Zou zomaar een smartlap kunnen zijn, toch?! “Ik zit hier heel alleen Moederdag te vieren, de straf die ik verdiend heb……..”Ah, daar zou André Hazes, declamerend vanuit zijn rijmboekje, wijzigingen aangebracht hebben: “……de lof die ik verdiend heb, is ver weg…..” En dan dwalen haar gedachten naar de tijd dat ze zo heerlijk met haar jochies dat soort memorabele dagen als één vierden.
Tja, en dan groeien ze op, ze waaieren dankzij die avontuurlijke ouders uit naar diverse landen. Voordat je het weet zijn ze dan weer even terug bij je op de steiger, en moet Ivar (Costa Rica) als jongste niet tussen Kaj (Sacramento) en Bo-Peter (San Francisco) geraken.
We missen ze behoorlijk, ondanks de sociale media, maar ik heb zo’n koffiebruin vermoeden dat ze hun moeder, die ze zoveel geleerd heeft en waarmee ze zoveel mooie dingen beleefd hebben, echt niet zullen vergeten. Let op mijn woorden! Gelukkig komt vanmiddag m’n oudste zoon Rick met gade Liesbeth hun gemis compenseren! Dat wordt dikke pret. Reeds eerder heb ik laten weten dat de quarantaine voor mij, zeker met dit mooie weer, goed te harden is, waarbij het woord harden eigenlijk overboord kan. Over overboord gesproken; nadat Astrid 15 dagen aaneen zich bekommerd had om moeders en baby’s, bleek ze ook nog ons sloepje in die periode vaarrijp te hebben gemaakt. Dus kreeg ik een uitnodiging om met haar de Loosdrechtse Plassen onveilig te maken, waar ik gretig gebruik van maakte.
Wanneer je haar dan zo in het straffe windje met gemak ziet manoeuvreren, dan denk je; wat een bofkont ben ik. Maar ja, helaas voor haar, het is morgen geen echtgenote dag. Gelul natuurlijk, voor mij is het elke dag een dag om elkaars gezelschap te vieren. Klef? Welnee, het moest maar eens gezegd worden. Wat ik ook leuk vond afgelopen week, is het moment dat alle buren op hun steiger stonden om 18.00 en onze 81 jaar geworden buurvrouw Ursula toezongen. Hoe mooi is dat? Tijd om weer eens wat te verhalen over het WK’90, waar ik nauw bij betrokken was qua organisatie van het cruise schip de ‘Orient Express’, met beroemdheden en gasten uit alle lagen van de bevolking. Ook was er een minioorlog met een concurrerend schip, dat eveneens met René Froger als headliner flirtte. René nam dat niet en nam het publiekelijk in De Telegraaf voor ons op:
Is allemaal goed gekomen en uiteindelijk werd het, behoudens het matige voetbal van het Nederlands elftal, een geweldig festijn. Die beelden komen met volgende Luimen aan bod. Jullie zijn gewaarschuwd. Afgelopen week hebben we facetime gesprekken gevoerd, waarbij ook de vrouwelijk kompanen van Bo-Peter en Kaj bij betrokken waren. Heel gezellig en informatief, als het ware in een huiskamer setting. Kaj’s verloofde Michelle kennen we natuurlijk al sinds jaar en dag, een schatje, maar Tiphanie, sinds één jaar met Bo-Peter, daar werden we nu formeel aan voorgesteld. Je vraagt je af hoe Bo-Peter haar voorbereid heeft. Zoiets van “m’n moeder is een lieverd, en recht zo die gaat, maar m’n vader wil nog wel eens raar uit de hoek komen”. Bo-Peter kan trots op ons zijn, met name op mij, ik heb maar één keer een liedje gezongen, van Johnny Hallyday, omdat ze van Franse komaf is. Maar helaas was die van ver voor haar tijd. Pech. Afsluitend: laat je niet gek maken door mensen die nog steeds denken dat Covid-19 een griepje is, blijf gezond en kijk woensdag maar uit naar aflevering 58 van……………. Het heeft iets met school te maken!