Month: April 2020

Trumps niveau kan dus nog lager: de machtigste leider van de wereld ziet in een bleekwater injectie een mogelijk medicijn tegen Covid-19. Je denkt dan toch dat daar een marktkoopman Haarlemmerolie staat te verkopen.

Hét middel sinds 1734 tegen galstenen, geelzucht, ingewandsstoornissen, slechte adem, reumatiek, jicht en krampen, nierstenen, ontsteking van de urinewegen, griep, netelkoorts, hooikoorts, maden, bloedzweren, lichte verbrandingen, insektenbeten, winterhanden, kloven, tandpijn en haaruitval (heeft bij mij niet geholpen). De ziekenhuizen zien al met angst en beven de Trump stumperds tegemoet die devoot naar hun führer luisteren en er een bleekwatertje ingooien, met alle gevolgen van dien. Voor mijn geestesoog zie ik in de drank- en voedselindustrie een reeks van bleekproducten ontstaan om het innemen te vergemakkelijken, uiteraard met een financieel belang voor Trump. Alles dus met de beroemde drie letters ble erin: “Ober, één whible”. Dat is dus een whisky bleekwater, in de volksmond ook wel een wiebeltje genoemd.

Wiebeltje on-the-rocks

Sommige producten hebben de mazzel dat de drie letters al aanwezig zijn: “Jij ook een lekker stukje Toblerone, schat?” Sommige producten worden lichtelijk qua naam aangepast: Zeeuwse Babblelaar, hetgeen ook opgaat voor gereputeerde huishoudelijke merken als Bleck & Decker. Laten die nou ook nog eens een blender verkopen! En om deze onzin maar af te kappen: Trump bleekt zijn haar al sinds jaar en dag, dus wat kan er fout gaan? Hoewel, zou het via z’n haar zijn hersens nog meer aangetast hebben dan we kunnen waarnemen? Over nu naar ons reguliere programma. De overdekte lounge heeft met deze neon uiting de kers op de taart gekregen:

Wat zal het hier goed toeven zijn tijdens een regenachtige dag. Naar aanleiding van mijn WK’90 bijdrage in de vorige zaterdag Luim, kreeg ik onderstaand prentje van een oud collega uit die tijd toegestuurd. Niet helemaal Luim kwaliteit, maar wel van historische waarde omdat ook hier de onuitroeibare Sjaak Swart bij aanwezig was.

O

Daar gaan we v.l.n.r.: Ben Wijnstekers, Feyenoord, onderweg naar R.C. Mechelen), Bram Haverkamp (compagnon Sjaak Swart), Monique Olgers, de latere mevrouw Rijkaard, Marcell Ham, Jan Buskermolen (ook oud collega) en Sjaak Swart. Liggend op de voorgrond: Freek de Jonge.

Ze speelden een z.g. 4 x 2 tussen de benen. Laat nou gisterenmiddag die oud collega, Marcell Ham, me opgezocht hebben in Loosdrecht. Uiteraard met inachtneming van de correcte afstand. Bijna 30 jaar elkaar niet gezien, dus heel wat bij te praten. En vreemd genoeg leek het minder qua tijd. Ook de uren die voorbij vlogen tijdens de goed voorgedragen anecdotes. Mooi iets, die sociale media! Nu ik bijna niet verder meer kom dan de slagboom, Astrid zit er als een havik bovenop, zou het me niet verbazen eerdaags plotsklaps mijn auto op Marktplaats te zien! Vooralsnog heeft ze er een reclameobject van gemaakt:

N

Aangezien die baby’s zich niets van Corona aantrekken, heeft ze die reclame niet echt nodig en ik voorzie sowieso een baby uitbraak over een maand of acht. Indien niet, dan loop ik binnenkort rond met een reclame sandwich bord. Scheidingen in die periode? Ook ja! Last but not least; natuurlijk niet vergeten, a.s. woensdag op digitale wijze aflevering 56 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’. Blijf in ieder geval op afstand en gezond dit weekend. Kijk naar Zweden en weet dat een lekker terrasje ook een ‘lekker’ einde kan worden. Mij niet gezien!

Wat gebeurt er nu agenda’s leeg geveegd zijn, afspraken beperkt tot veelal korte skype/WhatsApp gesprekken en de TV ook niet bepaald inspiratie brengt? Dan komen er onderwerpen ter sprake die je nog nimmer bij het ontbijt besproken hebt. Zo keuvelden Astrid en ik 2^e paasdag over de “Boer zoekt Vrouw” aflevering van zondag daarvoor. Het moet niet gekker worden! Maar, laten we eerlijk zijn, je kunt het niet altijd over die malloot van een Trump hebben. Hoewel, soms achtervolgt het je. Zo verzamelde Astrid afgelopen week kleding voor behoeftige mensen in Gambia. Het betekende voor mij overtollige broeken en overhemden opsnorren. Dat bracht me naar wat overhemden die ik zeker vier jaar niet gedragen had, dus eigenlijk niet meer sinds onze terugkeer naar Nederland. Daar zat een overhemd bij dat zo goed als nieuw was. Astrid vroeg dan ook terecht om het ‘waarom’. Ze begreep het onmiddellijk toen ik het boord omvouwde:

En ook nog gefabriceerd in Indonesië! Wat nou ‘Amerika #1’? Kordaat zette ze er de schaar in: “dat kun je die Gambianen niet aandoen,” sprak ze ferm. Weer even terug naar 1990, de voorbereidingen WK’90 voetbal zijn gestart, leidend naar een cruise met de Oriënt Express, gelardeerd met BN’ers (kenden we die term toen al?) van divers pluimage. Twee zaken die exact 30 jaar geleden vastgelegd dienden te worden: 1) Het schip (Das Boot). 2) Een eerste anker als trekker (Mr. Ajax). Voor het vastleggen van de Oriënt Express boot begaf ik me naar Londen om ons te verzekeren van een drijvend hotel rondom Sicilië. Check! Voor de anker positie begaf ik me naar de Jaap Edenbaan waar Sjaak Swart het restaurant gepacht had. Na het eerste uur Sjaak aangehoord te hebben over zijn briljante carrière, gaf hij aan gaarne alle drie de voorronde wedstrijden bij te wonen, met alles erop en eraan, en natuurlijk op kosten van de Orange Club. Check! Zie onderstaand de combinatie:

Sjaak Swart in volle glorie voor de Oriënt Express

Het grote aftellen kon beginnen voordat de ‘onzen’ 11 juni zouden aftrappen tegen Egypte. Voor kwaliteitscontrole vloog ik naar Venetië om een proefvaart met de Oriënt Express te maken. Een waar genoegen! Volgende week meer. Donderdag zou ik vertrokken zijn naar Californië voor een geweldige trip gecentreerd rond Bo-Peter en Kaj, maar ook ‘de beste vrienden’. Helaas, de wereld is veranderd en we passen ons aan. Mijn wereld is nu gekrompen tot zo’n 400 meter, vanaf ons ‘home’ tot de slagboom. Dat rijmt. Niets om over te klagen met dit prachtige weer. Ivar zit nog steeds ‘vast’ in Costa Rica (zonder te klagen) en oudste kleinzoon Rico tot genoegen in Portugal. In de tussentijd is Astrids klei atelier wel gereed gekomen, inclusief lounge (en koelkast!).

De trotse eigenares poseert voor haar pronkstuk

Dat maakt blij! Volgende week woensdag alweer de 55^e aflevering van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’. Voor hen die de tel zijn kwijtgeraakt (dan wel de personages), en thuis ook wel eens over iets anders willen lezen dan over Corona, ga naar de Luim ‘Archive’ terug naar ‘March’ 2019, waar het allemaal op 20 maart begint. Voor het overige; fijn weekend en blijf gezond. Vermijd risico’s, we zijn op de goede weg.

Informatie doet vreemde dingen met je. Zo vernam ik dat o.a. de staten Californië en New York achter zijn met uitbetalingen, of aanvragen daarvoor, wegens verouderde computers en een verouderde programmeertaal: COBOL. M’n hart gaat open, ik ren naar m’n archief waar een belangrijk certificaat ligt waaruit mijn kunde blijkt. Dit is, om met Trump te spreken, “Yuge”, “Brilliant”, “The Best”, “Gigantic expertise”. Eindelijk iets waarmee ik weer relevant zou kunnen zijn:

Mijn COBOL certificaat van IBM uit 1970! En? Maar ja, wie zit er te wachten op een ouwe COBOL-krasser? Dus, ik zie er vanaf. Bij hoge nood kunnen ze altijd een beroep op me doen en wanneer het me een vlucht naar onze jongens aldaar verschaft: graag! Bo-Peter werkt al weken van huis uit, dus die beschouwen we als “veilig”. Kaj daarentegen is als firefighter/paramedic voortdurend aan het front en dat bezorgt ons bij tijd en wijle gefronste voorhoofden. We kennen het allemaal: kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen……… Inmiddels is het alweer 9 maanden geleden dat we elkaar vis-a-vis gezien hebben. Pijnlijk. Vanuit Costa Rica stuurt Ivar ons “good vibe” berichten en meldt zich om de andere dag per facetime. Ziet er goed uit en heeft inmiddels een artikel geproduceerd dat alom geprezen wordt. Indien je geïnteresseerd bent, bericht me, dan stuur ik de link. In onze tuin vinden ook heel wat veranderingen plaats. Met (reuze) hulp van naaste buren Leendert en Yvette werd de uit de klauwen gegroeid pergola verwijderd:

Spierballen vereist, daarom had ik namens ons Astrid ingezet! Tevens, van belang wanneer we ooit weer wat dichter bijeen kunnen zijn, achter hen de in aanbouw zijnde overdekte lounge. Laat ik van 50 jaar terug met COBOL (enge naam, lijkt op COVID) 30 jaar terug gaan omdat het voetbal voorlopig uit den boze is. Precies 30 jaar geleden waren we met de Orange Club, onderdeel van Interfootball, druk bezig met het organiseren van een WK-trip op zee rond Sicilië, waar Nederland alle voorronde wedstrijden zou spelen. Die week rondden we, voor wat betreft het artiesten gedeelte, ook deelname van een jeugdige René Froger af met zijn manager John van Katwijk. Dat kreeg nog een staartje toen hij aan boord van de Oriënt Express hommeles kreeg met toen nog vriendin Natasja!

V.l.n.r. Uw schrijverd, wijlen Krijn Torringa, René en Natasja

Lang verhaal kort: René krassen in gezicht, Natasja zoek, schip in rep en roer. Is allemaal goed gekomen, René en Natasja leven al behoorlijk lang en gelukkig. Terug naar de actualiteit: afgelopen week heb ik Astrid voor het eerst een waarderend woord horen spreken over Johan Derksen. Die had het bij Jinek, in het bijzijn van Trump discipel ambassadeur Pete Hoekstra, over “die halve idioot van een president in Washington”. Die probeerde er natuurlijk onderuit te glibberen, maar kwam daar bij Derksen niet mee weg. Afsluitend: Uiteraard a.s. woensdag weer een aflevering van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’, om precies te zijn aflevering 54. Hele fijne paasdagen en laat je niet van het pad brengen door die gekkies die zeggen dat we weer rustig massaal naar buiten kunnen. Voordat je het weet komt het virus dubbel en dwars terug! Aldus viroloog Laanen.

Dit fenomeen had Chubby Checker niet voor ogen toen hij dit zong. Er is er immers maar één die de allerlaagste is: Trump. Terwijl de mensen in de V.S. rondom hem bij bosjes sterven, schept Trump op over het feit dat hij #1 qua trends op facebook is. Hoe rot kun je zijn? Realiseert hij zich niet dat Osama Bin Laden op enig moment ook #1 was? Wat een miserabel stuk vreten.

Goed was in ieder geval dat TV stations CNN en NBC tijdens de dagelijkse persconferentie Trumps gelieg zo zat waren dat ze pas weer uitzonden wanneer de dokters aan het woord kwamen. Te triest voor woorden dat winkels waar revolvers en geweren verkocht worden open mogen blijven. Waarom? Omdat ze door Trump even essentieel beschouwd worden als bijvoorbeeld apotheken. Hoe corrupt kun je zijn? Abraham Lincoln draait zich om in zijn graf. Nu schakelen we in dit wekelijkse programma over op wat leukere berichtgeving. Elke woensdag wisselen mijn grootste vriend in Californië, Fred van Buiten geheten, en ik informatie uit over wat ons zoal in de afgelopen week bezig gehouden heeft. Uiteindelijk gaat dit een vermakelijk (gecensureerd) boekwerk worden. Deze week had Fred over de huidige situatie een zinsnede die ik met jullie wil delen: “Ook Pasen zal niet hetzelfde zijn. Ik zag een email van Jezus: “Gezien de situatie dit jaar, kom ik met Pasen niet naar beneden. Komen jullie maar naar boven””. Pareltje toch?! En daar staan onze email uitwisselingen vol van. Nieuws vanuit het babyfront: in de nacht van maandag op dinsdag ging rondom twee uur de kraamzorgtelefoon: “de baby komt eraan”. En daar vertrok het roze monster (nee, niet Astrid):

Ik meen me vaag te herinneren dat ze anders gekleed was. Tegen half zes kwam ze weer gezellig naast me liggen, zij het ijskoud! En daar bewees ik mijn waarde als een soort lekker warme kruik van een kleine een meter tachtig (ben een paar centimeter gekrompen). Nu de KNVB besloten heeft om de amateurcompetitie stop te zetten, waardoor elke ploeg volgend jaar in dezelfde klasse begint, doet zich een vreemd fenomeen voor: gejammer bij de ploegen die op het punt stonden om kampioen te worden en gejuich bij de ploegen die op het punt stonden te degraderen. Het kan verkeren! Uit de reeks geannuleerde evenementen noteren we voor vandaag Sparta-Heerenveen. Voor de trouwe lezer ter herinnering nog een foto van broer Rob en mij, omringd door enthousiaste Spartavrienden (naast Rob kleinzoon Felix) op het Kasteel, om precies te zijn, De Bosselaar:

S

Foto Ivar Laanen. “Toen was geluk, heel gewoon”.

Het zou mij niet verbazen dat deze scene na een gewonnen wedstrijd vastgelegd is! Gisteren kreeg ik nog een dreun voor de komende week: de tandartsafspraak gaat ook niet door. Ergo, geen lente bij de tandartsassistente. Dan concentreer ik me maar op de 53^e aflevering van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’. Woensdag weer virusvrij in de digitale postbus en van tijd tot tijd denk ik ‘is me dit allemaal overkomen?’. Door nu naar wederom een isolatie weekend, maar wel meedoen, het redt levens!