We kwamen erop toen we de week vóór het veel te vroege overlijden van Tineke naar ‘Dertigers’ zaten te kijken (je moet wat). Wat daar uitgebeeld werd, gezellig als acht kameraden rond een grote tafel zitten en knuffelig zijn, sprak ons aan. Dat was vóór Corona, daar bedoel ik niet die laffe drie luchtkussen gewoonte mee. Het bracht ons naar de 90-er jaren waar we als start van een traditie oud en nieuw bij ons thuis vierden met een aantal goede vrienden en familieleden. Iedereen nam een deel van de dis voor z’n rekening en diende dat uit, zo ook Jos en Tineke:
We hadden al jaren geen contact meer met Tineke, mede door ons zwerversbestaan, maar haar overlijden hakte er toch in. En toen kwam dat verdoemde knoopjes verhaal weer breed ter tafel! Even wel wezen, ik heb mijn verhaal inzake de rechtzetting van de ‘Jos Kuijer knoopjes’ saga reeds in menig column gedaan, maar de afgelopen week werd het na Tinekes voortijdige overlijden weer trending, o.a. op Radio 538, Libelle en social media. Vandaar dat ik, nu het stof weer gedaald is, een deel weergeef van mijn column op internet magazine ‘Planet’ van maart 2003, waarbij ik de ‘gossip’ bladen op de korrel nam:
Neem nou “Weekend” over Patty Harpenau, Jos Kuyer en Tineke Verburg, ik citeer: “Toch nam Tineke het Jos destijds enorm kwalijk dat hij verliefd was geworden op Patty Harpenau. Hij was niet meer welkom thuis, en toen Jos zijn persoonlijke spullen kwam halen had zij deze alvast in de tuin gezet (onjuist). Toen Jos de dozen openmaakte, ontdekte hij dat Tineke uit pure woede de knoopjes van zijn overhemd had geknipt! (onjuist) ‘Ik heb gehoord dat je nieuwe vriendin zo goed kan naaien,’ voegde ze Jos boos toe…(onjuist)”. Vrienden, daar heeft Tineke nu eenmaal te veel klasse voor. Waarom weet ik hier het fijne van? Simpel, Tineke had alle spullen bij ons thuis in Hilversum gedumpt (12 juli 1994 – PL), inklusief een originele Harpenau die in huize Kuyer/Verburg niet meer welkom was. Die knoopjes waren er inderdaad afgeknipt, echter door een vriendin (Kirsten – PL) die genoemde tekst, op een blaadje geschreven, toegevoegd had. Een iets ander verhaal, toch?!
Oh ja, en niet alle knoopjes waren er afgeknipt (Libelle), doch alleen de strategische tweede knoop, lastig met een stropdas of open boord. Laat dit verhaal niet de hoofdmoot worden van haar prachtige carrière! Soit, rust zacht Tineke, sterkte Tim. Nu van droevig nieuws naar hopelijk ‘happy news’: onze Benjamin, Ivar, die al een kleine drie maanden vastzit in Costa Rica, zou oorspronkelijk afgelopen donderdag thuisgekomen zijn. Vlucht geannuleerd. #@$&#@. Maar nu, wanneer Lufthansa ons niet in de steek laat, komt hij als speciaal cadeau op mijn verjaardag aan. Dat zou nog eens een verrassing van allure zijn!
Ivar, de beschouwende schrijver.
Waar ik ook heel blij van wordt, mijn gevoelige kant: zwanen met hun jonkies. Ze zwommen naar onze buren, waar buurman Paul ze uit de hand voerde. Eén maal slechts werd hij in z’n vinger gepikt en laat ik nou dat moment missen! Wel een gevoelige prent aan over gehouden:
Cooper wekte al blaffend de indruk het er niet helemaal mee eens te zijn!
Als altijd wens ik jullie een geweldig veilig en gezond weekend toe, waarbij ik met nadruk wijs op de verschijning a.s. woensdag van #64 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’. Met weemoed geef ik aan bijna halverwege te zijn. Tja, aan alles komt een end!
