Vooruit met de geit, laten we maar beginnen met die gek die het machtigste land van de wereld regeert, dan hebben we dat gehad. Wanneer ik die mummelende onsamenhangende liegende ouwe zak bezig zie met zijn persconferentie, dan bekruipt me een diep gevel van medelijden. Nee, niet voor hem, maar voor zijn onderdanen. Echter, eerlijk is eerlijk, hij heeft er weer een record bij: meeste coronabesmettingen in de wereld. En dat waarschijnlijk niet eens halverwege de crisis.

En dat voor een man die nog niet zo lang geleden kwijlend op TV opmerkte dat alles onder controle was. De Amerikanen staat nog heel wat te wachten en Astrid en ik kunnen niet genoeg goedbedoelde waarschuwingen meegeven aan zonen Bo-Peter en Kaj die in de San Francisco Bay Area wonen. Jongste zoon Ivar wist bijtijds Californië te ontsnappen en zit nu vast in Costa Rica. Moet wel zeggen, te zien aan de plaatjes, een soort gouden kooi. Vanwege de warmte heeft hij zich naar het voorbeeld van z’n vader laten coifferen. Pas later zag ik de kapster achter hem!

Oudste kleinzoon Rico werd gisteren 20 en zit vast in Portugal (nee, niet de gevangenis). Alleen digitale gelukwensen en knuffels. Laanen globetrotters, dat wel! Wat enorm veel deugd deed was de response na de oproep van Astrid voor mondkapjes en hygiënische handschoenen. Binnen een mum van tijd stond buur Arno voor de deur met een gemengde doos, en ook buurvrouw Judith K. bleek nog wat in reserve te hebben, en hetzelfde gold voor vriendin Margriet. Oudste vriendin in dienstjaren Jeanny maakte maatkapjes van huis uit. Hulde voor deze fijne mensen die je zo een warm gevoel geven.

Astrid met “Jeanny” mondkapje

En hoewel nu de regel geldt dat wanneer Astrid bij moeder en baby is er geen visite mag zijn, kun je niet voorzichtig genoeg zijn! Nu de maatregelen tot 1 juni verlengd zijn, gebeuren er nog meer hartverwarmende zaken. Eén onze buren werd 70 afgelopen woensdag en toen de oproep kwam om hem met een toast toe te zingen vanaf de eigen ark, was ook iedereen paraat om dat te doen. Warmte mensen, pure warmte. En zo al dolend door ons park met Tinley (nog steeds heb ik een vergunning tot de slagboom), kom ik tot filosofische gedachten, zo ook bij deze ontwortelde boom.

Het nieuwe leven omhelst (dankt) het leven dat verdwijnt. Wellicht komen er ook nieuwe gedachten in de samenleving (bijvoorbeeld over zorgverleners) of een betere moraal na de ‘horror’ story waarin we nu leven. Niet opgeven dus, want weet dat op een mestvaalt vaak de mooiste bloemen groeien! Wat ook doorgaat, hoe dan ook, is ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’. Woensdag alweer aflevering 52. Voor wat betreft Corona; verdrink niet in je eigen sombere gedachten, volg de instructies op, maar blijf van het leven genieten, al is het maar met een puzzel, lekker lezen, een spelletje of gewoon elkaar vertellen hoeveel je om elkaar geeft.

Omdat beschermende maskers en dergelijke in deze aangrijpende tijden moeilijk te verkregen zijn, en natuurlijk eerst voor hulpverleners, dacht ik dat ‘Rood wit is onze glorie’, de lading wel lekker dekt.

Tja, waar deze Luim te beginnen? Aangezien ik nu in zelfisolatie ben op ons park (ik mag van Astrid niet verder dan de slagboom), heb ik tijd zat om tijdens alle annuleringen over de stand der zaken na te denken. Laten we beginnen met Sparta-Feyenoord. Wederom had Dick Advocaat strontmazzel omdat hij niet tegen z’n eerste verliespartij aanliep. Het zij hem gegund. Minister President Rutte, waar ik niet bepaald een fan van ben, hield maandag een indrukwekkende toespraak. Behorend tot een doelgroep die beschermd dient te worden, ben ik gelijk aan de slag gegaan om tekst te vervaardigen voor Willeke Alberti (ook doelgroep). Zoals indertijd met haar vader, kan ze hun hit als volgt omzetten: “Niemand laat z’n ouwetje alleen, je bouwt het liefst een (Corona) muurtje om hem/haar heen”.

Met het bezoekverbod is dat gisteren ook letterlijk aangekondigd. Hopelijk hebben de verpleeginstituten moderne middelen om de betreffende ‘ouwetjes’ in ieder geval visueel met hun nageslacht te laten communiceren. Aangezien Astrid vol aan de bak moet in de kraamzorg sector, zijn buren Jolanda en Yvette zo goed om Tinley uit te nemen voor een langere wandel dan dat ik normaal gesproken doe (luiwammes die ik ben). Marianne, ex buur en vriendin, heeft Tinley een nachtje onderdak gegeven zodat Astrid en ik een ‘breather’ hadden. Hulde! Inmiddels hebben Jumbo (65+) en AH (70+) openingen voor ouderen gemaakt. Mooi initiatief, maar je moet wel een vroege oude vogel zijn! Wist ik maar de weg tussen al die schappen en aanbiedingen te vinden. Tegen de tijd dat ik zo’n schap gevonden heb, is-tie leeg. Californië, de grootste staat van de V.S. met 40 miljoen inwoners, heeft een ‘blijf thuis’ verordening afgekondigd. Alleen naar buiten voor de meest noodzakelijke zaken. Bo-Peter werkte in San Francisco al gedwongen de hele week thuis, dus daar geen probleem, behalve sociaal. Kaj daarentegen is als firefighter/paramedic aan het front actief. Astrid heeft als voormalige paramedic zoon Kaj vooral verzocht om voorzichtig te zijn.

Wat een moeder en zoon team!

Om zo ver weg te zijn, zonder zelfs maar de kans om een vliegtuig te kunnen nemen naar je zonen, valt niet mee. Ivar heeft op een ‘last moment’ vlucht uit Californië via El Salvador zijn resort in Costa Rica bereikt. 20 jonge mensen verblijven daar aan de kust en houden zich bezig met surfen, voetbal en muziek terwijl de aapjes vrolijk rondom hen dansen. Gelukkige beelden van zijn kant en hij kan het daar zeker twee maanden volhouden. Het fijne is dat hij zich om de andere dag meldt. Persoonlijk vond ik de speech van onze robot koning mosterd na de maaltijd, maar ja, ieder zijn smaak en alles is beter dan Trump. In ieder geval lieve lezers, blijf voorzichtig, teveel mensen gaan nog te luchthartig om met de sluipmoordenaar die Covid-19 heet. Met zoveel gaten in mijn agenda is het te begrijpen dat aflevering 51 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ a.s. woensdag weer de nodige ‘suspense’ brengt. Jullie zijn gewaarschuwd!

Corona ledigde mijn agenda en Trump deed er nog een schepje bovenop. Minimaal uit de agenda geschrapt de komende dagen: verjaardagparty oudste zoon Rick, Sparta-Feyenoord, sportles en optreden Sven Ratzke. Maar voor mij persoonlijk kwam deze het hardste aan:

Wanneer je je er zo op verheugd hebt zonen Bo-Peter en Kaj na meer dan een half jaar weer te kunnen omhelzen, is dit een stomp in je maag. Puur uit politieke overwegingen, het kwaad is immers al geschied en dat heeft de oranje malloot over zichzelf afgeroepen. Ivar, inmiddels ook in Californië, heeft ons gemeld de hysterie die daar heerst zo indringend te vinden, dat hij zo snel mogelijk zijn reis wil voortzetten naar Costa Rica. Bo-Peter werkt inmiddels gedwongen thuis en over Kaj moeten we ons het meeste zorgen maken. Zeker nadat het volgende nieuws vanmorgen tot ons kwam:

By Chris Nguyen and Kris Reyes

SAN JOSE, Calif. (KGO) — Four San Jose firefighters have tested positive for COVID-19 and at least 52 others are currently on leave for possible exposure.

Vier brandweermannen besmet en minstens 52 thuis die mogelijk aangestoken zijn. En, niet te vergeten, San Jose ligt om de hoek bij Kaj. Als firefighter/paramedic beweegt hij zich zo dicht bij de mensen, dat een besmetting continu op de loer ligt. Gelukkig weet hij als nuchtere import Hollander z’n kalmte te bewaren, met behoud van zijn gevoel voor humor. Maar, allemaal niets vergeleken bij de mensen die serieus aangestoken zijn. Nog wat leuks te melden, Laanen? Dat is te zeggen, Tinley is van haar wintervacht ontdaan en ik overweeg de komende tijd incognito te gaan.

Jullie, trouwe lezers, weten dan in ieder geval hoe mijn pruik ontstaan is. Donderdag met Astrid Amersfoort aangedaan om daar wat vermaak op te doen, maar dat pakte ook niet goed uit. Vrijwel lege straten en een hagelbui vielen ons ten deel. Woensdag verschijnt alweer de 50^e aflevering van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ en sommige reacties die ik van oud collega’s en studenten kreeg, zijn hartverwarmend. Aangezien ik ‘pas’ in 1999 ben, praten we over een tijdsoverbrugging van 21 jaar. Fantastisch om te vernemen hoe ze dit als een verrijking van hun leven ervaren hebben. En dat je dan ook nog eens aan je oudste kleinzoon Rico in 2014 kunt laten zien wat opa mee heeft helpen bouwen in Emeryville:

Mag opa ook eens opscheppen?! Vandaar dat ik er met zoveel bombarie over schrijven kan, zonder de waarheid geweld aan te doen. Wel vraag ik me af wanneer ik mijn uitgestelde reis kan inhalen. De tijd waarin we nu zitten, brengt elke dag een nieuwe verrassing. Moeten er extra boodschappen ingeslagen worden? Komen er maatregelen die onze vrijheden inperken? Brengt mijn snotneus me in de gevarenzone? Maar, laten we ons niet zo gek maken als de Amerikanen:

C

Daar gelooft maar liefst 38% dat Corona bier iets te maken heeft met het virus! Tot slot, ga met je vrije tijd goed om; lees een boek, slaap lekker uit, hou van elkaar!

Uit de LP ‘Draaikonten’ van Van Kooten en de Bie uit 1984. Nou, dacht ik, mooi niet, ouwe lullen zijn niet weg te branden. Kijk maar naar de twee overgebleven kandidaten bij de Democraten, waarvan de winnaar het op gaat nemen tegen ‘oranje harses’ Trump, ook niet de jongste.

Biden 77, opponent Sanders 78. Voor mij persoonlijk een opkikker, ik voel me vergeleken met deze twee een jonkie. Maar, eerlijk is eerlijk, wanneer ik deze twee kandidaten bezig zie, dan kan niet ontkend worden dat er nog genoeg ‘leven’ in zit. Trump ziet er na wat kunstgrepen beter uit, maar wat eruit dat bekkie komt is niveau rioolput. Je bent al blij wanneer hij ‘Corona’ naar behoren uitspreekt. Wat hij ermee doet is weer een ander verhaal, wel is duidelijk dat de beurzen niet meer gevoelig zijn voor zijn opbeurende, onnozele praat. Over Corona gesproken; in landen rondom ons gaan voetbalwedstrijden zonder publiek gespeeld worden. Je vraagt je af of Feyenoord zonder publiek (47.500 toeschouwers) donderdag ook met 7-1 van NAC gewonnen zou hebben. Hoewel, Ajax ging voor een thuispubliek mooi tegen AZ de bietenbrug op. Voor de één schijnt het dus meer uit te maken dan voor de ander. Even van de hak op de tak springend; nadat we donderdag onze jongste mannelijke spruit Ivar een geweldige trip wensten voor de komende drie maanden, waarvan ongeveer de helft in Californië en de helft in Costa Rica (bofkont), raak je natuurlijk in paniek wanneer je de allerjongste, mademoiselle Tinley, niet kunt vinden. In huis nota bene. Na haar eindeloos geroepen te hebben, kwam plotsklaps in onze slaapkamer, tussen twee opgemaakte kussens, haar slaperige koppie tevoorschijn.

“Zoeken jullie mij,” schijnt ze te zeggen. Zucht van opluchting, hoe je aan zo’n beessie gehecht raakt! Ook mijn trip naar Californië komt dichterbij. Aangezien zowel Bo-Peter als Kaj verhuist zijn naar resp. San Francisco en Sacramento, en ik hun gezamenlijke huis niet meer als basis kan gebruiken, is het plannen wat gecompliceerder geworden. En dan kom je op een ander liedje: “that’s what friends are for”. Omdat ik niet iedereen een-op-een kan spreken, organiseerden we bij de boys altijd een borrelmiddag. Gaat dus niet meer. Welnu, daar zijn goede vrienden Paul en Lenore die hun huis en achtertuin ter beschikking stellen:

Paul en Lenore bij ons te gast in Loosdrecht.

Geweldig toch?! Ook heb ik hier en daar tussen San Francisco en Sacramento, mede met het oog op de onregelmatige diensten van ‘firefighter’ Kaj, een overnachting nodig. ‘Oude’ buren Brian en Marilyn stelden spontaan hun huis ter beschikking, inclusief sleutel.

Brian meldde nog dat hij na hun laatste trip naar Nederland nog genoeg ‘Genever’ had overgehouden om ons dagen zoet te houden. Nu weet ik dat zijn whisky voorraad er beter uitziet, dus, eh…. Maar wat een super aardige lui! Tot slot, niet vergeten, a.s. woensdag verschijnt aflevering 49 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’. Het gaat er warm aan toe, dat kan ik wel verklappen.