Een Luim op 29 februari moet ‘schrikkel’ gezellig zijn!

Astrid vroeg me vorige week of ik zin had met haar naar de bioscoop te gaan. “Zeker weten,” was mijn in een nanoseconde gegeven response. “Welke film?” Haar antwoord bracht me in verwarring: ”De beentjes van Sint Hildegard”. Ja, leuk hoor, daar tuin ik niet in. Dat klinkt zoiets als het antwoord op een vraag van vroeger: “wat wil je eten?” Korte stilte: “hachemekut met zure appeltjes.” De film, Twents met ondertiteling, bleek echt zo te heten, en de hoofdrol wordt gespeeld door Herman Finkers. Toen was ik om, Finkers is een held die ik 33 jaar geleden persoonlijk hebben leren kennen. Hierover onder later. Voordeel van de twijfel dus. Wij op stap naar Pathé Arena, en wat hebben we ons geamuseerd! De hele film geen moment verveling. Zonder iets te verklappen, verwijs ik jullie naar de trailer: https://youtu.be/ezuLrgUoTTM Nu over hoe ik Finkers heb leren kennen.33 jaar geleden werd ik gekozen tot voorzitter van de KNBSB en nu ik er over nadenk moet dat de voorbode geweest zijn: Koninklijke Nederlandse Beentjes van Sint-Hildegard Bond. Kan geen toeval zijn! Vanwege dat heugelijke feit, aangevuld met een sensationeel software programma, Book1 geheten, werd ik als gast uitgenodigd bij RUR, het uiterst populaire programma van Jan Lenferink. De datum: 18 maart 1987. De gasten: Carrie Tefsen (48), Peter Laanen (40) en Herman Finkers (32). Zie het eerbiedwaardige trio onder, gefotografeerd op de televisie:

Het programma is tegen een kleine prijs te bekijken bij ons thuis. Maar wat wil het geval, een vriend uit het oosten van het land schonk mij een LP van een veelbelovende Tukker, waar ik nog nooit van gehoord had, ene Herman Finkers. Leuk! Vooraf aan RUR maakten we kennis met elkaar en merkte Herman op dat van de genoemde LP uit 1983 nog geen 1000 exemplaren verkocht waren. In de uitzending merkt hij op dat “m’neer naast hem,” een van de weinigen was die bezitter was van die LP. Zie onderstaand:

In RUR kwam ook trouwen ter sprake, waar Carrie Tefsen geen brood in zag. Welnu, dat was voor mij een schot voor open doel: “in plaats van kaarten,” sprak ik tot de camera “we gaan 28 augustus trouwen.” Mooie oudste vriend in dienstjaren, Martin Corsten, later ook getuige, werd boos omdat hij dat niet wist. Hallo, of ik elke dag op ‘live’ TV zit! Vervolgens mijn advocaat en nu goede vriend Joop van Dort, die schreef onderstaande brief:

Goede analyse. Toch?! En al het voorafgaande wegens ‘De beentjes van Sint Hildegard’ en een superrol van Herman Finkers, hoewel de hele rolbezetting er mag zijn. Kejje nagaan hoe leuk we het vonden. De frisse nieuwe blik van De Luim is te danken aan zoon Bo-Peter, die vanuit San Francisco een wakend oogje in het zeil houdt. Dank Bopper! Ja, ja, komende woensdag rolt aflevering 48 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ van de persen. Jullie zijn gewaarschuwd!

Attentie Ministers Blok en Grapperhaus

Weledele heren, jaar na jaar heb ik getracht daadwerkelijk aandacht te krijgen voor het lot van de onschuldig vastzittende Jaitsen Singh. Ondanks vele beloften is er nimmer door één der bewindslieden in de afgelopen jaren een-op-een contact opgenomen met de gouverneur van Californië. MP Rutte heeft er weliswaar in zijn dankbrief aan de toenmalige gouverneur van Californië, Jerry Brown, gewag van gemaakt, zie onderstaand,

MAAR, dat was meer een goedmakertje omdat hij vergeten was het vis-a-vis met de gouverneur te bespreken tijdens de bijeenkomst van 31 januari 2016. Inmiddels zijn we vier jaar verder en is de nu 75-jarige Singh nog geen millimeter dichter bij zijn vrijheid gekomen.

Nu de dictator in de Verenigde Staten al zijn criminele vrienden onschuldig verklaart, lijkt het moment rijp om de liberale gouverneur van Californië, Gavin Newsom, te verzoeken gratie te verlenen aan Singh en hem naar Nederland te transporteren. Maak er geen gedoe van door op WOTS of andere inmiddels tot nonsens verklaarde regels te wijzen; just do it! Minister Grapperhaus hoeft niet het vliegtuig te pakken, zoals indertijd naar Thailand, ga lekker naast Blok zitten en draai het nummer van gouverneur Gavin Newsom. Die heeft een hekel aan Trump, dus dat is een mooie opener. Daarna mededelen dat jullie volgende week Singh laten ophalen, dat scheelt hen weer in het budget. Jullie kunnen het, echt waar! Hulp nodig voor wat betreft de ‘Do’s and don’ts’? PM me. En als laatste niet onbelangrijk, je voelt je ook weer een echt goed mens. En wie wil dat niet als politicus?! Mochten jullie willen weten hoe het zakenleven als Nederlander in Californié ondergaan wordt, lees dan a.s. woensdag aflevering 47 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’.

Weer zo’n week als een pijp kaneel!

Het begon eigenlijk al toen de inkt van de vorige Luim net opgedroogd was. Zaterdagavond zouden we met goede ex-buren, maar vrienden gebleven, Chris en Marianne Groeneveld naar een optreden gaan van de als een komeet opkomende comedian Kasper van der Laan. Blijkt de komeet even aan de grond gebleven wegens ziekte.

Balen. Opgelost door een van onze traditionele filmavonden bij ons thuis in te lassen: Jersey Boys. Boeiende film over het leven van 4 Seasons zanger Frankie Valli, die zich ontworstelde aan het gangster milieu, Geslaagd! Vervolgens veroorzaakte een winderige Ciara de afgelasting van het duel Sparta-ADO op zondag. Dan ziet zo’n weekend er plotsklaps heel anders uit. Trouwens, de boom bij ons op de hoek waar ik met Tinley wandel ook:

Gelukkig stond er laat op de middag een borrel bij buren Leendert en Yvette op het programma. Geslaagd! Maandag een geslaagd trainingsuurtje bij de ‘Gezelligste Sportclub’, maar vervolgens moest trainingsmaatje Chris z’n auto ter APK keuring aanbieden, hetgeen betekende dat de door Ketel1 gesponsorde evaluatie niet plaats kon vinden. Jammerlijk. Dinsdag een dubbele ‘Oh, oh, Den Haag’ dag. ’s Middags in Den Haag in de kapel van St. Petrus Banden toespraken ter ere van de te vroeg overleden Joep van der Wiel, voetbal en honkbal makkertje, waarna diens ter aarde bestelling volgde. Het napraten in Het Vreedehuis leverde, zoals gebruikelijk bij dit soort aangelegenheden, mooie herinneringen op, maar ook stoere verhalen van de Graaf Willem II-VAC voetballers die elkaar in sommige gevallen tientallen jaren niet gezien hadden. Verdrietig en mooi.

Het ironische is dat ik tijdens een onderlinge erewedstrijd (1975) bij ‘De Graaf’ als nieuwkomer door Joeps broer Aad ter begroeting behoorlijk op de achillespees geraakt werd! Een band met de Fam. Van der Wiel van 45 jaar! Trainer Cor de Jong windt er doekjes om.

’s Avonds traden de Hagenezen van FC Den Haag op het Kasteel aan tegen Sparta. Heb ik voor de buis bekeken. Nadat ik me uit m’n zondagse kleren gehesen had, ontbrak me de zin om juichend Sparta aan te vuren. Het deed me ondanks dat enorm goed dat Sparta dankzij een 4-2 overwinning FC Den Haag 10 punten achter zich liet. Lekkâh, zoals ze in Den Haag zeggen. Woensdag plaatste ik ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ nummero 45, en net als alle keren daarvoor herleefde ik de emoties van toen. Misschien moet ik er maar mee stoppen, bedacht ik me heel even. Geen optie, we zullen doorgaan. Donderdag m’n laatste fysio therapie, exact 14 weken na de operatie. Schouderklopje voor mezelf. ’s Avonds met m’n oude consiglieri Joop van Dort bij ons thuis naar zijn cluppie gekeken dat uit tegen Heerenveen speelde. Tegen het eind van de wedstrijd bij de stand 0-1 voor Feyenoord (daar, ik durf het eruit te gooien) moest ik zijn hand vasthouden omdat Feyenoord zwaar onder druk kwam. Gelukkig voor de sfeer hielden de Rotterdammers van de linker maasoever stand. En voor dat we het wisten werd het Valentijnsdag. Gode zij dank hielden die dag baby’s zich koest en zo konden Astrid en ik genieten van een heerlijke lunch bij Het Drechthuis aan de Drecht. De nare uitsmijter van de week is natuurlijk dictator Trump.

Let op mijn woorden mensen, dit heerschap is gevaarlijker en besmettelijker dan Corona, en dan bedoel ik niet het bier. De wereld is in gevaar omdat niemand dit monster kan of wil stuiten. Iedereen die dit negeert hallucineert. Genoeg hierover, heb een groots weekend en ‘geniet’ a.s. woensdag van #46.

Tijdens een presentatie zoemt mijn iPhone gebiedend

Woensdag was ik als boardmember van de Dutch Game Garden aanwezig bij presentaties van afgevaardigden van de Utrechtse incubator families, gericht op de aanwezige leden van de Provinciale Staten van Utrecht. Aangezien al deze partijen afhankelijk zijn van overheidssubsidies, is het van groot belang om aan te tonen dat de winst achteraf gerealiseerd wordt door jonge bedrijven die door de incubators (soms financieel) gesteund en gehuisvest zijn. Gedurende een interessante presentatie van een startup krijg ik een speciale zoem, oftewel iets dat gelijk aandacht vraagt. De boodschap: “Hallo Peter, Joep is vannacht om 02.00 rustig ingeslapen”. Schok. 21 januari bezocht ik hem in Den Haag en leek hij nog wel zo’n twee maanden te hebben. We spraken over voetbal (Graaf Willem II-VAC), honkbal (Haarlemse Honkbalweek), waar hij hielp bij de VIP boxen, en eenieder die we gezamenlijk kenden. Mooie momenten. Ik schreef erover in mijn Luim van 25 januari. Joep, 67 jaar geworden, rust zacht, met dank aan broer Dick. Wel doorgaan nu. Na de presentaties deed het me deugd om aan de ‘Tovertafel’ te staan met de Fractievoorzitter van de VVD, André van Schie.

De Tovertafel Original is een speelse zorginnovatie die ouderen in de midden- en late fase van dementie met elkaar en met hun omgeving verbindt en beweging stimuleert. De mooie spellen zijn specifiek voor de doelgroep ontwikkeld en kunnen zowel zelfstandig als onder begeleiding worden gespeeld.

De ‘Tovertafel’ is begonnen bij de Dutch Game Garden, inmiddels gehuisvest in het centrum van Utrecht met 50+ personeelsleden en in de tussentijd zijn er meer dan 3.500 exemplaren verkocht. Niet alleen wat ik bovenstaand schreef over ‘winst achteraf’, maar ook nog eens een maatschappelijk probleem veraangenaamd. Beter voorbeeld kun je niet hebben. Vervolgens nog wat prettige gesprekken gevoerd bij de netwerklunch van de Dutch Game Garden, maar daarna moest ik weg, even bijkomen van alle impressies, en met name het bericht over Joep. Terug naar het leven, vandaag is kleinzoon Felix 18 jaar geworden. Mijn Sparta kleinzoon, die ik uit de Feyenoord jatten van oudste zoon Rick heb geweekt: Rick beweert dat het mijn schuld is dat hij van Feyenoord is. Vanwege de scheiding is hij namelijk in Rotterdam Zuid opgegroeid. Zal wel. In ieder geval binnen onze familie geen twisten over wie de club van Rotterdam is (Sparta). Van harte Felix, kies het juiste cadeau van de verjaardagskaart! Over Rick gesproken, samen met hem, Liesbeth en Astrid zondag bij Loetje in Breukelen gegeten. We doen niet meer aan verjaardagscadeau’s, maar doen etentjes. Ook goed voor de saamhorigheid. Lekker gesopt joh!

Overigens kwamen broer Rob en ik die dag net terug uit Enschede, waar we zaterdag de laatste 10 minuten tegen FC Twente de bietenbrug opgingen. Dan lijkt zo’n kleine twee uur terugrijden plotsklaps veel langer! Hoewel, eerlijk gezegd, de ontvangst bij Marte en Peter in hun riante boerderij was perfect, en dankzij een whiskietje of wat kwamen we de nacht goed door. Geheimpje: die Rob snurkt joh! Morgen gaan we goedgemutst, storm of geen storm, de thuiswedstrijd tegen het in degradatie gevaar verkerende ADO tegemoet. Rood-Wit gaat nooit verloren! En niet vergeten: a.s. woensdag #45 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’.