Corona verjaardag en andere perikelen in tijden van aanpassing

Onze oudste zoon Bo-Peter vierde z’n 29e verjaardag ver van zijn familie in het prachtige natuurreservaat Yosemite Park. Het waarom was natuurlijk de onmogelijkheid om het in stedelijk Californië te vieren, waar het aantal Corona infecties inmiddels de 400.000 ruim gepasseerd is en iedereen verplicht is buiten een mondkapje te dragen. Dus huurde hij met een miniem aantal trouwe vrienden en broer Kaj een blokhut net buiten Yosemite Park. Binnen het park is het namelijk mega duur. Onderstaand plaatje, tijdens een hike in het park voor één der vele watervallen in dit oogverblindende natuurgebied, geeft wel aan dat het een uitstekende keuze was.

V.l.n.r. Vriend, Bo-Peter, Kaj, Michelle (verloofde Kaj) en Tiphanie (vriendin Bo-Peter)

Of er in de blokhut alcoholhoudende dranken geschonken werden, was op het moment van publicatie van deze Luim niet bekend. Het schijnt er wel gezellig aan toe te zijn gegaan. Hoewel wij ook wonen in een soort vakantiegebied, wordt onze vloeibare achtertuin soms wreed verstoord door ongewenste boot ‘indringers’. Tijdens mijn vele observatiemomenten heb ik een drietal types geïdentificeerd. De verdwaalde toerist, die denkt dat er bij ons aan het einde een doorgang is naar….ja, waar naar toe? De nieuwsgierige, die langzaam met z’n bootje naar binnen komt varen en als het ware wanneer je aan het ontbijten bent het beleg van je brood kijkt. En als derde de vliegvisser die tergend langzaam binnen komt varen en mocht hij voor jouw raam beet hebben, op z’n gemakkie de verworven buit in z’n net tracht te krijgen. Het is bijna hetzelfde effect wanneer mensen een vaste tuin binnen komen fietsen om eens gezellig naar binnen te loeren. Het meest problematische bij ons is echter dat men aan het einde moet keren. Dan merk je pas hoeveel koekenbakkers voor het eerst een bootje bemannen! Welnu, ter test hebben een aantal buren (ik verraad niet wie) een boei neergelegd met het verbod om in dit privé water binnen te varen. Succesvol, echter geen schoonheidsprijs. Daarnaast raakte de boei in vrije heen-en-weer bewegingen na loslaten van een touw. Buurman Peter en gade Jolanda hebben dit vrouw- manhaftig gerepareerd, en dat heb ik vastgelegd:

Na deze test zullen functionele borden aan de kop geïnstalleerd worden, zodat iedereen weer ongestoord tevreden achterover kan leunen. Eendracht maakt macht, dankzij samenwerking van alle bewoners van ons waterhofje. Oudste kleinzoon Rico (20) zat voor studiewerkzaamheden vast in het Portugese Coimbra omdat hij met z’n auto Spanje niet meer in kon. Laat hij daar nu een leuke Spaanse vriendin tegen het lijf lopen. Die moest natuurlijk aan opa en ‘oma’ voorgesteld worden. Ter voorverwarming had ‘oma’ Astrid een lekker maaltijdje klaargemaakt. Opa had voor de feestvreugde “Che Sara” van José Feliciano in de jukebox gezet, een lekker Spaanstalig nummer. Het maaltje ging er bij Elena goed in, maar van “Che Sara” had ze nog nooit gehoord. Ver voor haar tijd, en bovendien schijnt Mexicaan Spaans hier en daar nogal af te wijken van hoog Spaans. Goed bedoeld toch?! Maar wel leuk hoor om die jeugdige verliefdheid te aanschouwen. Corona of geen Corona, a.s. woensdag komt aflevering 69 van ’Uit de Amerikaanse school geklapt’ uit. U bent gewaarschuwd! Psssst…….1 meter en 50 centimeter blijft gewenst!