Een goede buur……….

Dus wanneer een goede buur verdriet heeft, dan treuren wij mee. Maandagmiddag moesten Leendert en Yvette de ongeneeslijk zieke Jesse in laten slapen om verder lijden te vermijden. En wanneer je 13 jaar lang een huisdier van puppy tot volwassen mannetje hebt gehad, dan is dat een lid van de familie. Voeg daar nog de uitstekende band aan toe tussen onze Golden Doodle Tinley en Labrador Jesse, nou dan begrijp je het wel!

Tinley kijkt vol bewondering naar ‘haar’ Jesse.

Zo schets je de verhouding tussen deze twee lovebirds het best: wanneer Jesse op bezoek kwam was zijn eerste gang naar de etensbak van Tinley om deze binnen no-time leeg te slobberen. Tinley blikte of verbloosde niet. “Ach, als Jesse dat nou lekker vindt,” zag je haar denken. Tinley, op bezoek bij Jesse, nam bezit van al zijn speeltjes, zonder dat Jesse ook maar één keer gromde. Ook daar een gedachtenwolkje: “ach laat die kleine diva maar, de lieverd.” Het gemis is groot, de herinneringen kostbaar. Schakelen we over naar het bootwezen, waar we met deze heerlijk zonnige dagen natuurlijk optimaal gebruik van moeten maken. Astrid, alweer een klein beetje uitgerust na ruim twee weken op baby toer te zijn geweest, besloot onze sloep vaarrijp te maken bij jachthaven ‘De Toekomst”.

Op naar ‘De Toekomst’.

Aldaar aangekomen werd sloep California Dreamin’ uit het water gehesen en kon ze met de hogedrukspuit en daarna verf aan de slag. Trots meldde ze de verwijdering van een voltallige mosselfamilie. Het resultaat mag er zijn, met deze glimmende watermachine kunnen we weer de Loosdrechtse Plassen of de Vecht ‘onveilig’ maken.

Dat wordt heerlijk toeven met Astrid aan het roer! En jawel, broer Rob met schoonzus Mariette hebben afgelopen donderdag hier de (water) vruchten van mogen plukken. Het leverde meteen een titel op voor een nieuwe Luim: “stress in de sluis”. Als u begrijpt wat ik bedoel (vette knipoog). Nu flitsen we even 30 jaar terug naar de aanloop van onze grootse WK’90 trip. Onze concurrent adverteert dat Veronica van hun schip gaat uitzenden, en dat pikken we niet!

Op dat moment, minder dan twee weken voordat we aan boord gaan van de Orient Express, moeten we ons hier doorworstelen. Wat een verspilde energie. Koortsachtig overleg volgt. Met nog een week te gaan kunnen we het kort geding intrekken, Veronica zal zich bij de concurrent beperken tot journalistieke activiteiten. Weer een horde genomen. Het gaat spannend worden, wanneer we gaan boarden, of alle coryfeeën zich zullen aanmelden. Leuk om na de 60e aflevering van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ ook weer uit Californië een aantal reacties te krijgen. Bijvoorbeeld (vertaald) van Dave McCary: “de carrière van mijn leven is geboren bij jou en Gary, omdat jullie in me geloofden. Ik ben jullie eeuwig dankbaar”. Dat is toch prachtig om te lezen, ruim 20 jaar later! Die van Freek Duveen, op z’n Hollands, mag er ook zijn: “Uuuh, over hoeveel weken geef je hem een hoek? Of is dat een spoiler?” Ja, dat is een rasechte spoiler, houd ik dus voor me. Maar heerlijk dat het dergelijke reacties oplevert. Woensdag #61 dus. Tot slot: maak er een veilig Pinksterweekend van, dit virus kan genadeloos toeslaan. Geniet zonder risico!

Praatje pot, praatje Sparta

Gisteren liet ik Tinley uit en volgens mij sprong die roos pas uit de heg toen wij terug kwamen:

Tinley werd er verlegen van. De week eindigde zo even leuk als hij begonnen was. Wat wil het geval, schoondochter Liesbeth dacht vorige week zaterdag haar 50e verjaardag te vieren in Corona eenzaamheid. Zoon Rick stak daar een stokje voor en met een spoorboekje in de hand kreeg eenieder een half uur om haar te feliciteren. Liesbeth dacht om 10.00 met Rick naar iets bijzonders te gaan, maar in plaats daarvan stonden de eerste gasten voor de deur. En dat ging door tot diep in de avond. Maar, dat was niet alles! Ook haar grote wens om drie scharrelkippen in de tuin te laten banjeren werd dit keer ingewilligd, inclusief kippenhok. Rick ging echt uit z’n bol om het haar naar de zin te maken. Astrid vond dat daar een passend cadeau bij hoorde: een roze overall a la ‘Boer zoekt vrouw’:

Astrid en ik een en al lach, Liesbeth glorieert in roze!

Deze tijd van het jaar is ook het moment om de nieuwe Sparta seizoenkaart te bestellen. En als geharde Sparta supporter weten we vooraf niet over welke divisie we het hebben. Echter, dit jaar vormde de trieste achtergrond van Covid-19 de zekerheid dat we weer eredivisie zouden spelen, zij het dat je niet weet hoeveel wedstrijden je bij kunt wonen. Sparta maakte een prachtige clip aan, die als volgt begint: “Samen vormen wij onze club, nimmer zullen wij versagen”. Speel nu de video maar! Sparta-video

Geroerd als ik er door werd, heb ik gisteren gelijk mijn “in voor- en tegenspoed” seizoenkaart besteld. Krijg ik er nog een sjaal bij ook!

Nou, die ga ik vol trots dragen! Ook om vrolijk van te worden is het gegeven dat ik door een oude relatie (Victor Smit, 80’er jaren) gevraagd werd om aan te sluiten bij “Je weet dat je een rasechte Amsterdammer bent als je…..”. Nah, dacht ik, als rasechte Rotterdammerd. Toen werd ik nogmaals gevraagd, en met mijn vele Amsterdamse vrienden vond ik het gepast aan te sluiten, zij het dat ik met beeld (kennen jullie) en tekst mijn oorsprong bekend maakte:

Dat ik als rasechte Rotterdammer uitgenodigd ben door maar liefst twee mensen! Maar goed, ik hou veel van Amsterdam en m’n Amsterdamse vriendjes.

Resultaat: 21 duimpjes, 4 hartjes en 1 traantje. We kunnen best naast en mét elkaar existeren, er is al genoeg rottigheid in de wereld! Nu we het toch over voetbal hebben; 30 jaar geleden waren we volop in de weer met de organisatie van het eerste cruiseschip ooit rond de pool ronde van het Nederlandse elftal gedurende het WK’90 in Sicilië. Onze persrelease met als boodschap dat Regilio Tuur als eerst bokser aller tijden een gevecht zou aangaan op de Oriënt Express, op zee, bracht Dik Bruynesteyn er toe om dat in zijn ‘Appie Happie’ strip vast te leggen:

We konden ondanks de vele hindernissen niet meer kapot. Volgende Luim meer daarover. Tenslotte wens ik eenieder een gezond en veilig weekend toe en wanhoop niet, aflevering 60 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ zal wederom prompt a.s. woensdag digitaal bezorgd worden.

Corona’s invloed op de week leidt tot onverschilligheid

Zo kan het gebeuren dat een Trump (de lafaard) die wegloopt van twee lastige vrouwelijke journalisten je niet meer deert. Zelfs de meer dan 20 cruiseschepen die met 5300 vastzittende bemanningsleden voor anker liggen in Manilla Bay registreer je en laat het vervolgens weer van je afglijden. Nee, dan de voormalige deelnemers van het Eurovisie songfestival donderdagavond. Die mochten allemaal een liedje van een andere deelnemer kiezen en vervolgens in een eigen versie brengen. Artiesten als René Froger, Lenny Kuhr en Franklin kwamen best goed voor de dag. Maar het bracht me ook terug bij een der leukere gebeurtenissen gedurende mijn Arcade Duitsland periode. April 1997 verzorgden we een release party voor het album van onze artist John Taylor, bekend van Duran Duran. Kort daarna besloot de ZDF een TV music special te maken in Orlando, en wel bij Disney World. Ik werd gevraagd om daar John Taylor te begeleiden. Licht tegenstribbelend stemde ik in. Wat ik niet wist is dat John redelijk mensenschuw was en uitsluitend door mij opgehaald wilde worden. Maar, en hier komt het, dat ik ook de vragen aan hem moest stellen middels een kleine orang-oetang. Later zou mijn stem dan nagesynchroniseerd worden in het Duits. En zo geschiedde:

Is ook iets moois voor de quiz ‘wie van de drie?’. In ieder geval een belevenis om in te plakken. Even iets heel anders. Omdat mijn oude gymbarrels volgens Astrid echt niet meer konden, heeft ze voor mij, en dit keer had ik zelfs inspraak, prachtige nieuwe hagelwitte Skechers gekocht, zodat ik goed bij mijn favoriete ‘ouwe’ gymmaatjes voor de dag zou komen:

Zoals gezegd, daar kan ik mee voor de dag komen……maar wanneer? Overigens, voor het eerst in mijn leven maakte ik mee dat er een gebruiksaanwijzing bijkwam. Ik dacht eerst iets van de veters niet inslikken dan wel om je nek binden, of de hiel er als laatste instoppen. Dat is volgens goed Amerikaans gebruik. In eerste instantie moest ik er ook om lachen toe we in Amerika een kinder wandelwagen kochten waarbij op de bijsluiter stond dat die niet opgevouwen mocht worden met het kind erin. Ja mensen, advocaten vinden overal wel een gaatje om te procederen! Maar Skechers maakt er ook een serieuze zaak van:

Wat een weerstandselementen, ik had zulke voetbalschoenen moeten hebben! De enige angst die ik heb is dat ze vuil worden. Daar maak ik me dus druk om terwijl die arme Astrid weer een dubbele babytoer heeft. Ja, laten we wel wezen, daar kan ik niet tegenaan plannen, de één komt te vroeg, de ander te laat en dan, bingo, gelijktijdig dus. Gelukkig heeft ze voor hetere vuren gestaan en pakt ze het vrouwmoedig op. Ben ik deze Luim begonnen met iets dat lijkt op onverschilligheid, dan is dat schijn. Mensen, blijf voorzichtig, ik heb zulke enge plaatjes gezien van wat Covid-19 binnen je lichaam aanricht, dat ik blijf drammen dat je afstand moet blijven houden. Zo, dat is eruit! En voor de mensen die niet kunnen wachten: aflevering 59 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ glijdt woensdag weer in de digitale brievenbus, corona vrij!

Moederdag zonder de kinderen

Zou zomaar een smartlap kunnen zijn, toch?! “Ik zit hier heel alleen Moederdag te vieren, de straf die ik verdiend heb……..”Ah, daar zou André Hazes, declamerend vanuit zijn rijmboekje, wijzigingen aangebracht hebben: “……de lof die ik verdiend heb, is ver weg…..” En dan dwalen haar gedachten naar de tijd dat ze zo heerlijk met haar jochies dat soort memorabele dagen als één vierden.

Tja, en dan groeien ze op, ze waaieren dankzij die avontuurlijke ouders uit naar diverse landen. Voordat je het weet zijn ze dan weer even terug bij je op de steiger, en moet Ivar (Costa Rica) als jongste niet tussen Kaj (Sacramento) en Bo-Peter (San Francisco) geraken.

We missen ze behoorlijk, ondanks de sociale media, maar ik heb zo’n koffiebruin vermoeden dat ze hun moeder, die ze zoveel geleerd heeft en waarmee ze zoveel mooie dingen beleefd hebben, echt niet zullen vergeten. Let op mijn woorden! Gelukkig komt vanmiddag m’n oudste zoon Rick met gade Liesbeth hun gemis compenseren! Dat wordt dikke pret. Reeds eerder heb ik laten weten dat de quarantaine voor mij, zeker met dit mooie weer, goed te harden is, waarbij het woord harden eigenlijk overboord kan. Over overboord gesproken; nadat Astrid 15 dagen aaneen zich bekommerd had om moeders en baby’s, bleek ze ook nog ons sloepje in die periode vaarrijp te hebben gemaakt. Dus kreeg ik een uitnodiging om met haar de Loosdrechtse Plassen onveilig te maken, waar ik gretig gebruik van maakte.

Wanneer je haar dan zo in het straffe windje met gemak ziet manoeuvreren, dan denk je; wat een bofkont ben ik. Maar ja, helaas voor haar, het is morgen geen echtgenote dag. Gelul natuurlijk, voor mij is het elke dag een dag om elkaars gezelschap te vieren. Klef? Welnee, het moest maar eens gezegd worden. Wat ik ook leuk vond afgelopen week, is het moment dat alle buren op hun steiger stonden om 18.00 en onze 81 jaar geworden buurvrouw Ursula toezongen. Hoe mooi is dat? Tijd om weer eens wat te verhalen over het WK’90, waar ik nauw bij betrokken was qua organisatie van het cruise schip de ‘Orient Express’, met beroemdheden en gasten uit alle lagen van de bevolking. Ook was er een minioorlog met een concurrerend schip, dat eveneens met René Froger als headliner flirtte. René nam dat niet en nam het publiekelijk in De Telegraaf voor ons op:

Is allemaal goed gekomen en uiteindelijk werd het, behoudens het matige voetbal van het Nederlands elftal, een geweldig festijn. Die beelden komen met volgende Luimen aan bod. Jullie zijn gewaarschuwd. Afgelopen week hebben we facetime gesprekken gevoerd, waarbij ook de vrouwelijk kompanen van Bo-Peter en Kaj bij betrokken waren. Heel gezellig en informatief, als het ware in een huiskamer setting. Kaj’s verloofde Michelle kennen we natuurlijk al sinds jaar en dag, een schatje, maar Tiphanie, sinds één jaar met Bo-Peter, daar werden we nu formeel aan voorgesteld. Je vraagt je af hoe Bo-Peter haar voorbereid heeft. Zoiets van “m’n moeder is een lieverd, en recht zo die gaat, maar m’n vader wil nog wel eens raar uit de hoek komen”. Bo-Peter kan trots op ons zijn, met name op mij, ik heb maar één keer een liedje gezongen, van Johnny Hallyday, omdat ze van Franse komaf is. Maar helaas was die van ver voor haar tijd. Pech. Afsluitend: laat je niet gek maken door mensen die nog steeds denken dat Covid-19 een griepje is, blijf gezond en kijk woensdag maar uit naar aflevering 58 van……………. Het heeft iets met school te maken!

Heen en weer tussen melancholie en trots

Gisteren keek ik in mijn agenda en las ‘aankomst Schiphol vanuit San Francisco, Astrid haalt me op’. Uiteraard niets van terecht gekomen, Corona voorkwam het weerzien met vele vrienden, om maar te zwijgen over het feit dat ik zonen Bo-Peter en Kaj niet kon omhelzen. Moet ik zeggen dat afgelopen week met oudste zoon Rick op bezoek dat ook niet ging, die is gewoon voorzichtig met zijn vader en houdt afstand. Het legen van de agenda gaat in hoog tempo door, morgen stond Sparta-Willem II op het programma, en zoals altijd lag mijn fan uitrusting in de aanslag:

Geen peil op te trekken wanneer dit moment weer terugkomt. Sparta was al redelijk veilig, maar hoe de KNVB uiteindelijk besloten heeft over (niet) promotie en (niet) degradatie, slaat alle records van slecht bestuur. Neemt niet weg dat ik onderstaand de collage weergeef die indertijd door Marco Zielhuis, sterspeler bij het Grafisch Lyceum Rotterdam, vervaardigd is, zodat jullie niet vergeten dat ik altijd voor de wedstrijd een selfie maakte met (in 99% van de gevallen) broer Rob:

Vóór de wedstrijd zodat de uitslag geen invloed zou hebben op ons humeur. De hete aardappel die nu op ieders bordje ligt is de vraag of we ooit nog zo dicht als seizoenkaarthouder bijeen kunnen zitten. Ik hou m’n hart vast, maar één ding is zeker; gezondheid gaat voor alles. De week begon met Koningsdag, dit keer ’n dag waardoor de hele week niet meer stuk kon. In alle vroegte begon ik het internationale nieuws door te nemen op Reuters. En dan wordt je aangenaam verrast met nieuws over Nederlandse studenten die vanaf Cuba de Atlantische Oceaan overgestoken hebben. Waarom? Omdat er wegens de Corona crisis niet naar Nederland gevlogen kon worden.

WORLD NEWS

REUTERS, APRIL 26, 2020 / 5:54 PM

Dutch students sail home across the Atlantic due to coronavirus

HARLINGEN, NETHERLANDS (Reuters) – A group of 25 Dutch high school students arrived back in the Netherlands in a two-mast schooner on Sunday, after airline restrictions left them with little choice but to help sail it home from the Caribbean.

The group, aged 14-17, had been halfway through a six week sail-study program in the region on board the “Wylde Swan”, which was built in 1920. But by mid-March, it appeared they could no longer fly home from Cuba as planned.

Organizers decided the ship, “Wylde Swan”, including 12 experienced sailors and three teachers, would have to sail back across the Atlantic, a 7,000 kilometre trip that took them five weeks.

Archieffoto Wylde Swan

Dan gaat je hart als Nederlander toch van trots kloppen! Even later de plechtige voorbereiding van het hijsen van de vlag:

Let wel, Tinley staat reeds klaar om de processie aan te voeren en Astrid maakt via de vlag iedereen nog even attent op een belangrijke mededeling. Kortom; belangrijke wijzigingen ten aanzien van de op Koningsdag geplaatste foto. De aflevering van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ van afgelopen woensdag kreeg wat reacties waarop je alleen maar kan hopen. Astrid voelde de spanning weer terugkomen, ook al omdat ik indertijd voor de goede vrede wel eens wat verzweeg. Freek kon de ‘cliffhanger’ bijna niet meer aan en smeekte om het vervolg te kennen. Eén van de eerste Ex’pression medewerkers, Chris Thompson, zat bij het ‘Open House’ in 1999 als toeschouwer en liet dat weten via een reactie. Maar daarna, via een privé boodschap, het ‘waarom’ hij zijn droombaan bij ons moest verlaten. Hij vertaalt het naar Engels via Google translate. Jullie zijn gewaarschuwd: a.s. woensdag komt #57 in de digitale bus. Blijf veilig en daardoor gezond!