerkelijk aandacht te krijgen voor het lot van de onschuldig vastzittende Jaitsen Singh. Ondanks vele beloften is er nimmer door één der bewindslieden in de afgelopen jaren een-op-een contact opgenomen met de gouverneur van Californië. MP Rutte heeft er weliswaar in zijn dankbrief aan de toenmalige gouverneur van Californië, Jerry Brown, gewag van gemaakt, zie onderstaand,

MAAR, dat was meer een goedmakertje omdat hij vergeten was het vis-a-vis met de gouverneur te bespreken tijdens de bijeenkomst van 31 januari 2016. Inmiddels zijn we vier jaar verder en is de nu 75-jarige Singh nog geen millimeter dichter bij zijn vrijheid gekomen.

Nu de dictator in de Verenigde Staten al zijn criminele vrienden onschuldig verklaart, lijkt het moment rijp om de liberale gouverneur van Californië, Gavin Newsom, te verzoeken gratie te verlenen aan Singh en hem naar Nederland te transporteren. Maak er geen gedoe van door op WOTS of andere inmiddels tot nonsens verklaarde regels te wijzen; just do it! Minister Grapperhaus hoeft niet het vliegtuig te pakken, zoals indertijd naar Thailand, ga lekker naast Blok zitten en draai het nummer van gouverneur Gavin Newsom. Die heeft een hekel aan Trump, dus dat is een mooie opener. Daarna mededelen dat jullie volgende week Singh laten ophalen, dat scheelt hen weer in het budget. Jullie kunnen het, echt waar! Hulp nodig voor wat betreft de ‘Do’s and don’ts’? PM me. En als laatste niet onbelangrijk, je voelt je ook weer een echt goed mens. En wie wil dat niet als politicus?! Mochten jullie willen weten hoe het zakenleven als Nederlander in Californié ondergaan wordt, lees dan a.s. woensdag aflevering 47 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’.

Het begon eigenlijk al toen de inkt van de vorige Luim net opgedroogd was. Zaterdagavond zouden we met goede ex-buren, maar vrienden gebleven, Chris en Marianne Groeneveld naar een optreden gaan van de als een komeet opkomende comedian Kasper van der Laan. Blijkt de komeet even aan de grond gebleven wegens ziekte.

Balen. Opgelost door een van onze traditionele filmavonden bij ons thuis in te lassen: Jersey Boys. Boeiende film over het leven van 4 Seasons zanger Frankie Valli, die zich ontworstelde aan het gangster milieu, Geslaagd! Vervolgens veroorzaakte een winderige Ciara de afgelasting van het duel Sparta-ADO op zondag. Dan ziet zo’n weekend er plotsklaps heel anders uit. Trouwens, de boom bij ons op de hoek waar ik met Tinley wandel ook:

Gelukkig stond er laat op de middag een borrel bij buren Leendert en Yvette op het programma. Geslaagd! Maandag een geslaagd trainingsuurtje bij de ‘Gezelligste Sportclub’, maar vervolgens moest trainingsmaatje Chris z’n auto ter APK keuring aanbieden, hetgeen betekende dat de door Ketel1 gesponsorde evaluatie niet plaats kon vinden. Jammerlijk. Dinsdag een dubbele ‘Oh, oh, Den Haag’ dag. ’s Middags in Den Haag in de kapel van St. Petrus Banden toespraken ter ere van de te vroeg overleden Joep van der Wiel, voetbal en honkbal makkertje, waarna diens ter aarde bestelling volgde. Het napraten in Het Vreedehuis leverde, zoals gebruikelijk bij dit soort aangelegenheden, mooie herinneringen op, maar ook stoere verhalen van de Graaf Willem II-VAC voetballers die elkaar in sommige gevallen tientallen jaren niet gezien hadden. Verdrietig en mooi.

Het ironische is dat ik tijdens een onderlinge erewedstrijd (1975) bij ‘De Graaf’ als nieuwkomer door Joeps broer Aad ter begroeting behoorlijk op de achillespees geraakt werd! Een band met de Fam. Van der Wiel van 45 jaar! Trainer Cor de Jong windt er doekjes om.

’s Avonds traden de Hagenezen van FC Den Haag op het Kasteel aan tegen Sparta. Heb ik voor de buis bekeken. Nadat ik me uit m’n zondagse kleren gehesen had, ontbrak me de zin om juichend Sparta aan te vuren. Het deed me ondanks dat enorm goed dat Sparta dankzij een 4-2 overwinning FC Den Haag 10 punten achter zich liet. Lekkâh, zoals ze in Den Haag zeggen. Woensdag plaatste ik ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ nummero 45, en net als alle keren daarvoor herleefde ik de emoties van toen. Misschien moet ik er maar mee stoppen, bedacht ik me heel even. Geen optie, we zullen doorgaan. Donderdag m’n laatste fysio therapie, exact 14 weken na de operatie. Schouderklopje voor mezelf. ’s Avonds met m’n oude consiglieri Joop van Dort bij ons thuis naar zijn cluppie gekeken dat uit tegen Heerenveen speelde. Tegen het eind van de wedstrijd bij de stand 0-1 voor Feyenoord (daar, ik durf het eruit te gooien) moest ik zijn hand vasthouden omdat Feyenoord zwaar onder druk kwam. Gelukkig voor de sfeer hielden de Rotterdammers van de linker maasoever stand. En voor dat we het wisten werd het Valentijnsdag. Gode zij dank hielden die dag baby’s zich koest en zo konden Astrid en ik genieten van een heerlijke lunch bij Het Drechthuis aan de Drecht. De nare uitsmijter van de week is natuurlijk dictator Trump.

Let op mijn woorden mensen, dit heerschap is gevaarlijker en besmettelijker dan Corona, en dan bedoel ik niet het bier. De wereld is in gevaar omdat niemand dit monster kan of wil stuiten. Iedereen die dit negeert hallucineert. Genoeg hierover, heb een groots weekend en ‘geniet’ a.s. woensdag van #46.

Woensdag was ik als boardmember van de Dutch Game Garden aanwezig bij presentaties van afgevaardigden van de Utrechtse incubator families, gericht op de aanwezige leden van de Provinciale Staten van Utrecht. Aangezien al deze partijen afhankelijk zijn van overheidssubsidies, is het van groot belang om aan te tonen dat de winst achteraf gerealiseerd wordt door jonge bedrijven die door de incubators (soms financieel) gesteund en gehuisvest zijn. Gedurende een interessante presentatie van een startup krijg ik een speciale zoem, oftewel iets dat gelijk aandacht vraagt. De boodschap: “Hallo Peter, Joep is vannacht om 02.00 rustig ingeslapen”. Schok. 21 januari bezocht ik hem in Den Haag en leek hij nog wel zo’n twee maanden te hebben. We spraken over voetbal (Graaf Willem II-VAC), honkbal (Haarlemse Honkbalweek), waar hij hielp bij de VIP boxen, en eenieder die we gezamenlijk kenden. Mooie momenten. Ik schreef erover in mijn Luim van 25 januari. Joep, 67 jaar geworden, rust zacht, met dank aan broer Dick. Wel doorgaan nu. Na de presentaties deed het me deugd om aan de ‘Tovertafel’ te staan met de Fractievoorzitter van de VVD, André van Schie.

De Tovertafel Original is een speelse zorginnovatie die ouderen in de midden- en late fase van dementie met elkaar en met hun omgeving verbindt en beweging stimuleert. De mooie spellen zijn specifiek voor de doelgroep ontwikkeld en kunnen zowel zelfstandig als onder begeleiding worden gespeeld.

De ‘Tovertafel’ is begonnen bij de Dutch Game Garden, inmiddels gehuisvest in het centrum van Utrecht met 50+ personeelsleden en in de tussentijd zijn er meer dan 3.500 exemplaren verkocht. Niet alleen wat ik bovenstaand schreef over ‘winst achteraf’, maar ook nog eens een maatschappelijk probleem veraangenaamd. Beter voorbeeld kun je niet hebben. Vervolgens nog wat prettige gesprekken gevoerd bij de netwerklunch van de Dutch Game Garden, maar daarna moest ik weg, even bijkomen van alle impressies, en met name het bericht over Joep. Terug naar het leven, vandaag is kleinzoon Felix 18 jaar geworden. Mijn Sparta kleinzoon, die ik uit de Feyenoord jatten van oudste zoon Rick heb geweekt: Rick beweert dat het mijn schuld is dat hij van Feyenoord is. Vanwege de scheiding is hij namelijk in Rotterdam Zuid opgegroeid. Zal wel. In ieder geval binnen onze familie geen twisten over wie de club van Rotterdam is (Sparta). Van harte Felix, kies het juiste cadeau van de verjaardagskaart! Over Rick gesproken, samen met hem, Liesbeth en Astrid zondag bij Loetje in Breukelen gegeten. We doen niet meer aan verjaardagscadeau’s, maar doen etentjes. Ook goed voor de saamhorigheid. Lekker gesopt joh!

Overigens kwamen broer Rob en ik die dag net terug uit Enschede, waar we zaterdag de laatste 10 minuten tegen FC Twente de bietenbrug opgingen. Dan lijkt zo’n kleine twee uur terugrijden plotsklaps veel langer! Hoewel, eerlijk gezegd, de ontvangst bij Marte en Peter in hun riante boerderij was perfect, en dankzij een whiskietje of wat kwamen we de nacht goed door. Geheimpje: die Rob snurkt joh! Morgen gaan we goedgemutst, storm of geen storm, de thuiswedstrijd tegen het in degradatie gevaar verkerende ADO tegemoet. Rood-Wit gaat nooit verloren! En niet vergeten: a.s. woensdag #45 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’.

Wat ik altijd zo leuk vond aan de Suske en Wiske albums waren de korte titels zoals ‘De Brullende Berg’ en ‘De Malle Mergpijp’, maar ‘De Brallende Consul Generaal’ ontbrak nog. Na het lezen van de Gerrit “Gerbert” Kunst uitlatingen op ‘Sprout’ van 24 januari moest ik me eerst even achter m’n oor krabben, even slikken, en even nadenken hoe hier over te schrijven. Ik had me immers voorgenomen om aan dit mens geen aandacht meer te besteden.

Gerrit “Gerbert” Kunst in vol ornaat

Maar ja, wanneer ik dan lees dat meneer schaamteloos poneert, en ik citeer: “Nederlandse startups die in Silicon Valley willen groeien, kunnen sinds vorig jaar een beroep doen op ‘Holland in the Valley’, een netwerk van Nederlandse en Amerikaanse ondernemers (mentoren) en contacten bij universiteiten, corporates en overheden.”, dan denk ik het volgende: ‘Holland in the Valley’ was al een factor mid 2013 bij het afzwaaien van Consul Generaal Bart van Bolhuis. Mijn bijdrage van o.a. ‘Do’s and don’ts’ stond zelfs nog in 2017 op de oude site, terwijl ik mid 2014 afgezwaaid ben. Even van man tot man: in wezen, Gerrit, heb je ‘Holland in the Valley’ laten verwelken alvorens het vorig jaar als een gift aan Minister Sigrid Kaag te schenken. Onder druk oude wijn in nieuwe zakken dus! Gerrit vervolgt: “nieuw zijn ook de startup liaison officers……”, daarvan lijkt het profiel wel heel erg op dat van de Chief Reps van de NBSO, toen die nog vanuit de zakenwereld gerekruteerd werden en grotere zelfstandigheid hadden. Maar dat geeft allemaal niet, Gerrit, wanneer je maar eens besefte dat voor jouw tijd er enorm aan de weg is getimmerd, en je derhalve ook wel eens wat krediet aan je voorgangers kunt geven. Al jouw andere narigheden (o.a. Singh, mijn zoon) heb ik je inmiddels vergeven, we zullen maar zeggen dat het wat onbeholpen was, afwijkend van mijn eerdere mening die meer naar machtswellust neigde. Maar probeer dat brallen achterwege te laten, er zijn immers teveel mensen die de feiten kennen. In eerste instantie dacht ik aan deze strip van Dilbert:

Misschien sla ik daar de plank mis en wil je alleen maar de B.V. Nederland verkopen. Wellicht was die ‘Slapjanus’ award die je verdiende ook wat over de top. Zand erover. Misschien maakt het je een beter mens. Dat Los Angeles 10 jaar na sluiting van het consulaat wegens incompetentie eindelijk een NBSO krijgt, kan jou niet aangewreven worden. Bij deze gevrijwaard. Het moest me even van het hart, je kunt niet alles ongecorrigeerd de revue laten passeren! Broer Rob en ik gaan vanmiddag naar één van onze zeldzame uit wedstrijden: FC Twente – Sparta. Familie gerelateerd, dat wel, dus we blijven in Tukkerland slapen. Gaat gezellig worden, zeker wanneer Sparta, net als mijn teer beminde, een hattrick scoort! Wablief? Omdat baby’s komen wanneer ze willen, had ze op enig moment de zorg voor maar liefs drie baby’s. De gedachte alleen benauwt me al. Zo niet Astrid, koeltjes rondde ze de hattrick af. Topper! Woensdag wederom ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ in de digitale brievenbus. #44. Deze serie heet ‘The Ex’pression Years’, logisch vervolg is natuurlijk ‘De Consulaat Jaren’. Verleidelijk, dat wel!

19 juli vorig jaar mocht ik met trots vermelden hoe mijn oudste zoon Rick een memorabele order had binnengesleept waarvoor hij van zijn werkgever Orange, internationale speler op het gebied van telecommunicatie met 266 miljoen klanten wereldwijd, de Orange Winner Trophy ontving. Bleek er dus nog meer op het spel te staan: de President’s club award voor de beste (verkoop) prestatie in zijn categorie. 570 toppers waren in Praag bijeen, het merendeel geroepen, echter niet uitverkoren.

Wat wilde Rick hier als blond zeemeermannetje zeggen? Wanneer je niet vist, dan kan je ook niets vangen? Of eens zie je me terug als kapitein om een grote prijs in de wacht te slepen? Vissen deed hij, maar dat hij als Captain Ricky Depp zou schitteren gedurende het Orange feest met als thema ‘Heroes and Villains’, kon hij niet vermoeden.

Laat staan dat juist die avond de winnaars bekend zouden worden gemaakt. Welnu, de captain werd member van de President’s club en luid gejuich ging op, zowel in Praag als in diverse Nederlandse steden. ‘Change makers’ was het Orange devies voor de afgelopen week en Rick is iemand die in staat is om veranderingen aan te brengen middels zijn werkethiek, commerciële gave en persoonlijke betrokkenheid. Proficiat oudste zoon! Waar ik overigens ook trots op was: Sparta! De enige club uit de eredivisie die het voor elkaar kreeg om Ajax in de slotfase te dwingen tot tijdrekken. In Amsterdam, voor 53.000 mensen! Hopelijk trekken ze dat vanavond door tegen Fortuna Sittard. Inmiddels ben ik bij ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ in 1999 aanbeland, en in dit tempo zou een boek ongeveer 4000 pagina’s dik worden. Zie je het voor je?

Sommige reacties van lezers geef ik graag weer, ook omdat het fijn is dat het gelezen wordt!:

Wouter Verweij via WhatsApp
Zojuist #42 gelezen. Een jongensboek en wederom spannend geschreven! Top en complimenten

Ary Stuifbergen

Ik wil even laten weten, dat ik je “uit de Amerikaanse school geklapt” met veel plezier lees. Ik vermoed dat je nogal veel dagboeken hebt, om dit allemaal zo nauwgezet naar boven te halen. Was je nog van plan er een boek van te maken (Lulu.com tip)?

Theo van der Linden owner at vdlc publishers/consultants

Als ik ‘uit de school geklapt 41’ lees besef ik wel dat ik een redelijk rustig leventje heb geleid de afgelopen jaren…

Lennart Knot Managing Director at Technomed Asia

Weer een mooie cliffhanger! Ik lees deze verhalen elke week met veel plezier.

Tim Laning

Maar die Dawn…djeez.

En 50 kantoren maar liefst! Peter, wat zal jij je nederig gevoeld hebben

Hilbert – hippe88@yahoo.com

Ah wat leuk! 2 bekende namen. Olli Sondermann was een prachtvent en Lutricia Mc Neall met die wereldhit! Heerlijk om te lezen

Rob Roef Altijd leuk! Ik dacht ‘waarom begeeft Peter zich smorgens naar de fitnessruimte van het hotel om zijn e-mails door te nemen?’ -> blijkt het een businessruimte.

Gerard Nelck Die single heb ik nog met die hoes. Een zwaar verhaal met bruine basterd stem “gecrooned” over een ‘rechtvaardigde’ moord. Ringo

Rob Roef Érg leuk om te lezen weer Peter! – digitale pleisters

Freek Duveen Spannend! Even off the record: voor die $ 25,000 zat er verdorie toch wel een koelkastje in de directieburelen?? 

Sebastiaan Hooft DJ & Author of Redesign: Becoming a Happy, Healthy, and Successful Entrepreneur

Dat zijn prijzige klaslokalen 😉

Patrick Ulenberg MD BTI Studios Hilversum

Mooie verhalen dit, Peter!

Groeneveld Marianne Zo herkenbaar Peter dat stukje over je moeder. De bezoekjes omlijst met een whiskey’tje voor Chris en zij een jenevertje. En maar praten over wat er in de wereld gebeurde en vooral niet over haar!

Richard Keijzer En dan denk je een hoop nieuws te horen over je neef Hans, en dan staat er alleen maar “Hans vroeg mij een refrein te schrijven”… Plus een foto van de zingende bekkensmid die niets met het verhaal te maken heeft. Zo iemand kun je gewoon croppen hoor.Het mes er in, van de foto af.

Richard Keijzer Over klifhenger gesproken… “alle ballen op…” Dit hou ik geen week uit, chef!

Peter Herman Loïs Lane? Jij wel ……….

Albert Kerstholt knappe man ook die Laanen, in ieder geval destijds.
Luimman.

Bob van Luijt  1st degree connection1stFounder of SeMI

Ik lees ze met plezier Peter! Ben benieuwd naar het vervolg

Theo van der Linden leest als een thriller, nu al een beetje suspense, je voelt dat er onheil dreigt

Adriaan Meij Zweet memories with Eckart I recently published concerning his BOW.

Rob Laanen Een spannend begin. Wel jammer dat ik weet hoe het allemaal gaat aflopen. Maar… Ik laat me verrassen. Heel veel succes met je nieuwste geesteskind. Héél spannend. ik kan het weten!

Mary Joyce Many thanks for this post, Peter. The ending may not have been what we wanted, but in between there were many great and matchless days for those who followed the piper. Cheers to him, and to you!

Henny Neys Heel veel sukses peter maar jou kennende zal het zeker goed lukken

Gertjan Leijdekkers Leuk Peter, herinner mij nu weer dat Eckart mij een keer via jouw introductie bij mijn toenmalige software bedrijfje BMS kwam opzoeken als multimiljonair rijdend in zijn Renault 5, ha, ha,

Aan de andere kant van het gelukspectrum bezocht ik de afgelopen week een oude makker, 67 slechts, die opgegeven is. Door te praten over mooie punten uit het verleden, hadden we toch nog een gelukkig uurtje. Wel een beetje dramatisch om afscheid voor altijd te nemen. Gelukkig heeft hij ook nog een broer en schoonzus die 4 keer per week met hem bezig zijn: familie samaritanen! En dan komt a.s. woensdag digitaal #43 uit van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’. Fijn weekend.

Tja, hersenspinsels krijgen vorm wanneer de week vordert. Mocht ik met de Luim van 6 december vastleggen hoe de overbrugging met kerstboom in het midden van het water werd opgetuigd, zo vond j.l. zaterdag de aftuiging plaats:

Wederom met buurman Peter K. en Astrid actief op de plek des onheils. Maar eigenlijk was het ook een symbolische afsluiting van de oude kerst. En op een of andere manier werd dat “oude” de afgelopen week het thema, mede na het 100 jaar feessie van Tante Bep, en de 70^e verjaardag party donderdag van vriend, schrijfheer en schilder Gerard Nelck. Zaterdagavond woonden Astrid en ik de reünie bij van de tak van haar moeder: Driehuis. Aangezien we hier over 11 kinderen praten, dan mag het geen wonder heten dat er van hen en de nazaten, plus de koude kant, maar liefst 68 aanwezig waren, van jong tot oud. Het werd onder leiding van Ome Dick een groot succes. Maandag mijn eerste aantreden weer bij ons gymcluppie, hetgeen de nieuwe knie opzienbarend goed volhield. Vanmiddag onze winterbijeenkomst bij lid Henk in de pittoreske bossen van Hilversum. Aangezien ik voor de muziek zorg, veel goud van oud:

Kijken of de twist er nog lekker uitkomt! Het leukste deze week overkwam me dinsdag. Na mijn fysio afspraak (krachttraining, fietsen en balanceren), kwam ik de lift uit en trof een groepje bejaarden (ouder dan ik dus) onder begeleiding aan, die ik beleefd “goedemorgen” wenste. Komt een lieve jonge begeleidster me achterna en vraagt: “mag ik u wat zeggen, meneer?”. Ik: “maar natuurlijk”. “U kwam net voorbij en u ruikt zo lekker”. Roze wolk! Meer dan “Van Gils” en een bedankje kreeg ik er niet uit, ik vond dit zo on Nederlands. In Californië was dit niet ongewoon, moet ik zeggen. Complimenteus zijn, bedoel ik. Toen bedacht ik me dat ik 125 mensen in mijn agenda heb opgetekend wiens leeftijden ik bij wil houden. Familie, vrienden en goede kennissen (en enige vijanden). Ik hou van statistieken en ook wanneer ik de 100-jarige (Tante Bep) er afschrap, evenals mijn 2-jarige kleinzoon, dan kom ik nog op een gemiddelde leeftijd van 58. Dat dit nog, kijkend naar mezelf, jeugdig lijkt komt door Astrids invloed, evenals de business vrienden. In de categorie 41 t/m 60 jaar scoor ik 45 agendamensen met een gemiddelde leeftijd van 51,8 jaar. De grootste groep vormt de ‘boomers’, 61 t/m 80, want daar scoor ik 59 agendamensen met een gemiddelde leeftijd van 70,8 jaar. Is dat erg? Welnee, want deze groep bevat een behoorlijk aantal mensen die al decennialang echte vrienden zijn, en niet alleen wanneer ik win! Enfin, wat gebeurt er in de tussentijd, wanneer ik al deze ‘belangrijke’ informatie verzamel, met de plek in mijn bed:

Doet me denken aan een liedje van Simon and Garfunkel (pietsie mijn tekst, raad maar welke het is): “I got up to write my Luim, when I came back to bed someone’s taken my place, Tinley, you’re breaking my heart….”. Woensdag is-ie er weer: aflevering 42 van ‘uit de Amerikaanse school geklapt’.

Daar zou je een beetje depri van kunnen worden; je opent de gordijnen en dan is het ’s ochtend buiten net zo donker als binnen! En dan komen ze tevoorschijn, de krenten in de pap van die week, de lichtpuntjes zogezegd. Allereerst de 100^e verjaardag vanTante Bep, de jongste zus van mijn moeder:

En wat werd het feessie gezellig afgelopen zondag in Café Restaurant Kaandorp, gelegen aan de Maas, met uitzicht op de Willemsbrug. Inderdaad, Rotterdamser kon het niet! Tante Bep was op haar best, declameerde Goethe, zong een duet met een Franse zanger en herkende iedereen nog. Het was ook een waar genoegen om alle ‘verloren’ neven en nichten weer eens een keer te zien, en dit keer bij een heugelijke gebeurtenis! Laat Ome Henk me nu het trouwboekje van zijn ouders (mijn grootouders) hebben nagelaten, omdat ik nogal bewaarderig ben. Astrid heeft hiervan een collage gemaakt waarvan Tante Beps geboorte inschrijving een onderdeel van uitmaakte:

Tante Bep op 6, mijn moeder op 3 en Ome Henk op 4. Op 1 Tante Cor en op 5 Tante Beps tweelingzus Tante Jet. Ik herinner me deze zachtaardige tante, Bep dus, als streng toen ik nog een jochie was. Dat brengt je weer tot jezelf: hoe heeft zij mij zien opgroeien. Welnu:

Bovenaan toen en nu, daaronder de verjaring, of zo u wilt, de verharing. Een tikje Elvis of Cliff, een snufje Beatles en de rijpwording, hoewel mijn moeder altijd zei dat een man nooit ouder wordt dan 12. Ook werd ik nog zakenman, ondanks Boudewijn de Groots “…..maar liever dat nog (voetballer) dan het bord voor de kop van de zakenman”. En nu een tevreden semi pensionado in Loosdrecht, met Astrid aan mijn zijde en kinderen verspreid over Nederland en de Verenigde Staten. Heeft Tante Bep mijn ontwikkeling ook zo gezien? Ga ik haar nog een keer vragen. In mijn ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ saga die ik elke woensdag publiceer, schreef ik j.l. woensdag het volgende: 13 januari 1999 “Plotseling valt ons oog op een geparkeerde pick up truck waarin wat beweegt. Argwanend naderen we het voertuig, waar achter de ruit plotsklaps het slaperige hoofd van een jonge man verschijnt die zich beleefd voorstelt: “Brian Johnson, gentlemen, I drove three days ago from Detroit to be here on time for my class tomorrow.” De verbazing moet van onze gezichten af te lezen zijn omdat hij niet in ons systeem voorkomt. Maar wat een doorzetter!” Daarna vermeldde ik nog dat ik blij was dat ik hem de volgende dag verfrist uit het toilet zeg komen. Heeft deze jongeman (21 jaar later!) het vertaald en gaf hij op facebook de volgende response:

Brian Johnson Nice… “Glad to see him coming from the toilet, refreshed”…
I imagine I was pretty stinky after three days in my truck. I am very happy you and Gary welcomed me into the school. Thank you Peter.

Hij kon zich voorstellen dat hij behoorlijk stonk na drie dagen in zijn truck te hebben gereden. En hij bedankt ons dat we hem tot de school hebben toegelaten. Nou, dan kunnen die gordijnen voor wat mij betreft wel open, een zonnestraal vindt altijd zijn weg!

Brian Johnson in Contra Costa Times 9 januari 2000