Corona verjaardag en andere perikelen in tijden van aanpassing

Onze oudste zoon Bo-Peter vierde z’n 29e verjaardag ver van zijn familie in het prachtige natuurreservaat Yosemite Park. Het waarom was natuurlijk de onmogelijkheid om het in stedelijk Californië te vieren, waar het aantal Corona infecties inmiddels de 400.000 ruim gepasseerd is en iedereen verplicht is buiten een mondkapje te dragen. Dus huurde hij met een miniem aantal trouwe vrienden en broer Kaj een blokhut net buiten Yosemite Park. Binnen het park is het namelijk mega duur. Onderstaand plaatje, tijdens een hike in het park voor één der vele watervallen in dit oogverblindende natuurgebied, geeft wel aan dat het een uitstekende keuze was.

V.l.n.r. Vriend, Bo-Peter, Kaj, Michelle (verloofde Kaj) en Tiphanie (vriendin Bo-Peter)

Of er in de blokhut alcoholhoudende dranken geschonken werden, was op het moment van publicatie van deze Luim niet bekend. Het schijnt er wel gezellig aan toe te zijn gegaan. Hoewel wij ook wonen in een soort vakantiegebied, wordt onze vloeibare achtertuin soms wreed verstoord door ongewenste boot ‘indringers’. Tijdens mijn vele observatiemomenten heb ik een drietal types geïdentificeerd. De verdwaalde toerist, die denkt dat er bij ons aan het einde een doorgang is naar….ja, waar naar toe? De nieuwsgierige, die langzaam met z’n bootje naar binnen komt varen en als het ware wanneer je aan het ontbijten bent het beleg van je brood kijkt. En als derde de vliegvisser die tergend langzaam binnen komt varen en mocht hij voor jouw raam beet hebben, op z’n gemakkie de verworven buit in z’n net tracht te krijgen. Het is bijna hetzelfde effect wanneer mensen een vaste tuin binnen komen fietsen om eens gezellig naar binnen te loeren. Het meest problematische bij ons is echter dat men aan het einde moet keren. Dan merk je pas hoeveel koekenbakkers voor het eerst een bootje bemannen! Welnu, ter test hebben een aantal buren (ik verraad niet wie) een boei neergelegd met het verbod om in dit privé water binnen te varen. Succesvol, echter geen schoonheidsprijs. Daarnaast raakte de boei in vrije heen-en-weer bewegingen na loslaten van een touw. Buurman Peter en gade Jolanda hebben dit vrouw- manhaftig gerepareerd, en dat heb ik vastgelegd:

Na deze test zullen functionele borden aan de kop geïnstalleerd worden, zodat iedereen weer ongestoord tevreden achterover kan leunen. Eendracht maakt macht, dankzij samenwerking van alle bewoners van ons waterhofje. Oudste kleinzoon Rico (20) zat voor studiewerkzaamheden vast in het Portugese Coimbra omdat hij met z’n auto Spanje niet meer in kon. Laat hij daar nu een leuke Spaanse vriendin tegen het lijf lopen. Die moest natuurlijk aan opa en ‘oma’ voorgesteld worden. Ter voorverwarming had ‘oma’ Astrid een lekker maaltijdje klaargemaakt. Opa had voor de feestvreugde “Che Sara” van José Feliciano in de jukebox gezet, een lekker Spaanstalig nummer. Het maaltje ging er bij Elena goed in, maar van “Che Sara” had ze nog nooit gehoord. Ver voor haar tijd, en bovendien schijnt Mexicaan Spaans hier en daar nogal af te wijken van hoog Spaans. Goed bedoeld toch?! Maar wel leuk hoor om die jeugdige verliefdheid te aanschouwen. Corona of geen Corona, a.s. woensdag komt aflevering 69 van ’Uit de Amerikaanse school geklapt’ uit. U bent gewaarschuwd! Psssst…….1 meter en 50 centimeter blijft gewenst!

Een Laanen ‘special’ week afsluitend met Trump

Na twee geannuleerde vluchten van ‘scheisse’ Lufthansa, was het de beurt aan KLM partner AirFrance om onze jongste zoon veilig van Costa Rica naar huis te brengen. Nou ja huis, Parijs dus. Daar zouden Rick en Liesbeth op vliegveld Charles de Gaulle Ivar opwachten om hem veilig naar de ouderlijke woning in Loosdrecht te brengen. Maar eerst de spanning of de vlucht daadwerkelijk plaats zou vinden. Volledig geboekt, dus daar geen probleem. Dan de vrees dat Ivar wellicht wat koorts had opgelopen en geweigerd zou worden. Temperatuur opgenomen, geen probleem, boarden maar! Het eerste voorzichtige gejuich gaat op in huize Laanen. Zondag landt vlucht AF 4147 rond 11.30 in Parijs. Rond 12.30 krijgen we van Liesbeth een filmpje door van Ivar, met mondkapje, die opgelucht de aankomsthal binnenkomt en vraagt of hij hen aan mag raken.

Het dappere trio gaat op pad en dankzij de ‘tracker’ die Rick gebruikt, kunnen we hun rit volgen tot aan huis. En dan begint een rit van circa 5 uur, die we net zo intensief volgen als indertijd de jacht op de beroemde moordenaar O.J. Simpson. Op de A2 aanbeland zet Astrid de oven op 180 graden, en na het oversteken van de brug bij Loenen aan de Vecht, over de Vecht, gaan de bitterballen erin. Kijk dat is nog eens thuiskomen. Na het emotionele welkom, inclusief bubbels, worden de krokante ballen aangevallen. Ivars droom na ruim drie maanden vast te hebben gezeten in Costa Rica, komt uit! Gisteren vierde onze oudste, Bo-Peter, zijn 29e verjaardag ver weg van ons in Yosemite Park.

Bo-Peter met grootste fan Tinley en Laanen wapen.

Gelukkig was ter verhoging van de feestvreugde vriendin Tiphanie aanwezig, alsmede broer Kaj met verloofde Michelle. En dan is Yosemite Park niet de slechtste plek om een verjaardag te vieren, waarbij ik aanneem dat de broers ook de nodige sfeer verhogende drankjes ingeslagen hadden. Om de Laanen vreugde af te maken, slaagde kleinzoon Felix met vlag en wimpel afgelopen donderdag voor zijn HAVO diploma. Hij zet zijn studie voort in iets wat met ‘fiscaal’ te maken heeft. Fraudeurs opgelet! Toevalligerwijs (koffie) was mijn oudste broer Hans met gade Cintha gisteren bij ons, en op enig moment kwam het op internationalisatie bij de Laanens. Immers, hun dochter Sylvia is getrouwd in Griekenland en derhalve hebbe ze Griekse kleinkinderen, waarvan de helft in NL woont en de andere helft in Griekenland. De vriendin van Bo-Peter is een Française, de verloofde van Kaj is een Amerikaanse. Ivars relaties omspande diverse nationaliteiten, laatstelijk Italiaans. Oudste kleinzoon Rico komt a.s. maandag zijn Spaanse vriendin aan opa en ‘oma’ voorstellen. Die twee zijn met elkaar in contact gekomen tijdens zijn studenten uitwisseling programma in Portugal. Mijn punt is dat de Laanens een voorbeeld zijn van integratie, hetgeen met het oog op de chaos in de Verenigde Staten ook wel eens genoemd mag worden. Trump, die de V.S. voor schut zet in de hele wereld, heeft niets van al zijn huwelijken met buitenlandse vrouwen geleerd. Integendeel, het lijkt wel of hij de rest van de wereld kwalijk neemt dat ze allemaal mislukt zijn. Neemt niet weg dat a.s. woensdag wederom een aflevering van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ op de digitale deurmat ligt. #68, poeh, poeh! Blijf op afstand en gezond, ook dit weekend, ook de komende weken.

Hoe een Spartaan via Feyenoord bij het WK’90 terecht kwam

Maar allereerst het laatste nieuws over de jongste Laanen telg: Ivar. Na twee annuleringen door de gründliche luchtvaartmaatschappij Lufthansa, tevens onbereikbaar, lijkt het dit keer te lukken met een AirFrance vlucht. Onze aandacht werd getrokken door een aankondiging op de website van de Franse ambassade:

Een rechtstreekse vlucht op 11 juli vanuit Costa Rica naar Parijs! Helaas was de Nederlandse Ambassade in Costa Rica gesloten en wist men er in “Den Haag” (doorgeschakeld nummer) niets van. Teamwork: terwijl Astrid aan de keukentafel gezeten uur na uur koortsachtig probeerde in contact te komen met Lufthansa, zat ik aan m’n bureau met haviksogen het ter beschikking staande aantal plaatsen op de AirFrance vlucht in de gaten te houden. Bij 5 beschikbare plekken aanbeland, besloot Astrid Lufthansa na 2 uur en 59 minuten ‘op te hangen’ en een van de laatste stoelen te boeken bij AirFrance. Hoe z’n geld van Luftansa terugkomt, dat vogelt Ivar zelf uit. GEEN VOUCHER. Saillant detail: oudste telg Rick besloot spontaan met geliefde Liesbeth er een weekendje Parijs van te maken om er zeker van te zijn dat z’n jongste broer veilig thuiskomt. Helden. We tellen de uren af. Een paar Luimen geleden verhaalde ik over het WK voetbal 1990 met het cruise schip de ‘Orient Express’ rond Sicilië, waar de poulewedstrijden van het Nederlands elftal gespeeld werden. Maar hoe kwam ik in de positie om namens de Top Sports Group dat schip te leiden? Het begon met deze brief:

Alhoewel ik na mijn recente aftreden als voorzitter van de KNBSB (en benoeming tot ere voorzitter – later teruggegeven) diverse aanbiedingen kreeg, had ik me hier niet op aangemeld! Natuurlijk zou het Feyenoord deel van de familie, o.a. oudste zoon Rick, van enthousiasme de maas ingesprongen zijn, maar het Sparta deel, o.a. jongste broer Rob, gedoopt in Kasteelwater, me vervloekt hebben. In een brief op poten naar Inter Football meldde ik dat ik van dit gedrag niet gediend was. Enfin, van het een kwam het ander en uiteindelijk werd ik aangetrokken om de Top Sports Group te reorganiseren, hetgeen ik uiteindelijk ook bij de KNBSB gedaan had. Echter, niet onprettig, werd de cruise WK’90 m’n eerste klus, waarbij ik kon bouwen op een stel geweldige medewerkers. Rond Sicilië dobberde een prachtig schip geladen met BN’ers uit die tijd, zoals voetbalhelden Johnny Rep, Ruud Krol, Sjaak Swart, etc. Aangevuld met artiesten als Loïs Lane (hoe toevallig), Lee Towers, Anita Meyer, René Froger en naderhand ook nog de arrogante Jaap van Zweden. Besturen van Ajax en Feyenoord, trainers als Leo van Veen, maar ook wielericoon Peter Post en schaatsheld Hein Vergeer. Te veel om op te noemen. Ook Privé en De Telegraaf hebben er vele pagina’s aan gewijd.

En wat te denken van een heuse bokswedstrijd op volle zee tussen Regilio Tuur en een soort van boksbal uit Wales. Het bestuur van Ajax stuurde een week voor m’n verjaardag een geestige maar welgemeende dankbrief.

De harde werkelijkheid sloeg in toen ik in het kader van herstel van de relatie tussen Inter Football en Ajax op audiëntie kwam bij het Ajax bestuur. Dinsdag 4 september 1990 werd een dag die ik niet licht zal vergeten. Het hele Ajax bestuur kielhaalde me over contracten/afspraken uit het verleden, waar ik absoluut geen weet van had. Op enig moment verloste directeur Arie van Eijden me uit mijn lijden met de simpele mededeling dat dit feitelijk allemaal het werk was geweest van oprichter Maarten de Vos, de begenadigd journalist. Hoewel de hitte er vanaf was, werd de warmte van voornoemde brief niet bepaald gehaald. Uiteindelijk werd toen al de teloorgang van Inter Football ingezet. Maar, als gebruikelijk eindigen we positief, want a.s. woensdag komt #67 uit van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’. Hoe leuk is dat?! Blijf veilig en gezond.