Month: June 2020

Mooi, de Tweede Kamer heeft een motie aangenomen dat de regering alles in het werk moet stellen om Jaitsen Singh naar Nederland over te plaatsen. En toen? Komen Grapperhaus en Blok met dezelfde oude koeien uit de sloot van ‘geen binding met Nederland’, etc.? Zaken die absoluut niet golden in de tachtiger jaren toen Singh aangeklaagd werd. Zijn ze ‘vergeten’ dat Singh gedurende een 12-tal jaren in het geheel niet is bezocht in de gevangenis? Tijdens de revisie van zijn zaak in 1999 wilde Mr. Polakovic, de advocaat van Singh, de getuigenis van ene meneer Bosboom vernemen die indertijd bij de zaak Singh betrokken was. Consul Generaal Jan Wever stelde bijna 21 jaar geleden onderstaande schandalige fax op namens het Ministerie van Buitenlandse Zaken:

Men vond het, de gotspe, niet passend om de heer Bosboom te benaderen omdat hij niet meer bij de zaak betrokken was. Hoe wreed kun je zijn? Ook de smeekbede van de advocaat dat het hier om een zaak van leven of dood ging, viel op dovemans oren. En dan ga je me toch niet wijs maken dat je met nieuwe regels tracht de zaak af te drijven wanneer er zoveel blunders begaan zijn (ik heb er nog een paar in m’n achterzak). Indien Minister Dekker al tewerk zou gaan als behoort, dan dient hij eerst de twee ivoren torens van J&V en BuZa in te nemen, hetgeen waarschijnlijk ook weer vele maanden vergt. Die tijd is er niet, voor de 75-jarige fragiele Singh tikt de klok erg hard. Tip: Minister Blok of Minister Grapperhaus dient rechtstreeks Gouverneur Newsom van Californië te benaderen om gratie te bepleiten. Al die schurken van Trump komen vrij wegens Covid-19 gevaar, waarom Singh niet? En de V.S. zijn van hem af. Simpel toch?! Te prijzen is de inzet van Ariëtte van Rij voor de zaak Singh:

En dit alles omdat mijn Californië kompaan Paul Nijssen voor mij de honneurs waarnam na mijn vertrek qua bezoeken, en er ook daadwerkelijk schriftelijk aandacht aan besteed heeft.

Paul met Singh in de medische gevangenis Vacaville

En zo liefelijk als de achtergrond is het daar echt niet! Kom op ‘Den Haag’, toon menselijkheid en laat die regeltjes even achterwege, met name ook omdat ze na de feiten geschreven zijn. Hoe moeilijk kan dat zijn? Iedereen wens ik een veilig weekend, zo paniekerig qua Corona als in de gevangenis van Singh is het bij ons niet. Maar toch! Oh ja, #65 komt er woensdag echt aan!

We kwamen erop toen we de week vóór het veel te vroege overlijden van Tineke naar ‘Dertigers’ zaten te kijken (je moet wat). Wat daar uitgebeeld werd, gezellig als acht kameraden rond een grote tafel zitten en knuffelig zijn, sprak ons aan. Dat was vóór Corona, daar bedoel ik niet die laffe drie luchtkussen gewoonte mee. Het bracht ons naar de 90-er jaren waar we als start van een traditie oud en nieuw bij ons thuis vierden met een aantal goede vrienden en familieleden. Iedereen nam een deel van de dis voor z’n rekening en diende dat uit, zo ook Jos en Tineke:

We hadden al jaren geen contact meer met Tineke, mede door ons zwerversbestaan, maar haar overlijden hakte er toch in. En toen kwam dat verdoemde knoopjes verhaal weer breed ter tafel! Even wel wezen, ik heb mijn verhaal inzake de rechtzetting van de ‘Jos Kuijer knoopjes’ saga reeds in menig column gedaan, maar de afgelopen week werd het na Tinekes voortijdige overlijden weer trending, o.a. op Radio 538, Libelle en social media. Vandaar dat ik, nu het stof weer gedaald is, een deel weergeef van mijn column op internet magazine ‘Planet’ van maart 2003, waarbij ik de ‘gossip’ bladen op de korrel nam:

Neem nou “Weekend” over Patty Harpenau, Jos Kuyer en Tineke Verburg, ik citeer: “Toch nam Tineke het Jos destijds enorm kwalijk dat hij verliefd was geworden op Patty Harpenau. Hij was niet meer welkom thuis, en toen Jos zijn persoonlijke spullen kwam halen had zij deze alvast in de tuin gezet (onjuist). Toen Jos de dozen openmaakte, ontdekte hij dat Tineke uit pure woede de knoopjes van zijn overhemd had geknipt! (onjuist) ‘Ik heb gehoord dat je nieuwe vriendin zo goed kan naaien,’ voegde ze Jos boos toe…(onjuist)”. Vrienden, daar heeft Tineke nu eenmaal te veel klasse voor. Waarom weet ik hier het fijne van? Simpel, Tineke had alle spullen bij ons thuis in Hilversum gedumpt (12 juli 1994 – PL), inklusief een originele Harpenau die in huize Kuyer/Verburg niet meer welkom was. Die knoopjes waren er inderdaad afgeknipt, echter door een vriendin (Kirsten – PL) die genoemde tekst, op een blaadje geschreven, toegevoegd had. Een iets ander verhaal, toch?!

Oh ja, en niet alle knoopjes waren er afgeknipt (Libelle), doch alleen de strategische tweede knoop, lastig met een stropdas of open boord. Laat dit verhaal niet de hoofdmoot worden van haar prachtige carrière! Soit, rust zacht Tineke, sterkte Tim. Nu van droevig nieuws naar hopelijk ‘happy news’: onze Benjamin, Ivar, die al een kleine drie maanden vastzit in Costa Rica, zou oorspronkelijk afgelopen donderdag thuisgekomen zijn. Vlucht geannuleerd. #@$&#@. Maar nu, wanneer Lufthansa ons niet in de steek laat, komt hij als speciaal cadeau op mijn verjaardag aan. Dat zou nog eens een verrassing van allure zijn!

Ivar, de beschouwende schrijver.

Waar ik ook heel blij van wordt, mijn gevoelige kant: zwanen met hun jonkies. Ze zwommen naar onze buren, waar buurman Paul ze uit de hand voerde. Eén maal slechts werd hij in z’n vinger gepikt en laat ik nou dat moment missen! Wel een gevoelige prent aan over gehouden:

Cooper wekte al blaffend de indruk het er niet helemaal mee eens te zijn!

Als altijd wens ik jullie een geweldig veilig en gezond weekend toe, waarbij ik met nadruk wijs op de verschijning a.s. woensdag van #64 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’. Met weemoed geef ik aan bijna halverwege te zijn. Tja, aan alles komt een end!

Hoe lang geleden is het dat Astrid en ik in Delft zijn geweest? In ieder geval zó lang dat we het snode plan opvatten om afgelopen donderdag de stoute schoenen aan te trekken en die richting uit te gaan. Komt nog bij dat we het mooi konden combineren met een aangeklede borrel later op de middag in Rotterdam bij oeroude vrienden Martin en Yvon. Wat staat ons van Delft nog bij? Tja, pindakaas, Delfts Blauw en Jaap Fischer. Jaap wie? Dé Jaap die in het liedje ‘Om je geld’ zong over Delft. Als volgt: “Zij was veertig, hij was de helft. Ze kochten een knaap van een villa in Delft. Van haar geld”. Dat vond ik indertijd een slim idee, tot aan de laatste regels: “Zij was honderd, hij bijna dood. Zijn borst was klam en zijn hoofd was rood. Van de koorts”.

Zo zie je maar dat inhaligheid niet loont. Maar we dwalen af. Omdat de regen niet tot stoppen kon worden gedwongen, togen wij rond 11.30 op pad. Even voor Schiphol bereikte ons het bericht dat er problemen verwacht konden worden van protesterende kermisexploitanten. Gelukkig brachten die in samenwerking met de politie beide zijden van de A12 tot stilstand. Ongestoord door naar Delft via de A13. Ai, het centrum is niet te bereiken, volg ‘C’. We raakten ‘C’ enige tijd kwijt en net toen we de ‘C’ zagen waren we de afslag voorbij. Ik voelde aandrang. En verdomd, bij de afslag Delft-Zuid kwamen we weer een ‘C’ tegen die ons bijna naar de goede plek stuurde, zij het dat we tegen wat straatwerkzaamheden aanreden. Inmiddels moest ik echt een plasje plegen, maar dit terzijde. Uiteindelijk vonden de scheermes scherpe ogen van Astrid een parkeerplekje aan een grachtje. Na wat moeizaam inparkeren, haalden we opgelucht adem. Astrid activeerde haar parkeerapp en zag tot haar verbijstering dat er alleen geparkeerd kon worden op basis van een dagpas ad €30. “Dit nimmer,” sprak ze ferm, en wurmde zich weer uit de nauwe parkeerplek. Mijn blaas kermde van ellende. We reden vervolgens tegen een bruin aanwijsbordje aan van ‘Delft Pottery’. Na een ritje over wat hobbelige straatjes, dank voor uw medeleven, arriveerden we bij het blauw witte huis van Paauw. Binnen waren ze aan het opknappen. Nee! “Wilt u een rondleiding,” vroeg de uiterst vriendelijke vrouw aan de balie. Op het oog leek de prijs van een rondleiding ad €4,50 een spotprijs voor het hagelschone toilet. Kijk, dan ga je nog eens monter een rondleiding in. Bovendien was het ook nog leerzaam en boeiend. Zoals het met de hand nageschilderde werk van Pieter de Hooch in Delfts Blauw, voor weinig (€4.995,-). Het rechtse paneel. Ik kan er een duizendje (naar boven) naast zitten.

Maar, moet ik zeggen, waanzinnig mooi geschilderd. We kochten nog een Delftblauwe kerstbal plus onderzetters, en verlieten onder de indruk het pand. Dan gaat het ineens meezitten, het droogde op en we vonden een parkeergarage die slechts 800 meter van het centrum verwijderd was. Sobere doch voedzame lunch bij ‘De Oude Jan’ genoten om vervolgens de Nieuwe Kerk aan te doen, waar de meeste Oranjes hun laatste rustplaats hebben gevonden. Ook indrukwekkend en te veel om op te noemen. Daarom maar een kiekje van Astrid bij de Vader des Vaderlands; Prins Willem van Oranje:

Ook wel Willem de Zwijger genoemd. Als de sodemieter terug naar de parkeergarage, auto opgehaald en ons gemeld bij Martin en Yvon, waar een aangeklede borrel een maaltijd van allure is. Alle discussies kan ik niet hier vastleggen, maar boeiend was het. Hou je aan de regels, lieve mensen, Covid-19 wil je niet krijgen. En woensdag #63 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’. Joepie!

Met alles wat er nu gaande is, moest ik plotsklaps denken aan wat een detective tegen Singh zei toen hij in eerste instantie vrijgesproken werd: “I’m gonna get your black ass, no matter what”. Oftewel, vrij vertaald: “hoe het ook zij, ik krijg jouw zwarte reet wel te pakken”. En dat gebeurde ook. Nu, zo’n 36 jaar later, schrijft Singh me o.a. dit:

Paniek op hoog niveau wegens het coronavirus in Californische gevangenissen! Minister Grapperhaus, na alle protesten wereldwijd, na alle kamervragen inzake Singh, met alle bureaucratisch opgeworpen hindernissen om hem niet naar Nederland te halen, volg uw hart, bel Gouverneur Gavin Newsom en pleit voor gratie. Onderstaand de verandering die Singh ondergaan heeft sinds zijn inhechtenisneming:

Deze foto is van drie jaar geleden, en hij is er niet beter uit gaan zien! Gun Jaitsen Singh (75) nog wat jaren met zijn familie in Nederland voor het te laat is! Nu even wat heugelijker nieuws: ik heb mijn KLM voucher ontvangen voor mijn geannuleerde trip naar San Francisco. Maar……..waar is de 15% opslag die ze qua waarde zouden geven wanneer je niet je geld terug eist? Moet je daar ook weer maanden op wachten? Vervelend dat je er altijd weer achteraan moet gaan. Gelukkig kreeg ik veel sneller mijn Sparta seizoenclubcard 2020-2021 binnen:

Wanneer ik die gebruiken kan weet ik nog niet, maar ik hoop wel dat ik gelijktijdig met broer Rob kan gaan, die altijd (zie selfies op facebook) naast me zit. We missen de routine: Rob start z’n auto in Culemborg, ik in Loosdrecht. We ontmoeten elkaar bij De Meern (afslag 15). Dan rijden we gezamenlijk naar Het Kasteel waarbij de onderwerpen veelal voetbal en muziek zijn. Traditioneel bij de Bosselaar in principe één biertje voor de wedstrijd, zodat je tijdens de rust niet in de rij hoeft te staan bij de hopeloos verouderde plasgoot, en ’n broodje kroket. Begroeten zoon Ivar met zijn ‘posse’ en de gebroeders Bulsing, alsmede overige oer Spartanen, daarna de tribune op. Selfie, daarna wedstrijd volgen met onze professionele commentaren: “@#%#@#&##”. Ongeacht de uitslag weer naar de Bosselaar, twee poppebiertjes, uitwisseling van meningen en weer terug naar De Meern. Blaasafhankelijk nog even een plasje, afscheidsknuffel (toen) en terug naar huis, waar resp. Astrid en Mariette ons vol liefde opwachten. Om dit scenario te vervolmaken heeft Sparta gewonnen. Afwachten dus of dit broederritueel spoedig voorgezet kan worden. Ook heel leuk om te zien hoe het huis van Danielle en Aldert, dat gebouwd wordt op de grond van het ouderlijk huis waar alle zussen geboren zijn, gestalte krijgt:

Astrid (wij zijn vanuit het oude huis getrouwd), Danielle en Tinley poseren.

Hoe trots moet moeder Riet zijn dat haar dochter, die net als vader Toon in het oude huis geboren is, met echtgenoot Aldert daar gaat wonen. Eigenlijk een soort van familie dynastie. Daarna vort naar Rick en Liesbeth in Beinsdorp voor een heerlijk veilige zomeravond BBQ, met als ‘special’ de SpaceX lancering.

V.l.n.r. de beentjes van St. Astrid, Peter met lancering op mobieltje, Rob ziet ‘m vliegen en Mariette heeft het frisjes

Dus, blijf net als wij op dit prentje veilig op afstand en gezond. Wees er ook van overtuigd dat a.s. woensdag oplage 62 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ verschijnt. Er zijn zekerheden in deze wereld!